Egzamin na doradcę podatkowego Kazusy - ebook

WYKAZ SKRÓTÓW

uakc – ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 43 ze zm.)

uegz – ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz.U. z 2014 r., poz. 1619 ze zm.)

ukas – ustawa z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1947 ze zm.)

ukpa – ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania ad inistracyjnego (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 23 ze zm.)

uop – ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.)

upcc – ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 223 ze zm.)

updof – ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.)

updop – ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.)

upsa – ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.)

uptu – ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.)

rwpis – rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2003 r. nr 221, poz. 2193 ze zm.)Kazus nr 1. Skarga na interpretację

Zainteresowana (podatniczka) Hanna K. wystąpiła z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych. We wniosku podała, że jest doradcą podatkowym wykonującym jednoosobowo i samodzielnie swój zawód we własnej indywidualnej kancelarii doradcy podatkowego. W ramach tej działalności wykonuje również czynności zastępstwa prawnego z urzędu przed sądem administracyjnym, z tytułu przyznania w tym zakresie skarżącym podatnikom przez sąd prawa pomocy.

Wobec powyższego zainteresowana zadała pytanie: czy przychody uzyskiwane jako zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej wykonywanej z urzędu kwalifikować należy jako pochodzące z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, wskazanej w art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt 6 powołanej ustawy podatkowej?

Zdaniem zainteresowanej przychody te są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 14 lutego 2014 r., nr 90/60/90, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający z upoważnienia Ministra Finansów, ocenił stanowisko zainteresowanej podatniczki jako nieprawidłowe. Zdaniem podatkowego organu interpretacyjnego wykonywanie zastępstwa prawnego przed sądem administracyjnym z urzędu, to jest w ramach przyznanego skarżącemu prawa pomocy, odbywa się na zlecenie sądu, co odpowiada treści art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tego powodu oceniane przychody pochodzą ze źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli z działalności wykonywanej osobiście, niezależnie od tego, czy prowadząc kancelarię doradcy podatkowego, podatniczka prowadzi działalność gospodarczą, czy też nie.

Wnioskodawczyni nie zgodziła się z powyższym stanowiskiem i złożyła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, jednakże Minister Finansów nie zmienił wydanej interpretacji.

Proszę sporządzić skargę do sądu administracyjnego na opisaną powyżej indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego.

w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu lub gdy organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa

1

Miejscowość, dnia ……………… r.

Skarżąca:

Hanna K.

Adres

NIP:

Reprezentowana przez pełnomocnika: 1

Jana K., doradcę podatkowego

Nr wpisu:

Z siedzibą w:

(pełnomocnictwo w załączeniu)

Adres pełnomocnika do doręczeń:

Organ, którego działanie jest przedmiotem skargi:

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie2

ul. Jasna 2/4, 00–013 Warszawa

za pośrednictwem:

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie3

Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku

ul. 1 Maja 10, 09–402 Płock

Nr zaskarżonej interpretacji: ………….. (tu: nr 90/60/90)

Wartość przedmiotu zaskarżenia: brak (wpis stały4)

SKARGA NA INTERPRETACJĘ INDYWIDUALNĄ

Na podstawie art. 50 § 1, art. 52 § 3, art. 53 § 2, art. 54 §1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.5; dalej: upsa), działając w imieniu mojego mocodawcy (dalej: Skarżąca) i w granicach udzielonego mi pełnomocnictwa (pełnomocnictwo w załączeniu), wnoszę skargę na pisemną interpretację indywidualną Ministra Finansów wydaną z jego upoważnienia przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku w dniu 14 lutego 2014 r., nr 90/60/90, doręczoną stronie w dniu XX 2014 r. stwierdzającą, że stanowisko Skarżącej zawarte we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej z dnia YY 2014 r. jest nieprawidłowe.

Zaskarżonej interpretacji zarzucam naruszenie następujących przepisów prawa materialnego6:

•art. 13 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.7; dalej: updof) przez niewłaściwe zastosowanie przepisu,

•art. 10 ust. 1 pkt 2 updof, co miało wpływ na wynik sprawy.

