Cud w Kanie Galilejskiej - ebook

Jan Ka­spro­wicz

CUD W KA­NIE GA­LI­LEJ­SKIEJ

Mam lat osiem­dzie­siąt:
Do­syć, jak na człe­ka
Człek tu prze­żył, a dyć nie wie,
Co go jesz­cze cze­ka.
Tak było i ze mną:
Dyć wczo­ra, z wie­czo­ra,
Ra­czej w nocy, sły­szę gło­sy
Z nie­bie­skie­go dwo­ra:
"Na­mo­zo­li­łeś się
Przy ro­bo­cie w le­sie,
Przy­na­le­żyč to się, bra­cie,
Co na­gro­dą zwie się.
Rzecz naj­lep­sza w świe­cie
To do­bra za­ba­wa:
Myj se gębę, na otar­cie
Nie ża­łuj rę­ka­wa.
Wdzie­waj se­por­cy­ska,
Bio­dra prze­pasz so­bie,
Byś wy­glą­dał jak w ra­do­ści,
A nie jak w ża­ło­bie.
Pój­dziesz na we­se­le."
"A kaj­że to, Pa­nie?"
"W sa­mej – głos się ozwie z nie­ba – Ga­li­lej­skiej Ka­nie."
Jak­że tu nie słu­chać
Pań­skie­go roz­ka­zu:
Wdzie­wam por­t­ki i ko­szu­lę
Z za­pin­ką od razu.
Wło­sym se po­ma­ścił,
Jak na mnie wy­pa­dło,
Je­stem gaz­da nie­ostat­ni,
Mam w ko­mo­rze sa­dło.
Idę do tej Kany,
Je­nom nie we­so­ły,
Nie znam dro­gi, wtem przy so­bie
Uj­rza­łek anio­ły.
Wzię­li mnie pod ręce
Te świę­te het­ma­ny:
"A gdzież to mnie pro­wa­dzi­cie?"
"Ano gdzie – do Kany!"