Złotogłowi z Alleberg - ebook

An­ders uro­dził się w Fal­byg­den i w mło­do­ści ma­sze­ro­wał po kra­ju z łok­ciem kra­wiec­kim i be­lą­ma­te­ria­łu. Lecz pew­ne­go dnia po­my­ślał, że le­piej jest ma­sze­ro­wać z ka­ra­bi­nem, zdzie­ra­jąc przy tym pań­stwo­we ubra­nie, i za­cią­gnął się do woj­ska w Väst­göta-Dal.

Dzię­ki temu od­ko­men­de­ro­wa­no go pew­ne­go razu do służ­by war­tow­ni­czej w Sztok­hol­mie. Nasz przy­ja­ciel Kask, bo tak się te­raz na­zy­wał, do­stał któ­re­goś dnia prze­pust­kę i chciał wy­brać się do Skan­se­nu. Kie­dy jed­nak sta­nął przed bra­mą, oka­za­ło się, że nie ma pięć­dzie­się­ciu öre i nie może wejść do środ­ka. Po­pa­trzył na płot i po­my­ślał: obej­dę go do­oko­ła, musi być prze­cież da­lej ja­kieś przej­ście, a jak bę­dzie trze­ba, to prze­do­sta­nę się górą.

Słoń­ce już za­cho­dzi­ło, kie­dy Kask szedł po­wo­li nad brze­giem wody, po­su­wa­jąc się wzdłuż pod­nó­ża góry, ale płot wciąż cią­gnął się gdzieś wy­so­ko, skąd do­cho­dził śpiew i mu­zy­ka. Kask cho­dził i cho­dził w kół­ko, lecz nie do­strzegł żad­ne­go przej­ścia, a płot znik­nął w lesz­czy­no­wym la­sku. Zmę­czo­ny usiadł na pa­gór­ku i za­czął roz­łu­py­wać orze­chy.

Wte­dy przy­bie­gła wie­wiór­ka i za­czę­ła za­dzie­rać nosa:

– Zo­staw moje orze­chy!

– Do­brze, je­śli po­ka­żesz mi przej­ście – od­rzekł Kask.

– To ka­wa­łek dro­gi stąd – od­po­wie­dzia­ła wie­wiór­ka.

Sko­czy­ła przo­dem, a żoł­nierz za nią. I już jej nie było. Za­sze­le­ści­ły li­ście i nad­szedł jeż.

– Pójdź za mną – po­wie­dział – a zo­ba­czysz przej­ście.

– Pójść za tobą, kol­czat­ku! Nie, dzię­ku­ję!

Jeż jed­nak wciąż mu to­wa­rzy­szył. Wte­dy zja­wi­ła się żmi­ja, bar­dzo wy­twor­na sztu­ka. Umia­ła se­ple­nić i wy­wi­jać róż­ne esy flo­re­sy.