W związku z powyższym wnoszę o:

1) uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji indywidualnej,

2) zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

UZASADNIENIE

Dotychczasowy przebieg postępowania:

•W dniu YY 2014 r. Skarżąca wystąpiła z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego do Ministra Finansów odnośnie do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W treści wniosku Skarżąca wyjaśniła, że jest doradcą podatkowym wykonującym swój zawód w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej we własnej kancelarii doradcy podatkowego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Skarżąca wykonuje także czynności zastępstwa prawnego z urzędu przed sądem administracyjnym w ramach przyznanego przez sąd skarżącym prawa pomocy. Wobec powyższego Skarżąca zadała pytanie, czy przychody uzyskiwane jako zwrot kosztów nieopłaconej pomocy prawnej wykonywanej z urzędu należy kwalifikować jako przychody pochodzące z pozarolniczej działalności gospodarczej zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 updof, czy jako przychody z działalności wykonywanej osobiście zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 13 pkt. 6 updof. Zdaniem podatniczki powyższe przychody są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 updof.

•W dniu 14 lutego 2014 r. Minister Finansów, działając przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (dalej: Organ), wydał interpretację (data doręczenia: XX 2014 r.), w której uznał stanowisko Skarżącej za nieprawidłowe. Zdaniem Organu wykonywanie zastępstwa prawnego przed sądem administracyjnym z urzędu odbywa się na zlecenie sądu, co wypełnia treść normy prawnej zawartej w przepisie art. 13 pkt 6 updof. Z tej przyczyny uznano, iż przychody pochodzą z działalności wykonywanej osobiście, niezależnie od tego, czy Skarżąca, prowadząc kancelarię doradcy podatkowego, prowadzi działalność gospodarczą, czy też jej nie prowadzi.

•Pismem z dnia ZZ 2014 r. Skarżąca wezwała Organ do usunięcia naruszenia przepisów prawa (data doręczenia: AA 2014 r.).

•W dniu XY 2014 r. Skarżąca otrzymała odpowiedź na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa (pismo z dnia ZY 2014 r.), w którym Organ stwierdził brak podstaw do zmiany Interpretacji.

Analiza przepisów

•Art. 10 ust. 1 updof określa źródła przychodów jako: działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2), pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 3).

•Art. 13 pkt 6 updof za przychody z działalności wykonywanej osobiści na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 2 updof uznaje przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym – mowa jest o przychodach osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator zlecił wykonanie określonych czynności.

Zarzuty przeciwko interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego

W odniesieniu do świadczenia pomocy prawnej z urzędu przez doradcę podatkowego sąd nie zleca wykonania określonych czynności w żadnym tego słowa rozumieniu (por. wyroki: WSA w Lublinie z dnia 9 lutego 2007 r., sygn. akt I SA/Lu779/06, WSA w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1961/09). Ustanowienie przez sąd doradcy podatkowego powoduje powstanie obowiązków i uprawnień organów samorządu zawodowego doradców podatkowych w zakresie wyznaczania konkretnej osoby pełnomocnika z urzędu. Członkowie korporacji, świadcząc pomoc prawną z urzędu, wypełniają obowiązek o charakterze publicznoprawnym. Wytypowanie konkretnego pełnomocnika następuje na podstawie odrębnych i niezależnych od sądu decyzji w przypadku doradcy podatkowego – Krajowej Rady Doradców Podatkowych.

Należy zwrócić uwagę, że rodzaj zakresu czynności, jakie podejmuje ustanowiony z urzędu pełnomocnik, zależy od woli osoby, na rzecz której jest świadczona pomoc prawna, stanu sprawy, a nie od decyzji sądu. Sąd nie zleca wykonania określonych czynności. Pomiędzy sądem a wyznaczonym z urzędu pełnomocnikiem nie powstaje żaden stosunek prawny.

Należy zauważyć, że stosując przepis art. 13 pkt 6 updof, mówimy o zleceniu określonych czynności. Z przedstawionych powyżej wywodów wynika, że sąd nie może zlecić wykonania określonych czynności doradcy podatkowemu, ponieważ nie ma wpływu na działania z zakresu świadczonych przez doradcę usług w ramach pomocy prawnej.

