Kim był Albert Einstein ? - ebook

Wstęp

Nie ma nadziei dla idei, która w pierwszej chwili nie wydaje się szalona.

Albert Einstein

Czy wiecie, że Albert Einstein był bardzo złym uczniem, którego wyrzucono ze szkoły? No cóż, to prawda. A mimo to należał do najinteligentniejszych ludzi, jacy chodzili po tym świecie.

Czy wiecie, że Albert był kochającym pokój człowiekiem, nienawidzącym wojny? No cóż, to prawda. A mimo to jego prace doprowadziły do stworzenia najbardziej niszczycielskiej bomby w dziejach.

Czy wiecie, że Albert był nieśmiały i nie znosił sławy oraz zainteresowania? A mimo to został medialną supergwiazdą. Nawet dziś, sześćdziesiąt lat po jego śmierci, w Hollywood kręci się o nim filmy, a T-shirty, kubki do kawy i plakaty ozdabia się wizerunkiem jego słynnej twarzy. Kim był Albert Einstein? Zaraz się dowiecie.

Rozdział 1

Urodzony myśliciel

Życie można przeżyć tylko na dwa sposoby. Po pierwsze – tak, jakby nic nie było cudem. Po drugie – tak, jakby cudem było wszystko.

Albert Einstein

Albert Einstein urodził się 14 marca 1879 roku w mieście Ulm w Niemczech. Z całą pewnością nie wydawał się niezwykłym dzieckiem. Był pyzaty i blady, miał gęste czarne włoski. Zachowywał się tak spokojnie i nieśmiało, że rodzice martwili się, czy nic mu nie jest. Chodzili z synkiem do różnych lekarzy. „On nie mówi”, wyjaśniali. Ale lekarze nie znaleźli żadnej choroby.

Wedle anegdoty, Albert nie wypowiedział ani słowa, póki nie skończył trzech lat. Wtedy pewnego wieczoru przy kolacji oznajmił nagle: „Zupa jest za gorąca”. Bardzo ucieszeni rodzice zapytali, czemu nie odezwał się nigdy wcześniej. „Bo do tej pory wszystko było w porządku”, odpowiedział.

Czy ta historyjka jest prawdziwa? Nie wiemy; w każdym razie nie ma na to żadnych dowodów.

Większość chłopców w jego wieku bawiła się w wojnę i w inne brutalne gry. Ale nie Albert. Kiedy zobaczył prawdziwych żołnierzy, maszerujących z tępym wyrazem twarzy, wystraszył się. Wolał siedzieć samotnie i marzyć na jawie. Lubił bawić się klockami i budować domki z kart – niektóre miały kilkanaście pięter.

Rodzice nadal się martwili o swojego samotnego i cichego synka. Zaprowadzili go do innych lekarzy. „Czy możliwe, że coś jest nie tak z jego głową?”, zapytali. I znowu doktorzy stwierdzili, że z chłopcem wszystko jest w porządku. Po prostu taką miał naturę. Był spokojny. I lubił rozmyślać.

Ojciec i wuj Alberta prowadzili zakład, w którym sprzedawali między innymi baterie, prądnice i kable. Elektryczność fascynowała chłopca. Była niewidzialna, potężna i niebezpieczna. Wydawała się bardzo tajemnicza. Albert zasypywał ojca i wujka mnóstwem pytań. Jak szybko płynie prąd? Czy można go zobaczyć? Z czego jest zrobiony? Skoro istnieje elektryczność, to czy we wszechświecie są też inne dziwne i tajemnicze siły?

Lubił rozmyślać o świecie, który istnieje poza tym, co możemy zobaczyć lub wyjaśnić. Jak powiedział później, „Wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy. Wiedza jest ograniczona. Wyobraźnia ogarnia cały świat”.

Alberta fascynował też kompas, który dostał od taty. Jakkolwiek go przekręcał, igła zawsze wskazywała ten sam kierunek: północ. Chłopiec ustawiał kompas do góry nogami i przechylał na boki. Bawił się nim po ciemku. I mimo to igła zawsze pokazywała to samo. Albert zastanawiał się, czemu tak jest. Tata wyjaśnił, że Ziemia przypomina wielki magnes, który przyciąga namagnesowaną igłę kompasu. Chłopiec był zdumiony, że ze wszystkich stron otacza go jakaś dziwna i potężna siła. Nie mógł jej zobaczyć ani poczuć. A jednak istniała i wprawiała w ruch igłę jego kompasu.

