Browar - ebook

Od dawna nie pamiętał tak spokojnej nocy! Po osiemnastu latach za kierownicą Tadeusz „Tadzio” Kusy musiał przyznać – pomimo różnorodnych, acz nie zawsze przyjemnych doświadczeń – iż nie ma w życiu nic bardziej nieprzewidywalnego od nocnego klienta. Od ponad dwóch godzin stał na hotelowym podjeździe, wpatrując się z nadzieją w szklane obrotowe drzwi, wypluwające sporadycznie hotelowych gości, których najwyraźniej jedynym celem tej nocy były piesze spacery po opustoszałym centrum miasta. Nie dość, że nie zarobił ani złotówki, to jeszcze nabierał coraz większej pewności, że powoli, lecz skutecznie rozbiera go wirus grypy. Tylko nie to! Wyobraził sobie całe dnie spędzone w łóżku, w małym mieszkaniu, gdzie nieustanna obecność zrzędliwej żony mogłaby doprowadzić do szaleństwa samego papieża.

A wszystko przez te idiotyczne reguły hotelu „M”! Tracił z ich powodu nie tylko cenną benzynę, ale i zdrowie. Zgodnie z wymaganiami zarządu musiał utrzymywać w samochodzie stałą temperaturę – nie niższą niż 18 i nie wyższą niż 25 stopni. Ale czy choć jeden z tych kretynów w garniturach, którzy najwyraźniej nigdy nie siedzieli za kółkiem taksówki, przejmował się tym, że jeśli będzie stał ponad dwie godziny z włączonym silnikiem, to równie dobrze mógłby puścić z dymem wszystkie swoje ciężko zarobione pieniądze?

Tadzio Kusy, oparty plecami o przednie drzwi taksówki, palił kolejnego tego wieczoru papierosa. W oddali, na ślepej ścianie starej, na pół zniszczonej kamienicy, widniał olbrzymi plakat jego ulubionej marki piwa. Szczupła blondynka, której twarz i figura rozbudzały w Tadziu – poza chęcią objęcia dłonią oszronionej szklanki – także i inne, głęboko skrywane pragnienia, leżała w czerwonej sukience na rozłożonym na trawie futrze z norek. Obok jej nagiego ramienia w zielonej trawie wił się porzucony naszyjnik z pereł. U jej stóp leżała przewrócona butelka szampana. Dziewczyna najwyraźniej nie była zachwycona wyborem napoju i Tadzio doskonale wiedział, dlaczego: jej nostalgiczne spojrzenie kierowało się w stronę olbrzymiego sloganu wydrukowanego nad jej głową, tuż obok wyeksponowanej butelki piwa: „Tylko M.O.C.”.

Tadzio zaciągnął się po raz ostatni i wyrzucił niedopałek papierosa w zaspę brudnego śniegu na podjeździe. Właśnie miał otworzyć drzwi taksówki, kiedy jego uwagę przykuły dwa ciemne punkty w górnej części plakatu. Mógłby przysiąc, że jeszcze przed chwilą ich tam nie było. Co więcej, czarne plamy na plakacie zdawały się poruszać! Zastanawiał się przez chwilę, czy nie powinien przyjrzeć się dziwnemu zjawisku z bliska. Może by i tak zrobił, gdyby nie gwizd hotelowego portiera, który przerwał jego wahania i przypomniał mu o jego obowiązkach. Miał kurs. Cuda się zdarzały!