Instrukcya dla Zakładu Narodowego imienia Ossolińskich i połączonego z nim Muzeum Lubomirskich - ebook

IN­STRUK­CYA DLA ZA­KŁA­DU NA­RO­DO­WE­GO IM. OSSO­LIŃ­SKICH.

Po­nie­waż w Sta­tu­tach za­ło­ży­cie­la tego Za­kła­du sta­no­wi­sko i za­da­nie sił w nim uży­tych w ogól­nych tyl­ko za­ry­sach są na­zna­czo­ne, a jed­no­li­ty i po­rząd­ny tok… czyn­no­ści w tej in­sty­tu­cyi, ca­łość i bez­pie­czeń­stwo jej zbio­rów, a tem­sa­mem i na­le­ży­ty dla kra­ju i dla na­uki po­ży­tek z niej je­dy­nie wte­dy za­pew­nio­ne być mogą, kie­dy każ­dy z funk­cy­ona­ry­uszów Za­kła­du swój sto­su­nek do ca­ło­ści, swo­je pra­wa i obo­wiąz­ki, sło­wem swój za­kres dzia­ła­nia sta­now­czo i do­kład­nie okre­ślo­ny znać bę­dzie: wy­da­ję prze­to w moc nada­ne­go mi pra­wa na­stę­pu­ją­cą w du­chu sta­tu­tów i od­po­wied­nio do te­raź­niej­szych sto­sun­ków Za­kła­du uło­żo­ną In­struk­cyą, któ­rej su­mien­ne prze­strze­ga­nie każ­de­mu z urzęd­ni­ków z od­wo­ła­niem się do ich zo­bo­wią­zań już rotą przy­się­gi ob­ję­tych z tym do­dat­kiem za­le­cam, że od­tąd ta­ko­we we­dług niej ro­zu­mia­ne być mają, przy­czem uchy­lam wy­da­ne daw­niej dla Bi­blio­te­ki in­struk­cye, gdyż są jak na dziś nie­do­sta­tecz­ne.CZĘŚĆ PIERW­SZA.

I. PO­STA­NO­WIE­NIE OGÓL­NE.

§ 1.

Biu­ra i pra­cow­nia na­uko­wa Bi­blio­te­ki Ossol… otwar­te są, dla pu­blicz­no­ści co­dzien­nie od go­dzi­ny 9 z rana do 2 po po­łu­dniu, z wy­jąt­kiem nie­dziel, uro­czy­stych świąt rzym­sko­ka­to­lic­kich, so­bót (a je­że­li na so­bo­tę przy­pa­da świę­to, to wte­dy z wy­jąt­kiem piąt­ku) i cza­su skon­tro­wa­nia bi­blio­te­ki w czerw­cu i grud­niu.

Czy­tel­nia po­wszech­na jest tak­że i w so­bo­tę otwar­ta.

Urzęd­ni­cy bi­blio­tecz­ni jed­nak wol­ni są od obo­wiąz­ków tyl­ko w nie­dzie­le i świę­ta.

"W lip­cu i sierp­niu jako mie­sią­cach wa­ka­cyj­nych Bi­blio­te­ka jest przy­stęp­na dla pu­blicz­no­ści tyl­ko od go­dzi­ny 11 do go­dzi­ny 1.

§ 2.

Urzęd­ni­cy bi­blio­tecz­ni po­win­ni być punk­tu­al­nie z ude­rze­niem go­dzi­ny 9 w swo­ich biu­rach i zo­sta­ją w nich aż do go­dzi­ny 2.

W ra­zie nad­zwy­czaj­nej po­trze­by zo­bo­wią­za­ni są na we­zwa­nie Dy­rek­to­ra sta­wić się z wszel­ką go­to­wo­ścią do za­ła­twie­nia ja­kiej czyn­no­ści i w go­dzi­nach po­za­służ­bo­wych.

§ 3.

Wstęp do książ­ni­cy (ro­tun­dy) jest do­zwo­lo­ny tyl­ko przy­się­głym urzęd­ni­kom, sty­pen­dy­stom, woź­ne­mu bi­blio­tecz­ne­mu i – o ile to do utrzy­ma­nia tej­że w po­rząd­ku ko­niecz­nie po­trzeb­ne – tak­że służ­bie Za­kła­du.

§ 4.