Wynagrodzenie z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej ustanowionej z urzędu należy rozpatrywać z uznaniem formy prawnej, w jakiej doradca podatkowy wykonuje swój zawód – gdy pełnomocnik wykonuje pomoc prawną, prowadząc działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 lit. a updof, wynagrodzenie należy kwalifikować jako źródło przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 updof. Natomiast jeśli doradca podatkowy wykonuje nieopłaconą pomoc prawną w ramach pełnomocnictwa ustanowionego z urzędu w ramach innych form wykonywania zawodu – wynagrodzenie stanowi źródło przychodu z działalności wykonywanej osobiście – art. 10 ust. 1 pkt 2 updof. Powyższe znajduje potwierdzenie w uchwale NSA w pełnym składzie Izby Finansowej z dnia 21 października 2013 r. (sygn. akt II FPS 1/13). Skarżąca wykonywała nieopłaconą pomoc prawną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Wobec przedstawionego powyżej stanu faktycznego i prawnego przedmiotowa skarga jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie. W związku z powyższym wnoszę jak na wstępie.

Jan K.

doradca podatkowy

numer wpisu: ……..

Podpis (…)

Załączniki:

1) odpis skargi

2) dowód uiszczenia stałego wpisu sądowego od skargi w wysokości 200,00 zł

3) pełnomocnictwo z dnia …… wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 17,00 zł

Kazus nr 2. Odwołanie

W dniu 11 stycznia 2014 r. podatnik Mieczysław D. wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych w kwocie 100.000 zł za rok podatkowy 2010. Do wniosku tego, powołując się na art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, złożył skorygowaną deklarację podatkową za rok 2010. Decyzją z dnia 3 marca 2014 r., nr 14/2/2014, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście odmówił stwierdzenia nadpłaty. W ocenie organu podatkowego z rozpatrzonego wniosku dochodzona przez podatnika nadpłata nie wynika. Nadpłata ta wynika być może z treści skorygowanej deklaracji podatkowej za rok podatkowy 2010, jednakże podatnik nie złożył wniosku w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego za ten okres podatkowy, natomiast wszczęcie z urzędu wymienionego postępowania z art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej było niedopuszczalne, ponieważ toczyło się już postępowanie, w którym rok 2010 oceniany był z punktu widzenia żądania stwierdzenia nadpłaty.

Proszę sporządzić odwołanie od przedstawionej decyzji.

w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie

Miejscowość, dnia ……………… r.8

Strona:

Mieczysław D.

Adres

NIP/PESEL9:

Reprezentowana przez pełnomocnika:

Jana K., doradcę podatkowego

Nr wpisu:

Z siedzibą w:

(pełnomocnictwo w załączeniu)

Adres pełnomocnika do doręczeń:

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej10

ul. Felińskiego 2b, 01–513 Warszawa

za pośrednictwem11:

Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego

Warszawa-Śródmieście12

ul. Lindleya 14, 02–013 Warszawa

Nr 14/2/2014

ODWOŁANIE

od decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście

z dnia 3 marca 2014 r., nr 14/2/2014, doręczonej stronie w dniu XX 2014 r.,

w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych

Na podstawie art. 220 § 1, art. 222 oraz art. 223 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tj.: Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm., dalej: uop), działając w imieniu mojego mocodawcy i w granicach udzielonego mi pełnomocnictwa (w załączeniu), składam odwołanie od decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście z dnia 3 marca 2014 r., nr 14/2/2014 (doręczonej stronie XX 2014 r.) odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r., w wysokości 100.000 zł.

Decyzji zarzucam:

1) naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 21 § 3 w zw. z art. 75 § 3, § 4a, § 4b uop poprzez odmowę stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości 100.000 zł, pomimo spełnienia przesłanki w postaci złożenia stosownego wniosku wraz z załączeniem skorygowanej deklaracji podatkowej;

2) naruszenie przepisów postępowania – art. 187, art. 191, art. 210 uop oraz zasad ogólnych postępowania podatkowego wynikających z art. 120 i art. 121 uop w sposób mający istotny wpływ na wynik sprawy.

