Pierwsza miłość Kościuszki scena liryczna: napisana z powodu uroczystości założenia mogiły Tadeuszowi Kościuszce przy Krakowie - ebook

PIERW­SZA MI­ŁOŚĆ KO­ŚCIUSZ­KI.

Sce­na Li­ryc z na.

OSO­BY.

Jul­ja cór­ka Hra­bie­go

Hra­bi­na Jza­bel­la * przy­ja­ciół­ka Ju­lii

Ta­de­usz Ko­ściusz­ko, ba­wią­cy na dwo­rze hra­bie­go, na­uczy­ciel ry­sun­ków i ko­cha­nek Jul­ji.

Ja­sin­ski paź kró­lew­ski, przy­ja­ciel Ko­ściusz­ki.

Trzem­bosz, pierw­szy dwo­rza­nin Hra­bie­go..

Sce­na na wsi, w Pa­ła­cu Hra­bie­go, w bli­sko­ści Sto­li­cy.

SCE­NA PIERW­SZA.

Sala… w pa­ła­cu hra­bie­go. – Jul­ja sie­dzi nad ry­sun­ka­mi, za­ję­ta pra­cą, Ko­ściusz­ko stoi za krze­słem jej, przy­pa­tru­jąc się ro­bo­cie.

Ko­ściusz­ko, Jul­ja .Ko­ściusz­ko

Pani, wzdy­cham, i drżę cały,

Trwo­żą mie moje za­pa­ły,

Bu­do­wą szczę­ścia mego nie­spo­koj­ność chwie­je….

Jul­ja rzu­ca­jąc ro­bo­tę.

Ko­ściusz­ko… ja mam na­dzie­ję!

Sta­łość god­na męż­czy­zny, to­bie tak wła­ści­wa,

Wiech wzmac­nia na­sze ogni­wa;

A myśl, że samo nie­bo wspie­ra to ko­cha­nie,

Oży­wia twe za­ufa­nie.

Rzu­cę się do nóg ojca, któ­ry mi dał ży­cie,

Gdy uj­rzy we łzach swe dzie­cie,

Ju­iją, któ­rej w ni­czem od­mó­wić nie­umie,

Za­po­mni ła­two o du­mie.

Tego, kto przy­mio­ta­mi wiel­ko­ści do­się­ga,

Nie­pod­li na­wet sier­mię­ga.

Zna on do­brze twą war­tość, zna two­je za­le­ty;

Po­tra­fił­że­by, nie­ste­ty!

Cór­ce swej dla róż­ni­cy sia­nu, uro­dze­nia,

Od­mó­wić uszczę­śli­wie­nia?

Nie­troszcz się – wszak na­re­ście król bę­dzie za nami..Ko­ściusz­ko

Niech nas ta po­cie­cha mami….

Bła­ga­łem jego ła­ski, obie­cał się wsta­wić;

Ale ci mu­szę wy­ja­wić,

Może me prze­wi­dze­nia, może próż­ną trwo­gę,

Któ­rych być pa­nem nie­mo­gę.

Wi­dzia­łem, o daj Boże! by mie wzrok uwod­nił,

Zem go nie­wie­le ob­cho­dził.

Ozię­ble na mnie pa­trzył, gdym do nie­go mó­wił,

Chwi­li się nie­za­stau­owił….

Do­brze – była od­po­wiedź na­gle wy­rze­czo­na. –

Jest to przy­szło­ści za­sło­na,

Któ­rej prze­drzeć nie­zdo­ła żad­na ludz­ka siła…