W mie­sią­cach lip­cu i sierp­niu udzie­la Ku­ra­to­rya urzęd­ni­kom dłuż­szych urlo­pów. Aby jed­nak Bi­blio­te­ka i w tym cza­sie co­dzien­nie przez dwie go­dzi­ny mo­gła być otwar­tą, po­win­ni urzęd­ni­cy po­ro­zu­mieć się po­mię­dzy sobą… co do cza­su urlo­pów i o re­zul­ta­cie uwia­do­mić Dy­rek­to­ra, któ­ry od­po­wied­ni temu wnio­sek na pi­śmie przed­ło­ży Ku­ra­to­ryi.

W in­nym cza­sie udzie­la Ku­ra­to­rya urlo­pu tyl­ko na pi­śmien­ne po­da­nie, je­że­li Dy­rek­cya oświad­czy, że na to po­zwa­la­ją wzglę­dy służ­bo­we.

Fe­rye świą­tecz­ne Wiel­ka­noc­ne li­czą się od Wiel­kie­go czwart­ku do na­stęp­ne­go wtor­ku, fe­rye Bo­że­go Na­ro­dze­nia od Wi­lii aż do trze­cie­go świę­ta włącz­nie; fe­rye Zie­lo­nych świą­tek od nie­dzie­li świą­tecz­nej do wtor­ku.

§ 5.

W cza­sie urlo­pu albo sła­bo­ści, za­stę­pu­je Dy­rek­to­ra Ku­stosz, Ku­sto­sza Skryp­tor li­te­rac­ki, dru­gie­go zaś Skryp­to­ra – je­że­li nie­obec­ność jego jest tyl­ko chwi­lo­wą albo krót­ko trwa­ją­cą – za­stę­pu­je wy­zna­czo­ny do tego przez Dy­rek­cyą sty­pen­dy­sta lub Woź­ny.

W ra­zie dłuż­szej cho­ro­by i w ogó­le nie­obec­no­ści Skryp­to­ra II, za­rzą­dzi Ku­ra­to­rya, po wy­słu­cha­niu opi­nii Dy­rek­to­ra, co uczy­nić wy­pad­nie.

§ 6 .

Urzęd­ni­kom za­kła­do­wym do­zwa­la się prze­by­wać w biu­rach i w czy­tel­niach tak­że i w go­dzi­nach po­za­służ­bo­wych, bez wzglę­du na to, czy się tam zaj­mo­wać będą pra­ca­mi urzę­do­wy­mi, czy swy­mi pry­wat­ny­mi.

Go­ściom za­miej­sco­wym, a tak­sa­mo i Sty­pen­dy­stom do­zwa­la się pra­co­wać w lo­kal­no­ściach bi­blio­tecz­nych po za go­dzi­na­mi urzę­do­wy­mi je­dy­nie w ta­kim ra­zie, je­że­li Dy­rek­tor, Ku­stosz lub je­den ze Skryp­to­rów może być przy tem obec­ny.

Na od­by­wa­nie po­sie­dzeń w pra­cow­ni na­uko­wej To­wa­rzystw na­uko­wych, udzie­la po­zwo­le­nia tyl­ko Ku­ra­to­rya i to je­dy­nie pod wa­run­kiem, żeby je­den z urzęd­ni­ków Za­kła­du był na nich oso­bi­ście obec­nym.

§ 7.

Po­da­nia urzęd­ni­ków bi­blio­tecz­nych w ich spra­wach oso­bi­stych, rów­nie jak i ich wnio­ski pi­śmien­ne do­ty­czą­ce spraw służ­bo­wych, od­da­ją, się do Pro­to­ko­łu po­daw­cze­go u Se­kre­ta­rza ad­mi­ni­stra­cyj­ne­go i tam otrzy­mu­ją, swój nu­mer. Pierw­sze, t… j… po­da­nia oso­bi­ste, mają być ad­re­so­wa­ne do Ku­ra­to­ryi, a prze­cho­dzić przez Dy­rek­cyą, któ­ra na nich (lub też w osob­nym re­fe­ra­cie) opi­nią swo­ję o nich oświad­czy. Od­po­wiedź Ku­ra­to­ryi na te po­da­nia idzie do Se­kre­ta­ry­atu tak­że przez ręce Dy­rek­cyi. – Dru­gie, t… j… wnio­ski lub ży­cze­nia służ­bo­we, ad­re­so­wa­ne być mają do Dy­rek­cyi, ta zaś do­no­si po­tem w co­mie­sięcz­nych swo­ich wy­ka­zach Ku­ra­to­ryi, jak z nimi po­stą­pi­ła (§33).

