Dwie wiosny - ebook

WŁO­SKA

Dłu­go – ty­go­dnie całe nie wy­cho­dzi­łem z po­ko­ju, więc tyl­ko przez okna pa­trzy­łem na świat: na sza­re, brze­mien­ne wio­sną nie­bo, to na mo­rze gniew­nie roz­ko­ły­sa­ne, to na czu­by fi­gow­ców o bla­do­zło­tych pło­my­kach list­ków, gdy je wiatr przy­gi­nał do okien; to zno­wu przez zga­szo­ne szkli­wo desz­czów zło­ci­ły mi się gaje cy­tryn i po­ma­rańcz i sza­rza­ły sre­brem oliw­ki, a poza nimi, w głę­bi da­le­kiej ma­ja­czy­ły po­rwa­ne kon­tu­ry gór. A no­ca­mi, tymi nie­skoń­czo­ny­mi no­ca­mi mar­co­wy­mi krzy­cza­ło mo­rze i kła­mi fal szar­pa­ło ska­ły, aż dom trząsł się w po­sa­dach i całe sta­da wi­chrów prze­wa­la­ły się przez moją te­ra­sę i z ję­kiem i wy­ciem spa­da­ły do mo­rza. – A ran­ka­mi ję­cza­ły ża­ło­śnie że­ru­ją­ce mewy i wyły pa­row­ce w ma­łej Za­to­ce Sor­ren­tyń­skiej.

Wio­sna nad­cho­dzi­ła.

Cze­ka­łem cier­pli­wie sił i roz­ma­rza­łem się cu­da­mi, ja­kie cze­ka­ły na mnie tam – za ścia­na­mi ho­te­lu, w po­lach i ga­jach Sor­ren­ta.

…cza­sa­mi rzu­co­no mi okwie­co­ną ga­łęź brzo­skwi­ni;

…to bu­kiet li­lio­wych dzi­kich lew­ko­nii, któ­rych na­mięt­ny za­pach przy­no­sił mi wiatr od skał wy­brzeż­nych;