Babskie Fanaberie, czyli wygraj walkę o siebie - ebook

wi­taj!

wszy­scy się spie­szy­my, dla­te­go – sza­nu­jąc Twój czas – pi­szę krót­ko i zwięź­le; sło­wa­mi, któ­re doj­rza­ły do wy­po­wie­dze­nia i ob­ro­sły emo­cjo­nal­nym ła­dun­kiem.

bez zbęd­nych upięk­szeń, la­nia wody i gła­ska­nia po gło­wie na­ma­wiam Cię do przyj­rze­nia się so­bie i od­na­le­zie­nia wła­snej praw­dy. tego, co na­praw­dę czu­jesz, chcesz i co na­praw­dę dla Cie­bie waż­ne. idę tak­że krok da­lej, bo za­chę­cam Cię, aby tę oso­bi­stą praw­dę wy­ar­ty­ku­ło­wać – mieć od­wa­gę za­wal­czyć o sie­bie i o to, cze­go pra­gniesz…

ty­sią­ce roz­mów, e-ma­ili, co­achin­go­wych go­dzin z ko­bie­ta­mi, ale tak­że i moje oso­bi­ste – czę­sto dość dra­ma­tycz­ne – po­szu­ki­wa­nia sie­bie, za­owo­co­wa­ły re­flek­sja­mi za­war­ty­mi w tej książ­ce.

wie­rzę, że uda mi się choć na chwi­lę Cię za­trzy­mać, choć odro­bi­nę bar­dziej ośmie­lić, by być bar­dziej sobą, by po­czuć się do­brze we wła­snej skó­rze.

je­steś je­dy­ną oso­bą, któ­ra może zmie­nić swo­je ży­cie – nie lek­ce­waż tego! tkwią w To­bie siła i od­wa­ga.

czas je obu­dzić!

po­zdra­wiam,

Ania Wi­tow­skazamiast spisu treści

mo­że­my oszu­ki­wać in­nych, ale nie je­ste­śmy w sta­nie­oszu­kać sa­mych sie­bie…

au­tor­ka w nie­kon­wen­cjo­nal­ny spo­sób uczy in­ne­go po­dej­ścia do ży­cia, re­ago­wa­nia na rze­czy­wi­stość oraz na­sta­wie­nia do sie­bie.

jak sama twier­dzi – pi­sze, dzia­ła i upra­wia „wi­te­ryzm” (ter­min utwo­rzo­ny od jej na­zwi­ska i spo­so­bu ko­mu­ni­ko­wa­nia się) – mo­ty­wu­ją­ce i kon­kret­ne dzia­ła­nia, coś po­mię­dzy pro­ząa po­ezją, na­ci­skiem a wspar­ciem, przy­mu­sem a wol­no­ścią wy­bo­ru.

mo­żesz za­cząć tam, gdzie chcesz

każ­dy z nas ma swo­ją hi­sto­rię

pa­trzysz na sło­wa,

któ­re pi­szę

i my­ślisz:

a co ty mo­żesz wie­dzieć o mo­jej?

skąd wiesz,

co czu­ję,

z czym się zma­gam,

jaką dro­gę prze­szłam…?

masz ra­cję –

nie wiem

nie wiem,

co spra­wi­ło,

że je­steś tu,

gdzie je­steś,

ile razy upa­dłaś,

co Cię ukształ­to­wa­ło,

ile prób masz za sobą…

ale wiem, że –

nie­za­leż­nie od prze­szło­ści –

tkwi w To­bie siła,

aby spró­bo­wać po­now­nie

sta­nąć na nogi

i za­wal­czyć o sie­bie

aby prze­żyć jak naj­le­piej

swo­je ży­cie,

aby na­pi­sać –

naj­pięk­niej jak tyl­ko po­tra­fisz –

swo­ją hi­sto­rię

zmia­na

czu­jesz przez skó­rę,

że już czas,

że się zbli­ża,

że to, jak było do tej pory

nie ma pra­wa dłu­żej dzia­łać…

spi­nasz się w so­bie

i uda­jesz,

że nie wi­dzisz,

że tak na­praw­dę nie po­trze­bu­jesz ni­cze­go,

że może być po sta­re­mu…

co­raz bar­dziej się de­ner­wu­jesz

i wy­my­ślasz czar­ne sce­na­riu­sze

tego, co może pójść nie tak

na­krę­casz się wi­zja­mi

i bu­du­jesz w so­bie na­pię­cie

z ca­łych sił

sta­rasz się za­trzy­mać nie­unik­nio­ne,

tra­cąc ener­gię

na bo­le­sne opie­ra­nie się

za­miast pod­dać się jej

i z nią po­pły­nąćstarcie pierwsze

1) wy­pisz w punk­tach, co ozna­cza dla Cie­bie zmia­na

2) na­pisz, co mo­żesz dzię­ki niej zy­skać? (przy­najm­niej 5 rze­czy)

3) wy­pisz 3 oba­wy zwią­za­ne ze zmia­ną i ra­cjo­nal­nie oceń, czy są za­sad­ne

po­dziel zmia­nę na 1000 ma­łych kro­ków, a nie wy­wo­ła żad­nej pal­pi­ta­cji ser­ca – obie­cu­ję :)

i co z tego,

że ktoś od­wró­cił się od Cie­bie,

je­śli nie do­strze­gał

tego,

kim na­praw­dę je­steś?

i co z tego,

że zo­sta­niesz sama?

czy war­to ro­bić miej­sce

dla nie­speł­nio­nych ocze­ki­wań?

i co z tego,

że za­czniesz od nowa?

le­piej świa­do­mie tu i te­raz,

niż przy­par­tą do muru…

i co z tego,

że coś się koń­czy?

to, co wła­ści­we –

jest do­pie­ro

przed Tobą

na­wet je­śli Ty sama po­sta­no­wi­łaś prze­stać,

na­wet je­śli wszyst­ko wska­zu­je,

że nie ma pra­wa być le­piej,

chcę, abyś wal­czy­ła o sie­bie

chcę, abyś pod­ję­ła ko­lej­ną pró­bę,

bo wi­dzę w To­bie zwy­cięz­cę

zwy­cięz­cę

wła­snych sła­bo­ści,

zwy­cięz­cę,

któ­ry daje z sie­bie 100%

zwy­cięz­cę,

któ­ry prze­ku­wa po­tknię­cie

w od­bi­cie do sko­ku

zwy­cięz­cę,

któ­ry ma od­wa­gę

uwie­rzyć w sie­bie

i wy­trwać tam,

gdzie inni się pod­da­ją

za­wsze moż­na za­wró­cić

z miej­sca,

w któ­rym się zgu­bi­łaś,

z miej­sca,

w któ­rym da­łaś za wy­gra­ną

z miej­sca,

w któ­rym po­rzu­ci­łaś na­dzie­ję

nie upie­raj się,

że się nie da

spró­buj –

tyl­ko od Cie­bie za­le­ży

co bę­dzie

da­lej

ja je­stem…

de­fi­ni­cja,

któ­ra Cię wy­peł­nia

ob­raz sie­bie,

któ­ry masz w gło­wie

i któ­ry okre­śla,

co mo­żesz,

i jak sie­bie wi­dzisz

sa­mo­na­krę­ca­ją­ca się oce­na

i moż­li­wo­ści,

któ­re sama so­bie da­jesz

lub od­bie­rasz

ja –

stoi za Two­im świa­tem

ja –

furt­ka,

któ­rą mo­żesz otwo­rzyć

sze­rzej