Strach się bać - ebook

List pierwszy

Hej! Piszę do Ciebie po raz pierwszy. Chcę Ci pomóc zmienić Twoje życie. Sam nieustannie poszukuję odpowiedzi na wiele pytań. Także tych, które z reguły określa się jako pytania bez odpowiedzi; że niby wiesz, nikt tego nie wie, nikt Ci nie odpowie. Nieprawda. Na wszystkie najważniejsze pytania ludzkości padły już dosyć dobre odpowiedzi. Skąd pochodzimy — mówi nam nauka. Dokąd zmierzamy — mówi nam wiara/religia albo ulubiona tradycja intelektualna. Co robić tu i teraz — mówi nam psychologia, intuicja, a dla wierzących Bóg. Jednak z drugiej strony czasami mrok ogarnia nasze umysły i serca. Nie widzimy wtedy jasno, lecz jak przez krzywe lustro; wszystko chaotyczne i wykoślawione. Ciemność i mroki pokrywają nasze dusze, które chcą przede wszystkim życia sensownego. Co to znaczy być szczęśliwym? Czuć sens — czuć życie, czuć więcej niż wyrażą słowa, gesty czy mimika. Czuć sens to powrócić do dzieciństwa i patrzeć wszystko nie jak nieustanne deja vu, ale przeciwnie — „wow, jak tu pięknie na plaży”, mimo, że byłaś już tam setki razy. Czuć sens to jechać wolno autem o zachodzie słońca i nigdzie się nie spieszyć, nie mieć przez moment celu. Czuć sens to niewyrażalna atmosfera, czasem miejsca, swoiste genius loci, nastrój pory dnia albo roku (mistyczna jesień). Czuć sens to wiedzieć, że jest się na swoim miejscu we właściwym czasie i robi się to, co do nas należy. Pierwszy zrąb teorii szczęścia zrobiony — obiektywnie nic Ci nie grozi, to tylko smutki, urazy i strachy, które ukradły Ci może połowę życia, a teraz nie dość, że chcą uniemożliwić Ci jakąkolwiek zmianę status quo, to jeszcze ukraść resztę życia. Nie daj się im — wiem, łatwo powiedzieć. Ale jeśli byś poznała dokładnie moją historię, co przeżyłem, czego doświadczyłem — zastanowiłabyś się, czy abym nie miał trochę racji. Czy warto martwić się aż do czasu — wybacz dosadność — kiedy włożą do urny? Wtedy będziemy już spokojni, a jeśli sądzisz, że nawet wtedy coś nam będzie szkodzić, to pamiętaj — o tym, co po śmierci, nie wiem nic. Każdy z nas ten problem sam musi rozwiązać, obojętnie, czy wierzy w życie po życiu, czy nie wierzy. Wróćmy do życia w życiu: raz się prawdopodobnie rodzimy na ziemi i raz odchodzimy, nie wiem gdzie, a gdybym wiedział, nie umiałbym Tobie tego przekazać. Ci, którzy stamtąd wracali, mówili, że bać się nie ma czego; lepiej zająć się życiem „tu i teraz”. A więc lądujemy? Ale pamiętaj, jak wylądujemy, to zajmujemy się już tylko „tym życiem”, na tym łez padole. Gotowi?

Pamiętaj, że niezależnie, z jakiej tradycji się wywodzisz — czy jesteś chrześcijaninem, katolickim narodowcem, muzułmaninem, buddystą albo ortodoksyjnym Żydem — ta książka chce Ci pomóc w problemach doczesnych. Nie piszę katechizmu i nie rozstrzygam o wierze, czy jest obiektywnie prawdziwa, bo nie studiowałem teologii, lecz literaturoznawstwo. Sądzę jednak, że pewne własne refleksje na temat religii w książce zatytułowanej Zmiana całkowita muszę i powinienem zawrzeć, choćby okazały się początkowo albo ostatecznie chybione. Moją intencją i wolą jako autora jest pomóc Ci tu i teraz, a nie prowadzić niczym jakiś nawiedzony guru do raju, bo zazwyczaj świeccy przewodnicy w tych sprawach ducha robią mnóstwo błędów. Uznaję przeto, że wiarę swoją zachowasz, o ile jest ona dla Ciebie czymś ważnym i pomocnym. Jeśli jednak po lekturze książki zmodyfikujesz swoją wiarę w całości lub w części, może to oznaczać, że wiara stanowiła dla Ciebie pewien problem, a nawet że stanowiła wiarę „błędną”. Tak czy inaczej chcę Ci pomóc w kilku sferach: a/ życiu osobistym, b/ życiu rodzinnym, c/ życiu edukacyjnym i d/ życiu zawodowym. Jest jeszcze sfera czasu wolnego, ale tę każdy zagospodarowuje po swojemu i nie ma co tu interweniować. Życie osobiste rozumiem jako sferę emocjonalno-intelektualną, a także kreatywnego spojrzenia na rzeczywistość. Rodzina w szerokim pojęciu obejmuje tę, z której pochodzisz (generacyjną) i/lub tę, którą założysz (prokreacyjną), chodzi więc o relacje wstecz i relacje wprzód, a także wszelkie kontakty społeczno-towarzyskie. Życie edukacyjne obejmuje czas od przedszkola po studia doktoranckie. Życie zawodowe to czas bycia produktywnym, czyli w Polsce między 15—60/65 rokiem życia. Pozostaje emerytura, która przypomina, że zasadniczo jest to bardzo trudny czas bilansu całego życia dorosłego.

Darmowy fragment