Bogactwa króla Salomona - ebook

Spis treści

(pełnej wersji publikacji)

A. Słynna mądrość Salomona

B. Nie ma miejsca na Dawida i Salomona

C. Odpowiedź: Zmieńcie po prostu datowanie

D. Daty pasują do odniesień biblijnych

1. EXODUS, OKUPACJA PALESTYNY I OKRES SĘDZIÓW

a) Hebrajczycy to jedynie mit!

b) Nie było Exodusu z Egiptu!

c) Żydzi nie wędrowali przez pustynię!

d) Nie było Hebrajskiej inwazji na Palestynę!

e) 7 razy wokół miasta w jeden dzień!

f) Podbój w XIV wieku?

g) Czy Izrael był jedynie jakimś nieznacznym państewkiem krainy Kanaan?

2. DAVID, SALOMON I MONARCHIA

a) Brak archeologicznych dowodów?

b) Król Dawid nigdy nie rządził Izraelem

c) Imperium Dawida niezbyt wielkie?

d) Jerozolima Salomona, mała i bez znaczenia?

e) Byli tylko wasalami innych królów

f) Czy tylko Żydzi i Chrześcijanie wierzą w potęgę Salomona?

g) Nie było Świątyni Salomona

h) Mityczne Skarby Salomona są przesadą?

i) Brak jest świątyni a nawet większych kamieni

j) Państwo Salomona nie było tak wielkie

k) Inne narody zaświadczają o wielkości Salomona

3. NIEWOLA W ASYRII I BABILONIE

4. POWRÓT Z NIEWOLI

5. a CO Z DATOWANIEM WĘGLEM?

6. POMYŁKI KRYTYKÓW

7. Komentarz – tylko dla zainteresowanychA. Słynna mądrość Salomona

Niemowlę dwóch kobiet

Dwie prostytutki przyszły do króla Salomona, aby rozstrzygnął spór między nimi. Proszę, Panie, zaczęła jedna z nich. „Ta kobieta i ja mieszkamy w jednym domu. Niedawno urodziłam dziecko, podczas gdy ta kobieta była w domu. Trzy dni później, ta kobieta także urodziła dziecko. W domu byłyśmy tylko ona i ja. Jednakże jej dziecko umarło w nocy, gdy się na nie położyła. Wtedy wstała w nocy zabrała moje dziecko a przy mnie położyła to martwe. Gdy się rano obudziłam, aby go nakarmić zauważyłam, że nie żyje, ale też zauważyłam, że to nie jest moje dziecko.”

Wtedy wtrąciła się ta druga kobieta, „Nie to było twoje dziecko, podczas gdy to żywe dziecko jest moje!

„Nie”, zaprotestowała ta pierwsza kobieta. „To żywe dziecko jest moje a to martwe twoje”. I w ten sposób zaczęły się przekomarzać!

W końcu Salomon powiedział do służącego, „przynieś mi miecz”. Gdy mu przyniesiono miecz, powiedział do kobiet. Musimy tą sprawę jakoś rozstrzygnąć, ale obie twierdzicie, że to żywe dziecko należy do was obu. Zwrócił się wtedy do swojego sługi mówiąc: „Rozetnij to dziecko na pół i daj każdej z tych kobiet połowę”. Wtedy ta pierwsza kobieta, która kochała to dziecko wykrzyknęła: „ Panie proszę oddaj to dziecko tej kobiecie, ale daruj mu życie”. Natomiast ta druga powiedziała: „Rozetnij go na pół i wtedy żadna z nas nie będzie go miała”. Salomon kazał oddać dziecko tej pierwszej kobiecie, mówiąc; „Oddajcie to dziecko tej kobiecie, która pragnie by żyło, gdyż to ona jest jego matką”.

