Bez znieczulenia. Jak powstaje człowiek - ebook

I JAK POWSTAJE CZŁOWIEK

Od którego momentu jest człowiek?

Romuald Dębski: Od początku. Od razu jest człowiek. Nie mam żadnych wątpliwości.

Marzena Dębska: Człowiek jest wtedy, kiedy... Jest na każdym etapie. Kiedy komórka jajowa łączy się z plemnikiem. Myślę, że wdawanie się w embriologiczne kwestie nie ma tutaj znaczenia. Jeżeli będziemy obserwować rozwój zarodka, to na początku będzie fragmencikiem tkanek, potem szybko będzie miał bijące serce, nogi, ręce, głowę. To tylko kwestia czasu.

R.D.: Człowiek. Kiedy jest człowiek? Tych definicji może być bardzo wiele. Ale ta biologiczna, ten moment, kiedy dochodzi do połączenia się dwóch materiałów genetycznych, dwóch gamet, i powstaje nowe, jest nie do podważenia.

Co tam, w środku, dzieje się po zapłodnieniu?

R.D.: Jest ogromna komórka jajowa i bardzo mały plemnik. Plemnik ma swoje DNA i nic poza tym. A komórka jajowa wyposażona jest w mitochondria, czyli fabryki energii, w których znajduje się oddzielny materiał genetyczny. I prawdę mówiąc, to trochę bardziej pochodzimy od matek niż od ojców, bo DNA mitochondrialne dziedziczymy wyłącznie po matce.

Do czwartego podziału komórkowego, czyli na dwa, na cztery, na osiem, na szesnaście, wszystko dzieje się z tego materiału, z tych białek, które były w komórce jajowej. W ogóle facet do tego momentu jest prawie niepotrzebny.

Czyli, który to jest dzień?

R.D.: To jest moment docierania do macicy, trzecia, czwarta doba. Wiadomo, że duża część, nawet osiemdziesiąt procent zarodków nie przechodzi przez ten czwarty podział. A potem wiele z tych, które przechodzą, nie ma zdolności do zagnieżdżenia się w jamie macicy. To zagnieżdżanie to jest czwarta, piąta doba. I są teorie, że dopiero wtedy, w momencie implantacji zaczyna się życie. Wedle tych teorii tabletka postkoitalna (tak zwana pigułka po stosunku) jest nie wczesnoporonna, tylko uniemożliwiająca zajście w ciążę. Tak rozumując, możemy pójść jeszcze dalej – są kraje na świecie, w których rejestruje się urodzenia miesiąc po porodzie. Wynika to z bardzo wysokiej śmiertelności okołoporodowej. I dopiero, gdy dziecko przeżyje miesiąc, jest traktowane jak nowe życie.

A serce? Kiedy zaczyna bić serce?

R.D.: Trudno określić precyzyjnie ten moment. Najpierw jest rureczka i ona się skręca, a potem się robią różne dziwne połączenia. I zaczyna bić. Tak gdzieś między piątym a siódmym tygodniem. Mówię między piątym a siódmym, bo to zależy od tego, o jakich tygodniach mówimy, czy tygodniach od zapłodnienia, czy od dnia ostatniej miesiączki. Przyjęto, że wiek ciążowy liczony jest od pierwszego dnia ostatniej miesiączki, bo najczęściej kobieta zachodzi w ciążę w okresie dwóch tygodni po rozpoczęciu krwawienia. Naukowcy wyszli z prostego założenia, że jednak więcej kobiet wie, kiedy miało ostatnią miesiączkę, niż kiedy zaszło w ciążę. Kiedyś zrobiłem eksperyment na zajęciach, które prowadziłem, tuż przed egzaminem specjalizacyjnym z zakresu położnictwa i ginekologii. Zapytałem sto kobiet, kiedy miały ostatnią miesiączkę. Pamiętało dwadzieścia. Mówię swoim pacjentkom, że całe życie wspólnie się oszukujemy, dodając dwa tygodnie do rzeczywistego czasu trwania ciąży. Dodaje się nawet wtedy, kiedy ciąża jest wynikiem zapłodnienia pozaustrojowego, czyli wiadomo dokładnie, kiedy komórka została zapłodniona. Czyli, o paradoksie, pacjentka cztery tygodnie po transferze wie, że jest w szóstym tygodniu ciąży! I pod koniec tego szóstego tygodnia serce już powinno bić. I bicie widać podczas badania USG. Zarodek mierzy wówczas pięć–sześć milimetrów i bardzo szybko rośnie, a sercu jeszcze daleko do skomplikowanej konstrukcji z komorami i przedsionkami.

