Przybyłem tu, by umrzeć. Relacje z placów straceń - ebook

Monografia Przybyłem tu, by umrzeć zajmuje się relacjami z egzekucji opublikowanymi w Anglii w XVI i XVII wieku. Zarówno relacje, jak i egzekucje odgrywały wówczas istotną rolę – przywracały naruszony przez skazańca porządek prawny, społeczny i polityczny. Skazaniec, otrzymując prawo głosu, miał dokonać ostatniej spowiedzi, by umrzeć „dobrą śmiercią” oraz podkreślić słuszność wyroku. Jednak wśród kilkuset opublikowanych w tym czasie relacji znajdujemy stosunkowo liczne przykłady przełamania tej konwencji. W efekcie można zauważyć proces wyłaniania się jednostki: oto zamiast wygłosić skostniałą formułę spowiedzi i przyznania się do winy, skazaniec występował w imieniu własnym, koncentrując się na indywidualnym przekazie. W zachowanych angielskich relacjach chodziło więc nie tyle o to, co władza czyniła z ciałem skazańca, ile raczej – co skazaniec czynił z ostatnimi chwilami swojego życia. Skazaniec zaś, nie mając przecież wpływu na to, co stanie się z jego ciałem, korzystał z przysługującego mu prawa głosu, by „napisać siebie”, pozostawić głos jednostki świadomej swojego zindywidualizowanego istnienia – i w efekcie przemienić się w obywatela świadomego istnienia opinii publicznej i umiejącego ten fakt wykorzystać.

Rozdział I. Relacje z egzekucji
Rozdział II. „Prawdziwa opowieść o czynach
popełnionych”. Strony tytułowe jako mikronarracje
Rozdział III. Od „ikonografii cierpienia” do talii kart –
mikronarracje wizualne
Rozdział IV. Relacje z egzekucji pośród fikcji końca.
Powinowactwa i konwencje
Rozdział V. „Oto dzisiaj waszą sprawą jest obejrzeć
smutne widowisko”. Techniki narracyjne w relacjach
z egzekucji i rozwój gatunku
Postscriptum
Przypisy
Bibliografia