Apoftegmata - ebook

Jan Ko­cha­now­ski

APO­FTEG­MA­TA

Z GŁU­PIM ŹLE ŹAR­TO­WAĆ

Czarn­kow­ski, bi­skup po­znań­ski, bę­dąc po­da­grą ba­rzo udrę­czo­ny, zwykł był czę­sto­kroć przed wiel­kim bó­lem te sło­wa mó­wić: "Prze Bóg, do­bij kto, od­pusz­czę". Tra­fi­ło się, iż le­żąc w tej­że cho­ro­bie, nie był nikt in­szy przy nim, jeno Ta­ta­rzyn Ka­ma­ra­dy, słu­ga jego; ten po­mniąc, co więc pan mó­wił, ofia­ro­wał mu się z po­słu­gą swą: "Pa­nie – po­wia­da – daj ty mnie bach­ma­ta, a każ mię wol­no do hor­dy prze­pu­ścić, a ja cie­bie za­re­żę, jako pro­sisz". Bi­skup oba­czył się, że z tym źle żar­to­wać: "Do­brze – po­wia­da – Ka­ma­ra­dy, ale każ tu komu pier­wej do mnie, że mu roz­ka­żę, aby cię po mej śmier­ci do­brze od­pra­wio­no i wol­no pusz­czo­no". Wy­szedł Ta­ta­rzyn i za­wo­łał kil­ku sług do pana. Pan, uj­źrzaw­szy słu­gi, do­pie­ro z one­go prze­stra­chu otrzeź­wiał i ka­zał Ta­ta­rzy­na do wie­że wsa­dzić, a sam po­tym był ostroż­niej­szy.

DWU KOTU W JE­DEN WÓR ŹLE SA­DZAĆ