Albert miał mnóstwo tematów do rozmyślań. W szkole nie uczył się o rzeczach, które były dla niego ważne, więc mając około dziesięciu lat, zaczął uczyć się sam. Postanowił przeczytać tak wiele na temat nauki, ile się da.Magnetyczna Ziemia

Magnesy wytwarzają niewidzialną siłę. Każdy magnes ma dwa końce – jeden nazywany biegunem północnym, a drugi południowym. Północne bieguny magnesu są przyciągane przez bieguny południowe innych magnesów. Jeśli zbliży się do siebie przeciwne bieguny, złączą się. Ale spróbuj przybliżyć dwa takie same bieguny – północny z północnym albo południowy z południowym – odpychają się!

Żelazo we wnętrzu Ziemi wytwarza pole magnetyczne. Ziemia jest więc magnesem i ma bieguny magnetyczne (nazywane biegunami geomagnetycznymi) – północny (niedaleko geograficznego bieguna północnego) i południowy (w pobliżu geograficznego bieguna południowego). Igła kompasu też jest magnesem. Jeden jej koniec jest przyciągany przez północny biegun geomagnetyczny, a drugi – przez południowy. Na końcu igły jest strzałka, która zawsze wskazuje północ.Albert chętnie grał na skrzypcach. Muzyka uspokajała jego żywy umysł. Szczególnie lubił to robić w duecie z mamą. Akompaniowała mu na pianinie. Kiedyś podczas gry Albert nagle uświadomił sobie, że akordy muzyczne przypominają wzory liczbowe. Rytm muzyczny był jak liczenie do trzech, do czterech albo do ośmiu. „Muzyka jest zupełnie taka sama jak liczby!”, zawołał do matki. Później, gdy został sławny i podróżował po całym świecie, woził ze sobą tylko dwie rzeczy – walizkę i skrzypce.

Kiedy mały Albert miał dwa lata, cała rodzina przeprowadziła się do Monachium. Tam urodziła się jego siostrzyczka Maja. Albert sądził, że będzie przypominać zabawkę. Ale Maja nie miała kółek jak jego inne zabawki. „Gdzie ona ma kółka?”, spytał rodziców, wyraźnie rozczarowany widokiem siostrzyczki.

Jednak mała dziewczynka bez kółek szybko została jego najlepszą przyjaciółką. Kiedy podrośli, uwielbiali spacery i długie wędrówki. Często towarzyszyli im kuzyni. Im wyższy pagórek, tym lepiej myślało się Albertowi.

Podczas tych „myślących wędrówek” używał kompasu i dumał nad tym, jaki tajemniczy jest świat. Kładł się na plecach na trawie, patrzył w niebo i myślał o przestrzeni kosmicznej. Czy istnieje coś poza nią? Jak szybko trzeba by lecieć, żeby się tam dostać? Jak światło pokonuje całą długą drogę od gwiazd do naszych oczu? Jak daleko rozciąga się przestrzeń kosmiczna? Czy dałoby się jechać na promieniu światła jak na koniu? Czy istnieje coś większego niż wszechświat?

Wydawało się, że urodził się po to, by myśleć. Tato i wujkowie pomagali ukierunkować jego rozmyślania. Siostra i kuzyni zachęcali go do „myślących wędrówek”. Albert znalazł książki, które pomogły mu formułować problemy matematyczne i naukowe. A mama zaznajomiła go z muzyką, która absorbowała jego umysł w sposób, jakiego nie umiały dokonać książki. Tak jak niektóre dzieci marzą, by zostać mechanikami albo weterynarzami, przeznaczeniem Alberta było zostać myślicielem.

CIĄG DALSZY DOSTĘPNY W PEŁNEJ, PŁATNEJ WERSJIPEŁNY SPIS TREŚCI

Wstęp

Rozdział 1. Urodzony myśliciel

Magnetyczna Ziemia

Rozdział 2. Co począć z geniuszem?

Rozdział 3. Albert bierze bardzo głęboki oddech… i myśli dalej

Rozdział 4. Najlepsze lata

Einstein w czterech wymiarach

Teoria względności Einsteina

Myśl Einsteina

Słynny wzór (Uwaga! Trudne!)

Rozdział 5. Albert idzie na całość

Albert i telewizja

Myśl Einsteina

Rozdział 6. Nowa wojna

Hitler i naziści

Bomba atomowa

Rozdział 7. Życie Alberta dobiega końca

Rozdział 8. Ostatnia myśl

Albert Einstein 1879–1955