10 prostych kroków do prawdziwej przyjaźni z Jezusem - ebook

10 prostych kroków do prawdziwej przyjaźni z Jezusem to piękne przypomnienie o tym, jak bardzo Bóg nas kocha. Gary Zimak napisał pełen natchnienia praktyczny poradnik zbliżania się do Chrystusa każdego dnia... Przewracając kolejne strony, można niemal poczuć, jak Jezus otacza nas swoimi ramionami pełnymi miłosierdzia. Jeśli szukasz bliskości i nosisz w sobie potrzebę jeszcze większego przylgnięcia do Chrystusa w sposób prosty a jednocześnie pełen mocy, to 10 prostych kroków do prawdziwej przyjaźni z Jezusem będzie Twoim najlepszym środkiem do tego.

diakon Harold Burke-Sivers,

autor książek

Przyjaźń z Jezusem jest kluczowa dla podtrzymania wiary. To klucz do zrozumienia teologii. To klucz do ewangelizacji. Mamy tendencję do komplikowania wszystkiego. Potrzebujemy Gary’ego Zimaka, aby przywrócił nam Boską prostotę.

Mike Aquilina,

autor książek

W tej wspaniałej książce Gary Zimak zajmuje się tematem, który często wydaje się niespójny i przytłaczający, i czyni go jasnym i prostym. To wspaniały przewodnik dla osób, które chcą być w bliższej relacji z Bogiem, ale czują, że mają przeciążony umysł pod koniec dnia.

Jennifer Fulwiler,

autorka książek, prowadząca The Jennifer Fulwiler ShowGary Zimak postanawia zaprosić każdego do doświadczenia bliskiej relacji z Jezusem Chrystusem. Jego obfitująca w modlitwę miłość do Chrystusa i osobiste doświadczenia wywołują refleksje, w których niemal każdy czytelnik może dostrzec nawiązania do Pisma Świętego, moc sakramentów, czułość Najświętszej Maryi Panny, a także Kościół jako wspólnotę wierzących i źródło mądrości. Nowocześni, rozczarowani chrześcijanie skorzystają na książce Zimaka, w szczególności ci, którzy są gotowi, powrócić do swojej „pierwszej miłości”, do Chrystusa jako źródła radości.

o. Mitch Pacwa SJ,

autor książek
i prowadzący programy w telewizji EWTN

Gary jest gorliwy wobec Chrystusa. Zna transcendentną radość pochodzącą z powiedzenia Bogu „tak”. Jeśli przeczytasz ten praktyczny poradnik, pomoże Ci on powiedzieć „tak” radości i spokojowi żywej relacji z Bogiem. Weź więc książkę do ręki i odkryj miłość, za którą tęskni Twoja dusza.

Dan Burke,

prezes Avila Institute for Spiritual Formation,
dyrektor wykonawczy telewizji EWTN
i prowadzący program National Catholic RegisterDla mojej żony Eileen:

Każdego dnia uczysz mnie znaczenia bezwarunkowej miłości. Dziękuję Ci za to, że jesteś moją najlepszą przyjaciółką i moim ciągłym wsparciem w pracy. Kocham Cię!

Dla moich córek, Elisabeth i Mary:

Jesteście dowodem na to, że cuda się zdarzają. Dziękuję Wam za to, że jesteście tak cudownymi młodymi kobietami. Dzięki Wam świat jest lepszy. Kocham Was obie!

Dla Matki Bożej:

Dziękuję Ci, Maryjo, że pomagasz mi podążać za Jezusem. Bardzo Cię kocham i nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, gdzie pójdziemy dalej!

Dla Jezusa:

Jestem bardzo wdzięczny, że mogę być Twoim przyjacielem, Panie. Proszę, błogosław wszystkim, którzy czytają tę książkę. Dziękuję Ci za cierpliwość do mnie. Kocham Cię!