Gdy wieść o tym wydarzeniu, obiegła poddanych. Wszyscy byli pod wrażeniem mądrości Salomona, gdyż widzieli, jaki rozum dał mu Bóg, aby rządził sprawiedliwie. (1 Królowie, 3:16-28)

Jeśli mamy wierzyć Staremu Testamentowi, to mądrość Salomona była wręcz legendarna i to wśród wszystkich narodów. Historia nam mówi, że wszyscy królowie na ziemi pragnęli przebywać z Salomonem, aby móc słyszeć mądrość, jaka płynęła z jego serca. (2 Kroniki, 9:23)

Istnieje takie stare podanie, opowiadające o tym jak to przed Salomonem postawiono dwie wazy z kwiatami. W jednej z nich były naturalne kwiaty, podczas gdy w tej drugiej były doskonale wykonane kwiaty sztuczne. Imitacje kwiatów były tak doskonałe, iż myślano, że jeśli ktoś ich nie dotknie to nie będzie w stanie ich odróżnić od kwiatów naturalnych. Poproszono wiec Salomona, aby powiedział, które kwiaty są prawdziwe tylko ich nie dotykając. Salomon pomyślał, podszedł do okna i powiedział,

„Wpuśćcie tu pszczoły” Obecni w pokoju z zainteresowaniem obserwowali, jak pierwsza pszczoła, gdy wleciała do pokoju ominęła jeden z bukietów, siadając na tym drugim! Salomon pokazał go palcem, mówiąc: „Oto są prawdziwe kwiaty”.

To, co mnie interesuje w tej historii, to nic innego jak czysto techniczna możliwość stworzenia tak doskonałych falsyfikatów, aby były nie do rozróżnienia gołym okiem? Obecnie nasza technologia oraz dostępne materiały, czynią to możliwym, że produkuje się sztuczne kwiaty uderzająco podobne do naturalnych. Dlatego też, zastanawiam się, jaką technologią dysponowano w czasach Salomona, że czegoś takiego mogli dokonać?

To jednak, z czego król Salomon najbardziej słynął, to bezgraniczne bogactwa, oraz z majestatu i przepychu świątyni, jaką kazał wybudować w Jerozolimie, swojej stolicy.

I to było właśnie to, co w moim przyjacielu Georgu budziło największe wątpliwości!1. EXODUS, OKUPACJA PALESTYNY I OKRES SĘDZIÓW

a) Hebrajczycy to jedynie mit!

Twierdzi się, że:

Hebrajczycy w ogóle nie byli historycznymi ludźmi, jedynie mitycznymi! W ogóle nie było żadnych Żydów w Egipcie!

W rzeczywistości:

Na niektórych Egipskich monumentach wymieniany jest zagadkowy naród nazywany mianem „Apiru”, „Habiru”, lub też Habiri”.Na jednej z rzeźbionych ścian znaleziono wizerunki ludzi pracujących przy prasach do winogron. Poniżej istnieje napis: „Wygniatanie winogron przez Apiru” Data tego monumentu określana jest na rok 1470 przed Chrystusem a więc okres rządzenia księżniczki Hatszepszut i faraona, Tutmosesa III.

Badacze jednogłośnie identyfikują tych Habiri, itd. jako Hebrajczyków, którzy przebywali w niewoli w Egipcie. Stary Testament podaje, że Hebrajczycy wykonywali w Egipcie najcięższe fizyczne prace. (Patrz książka, ”Broń, której się obawiają Globaliści”, rozdział 15.)

1. EXODUS, OKUPACJA PALESTYNY I OKRES SĘDZIÓW

b) Nie było Exodusu z Egiptu!

Twierdzi się, że:

Nie było żadnej niewoli w Egipcie ani też exodusu!

W rzeczywistości: Księga Exodusu opisuje jak to Hebrajczycy uciekli z niewoli w Egipcie. Jak byli prześladowani przez armie Faraona i jak zdołali cudem uniknąć pojmania przechodząc przez Morze Czerwone, które się przed nimi rozstąpiło, pochłaniając następnie Armię Faraona!

Można by to wszystko naturalnie potraktować, jako biblijne legendy, gdyby nie ten fakt, że istnieją na to obecnie czysto fizyczne dowody!

