Z "Czarnych kwiatów" - ebook

Moż­na by cie­ka­we w tym wzglę­dzie rze­czy tu za­pi­sać, ale za­raz wstręt cofa pió­ro i przy­cho­dzi na myśl za­py­ta­nie: czy war­to?… Przy po­ję­ciach al­bo­wiem współ­cze­snych o czy­tel­nic­twie i o twór­czo­ści pi­śmien­nej za­tra­co­ne jest pra­wie uczu­cie, kie­dy pi­sarz sta­ra się unik­nąć sty­lu, przez usza­no­wa­nie dla rze­czy opi­sy­wa­nej, a z sie­bie sa­mej zu­peł­nej i zaj­mu­ją­cej, kie­dy zaś, prze­ciw­nie, nie do­pra­co­waw­szy for­my, styl za­nie­dbu­je… Kie­dy cho­dzi po zie­mi, oka­zu­jąc, jak ni­sko zstą­pić po­tra­fił, kie­dy zaś rów­nież ni­sko stą­pa, prze­to iż wznieść się wy­żej nie mógł. Te roz­róż­nić od­cie­nia, tak dla pew­nych osób jed­no­zna­czą­ce, rzad­ki bar­dzo czy­tel­nik dziś po­tra­fi, i dla­te­go nie­bez­piecz­nie jest w ja­ką­kol­wiek nową dro­gę na cal je­den po­stą­pić, i dla­te­go naj­bez­piecz­niej jest w kół­ko jed­ne i też same mo­ty­wy i for­my pro­por­cjo­no­wać tyl­ko, nic nie wzno­wiw­szy ani do­daw­szy, ani na nic się nie od­wa­żyw­szy.