Barbizon, listopad - ebook

Janusz Przetacznik — urodzony i zamieszkały w Krakowie, z wykształcenia i zawodu prawnik. Zainteresowania: literatura, sztuka, muzyka, podróże. Wiersze pisuje od wielu lat, w większości tylko „do szuflady”. Tematyka tych wierszy jest różnorodna: religijna, patriotyczna, rodzinna, liryczna. Wcześniej autor stosował w swych wierszach różnorakie formy: od sonetu poprzez tzw. biały wiersz do prostych rymowanek, które mogłyby stanowić teksty piosenek. Niektóre z tych wierszy zostały opublikowane (najczęściej pod pseudonimem) w prasie, w kilku antologiach poezji, a także w niektórych internetowych witrynach literackich. W 2000 roku autor wydał w USA tomik, a właściwie swoją antologię, zatytułowaną „Dotykanie Ziemi” (Wydawnictwo Wici, Chicago, 2000), zawierający wybór jego wierszy z całego okresu ich powstawania. W kwietniu 2010 roku został wydany przez Goneta.net w formie e-booka tomik poezji pt. „Pozostało”. Wiersze tam zamieszczone dotykają dylematów religijnych, lirycznych oraz sprawy przemijania, nieubłaganego constance w istnieniu ludzkości. Autor zadaje pytania o człowieczeństwo, o miłość, nawiązuje dialog m.in. z takimi poetami, jak Rilke i Baudelaire poprzez odpowiedzi na ich strofy. Odnajduje również przyjemność z odkrywania dźwięków w ich słownych opisach. Jego teksty inspirowane są m.in. Rilkem, Baudelairem oraz Eliotem i Szekspirem. W niniejszym „Pozostało” to trafne sformułowania spostrzeżeń każdego z nas. Na pewno wielu odnajdzie na tych kartach opisy, do których przyzna się jako do swoich własnych. W przedmowie do „Pozostało” zapowiedziany został zbiorek prozy poetyckiej pt. „Barbizon, listopad”. „BARBIZON, listopad” — to wspomnienia z pobytu Autora we Francji w formie prozy poetyckiej. Na tych kilku stronicach pojawiły się emocje towarzyszące Autorowi podczas podróży do Francji i powrotu do rodzinnego Krakowa. Mocno czuć tu rozdarcie między przywiązaniem do ukochanego miasta, a miejscem pełnym wspomnień szczęścia osobistego. Tekst ma formę listu pisanego do ukochanej, w którym wspomina wszystko to, co najbardziej zapadło mu w pamięć z tej podróży do Barbizon, nawet kalekiego chłopca z peronu stacji metra Chatelet-les Halles. Autor łączy francuskie wspomnienia z szarością rodzinnego Krakowa, do którego wraca z miłością do swojego miejsca zamieszkania, ale też ze spokojem i pogodzeniem się z przemijaniem.