Jadę sobie. Azja. Przewodnik dla podróżujących kobiet - ebook

„Jadę sobie” to opowieść w dwóch częściach o półrocznej samodzielnej podróży przez Azję.

Część pierwsza, utrzymana w konwencji blogu, jest opisem niespiesznej wędrówki z perspektywy wtapiającej się w egzotyczny tłum przenikliwej obserwatorki. To opowieść o codzienności w Indiach, Wietnamie, Kambodży czy na Borneo, o ludziach spotkanych po drodze, drewnianych autobusach, przydrożnych knajpach. O przybyszach dziwiących się życiu miejscowych, miejscowych zdumionych obyczajom przyjezdnych i wreszcie o tym, jak mimo inności próbują się nawzajem zrozumieć.

Część druga, zatytułowana „Jadę sama”, to kompendium wiedzy dla kobiet (i nie tylko) marzących o dalekich podróżach. Znajdziecie w niej m.in. odpowiedzi na pytania: dlaczego nie należy się bać pierwszego samodzielnego wyjazdu, gdzie znaleźć porządny hotel i jak za niego nie przepłacić, gdzie trzymać pieniądze, jak to jest podróżować nocą w wagonie pełnym mężczyzn, ale także – czy można kupić miejscowe kosmetyki albo pójść do miejscowego fryzjera.

Od Autorki:

Pewnego dnia kupiłam bilet (tani, bo za pośrednictwem białoruskich linii lotniczych), spakowałam plecak (9 kg na pół roku; było mniej, ale w ostatniej chwili dorzuciłam moskitierę i całe szczęście – bez nie ma szans w walce z robakami) i wyjechałam do Azji. Nie byłam tam nigdy wcześniej, nigdy nie podróżowałam też sama, nie miałam żadnych rezerwacji. Nikt, chyba łącznie ze mną, nie wierzył, że nie ucieknę z powrotem najdalej po dwóch tygodniach.

Nie uciekłam. Przejechałam, zobaczyłam, wróciłam.

Po powrocie ludzie najczęściej zadawali mi dwa pytania: czy byłam tak bardzo zdesperowana, że zdecydowałam się odejść z pracy i wyjechać i czy ta podróż mi coś dała? Przed wyjazdem pracowałam kilkanaście lat w "Gazecie Wyborczej" i "Metrze", w tym drugim też kierowałam redakcją. Nie byłam zdesperowana. Odeszłam nie dlatego, że postanowiłam wyjechać, ale kiedy się nad tym odejściem zastanawiałam, na „tak” przeważyła właśnie możliwość podróży. Chciałam jechać, bo zawsze zazdrościłam ludziom z Zachodu, że mogą sobie zrobić tzw. „przerwę w karierze” i zobaczyć świat, na co w Polsce wszyscy pukają się w głowę. Mnie zresztą przed wyjazdem najłagodniej kwitowano stwierdzeniem „odbiło ci”. Poza tym zawsze ciągnęło mnie w egzotykę, ale nikt z moich znajomych nie rusza się poza Europę , a wycieczek zorganizowanych nie lubię. I tak w końcu zdecydowałam się jechać sama. Co mi to dało? Zobaczyłam kawałek świata, poznałam wielu ludzi, a przede wszystkim wiem, że żeby wyjechać trzeba tylko trochę odwagi i trochę pieniędzy – cała podróż zamknęła się kwotą 16 tys. zł.

Znakomicie się czyta, bo to właśnie spełnienie marzenia niejednego, niejednej z nas , żeby świat odległy o setki kilometrów obejrzeć od podszewki, a nie od strony uładzonej wycieczki. Wiele odwagi trzeba, żeby tak "iść, sobie iść w stronę słońca", zachwycając się innością, walcząc z lękiem, obrzydzeniem czy upałem, a przy tym zachować znakomity nastrój i mieć bystre oko obserwatora.

MAŁGORZATA KALICIŃSKA - pisarka, autorka serii "Nad rozlewiskiem"

Ta książka często obala wyświechtane podróżnicze mity, ciekawie opowiada o zwyczajach, tradycji i codzienności spotykanych po drodze ludzi, wiele tu też socjologicznych spostrzeżeń z podróży po bardzo różnorodnych krajach. Za drugą część autorce należy się pomnik podróżniczki – tylu cennych praktycznych, dobrze sprawdzonych informacji nie znalazłam w żadnym przewodniku.

KATARZYNA MONTGOMERY - redaktor naczelna "Zwierciadła", "Mała Czarna" TV4

Naprawdę kapitalna książka! Mieszanka wciągającej, napisanej z poczuciem humoru opowieści z podróży oraz poradnika dla wybierających się do Azji Południowo-Wschodniej. Ja czytałam jednym tchem! Polecam zarówno początkującym, jak i doświadczonym obieżyświatom.

MONIKA WITKOWSKA, podróżniczka