Dla moich przyjaciół z wydawnictwa Servant Books:

Dziękuję za to, że wierzyliście we mnie. Jesteście wielkim darem, i jestem Wam wdzięczny za to, że mogłem napisać o moim przyjacielu, Jezusie.

Dla wszystkich, którzy modlili się za ten projekt:

Nie udałoby się wydać tej książki, gdyby nie Wasze modlitwy. Byliście ze mną we wszystkich najtrudniejszych momentach. Jestem Wam bardzo wdzięczny. Obfitych błogosławieństw od Pana!Wstęp

Wyobraź sobie przez chwilę sytuację, w której podchodzi do Ciebie człowiek, którego w ogóle nie znasz, i zadaje Ci bardzo proste pytanie: „Czy znasz Jezusa?”.

Jak na nie odpowiesz?

Zakładając, że odpowiedź brzmiałaby „tak”, zatrzymajmy się na chwilę i pomyślmy o możliwych dalszych pytaniach od nieznajomego:

„Co możesz mi o Nim powiedzieć?”

„Co lubi, a czego nie?”

„Czy często z Nim rozmawiasz?”

„Jak często Go odwiedzasz?”

„Jak mogę Go poznać?”

Interesujące, prawda? Jeśli jednak te pytania wprawiają Cię w zakłopotanie, nie obawiaj się. Szczerze mówiąc, takie pytania zdeprymowałyby pewnie wiele osób. Próba odpowiedzi na nie uświadamia nam zazwyczaj, że nasza relacja z Jezusem nie jest taka, jaka być powinna. Jednak takie odczucie to nic złego – dopiero od momentu, w którym sobie uświadomimy problem, możemy podjąć próby jego naprawienia.

Jako osoba ochrzczona i wychowana w wierze katolickiej, uczestnicząca we mszy świętej w każdą niedzielę przez całe życie, mogę zapewnić, że nie każdy, kto chodzi do kościoła, jest w bliskiej, osobistej więzi z Jezusem. Mimo że przyjmowałem Go co tydzień do swojego serca w Komunii Świętej, nie znałem Go. I to wcale nie była Jego wina, tylko moja!

Przez lata Pan był blisko mnie, prosząc, abym został Jego przyjacielem. Niestety, byłem zbyt zajęty, aby na tę prośbę odpowiedzieć. Rozmawiałem z Nim tylko wtedy, gdy czegoś potrzebowałem. Można stwierdzić, że w potrzebie zawsze zwracałem się do Jezusa. Wiedziałem, gdzie mogę Go znaleźć, gdy miałem kłopoty, jednak zapominałem o Nim tak szybko, jak tylko odpowiedział na moją modlitwę.

Przypomina mi to stary dowcip: pewien człowiek był już spóźniony na rozmowę kwalifikacyjną i szukał rozpaczliwie miejsca do zaparkowania samochodu. Jeździł w tę i z powrotem po parkingu, ale nie mógł znaleźć żadnego wolnego miejsca. W końcu, w akcie desperacji, zawołał: „Panie, jeśli pomożesz mi znaleźć miejsce, obiecuję całkiem zmienić swoje życie. Będę modlił się codziennie, skończę z oszukiwaniem w podatkach i oglądaniem złych programów w telewizji”. Gdy tylko skończył swoją modlitwę, od razu zobaczył wolne miejsce. Krzyknął: „Nieważne, Panie. Już znalazłem!”.

Jezus kocha nas bezwarunkowo i oczywiście chce, byśmy zwracali się ku Niemu ze swoimi kłopotami. Problemy ze zdrowiem w 2004 roku wzbudziły mój niepokój i sprawiły, że zacząłem szczerze dążyć do głębokiej więzi z Bogiem. Ale Jezus chce, byśmy zwracali się do Niego nie tylko wtedy, gdy mamy problemy. Nasza relacja z Nim nie polega tylko na tym, aby On ratował nas w takich sytuacjach.

