Kelner, małe piwo! - ebook

Dla­cze­go wstą­pi­łem tego wie­czo­ru do pi­wiar­ni? Nie wiem. Było zim­no. Mżył drob­ny deszcz; pył wod­ny uno­sił się w po­wie­trzu, prze­sła­niał ga­zo­we la­tar­nie prze­zro­czy­stą mgłą i lśnił na chod­ni­kach, a blask pa­da­ją­cy z okien wy­sta­wo­wych oświe­tlał wil­got­ne bło­to i za­bło­co­ne obu­wie prze­chod­niów.

Sze­dłem bez celu. Chcia­łem, przejść się tro­chę po obie­dzie. Mi­ną­łem bank Crédit Lyon­na­is, uli­cę Vi­vien­ne, ja­kieś inne uli­ce. Wtem za­uwa­ży­łem wiel­ką, pra­wie peł­ną lu­dzi pi­wiar­nię. Wsze­dłem tam bez po­wo­du. Nie chcia­ło mi się pić.

Ro­zej­rza­łem się chcąc zna­leźć wy­god­ne miej­sce i usia­dłem obok star­sze­go już, jak mi się wy­da­wa­ło, męż­czy­zny, któ­ry pa­lił ta­nią, gli­nia­ną, czar­ną jak wę­giel faj­kę. Sześć czy osiem szkla­nych spodków spię­trzo­nych przed nim na sto­li­ku zdra­dza­ło ilość wy­pi­tych prze­zeń ku­fli. Nie przyj­rza­łem się bli­żej memu… są­sia­do­wi. Od razu po­zna­łem w nim pi­wo­sza, jed­ne­go z tych sta­łych by­wal­ców pi­wiar­ni, któ­rzy za­sia­da­jąc w niej rano z chwi­lą otwar­cia, wy­cho­dzą do­pie­ro wie­czo­rem, gdy ją za­my­ka­ją. Był ubra­ny nie­chluj­nie, miał po­środ­ku czasz­ki ły­si­nę, oko­lo­ną na kar­ku tłu­sty­mi szpa­ko­wa­ty­mi wło­sa­mi, któ­re opa­da­ły mu na koł­nierz sur­du­ta. Jego zbyt ob­szer­ne ubra­nie zda­wa­ło się być uszy­te wów­czas, gdy miał brzuch. Wi­dzia­ło się, że spodnie le­d­wo się na nim trzy­ma­ją i że ten czło­wiek nie mógł­by zro­bić paru kro­ków nie po­pra­wia­jąc i nie pod­cią­ga­jąc tej nie­dba­le wło­żo­nej czę­ści gar­de­ro­by. Czy miał na so­bie ka­mi­zel­kę? Sar­na myśl o jego trze­wi­kach i o tym, co za­wie­ra­ły, na­peł­nia­ła mnie obrzy­dze­niem. Wy – strzę­pio­ne man­kie­ty były na brze­gach aż czar­ne, tak samo zresz­tą jak jego pa­znok­cie.

Le­d­wo usia­dłem obok nie­go, je­go­mość za­gad­nął mnie spo­koj­nie:

– Jak się masz?

Od­wró­ci­łem się gwał­tow­nie i za­czą­łem mu się przy­glą­dać.