Od roku 1992, nasze grupy archeologiczne zrzeszające ponad 35 nurków, które się zjeżdżały z całego świata, prowadziły bardzo intensywne badania dna Morza Czerwonego. Odnaleźliśmy niezliczone resztki szkieletów ludzi i koni, części lektyk bojowych, półpancerzy i broni. W jednym miejscu ciągnącym się na przestrzeni całej odległości pomiędzy Egiptem a Arabią Saudyjską na dnie są rozrzucone tysiące fragmentów pojazdów bojowych, koła, osie, itd.. a wszystko to w miejscu opisanym przez Księgę Wyjścia!

Powyżej, koła egipskich pojazdów bojowych z brązu, wydobyte z dna Morza Czerwonego!
Poniżej, koło na dnie morza, nadal w piasku!

Poza tym, Ali Hassan z Egipskiego Instytutu Antyczności, przeprowadził datowanie znaleziska, określając go na rok 1400 przed Chrystusem, co jest doskonale zgodne z biblijną wersją historii Exodusu. Jeśli to nie są pozostałości po Egipskiej armii, to pragnę wiedzieć, co to w takim razie jest!

1. EXODUS, OKUPACJA PALESTYNY I OKRES SĘDZIÓW

c) Żydzi nie wędrowali przez pustynię!

Twierdzi się, że:

Sprawa jest jasna, co do 40 lat wędrówek Żydów po pustyni Synaj. Nigdy coś podobnego nie miało miejsca, gdyż nie znaleziono po nich nawet najmniejszych śladów

W rzeczywistości: Tak to racja, że żadnych śladów nie ma, ale też nigdy nie było! Dlaczego? Wystarczy średnia znajomość historii, aby wiedzieć, że Półwysep Synaj zawsze należał do Egiptu, więc ŻYDZI NIE MOGLI SIĘ WŁÓCZYĆ PO TERYTORIUM EGIPTU! To by po prostu oznaczało, że nigdy z niego nie uciekli a pozostanie, jako zbiedzy z niewoli na terytorium Egiptu oznaczałoby pojmanie i śmierć! To jest tylko dowodem na to, że archeolodzy szukali śladów uciekinierów w niewłaściwym miejscu! Historia jednak, nie pozostawia nas bez wskazówek! Starożytne dokumenty informują nas, iż chodziło tutaj o krainę o nazwie Synaj, lecz leżącą w Arabii a nie w Egipcie! (Galatyńczycy 4: 25) W dzisiejszej Arabii Saudyjskiej, nasze grupy poszukiwawcze natrafiły na ślady umocnionych obozowisk itd. Suche powietrze pustyni doskonale zachowało wiele pozostałości, jak choćby monumenty, ołtarze i wiele innych artefaktów, które doskonale pasują do opisów z księgi Exodusu. Znaleziska te są bardzo ekscytujące i jest to dokładnie to, czego można by oczekiwać czytając relacje biblijne!

Wszystko to jest doskonale udokumentowane w mojej książce zatytułowanej ”Odkrycia: Odpowiedź na Pytania o Sekretach Synaju”.

Krytycy po prostu szukali nieświadomie, (lub też świadomie, aby niczego nie znaleźć) w całkowicie niewłaściwych miejscach!

Czy byli, więc w Egipcie niewolnicy, których nazywano „Apiru”, Habiru”, czy też „Habiri?” Czy uciekli prześladującej ich Armii Faraona, przechodząc przez Morze Czerwone i potem włóczyli się po bezdrożach Arabii?

Odpowiedź brzmi TAK!! Istnieją na to niepodważalne fizyczne dowody!

Kroniki biblijne notują, że Izraelici pozostali przez 40 dni w miejscu o nazwie Kadesz Barnea, podczas gdy dwunastu zwiadowców, poszło do ziemi obiecanej a więc do Kanaan na przeszpiegi, skąd mieli powrócić zdając sprawozdanie z tego, co widzieli, gdyż Żydzi musieli zdecydować, co dalej robić!

