Cierpienia miłosne - ebook

LIR­KOS

Gdy miesz­kan­ka Ar­gos Io zo­sta­ła po­rwa­na przez zbój­ców, jej oj­ciec In­a­chos wy­słał na jej po­szu­ki­wa­nia wie­lu lu­dzi, a wśród nich Lir­ko­sa, syna Fo­ro­neu­sa.

Lir­kos prze­mie­rzył bar­dzo wiel­ki ob­szar zie­mi i dłu­go pły­wał po mo­rzu, aż w koń­cu, nie mo­gąc jej zna­leźć, po­nie­chał dal­szych tru­dów. Bo­jąc się In­a­cho­sa, wo­lał nie wra­cać do Ar­gos. Od­wie­dził więc miesz­ka­ją­ce­go w Kau­nos Aj­gia­lo­sa i po­jął za żonę jego cór­kę Hej­le­bie. Opo­wia­da­ją bo­wiem, że dziew­czy­na za­ko­cha­ła się w Lir­ko­sie od pierw­sze­go wej­rze­nia i usil­nie pro­si­ła ojca, aby go za­trzy­mał.

On zaś od­daw­szy mu spo­rą część kró­le­stwa i ma­jąt­ku uczy­nił go swo­im zię­ciem.

Upły­nę­ło wie­le cza­su, a Lir­kos wciąż nie miał dzie­ci. Zmar­twio­ny tym udał się do wy­rocz­ni

Apol­li­na w Di­dy­mach z py­ta­niem, czy uda mu się spło­dzić po­tom­stwo. Bóg mu od­po­wie­dział, że bę­dzie miał dzie­ci z pierw­szą ko­bie­tą, z któ­rą się złą­czy po opusz­cze­niu świą­ty­ni. Lir­kos bar­dzo ura­do­wa­ny wra­cał z po­śpie­chem do żony, pe­wien, że pro­roc­two wy­peł­ni się w spo­sób dla nie­go po­myśl­ny.

Pły­nąc po mo­rzu za­trzy­mał się w mie­ście By­ba­stos, gdzie Sta­fy­los, syn boga Dio­ni­zo­sa, przy­jął go bar­dzo ser­decz­nie i na­po­ił wiel­ką ilo­ścią wina. Gdy Lir­kos był już za­mro­czo­ny wy­pi­tym trun­kiem,

Sta­fy­los ka­zał swej cór­ce He­mi­tei, by się po­ło­ży­ła obok go­ścia. Uczy­nił tak, gdyż sły­szał wcze­śniej o wy­rocz­ni boga i chciał, aby cór­ka mia­ła dzie­ci z Lir­ko­sem. Wy­wią­zał się na­wet spór mię­dzy dwie­ma cór­ka­mi Sta­fy­lo­sa, Rojo i He­mi­teą, o to, któ­ra ma spać z przy­by­szem. Tak wiel­kie po­żą­da­nie wzbu­dził w nich Lir­kos.

Gdy na­za­jutrz Lir­kos zo­ba­czył le­żą­cą u swe­go boku He­mi­teę i zdał so­bie spra­wę z tego, co uczy­nił, wpadł w roz­pacz i wy­rzu­cał Sta­fy­lo­so­wi, że go tak wy­pro­wa­dził w pole. Wresz­cie wi­dząc, że nic nie po­ra­dzi na to, co się sta­ło, zdjął pas i dał go dziew­czy­nie, pro­sząc, aby go scho­wa­ła dla syna, żeby słu­żył jako znak roz­po­znaw­czy, gdy ów do­ro­śnie i od­wie­dzi ojca w Kau­nos. Uczy­niw­szy to, od­pły­nął.

Aj­gia­los, do­wie­dziaw­szy się o wy­rocz­ni i przy­go­dzie zię­cia z He­mi­teą, chciał go wy­gnać z kra­ju.

Dało to po­wód do dłu­go­trwa­łej wal­ki mię­dzy zwo­len­ni­ka­mi Lir­ko­sa a stron­ni­ka­mi Aj­gia­lo­sa. Wśród tych pierw­szych prym wio­dła Hej­le­bie, któ­ra się nie wy­rze­kła męża.

Po la­tach przy­był na Kau­nos do­ro­sły już syn He­mi­tei i Lir­ko­sa, Ba­si­los. Bę­dą­cy już star­cem

Lir­kos roz­po­znał go i prze­ka­zał mu wła­dzę nad swym lu­dem.

***PO­LI­ME­LE

Ody­se­usz błą­ka­jąc się u wy­brze­ży Sy­cy­lii i po Mo­rzu Tyr­reń­skim tra­fił na wy­spę Me­li­gu­nis do boga wia­trów Eola. Ów pe­łen po­dzi­wu dla sław­ne­go z mą­dro­ści przy­by­sza oto­czył go tro­skli­wą opie­ką.

Wy­py­ty­wał go o zdo­by­cie Troi i o to, jak ule­gły roz­pro­sze­niu okrę­ty wra­ca­ją­cych spod Ilio­nu Gre­ków, i przez dłu­gi czas za­trzy­my­wał u sie­bie w go­ści­nie. Rów­nież i Ody­se­uszo­wi ten po­byt spra­wiał przy­jem­ność, gdyż Po­li­me­le, jed­na z có­rek Eola, za­ko­cha­ła się w nim i po­ta­jem­nie z nim ob­co­wa­ła.

Gdy Ody­se­usz od­pły­nął ob­da­ro­wa­ny przez Eola za­mknię­ty­mi w wor­ku wia­tra­mi, dziew­czy­nę przy­ła­pa­no na tym, jak z pła­czem tu­li­ła do sie­bie ja­kieś łupy tro­jań­skie. Wów­czas Eol ob­rzu­cił nie­obec­ne­go Ody­se­usza naj­gor­szy­mi obe­lga­mi, a Po­li­me­le po­sta­no­wił uka­rać. Oka­za­ło się jed­nak, że jest w niej za­ko­cha­ny jej wła­sny brat Dio­res, któ­ry się wsta­wił za nią u ojca i upro­sił, by mu dał z nią za­miesz­kać.