Mimo że rozmawiam z Jezusem każdego dnia, nie jestem w pełni zadowolony. Tak naprawdę pewnie do końca życia będę próbował być bliżej Niego. Podobnie jak moją żonę, chciałbym poznawać i kochać Jezusa coraz bardziej każdego dnia.

Może teraz, czytając to, myślisz, że nie wiesz, jak zacząć bliżej poznawać Jezusa. Dobra wiadomość jest taka, że już zacząłeś, sięgając po tę książkę. Do momentu, gdy skończysz ją czytać, poznasz dziesięć zadziwiająco prostych kroków do tego, by zbliżyć się do Boga. Mimo że wymagają one od nas trochę wysiłku, są na tyle proste, że każdy może się do nich zastosować.

Warto również pamiętać, że nie tylko Ty pracujesz nad bliższą relacją z Jezusem. On chce tej relacji nawet bardziej niż Ty! Gdy zaczniesz częściej z Nim rozmawiać i spędzać z Nim więcej czasu, On jeszcze bardziej podzieli się z Tobą samym sobą. Innymi słowy, sam wykona część pracy. Jeśli będziecie wspólnie działać, bardziej zbliżycie się do siebie. Otrzymasz też pomoc Boga Ojca, Ducha Świętego, Maryi, a także Kościoła!

Przechodząc przez kolejne rozdziały, zobaczysz, jak bardzo Jezus Cię kocha i jak bardzo chce być Twoim przyjacielem. Jeśli nawet wszyscy inni ludzie na świecie odpowiedzą na Jego zaproszenie, On będzie miał poczucie pustki, dopóki Ty tego nie zrobisz.

Zajrzymy do Biblii i zobaczymy, jak życie innych zmieniało się pod wpływem spotkania z Jezusem. Potem odkryjemy konkretne kroki, które zbliżą nas do Boga. Techniki te okażą się owocne w Twoim życiu.

Bez względu na to, w którym miejscu swojej duchowej wędrówki jesteś, ta książka jest dla Ciebie. Jeśli nigdy nie rozmawiałeś z Jezusem, dowiesz się, jak zacząć. Jeśli niezbyt często z Nim rozmawiasz, znajdziesz sposoby na to, by robić to częściej. A jeśli nawet jesteś już w bliskiej relacji z Bogiem, nie zostaniesz pominięty – rozważymy sposoby na utrzymanie relacji w dobrym stanie.

W Apokalipsie św. Jana Apostoła Jezus składa nam wszystkim propozycję: „Oto stoję u drzwi i kołaczę: jeśli kto posłyszy mój głos i drzwi otworzy, wejdę do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze Mną” (Ap 3,20). W tych słowach Jezus przypomina, że nie wejdzie siłą do niczyjego życia. To od nas zależy, czy otworzymy drzwi i zaprosimy Go do środka. Jeśli odpowiemy na propozycję, Jezus wejdzie głębiej w nasze życie. Tak po prostu.

Twoją reakcją na pukanie Pana było otworzenie tej książki. Siedząc przed Nim, trzeba, abyś samodzielnie podjął ważną decyzję: czy jesteś gotowy, by na nowo zaprosić Jezusa jeszcze głębiej do swojego życia?Rozdział 1 Dobre relacje nie są dziełem przypadku

„Tych kocham, którzy mnie kochają,
znajdzie mnie ten, kto mnie szuka”
(Prz 8,17).

Ponieważ ta książka dotyczy tworzenia osobistej więzi z Jezusem, ważne jest zrozumienie pewnych podstawowych pojęć dotyczących więzi. Pomimo różnic pomiędzy relacją Boga i człowieka oraz relacjami łączącymi ludzi, istnieje wiele zasad, które są dla nich wspólne. Wiedza o tym, co jest potrzebne do stworzenia i podtrzymania dobrej więzi z drugim człowiekiem pomaga w pogłębieniu relacji z Chrystusem.