W konkluzji wnoszę o uchylenie w całości decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia celem wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości 100.000 zł.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny sprawy:

•W dniu 11 stycznia 2014 r. Mieczysław D. wystąpił z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. w wysokości 100.000 zł na podstawie art. 75 § 3 uop, załączając do wniosku skorygowaną deklarację podatkową za 2010 r.

•Decyzją z dnia 3 marca 2014 r., nr 14/2/2014 (doręczonej w dniu XX 2014 r.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście odmówił stwierdzenia nadpłaty. W ocenie organu z rozpatrzonego wniosku dochodzona przez podatnika nadpłata nie wynika. Nadpłata wynika być może z treści skorygowanej deklaracji podatkowej za rok 2010, niestety podatnik nie złożył wniosku w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego za ten okres podatkowy. W ocenie organu z uwagi na fakt, iż toczyło się już postępowanie, w którym 2010 r. badany był z punktu widzenia żądania stwierdzenia nadpłaty, wszczęcie z urzędu postępowania na podstawie art. 21 § 3 uop było niedopuszczalne.

Analiza przepisów

•Art. 75 § 1 uop – Jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenia nadpłaty podatku.

•Art. 75 § 3 uop – Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację).

•Art. 75 § 4 uop – Jeżeli prawidłowość skorygowanego zeznania (deklaracji) nie budzi wątpliwości, organ podatkowy zwraca nadpłatę bez wydawania decyzji stwierdzającej nadpłatę. W takim przypadku korekta wywołuje skutki prawne.

•Art. 75 § 4a uop13 – W decyzji stwierdzającej nadpłatę organ podatkowy określa wysokość zobowiązania podatkowego w prawidłowej wysokości w takim zakresie, w jakim powstanie nadpłaty jest związane ze zmianą wysokości zobowiązania podatkowego. W zakresie, w jakim wniosek jest niezasadny, organ odmawia stwierdzenia nadpłaty.

•Art. 75 § 4b uop14 – Przepis § 4a nie ogranicza możliwości wydania decyzji w trybie art. 21 § 3, o czym informuje się adresata w decyzji stwierdzającej nadpłatę.

•Art. 79 § 1 uop – Postępowanie w sprawie stwierdzenia nadpłaty nie może zostać wszczęte w czasie trwania postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej – w zakresie zobowiązań podatkowych, których dotyczy postępowanie lub kontrola. W razie wszczęcia z urzędu postępowania podatkowego w sprawie, w której został złożony wniosek o stwierdzenie nadpłaty, żądanie zawarte we wniosku o stwierdzenie nadpłaty podlega rozpatrzeniu w tym postępowaniu.

•Art. 21 § 3 uop – Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, albo powstałego zobowiązania nie wykazano, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Zarzuty przeciw decyzji

W uchwale 7 sędziów NSA z dnia 27 stycznia 2014 r. (sygn. akt II FPS 5/13) wskazano, że w przypadku zakwestionowania prawidłowości skorygowanej deklaracji podatkowej złożonej wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty, zgodnie z art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy nie ma obowiązku przed rozpatrzeniem tego wniosku wszczynać w każdej sprawie postępowania celem określenia wysokości zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 21 § 3 ww. ustawy. NSA wskazał zatem, że nie ma obowiązku wszczynania odrębnego, obok postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty, postępowania wymiarowego, jednak dopuścił taką możliwość.

Postępowanie o stwierdzenie nadpłaty wszczynane jest na wniosek, który wyznacza zakres i przedmiot postępowania, w którym jest rozpoznawany. Dołączone przez podatnika do wniosku o stwierdzenie nadpłaty skorygowane zeznanie podatkowe nie ma charakteru samoistnego, lecz jest ściśle z wnioskiem związane i powinno być rozpatrywane łącznie (por. wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2012 r., sygn. akt II FSK 296/11).