Dr Rudolf Cohen, były dyrektor Izraelskiego Wydziału Antyczności, przez ponad 25 lat prowadził wykopaliska na pustyni Genew, która leży na południu Izraela. Jednym z tych miejsc, które badał, było Kadesz Barnea. Twierdzi, że istnieje tam wiele dowodów na to, że w tym regionie przebywała w okresie Średniego Brązu znaczna ilość ludzi. Znalazł na to niezliczoną ilość dowodów w formie ceramiki i innych artefaktów hebrajskiego pochodzenia.

W wydaniu Biblical Archeological Review z lipca 1983 roku, napisał artykuł zatytułowany: „Mistyczni Ludzie z Epoki Brązu”, w którym stwierdził: W rzeczywistości ci migrujący ludzie, którzy przez jakiś czas zamieszkiwali ten region, mogli być tymi Izraelitami, którzy wędrowali z Egiptu do krainy Kanaan.” Twierdzi także, że sądząc po ceramice, którą po sobie pozostawili, mógł nawet prześledzić drogę, jaką przebyli, napisał:

- Jest to niezwykle interesującym, móc stwierdzić, że ten instynkt wędrowców, jak to byłem w stanie zrekonstruować nosi uderzające podobieństwo do wędrówki Izraelitów uciekających z Egiptu do Ziemi Obiecanej, tak jak to zostało zapisane w Księdze Exodusu.

W roku 1993 grupa archeologiczna Dawida Downa z Australii, pracowała wspólnie z Dr Cohenem przy wykopaliskach w Ein Hatzewa, leżącego na południe od Morza Martwego. Podczas wizyty kontrolnej, na którą na miejsce wykopalisk przyjechał Egal Izrael Down zapytał, czy on zgodzi się, że zdaniem Dr Cohena, że ci wędrowcy z okresu brązu, to Izraelici uciekający z Egiptu. Odpowiedział bez zastanowienia, „Naturalnie, że tak. Wierzą w to wszyscy archeolodzy, którzy przy tym pracują”. Down powiedział, „No, ale archeolodzy na północy tego nie akceptują.” Odpowiedział:, „Bo nie mają w ogóle pojęcia, o czym mówią!”

1. EXODUS, OKUPACJA PALESTYNY I OKRES SĘDZIÓW

d) Nie było Hebrajskiej inwazji na Palestynę!

Twierdzi się, że:

Nie istnieją żadne dowody na to, że Izraelici podbili krainę Kanaan.

W rzeczywistości:

Jeśli by taka inwazja miała miejsce, to istniałyby ślady zniszczeń, pożarów itd.., Ale też dowody na pojawienie się nowej kultury, z innym stylem ceramiki, innymi praktykami religijnymi, pogrzebowymi a także innym poziomem technologii, bo jak by na to nie patrzeć przybyliby przecież z wysoko rozwiniętego Egiptu!

I to jest właśnie to, co znajdujemy we Wczesnym Okresie Brązu na tych terenach oraz w Średnim Okresie Brązu. Kathleen Kenyon, która odkopywała Jerycho, stwierdziła:

- Pod koniec wczesnego okresu cywilizacji brązu, nastąpiły jakieś katastrofalne wydarzenia. Mury Jerycho, budowano w wielkim pośpiechu, używając nawet starych i uszkodzonych cegieł. Najprawdopodobniej nawet nie skończono ich budowy, gdy ponownie zostały zniszczone przez ogień. Wewnątrz murów, z miasta niewiele zostało. Najprawdopodobniej zostało całkowicie zniszczone. Ślady wskazują na to, że nastąpiła całkowita przerwa, jak gdyby jedna kultura umarła a na jej gruzach powstała nowa i całkiem inna. Dosłownie każde miasto w Palestynie, jakie badaliśmy, wskazuje dokładnie na takie same wydarzenia i takie same oznaki gwałtownej zmiany cywilizacji. Ci, którzy wszystko przejęli byli nomadami niebędącymi zainteresowani życiem w miastach. Tak, więc wypędzili, lub też całkowicie zdominowali początkową ludność tych terenów, która i tak nie była nazbyt silna i być może już znacznie zdegenerowana. Tak czy inaczej, wszelkie ślady po tamtej wczesnej cywilizacji zostały całkowicie zatarte! (Kathleen Kenyon, Archeology in the Holy Land, p.143)