Mimo że pojęcie osobistej więzi jest znane większości ludzi, jego opisanie nie należy do najłatwiejszych. Zasadniczo, można ją zdefiniować jako dowolnego rodzaju powiązanie dwóch osób. W celu stworzenia osobistej więzi, niezbędny jest kontakt pomiędzy tymi osobami.

Gdy byłem młody, wiedziałem dużo o baseballistach czy muzykach rockowych. Potrafiłem powiedzieć ile mają lat, gdzie się urodzili, a może nawet jakie jest ich ulubione danie. Ta wiedza nie oznaczała jednak, że znam ich osobiście. Nie mogłem mieć osobistej więzi z żadnym z nich. Z drugiej strony, miałem wielu kolegów, których znałem osobiście i z którymi mogłem stworzyć więź.

Pierwszym warunkiem istnienia więzi jest to, że dwie osoby się znają. Po drugie osoby te muszą się komunikować ze sobą. Czy to już wszystko? I tak, i nie, ponieważ nie wszystkie więzi są sobie równe. Różnica pomiędzy zwykłą więzią a bliską, czy też zażyłą relacją jest dość duża.

Warto przyjrzeć się temu, co pomaga relacji kwitnąć. Możemy też odkryć, jak każdy z tych elementów pomaga w naszych poszukiwaniach większej bliskości Boga.

POŚWIĘCENIE

Aby więź dobrze się rozwijała, musimy nauczyć się przedkładać potrzeby innych ponad nasze własne. Jeśli obie strony wcielą tę zasadę w życie, ich potrzeby będą zaspokojone, a więź będzie można nazwać dobrą. Poświęcenie jest elementem niezbędnym w każdej relacji opartej na miłości.

Jeżeli chcemy wejść w bliską relację z Bogiem, musimy być gotowi do tego, by postawić Go na pierwszym miejscu. Cierpliwe znoszenie cierpienia, pomoc biednym i modlitwa nawet wtedy, gdy brak nam chęci, są pewnymi sposobami realizacji tego celu. Warto pamiętać, że nie ma potrzeby martwić się o to, czy Bóg zrewanżuje się tym samym. Bóg kocha nas bezwarunkowo i dla Niego zawsze jesteśmy najważniejsi.

ZAANGAŻOWANIE

Dobre relacje nie są dziełem przypadku – wymagają one pracy, i to z obydwu stron. Moja żona i ja otrzymujemy łaskę płynącą z sakramentu małżeństwa, jednak nadal musimy pracować nad swoim związkiem. Pracujemy nad nim codziennie, niezależnie od tego, czy mamy do tego chęci, czy nie. Jesteśmy zaangażowani w nasz związek i chcemy zrobić wszystko, co potrzebne do jego rozwoju.

Rozwijanie bliskości z Bogiem również wymaga pracy – nie dzieje się to samo z siebie. Możemy być spokojni o to, że Bóg zrealizuje swoją część pracy. To od nas zależy, czy zaangażujemy się w tę relację w dłuższej perspektywie. Jeśli będziemy się tego trzymać i robić to, co konieczne do osiągnięcia tego celu, nasza relacja z Bogiem będzie się rozwijać.

SZCZEROŚĆ

Szczerość jest ważnym elementem każdej bliskiej relacji. Nie tylko musimy wystrzegać się oszustw za wszelką cenę, ale także obie strony powinny wyrażać swoje prawdziwe uczucia. Ta obustronna otwartość zbliża ludzi do siebie i pozwala im działać w jedności.

W relacji z Bogiem szczerość jest równie ważna. Mimo że Bóg wie, kiedy jesteśmy nieuczciwi i naprawdę nie ma możliwości oszukania Go, to chce byśmy okazywali Mu szczerze nasze uczucia. Może zabrzmi to przerażająco, ale oznacza to także okazywanie naszego braku ufności ku Niemu i proszenie o pomoc. Ta całkowita otwartość pomoże nam w rozwijaniu naszej bliskości z Bogiem.