Deklaracja jest podstawowym dowodem na okoliczność dochodzenia przez wnioskodawcę stwierdzenia nadpłaty, jako dowód postępowania podatkowego wymieniony w art. 181 uop. Wniosek wraz z deklaracją daje możliwość organowi podatkowemu pełnego osądu w odniesieniu do żądania podatnika oraz okoliczności, na podstawie których żądanie stwierdzenia nadpłaty jest okazane. Wobec stwierdzonej przez organ możliwości wystąpienia nadpłaty z treści skorygowanej deklaracji podatkowej za rok podatkowy 2010 organ nie mógł uchylić się od rozpoznania sprawy, tłumacząc swoją decyzję niemożliwością wszczęcia postępowania podatkowego. Nie ma przeszkód prawnych, aby w trakcie postępowania w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty organ podatkowy w uzasadnionych przypadkach wszczął z urzędu odrębne postępowanie w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r., zgodnie z treścią przepisów art. 75 § 4a–4b uop w decyzji stwierdzającej nadpłatę organ podatkowy określa wysokość zobowiązania podatkowego w prawidłowej wysokości w takim zakresie, w jakim powstanie nadpłaty jest związane ze zmianą wysokości zobowiązania podatkowego. Możliwość wydania decyzji w trybie art. 21 § 3 uop nie jest przez to ograniczona.

W tym stanie rzeczy odwołanie jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie i w związku z tym wnoszę jak na wstępie.

Jan K.

doradca podatkowy

numer wpisu: ……..

Podpis (…)

Załączniki:

1) pełnomocnictwo z dnia …… wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 17,00 zł

Kazus nr 3. Odwołanie

XYZ Spółka z o.o. w 2012 r. poniosła stratę w kwocie 12.300 zł z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności z tytułu umów sprzedaży towarów handlowych, a przysługujących jej wobec ABC S.A. Spółka XYZ zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów stratę z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności przy uwzględnieniu wartości wierzytelności z należnym podatkiem od towarów i usług (10.000 zł + 2.300 zł VAT).

Organ podatkowy, prowadząc postępowanie podatkowe, zakwestionował zaliczenie straty do kosztów uzyskania przychodów, twierdząc, że Spółka jest ewentualnie uprawniona do zaliczenia straty do kosztów uzyskania przychodów, ale bez uwzględniania podatku od towarów i usług, a więc w kwocie 10.000 zł, gdyż ten podatek jest rozliczany według odrębnych zasad, określonych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Decyzją z dnia 4 marca 2013 r., doręczoną Spółce w dniu 8 marca 2013 r., organ podatkowy I instancji określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2012 r., kwestionując zaliczenie straty z tytułu zbycia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów wraz z należnym podatkiem od towarów i usług.

Proszę sporządzić odwołanie, działając jako pełnomocnik Spółki – doradca podatkowy.

w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie

Miejscowość, dnia ……………… r.15

Strona:

XYZ Spółka z o. o.

Adres

NIP:

Reprezentowana przez pełnomocnika:

Jana K., doradcę podatkowego

Nr wpisu:

Z siedzibą w:

(pełnomocnictwo w załączeniu)

Adres pełnomocnika do doręczeń:

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej16

ul. ………………., kod…….. miasto…………..

za pośrednictwem17:

Naczelnika Urzędu Skarbowego w ……………

ul. ……………….., kod…….. miasto…………..

Nr decyzji: ……………..

ODWOŁANIE

od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w…………….

z dnia 4 marca 2013 r., nr ……………, doręczonej stronie w dniu 8 marca 2013 r.

Na podstawie art. 220 § 1, art. 222 oraz art. 223 § 1 i § 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm., dalej: uop), działając w imieniu mojego mocodawcy (dalej: Spółka) i w granicach udzielonego mi pełnomocnictwa (w załączeniu), składam odwołanie od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w …………….. z dnia 4 marca 2013 r., nr ………… (doręczonej stronie w dniu 8 marca 2013 r. określającej Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2012, kwestionującej zaliczenie straty z tytułu zbycia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów wraz z należnym podatkiem od towarów i usług).

Decyzji zarzucam naruszenie prawa materialnego:

– art. 15 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: updop) poprzez przyjęcie, że strata z tytułu sprzedaży wierzytelności nie obejmuje podatku od towarów i usług.