Absolutne załamanie się i znikniecie starej cywilizacji, nowi ludzie i to dosłownie w każdym mieście w Palestynie? Jacyś nomadzi, którzy zdominowali i absorbowali początkową cywilizację? Czy moglibyśmy oczekiwać, że znajdziemy lepszy opis inwazji Izraelitów? Nomadów z pustyni, którzy absolutnie nie byli zainteresowani osiedlaniem się w miastach?

James Pritchard, który prowadził w roku 1956 wykopaliska w Gibeonie, natrafił na dokładnie takie same dowody! Opisując swoje doświadczenia z Gibeonu, stwierdził:

- Te relikwie z końca Wczesnego Brązu, wskazują na całkiem nową migrację nomadów, jaka zalała tą okolicę. Przynieśli z sobą całkiem nową kulturę, styl ceramiki oraz tradycje religijne i pochówki. Musieli przyjść do Palestyny, gdzieś z pustyni po drugiej stronie Jordanu, przez który się przeprawili w okolicach Jerycho, skąd sukcesywnie rozlali się po całym kraju, gdyż ich miejsca pochówków znajdujemy w Gibeonie, Tel El-Ajjul, Lachish, itd. (James Pritchard, Gibeon, Where the Sun Stood Still, p.153.)

Już nic nie mogłoby lepiej opisać tego, co się wydarzyło, bardziej dokładnie, tylko z wyjątkiem samej Biblii, która potwierdza, że przyszli z pustyni, przeprawili się przez Jordan w okolicy Jerycho, aby potem opanować całą Ziemię Obiecaną! W tym odniesieniu, samo miasto Jerycho powinno, więc odgrywać dość kluczowe znaczenie w tej historii. Pozwólcie, że się mu troszkę bliżej przypatrzymy!

Zgodnie z Biblijną Księgą Joszui, Jerycho, było pierwszym miastem stojącym na drodze do ziemi obiecanej a więc Kanaan! Istnieją na to dowody, że Hebrajczycy rozbili obóz w pobliżu miasta. Następnie maszerowali wokół miasta przez tydzień, z wyjątkiem siódmego dnia, gdy okrążyli miasto tylko 7 razy! Tak siedem razy w ciągu jednego dnia! Następnie dmuchnęli w trąby a ściany Jerycha się przewróciły. Czy nie brzmi to wszystko troszkę mistycznie?

Mury Jerycha

Sprawdźmy na sam początek, jakie rozmiary miały mury Jerycha?

Miasto Jerycho, zostało zbudowane na dość wysokim wzgórzu, wokół którego a więc u jego podstawy, zbudowano pierwszą linię murów obronnych. Na wierzchu tego 4 do 5 metrów wysokiego muru, został postawiony drugi ceglany mur o wysokości około 8 metrów i grubości 2 metrów. W końcu na szczycie tego muru, był jeszcze jeden, równie wysoki, choć nieco cieńszy!

Stojąc, więc u podstawy tej tarasowej konstrukcji miałoby się przed sobą fortyfikacje o łącznej wysokości ponad 20 metrów. Bez najmniejszego wątpienia, Izraelici nie byliby nigdy w stanie sforsować takich umocnień. Chyba, że ktoś by im w tym pomógł! Na dodatek te kilka tysięcy ludzi, którzy zamieszkiwali to miasto, było doskonale przygotowanych na długie oblężenie. Wody mieli pod dostatkiem a żniwa się właśnie skończyły, więc mieli w mieście zapasy żywności na wiele, wiele długich miesięcy! (Czego nie można było powiedzieć o Izraelitach?)