WSPÓLNY CZAS

Mimo że czas spędzany wspólnie wydaje się oczywistym warunkiem do stworzenia dobrej relacji, to jego znaczenie jest często pomijane. Im więcej czasu spędzają ze sobą osoby, które łączy jakaś więź, tym bardziej zbliżają się do siebie. Zasada ta ma zastosowanie nie tylko na początku znajomości, lecz także w dalszej perspektywie. Aby zbliżać się do danej osoby, trzeba spędzać z nią czas.

Jak dużo czasu potrzeba? Nie potrafię podać dokładnej ilości godzin czy minut, jednak mogę powiedzieć, że jedna godzina w tygodniu to za mało. To nie wystarcza w relacji z małżonkiem czy przyjacielem. Podobnie nie jest to wystarczające w relacji z Bogiem. Wiele osób uważa, że cotygodniowy udział we mszy świętej to wszystko, co potrzebne, aby być blisko Boga. Jednak by stworzyć bliską, osobistą więź z Jezusem, musimy dzielić z Nim swój czas codziennie. I nigdy nie jest to czas stracony!

PRZYZNAWANIE SIĘ DO BŁĘDÓW

Spójrzmy prawdzie w oczy – wszyscy popełniamy błędy. Nauka przyznawania się do nich jest niezbędna dla pomyślnego rozwoju relacji. Jeszcze ważniejsza wydaje się umiejętność przepraszania za nasze błędy. Słowo „przepraszam” ma ogromną moc i powinno mieć ważne miejsce wśród słów, których używamy.

W naszej relacji z Bogiem, to my jesteśmy tymi, którzy popełniają błędy. Gdy zdarzy nam się jakaś wpadka (a zdarzy się na pewno), powinniśmy przyznać się do błędu, wyrazić skruchę (doskonały do tego celu jest sakrament pokuty i pojednania), a także prosić o łaskę pozwalającą na poprawę w przyszłości. Bóg nie oczekuje od nas, abyśmy byli perfekcyjni. Oczekuje od nas przyznawania się do błędów i próśb o Jego pomoc na naszej codziennej drodze.

TRZYMANIE UCZUĆ NA BOKU

Wciąż słyszymy ze wszystkich stron, że miłość jest uczuciem. Mimo że rzeczywiście często przeżywamy emocje wobec tych, których kochamy, to nie możemy pozwolić na to, by tylko one nami kierowały. Miłość jest świadomym wyborem. Możemy decydować się na miłość nawet, jeśli uczucia dyktują nam coś innego. Większość rodziców nie jest zachwycona, gdy musi wstawać w środku nocy, aby uspokoić płaczące dziecko. Takie postępowanie wynika raczej z miłości.

Bez względu na to, jak bardzo kochamy Boga, pojawią się dni, gdy nie będziemy mieli ochoty na modlitwę. Jeśli chcemy być z Nim w bliskiej, osobistej relacji, musimy przykładać się do codziennej modlitwy, czy tego chcemy, czy nie.

WDZIĘCZNOŚĆ

Miło nam, kiedy ktoś jest nam za coś wdzięczny, prawda? Pomimo że nie powinno być to naszym celem w wypełnianiu dobrych uczynków wobec innych, to z pewnością wspaniałe uczucie usłyszeć słowo „dziękuję”. Jednak często zapominamy wyrazić swoją wdzięczność dla innych za to, co dla nas robią. Takie działanie ze strony innych przyjmujemy jako oczywiste. Jednym z najlepszych sposobów na pracę nad rozwojem naszych relacji jest nauka mówienia „dziękuję”.

W Ewangelii według św. Łukasza, ewangelista opisuje spotkanie Jezusa z dziesięcioma trędowatymi (zob. Łk 17,11-19). Po uzdrowieniu tylko jeden z nich, Samarytanin, powrócił, aby podziękować Panu. „Jezus zaś rzekł: «Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec»” (Łk 17,17-18). Jeśli chcemy wzrastać w relacji z Chrystusem, potrzeba, abyśmy naśladowali tego Samarytanina i dziękować.