Wnoszę o uchylenie w całości decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny sprawy:

•W 2012 r. XYZ Spółka z o.o. poniosła stratę w kwocie 12.300 zł z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności z tytułu umów sprzedaży towarów handlowych, a przysługujących jej wobec ABC s.a. Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów stratę z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności przy uwzględnieniu wartości wierzytelności z należnym podatkiem od towarów i usług, tj. 10.000 zł + 2.300 zł.

•Organ podatkowy, prowadząc postępowanie podatkowe, zakwestionował zaliczenie straty do kosztów uzyskania przychodów, twierdząc, że Spółka jest ewentualnie uprawniona do zaliczenia straty do kosztów uzyskania przychodów, ale bez uwzględniania podatku od towarów i usług, a więc w kwocie 10.000 zł, gdyż ten podatek jest rozliczany według odrębnych zasad, określonych w ustawie o podatku od towarów i usług.

•Decyzją z dnia 4 marca 2013 r., doręczoną Spółce w dniu 8 marca 2013 r., organ podatkowy I instancji określił Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2012 r., kwestionując zaliczenie straty z tytułu zbycia wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów wraz z należnym podatkiem od towarów i usług.

Analiza przepisów

•Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 updop warunkiem uznania kosztu za koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym jest poniesienie go w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Gdy określony koszt zostanie poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie jest on uważany za koszty uzyskania przychodów, jeżeli został wymieniony w katalogu wyłączenia, zawartym w art. 16 upodp.

•Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 39 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat z odpłatnego zbycia wierzytelności. Jednakże w przypadku gdy wierzytelności te uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny na podstawie art. 12 ust. 3 updop, straty z ich odpłatnego zbycia uważa się jednak za koszty uzyskania przychodów.

Zarzuty przeciw decyzji

Wierzytelność powstała wskutek dokonania odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 oraz art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.) obejmuje zarówno przychód należny, jak i należny podatek od towarów i usług. Istotą podatku od towarów i usług jest jego neutralność dla podatnika. Podatnik dokonujący odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług otrzymuje jako kwotę należną wartość obejmującą kwotę podatku od towarów i usług będącego składnikiem wierzytelności.

Stratę ze sprzedaży takiej wierzytelności stanowi kwota będąca różnicą pomiędzy wartością wierzytelności jako świadczenia, którego podatnik-wierzyciel mógł zażądać od swego kontrahenta-dłużnika, a sumą uzyskaną ze sprzedaży. Dzielenie pojęcia „wierzytelność” na przychód należny i część pozostałą jest konstrukcją sztuczną i może prowadzić do zaniżenia rzeczywiście poniesionej przez podatnika straty. Wypłacony dłużnikowi kapitał pochodził z majątku obrotowego Spółki i brak jego spłaty istotnie świadczy o poniesieniu straty majątkowej, mającej istotny wpływ na wyniki prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Dlatego też zarachowanie wierzytelności jako przychodu należnego jest warunkiem koniecznym do zaliczenia straty ze sprzedaży tej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, ale zaliczeniu takiemu podlega strata ze sprzedaży wierzytelności w jej wartości nominalnej, a więc łącznie z kwotą wypłaconego kapitału. Uzyskanie porównywalności określonych powyżej wielkości ekonomicznych w odniesieniu do straty ze zbycia wierzytelności należy dokonać poprzez odniesienie uzyskanej ceny do jej wartości brutto, to znaczy z uwzględnieniem podatku od towarów i usług. Wykładnia językowa, systemowa wewnętrzna oraz celowościowa przemawiają więc za przyjęciem, że kosztem uzyskania przychodów jest wierzytelność obejmująca całą kwotę należności, wraz z wypłaconym kapitałem (kwotę brutto pożyczki), o tę bowiem kwotę podatnik uszczupli swój majątek, zbywając wierzytelność w celu uzyskania przychodów.