Pomimo wszystko, jednak mury Jerycha runęły około roku 1400 przed Chrystusem. Dziś można oglądać ruiny i podziwiać to, co tak naprawdę się wtedy stało. Oto, co ma na ten temat do powiedzenia Dame Kathleen Kenyon, która odkopywała to miasto w latach 50-tych XX wieku.

Ruiny i popioły w całym mieście są dowodem na to, że upadło i zostało doszczętnie zniszczone z rąk wrogów. Tak dokładnie podbój Jerycho, jakiego dokonał Joszua został opisany w Starym Testamencie. „Trzęsienie ziemi, które skruszyło mury miasta a całe miasto spaliło się do fundamentów (Joszua, 6:24)

Podczas wykopalisk, jakie w latach 1930-1936 prowadził w Jerycho John Garstang natrafiono na coś tak niezwykłego, że on i jego dwaj współpracownicy napisali oświadczenie, które wszyscy podpisali. W tym oświadczeniu Garstang stwierdził:

- Co do tego nie ma najmniejszych wątpliwości, że mury Jerycha upadły na zewnątrz i to tak równo i całkowicie, że wojska Izraelitów mogły po nich przejść wchodząc prosto do miasta! Dlaczego to takie niezwykłe? Dlatego, że pochylone do środka trzystopniowe mury miasta nie upadają na zewnątrz, tylko do wewnątrz, takie są prawa fizyki! Jednakże już w Joszui 6: 20 czytamy, „Mury upadły płasko, tak, że oblegający weszli do miasta idąc przed siebie i zajmując całe miasto. Tak, więc w jakiś sposób dokonano tego, że mury miasta upadły płasko na zewnątrz. (John Garstang, Foundation of Bible History, Joshua, Judges. New York. R.R. Smith, Inc. 1931, p. 146)

Leżące płasko na ziemi mury miasta Jerycho, jakie można oglądać jeszcze dziś, leża dokładnie tak jak wtedy, gdy położyły się przed stopami armii Izraelitów.

W latach 50-tych, podczas ekspedycji Dame Kanyon odkryto część ściany domu z podłogą, na której pod ścianą stała mała kuchnia. Za kuchnią leżał mały garnek, który z niej spadł i tak już pozostał, gdy właścicielka kuchni musiała w popłochu uciekać, gdy zabrzmiał odgłos trąb Izraelitów. (Kathleen Dame Kenyon, Digging up Jericho, p.263)

Tak, więc biblijna historia została dokładnie potwierdzona podczas wykopalisk i to w licznych detalach:

- Każde takie małe miasto posiadało własnego króla.
- Mury miasta były podwójne.
- Do miasta była tylko jedna brama wjazdowa.

Wszystkie te detale dokładnie pasują do opisu, jaki możemy znaleźć w Biblii, gdzie jest mowa o tym, że brama została zamknięta. Niefortunnie większa część miasta z okresu podboju i warstw wcześniejszych nie zachowała się, gdyż po prostu uległa erozji. Miasto budowano z niewypalanych cegieł, więc takie mury były szczególnie narażone na działanie warunków atmosferycznych.

Późniejsza zabudowa w pewnym sensie zakonserwowałaby te oryginalne ruiny, lecz w tym przypadku miasto nie zostało odbudowane, więc prawie wszystko uległo zniszczeniu. Na zewnątrz murów znaleziono miejsce pochówków i badania jego wykazały, że miasto to było ostatni raz zamieszkałe w XIV wieku przed Chrystusem a więc dokładnie tak jak to relacjonuje sama Biblia.

Sprawa wygląda, więc tak, że wszystkie fizyczne fakty potwierdzają całkowicie biblijną wersje wydarzeń. Potwierdzając, że była inwazja, podbój i zajęcie tej ziemi w XIV wielu przed Chrystusem przez Izraelitów.