Po­wyż­sze­mu prze­pi­so­wi nie pod­le­ga­ją jed­nak­że po­da­nia Kon­ser­wa­to­ra mu­ze­al­ne­go, któ­ry się z Ku­ra­to­ryą zno­si bez­po­śred­nio, da­jąc rze­czo­ne po­da­nia tyl­ko za­pi­sać do Pro­to­ko­łu po­daw­cze­go w Se­kre­ta­ry­acie. Rów­nież sta­no­wią wy­ją­tek i pi­sma w przed­mio­tach ści­śle eko­no­micz­nych (§ 53), któ­re przy­cho­dzą od Se­kre­ta­rza ad­mi­nistr. do Ku­ra­to­ra, i wra­ca­ją z Ku­ra­to­ryi do Se­kre­ta­ry­atu, bez po­śred­nic­twa Dy­rek­cyi.

§ 8.

Po­nie­waż Ku­ra­to­ryą wo­bec władz urzę­do­wych i kra­ju jest od­po­wie­dzial­ną za wszyst­ko, co się w Za­kła­dzie dzie­je, i sama tyl­ko Za­kład na ze­wnątrz przed­sta­wia, prze­to wszyst­kie pi­sma i ko­re­spon­den­cye z wła­dza­mi, in­sty­tu­cy­ami i oso­ba­mi pry­wat­ny­mi, pro­wa­dzo­ne w imie­niu Za­kła­du, obo­wią­zu­ją­ce go do cze­go­kol­wiek i w ogó­le cha­rak­ter urzę­do­wy ma­ją­ce, po­win­ny tak w kon­cep­cie, jak w od­pi­sie być opa­trzo­ne pod­pi­sem Ku­ra­to­ryi.

To się ścią­ga i do po­dzię­ko­wań za wszel­kie dary dla Mu­zeum lub Bi­blio­te­ki przy­sła­ne.

Je­że­li zaj­dzie po­trze­ba po­sła­nia komu po­dzię­ko­wa­nia nie w dru­ko­wa­nym for­mu­la­rzu, lecz ob­szer­niej uło­żo­ne­go, to kon­cept ta­kich po­dzię­ko­wań, za­raz w od­no­śnym re­fe­ra­cie, re­da­gu­je co do dzieł bi­blio­tecz­nych kan­ce­la­rya dy­rek­tor­ska, a co do przed­mio­tów mu­ze­al­nych Kon­ser­wa­tor, i opa­tru­je ten re­fe­rat swo­im pod­pi­sem. Prze­pi­sa­ne zaś na czy­sto po­dzię­ko­wa­nie to pod­pi­su­je Ku­ra­tor.

§ 9.

Je­że­li­by w wy­jąt­ko­wych wy­pad­kach za­cho­dzi­ła ko­niecz­ność, aże­by Dy­rek­tor (lub za­stę­pu­ją­cy nie­obec­ne­go Dy­rek­to­ra urzęd­nik) miał pi­sma ja­kie urzę­do­we, z Za­kła­du na ze­wnątrz wy­cho­dzą­ce, pod­pi­sem swo­im za­miast ku­ra­tor­skie­go opa­trzyć lub opa­try­wać, musi mieć na to osob­ne pi­śmien­ne, jak naj­do­kład­niej okre­ślo­ne upo­waż­nie­nie od Ku­ra­to­ryi.

Je­dy­nie na upo­mnie­niach, któ­re Bi­blio­te­ka w myśl § 116 po­sy­ła do osób ze zwro­tem po­ży­czo­nej ja­kiej książ­ki za­le­ga­ją­cych, kła­dzie swój pod­pis nie Ku­ra­tor, lecz Ku­stosz, a na po­wtór­nych ta­kich po­zwach Dy­rek­tor.

§ 10.

Wszy­scy urzęd­ni­cy i sty­pen­dy­ści obo­wią­za­ni są ob­cho­dzić się z pu­blicz­no­ścią pra­cu­ją­cą w Za­kła­dzie lub zwie­dza­ją­cą bi­blio­te­kę, z przy­zwo­itą uprzej­mo­ścią i go­to­wo­ścią do udzie­la­nia wszel­kich żą­da­nych wy­ja­śnień.

§ 11.