W judykaturze spotykamy się z poglądem, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów jest wierzytelność obejmująca całą kwotę należności wraz z należnym podatkiem od towarów i usług (brutto), o tę bowiem kwotę skarżąca, zbywając wierzytelność w celu uzyskania przychodów, uszczupli swój majątek. Nie może bowiem ulegać wątpliwości, że takiej kwoty podatnik – wierzyciel mógł żądać od swojego kontrahenta – dłużnika (por. wyrok NSA z dnia 22 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 1948/09, wyroki WSA we Wrocławiu z dnia 8 lipca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 401/10, z dnia 21 lipca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 595/09 oraz z dnia 11 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 278/10 i I SA/Wr 279/10). Analogiczną interpretację art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 39 updop zastosował NSA w uchwale z dnia 11 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/11. Uchwała dotyczyła zaliczenia do straty z odpłatnego zbycia wierzytelności podatku należnego VAT, który podobnie jak w tym przypadku stanowi integralną część sprzedawanej wierzytelności, natomiast nie stanowił przychodu należnego.

Wobec przedstawionego powyżej stanu faktycznego należy stwierdzić, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów straty z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności następuje przy uwzględnieniu wartości wierzytelności wraz z należnym podatkiem od towarów i usług.

W tym stanie rzeczy odwołanie jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie i w związku z tym wnoszę jak na wstępie.

Jan K.

doradca podatkowy

numer wpisu: ……..

Podpis (…)

Załączniki:

1) pełnomocnictwo z dnia …… wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 17,00 zł

Kazus nr 4. Skarga na interpretację

ABC SA złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez spółkę wynikało, że organy spółki podjęły uchwały w sprawie podwyższenia kapitału zakładowego. Konsekwencją tego jest emisja nowych akcji, które oferowane będą w ramach oferty publicznej. Akcje zostaną wprowadzone do obrotu na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie (GPW). W związku z powyższym Spółka ponosi wydatki związane z podwyższeniem kapitału zakładowego i ofertą publiczną swoich akcji. Wydatki te obejmują opłaty notarialne, sądowe, opłaty za publikację, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłaty na rzecz GPW, Krajowego Depozytu Papierów Wartościowych (KDPW). Oprócz tego spółka ponosi także inne wydatki, dotyczą one usług związanych z przygotowaniem prospektu emisyjnego, publicznym udostępnieniem prospektu, poszukiwaniem inwestorów, obsługą techniczno – organizacyjną i prowadzeniem oferty publicznej, koordynowaniem i raportowaniem o przebiegu procesu oferty, rozliczeniem oferty publicznej. Usługi te obejmują doradztwo inwestycyjne, pomoc prawną, usługi audytorskie, wyceny, tłumaczenia, usługi i pośrednictwo firmy inwestycyjnej, oferującego i subemitenta, usługi marketingowe, poligraficzne.

W związku z powyższym spółka zadała pytanie, czy ponoszone przez nią wydatki w związku z podwyższeniem kapitału zakładowego, emisją i ofertą publiczną akcji, a w szczególności wydatki na usługi związane z wprowadzeniem akcji do obrotu na GPW oraz czynności związane z przygotowaniem, organizacją i przeprowadzeniem publicznej oferty akcji oraz ich obsługą i rozliczeniem, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem spółki wszystkie poniesione przez nią wydatki związane z emisją i ofertą publiczną emitowanych akcji mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W dniu 10 grudnia 2013 r. Minister Finansów – organ upoważniony Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał interpretację, w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Wydatków związanych z podwyższeniem kapitału zakładowego nie można traktować jako kosztów uzyskania przychodów, nie odnoszą się one bowiem do przychodu podatkowego, są bezpośrednio powiązane z przeprowadzeniem neutralnej podatkowo operacji na kapitale zakładowym spółki. Pismem z dnia 20 grudnia 2013 r., nadanym listem poleconym, w tym samym dniu w placówce pocztowej, Spółka wezwała organ interpretacyjny do usunięcia naruszenia prawa. Organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Proszę sporządzić skargę, działając jako pełnomocnik Spółki – doradca podatkowy.

w terminie 30 dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu lub gdy organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie 60 dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa

18

Miejscowość, dnia ……………… r.

Skarżąca:

ABC S.A.

Adres

NIP:

Kazus nr 5. Skarga na decyzję

Darmowy fragment