M.D.: Ja na co dzień obserwuję powstające życie dzięki USG. Widzę jego kolejne etapy i te wszystkie dyskusje na temat tego, od kiedy jest człowiek, są poza mną. Wprost przeciwnie, często łapię się na tym, że patrząc na kilkumilimetrowy zarodek, już wyobrażam sobie, jaka będzie płeć dziecka i do kogo będzie podobne. Czas tak szybko płynie. Czasem żartuję sobie z pacjentkami, że odmierzam go ich ciążami. Dopiero pani była u mnie z Jasiem w brzuchu, a teraz Jaś patrzy na monitor i ogląda siostrzyczkę. Optyka się zmienia, jak się takiego Jasia widzi od zarodka, a potem mama mówi: Jasiu, przywitaj się z panią doktor, ona się tobą opiekowała, jak byłeś w środku… To dotyczy również pacjentek. Często jest tak, że dopóki kobieta nie ma dziecka, dopóty ciąża oznacza dla niej tylko kreskę na teście ciążowym. A jak już ma w domu dziecko, to wie, że ta kreska to może być właśnie taki Jaś. Wspólnie patrzymy na obraz na monitorze i myślimy o dziecku, które ma się urodzić za dziewięć miesięcy. Chociaż, oczywiście wiem też, że zarodek nie zawsze będzie się dobrze rozwijał. Samo zajście w ciążę nie oznacza sukcesu. Sukces jest wtedy, gdy urodzi się zdrowe dziecko, a z tym bywa bardzo różnie. Niektórzy mówią, że wtedy, gdy przyniesie piątkę z matematyki, ale z tym bym nie przesadzała…

Zgadzacie się państwo ze sobą w kwestiach zawodowych?

M.D.: Nie zawsze. Często dyskutujemy, spieramy się. Oboje mamy silne charaktery i nie obawiamy się podejmowania decyzji. Kiedyś potrafiliśmy ze sobą nie rozmawiać w domu, bo w pracy się poróżniliśmy. Teraz nam się to już zdarza wyjątkowo rzadko. Oddzielamy życie zawodowe od prywatnego. Czasem w pracy prowadzimy burzliwą dyskusję, a w domu staramy się tym bardziej być dla siebie mili. Dzieli nas dość spora różnica wieku, na początku mój mąż nie za bardzo akceptował to, że mam swoje zdanie na każdy temat. (śmiech) Ale chyba z czasem zaczął to doceniać. Uzupełniamy się. Myślę, że teraz bardzo dobry z nas team i w domu, i w pracy. W kwestii tak zwanego życia poczętego mamy bardzo podobne zdanie. Przede wszystkim jesteśmy po to, żeby to życie podtrzymywać, ratować, wspomagać. Zgadzamy się co do tego, że przerywanie ciąży jest złem. Tylko że jesteśmy lekarzami. Są sytuacje, kiedy to zło jest konieczne albo jest złem mniejszym.

R.D.: Zdaję sobie sprawę, że stałem się po trosze ikoną aborcji. Myślę, ze wynika to głównie z tego, że mam odwagę mówić głośno o tym problemie. O tym, że są sytuacje, kiedy aborcja jest mniejszym złem, i że w takich przypadkach, jako ordynator oddziału, wyrażam zgodę na jej przeprowadzenie.

M.D.: Tak naprawdę, to aborcji dokonuje sama pacjentka, bo jest to zawsze jej wybór. Jej świadoma decyzja. Prośba. Przerwanie ciąży w naszej klinice zawsze jest wykonywane ze wskazań medycznych. O innych sytuacjach w ogóle nie rozmawiamy, bo to jest nielegalne i to zupełnie inny problem. Nigdy nikogo do tego nie namawiamy. Zawsze jesteśmy za życiem.