OKAZYWANIE MIŁOŚCI

Jestem żonaty od 20 lat, i moja żona i ja mówiliśmy sobie wzajemnie „kocham cię” przynajmniej raz każdego dnia w ciągu tych wszystkich lat. Chociaż wiem, że Eileen mnie kocha, nigdy nie mam dość słuchania tych słów. O ile z pewnością ważne jest, aby okazywać ukochanym osobom, że są dla nas ważne, to równie istotne jest mówienie im o tym.

W naszej relacji z Bogiem często myślimy, że nie musimy okazywać Mu naszej miłości. W końcu On wie wszystko, więc właściwie po co? Mimo że Bóg jest wszechwiedzący, lubi słyszeć słowa „kocham Cię”. Stworzenie zwyczaju mówienia tych słów przybliży nas do Boga.

UWIELBIENIE

Moja żona jest fantastyczną osobą. Ma w sobie wiele świetnych cech – dobroć, piękno, wdzięk, poczucie humoru, silną wiarę... Kiedy myślę o jej wielu wspaniałych cechach, doceniam ją jeszcze bardziej. Przypominają mi one o tym, dlaczego się w niej zakochałem.

Dobrze jest regularnie pochylić się nad wspaniałymi przymiotami Boga – Jego wielką mocą, bezwarunkową miłością, przystępnością, i innymi. Nie traktujmy Boga, Pana Wszechświata, naszego Zbawiciela i Odkupiciela jak oczywistość!

POCZUCIE HUMORU

To nie jest żart: czasem podchodzimy do siebie zbyt poważnie. Nie potrafimy śmiać się z głupich rzeczy, które robimy lub mówimy. Poczucie humoru jest ważne nie tylko w relacjach z innymi, ale także w radzeniu sobie z naszymi codziennymi wyzwaniami. Oczywiście nie polecam, aby śmiać się w nieodpowiednich momentach, ale czasem trochę śmiechu może być właśnie tym, czego nam potrzeba.

Czy kiedykolwiek słyszeliśmy takie powiedzenie: „Jeśli chcesz rozśmieszyć Boga, powiedz Mu o swoich planach”? Warto je sobie przypominać, gdy w naszym życiu pojawią się niespodziewane trudności. Tak jak kobieta w 31 rozdziale Księgi Przysłów, nauczmy się uśmiechać do dni, które mają nadejść, wiedząc, że leżą one w rękach Boga (zob. Prz 31,25).

Po tym jak przyjrzeliśmy się niektórym istotnym elementom zdrowej relacji, pomyślmy, jak możemy je zastosować w relacji z Bogiem? W końcu nie możemy Go zobaczyć, usłyszeć, a nawet być pewnym, że On nas słucha. Czy Bóg jest kimś więcej niż wymyślonym przyjacielem?

W rzeczywistości, Bóg kocha nas i chce być w bliskiej przyjaźni z nami. Tak naprawdę kocha nas tak bardzo, że podjął nietypowy krok, aby nam to umożliwić: stał się jednym z nas. W kolejnym rozdziale przyjrzymy się temu, jak „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1,14).

DLA PRZYPOMNIENIA:

1. W każdej relacji musimy być gotowi na to, by przedkładać potrzeby innych ponad nasze.

2. Miłość nie jest uczuciem; jest świadomym wyborem.

3. Wspólne spędzanie czasu jest istotnym elementem każdej zdrowej relacji.

4. Pamiętaj, aby mówić „dziękuję”, „przepraszam” i „kocham Cię”.

5. Możliwe jest, aby być w bliskiej, osobistej relacji z Bogiem pod warunkiem, że chcemy nad nią pracować.

JEZUS MÓWI:

„Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15,13).