Komunikowanie śmiercią - ebook

Książka jest nowatorskim w skali literatury światowej studium nad medialnym procesem towarzyszącym zgonom ludzi władzy.

Autor, w przystępnej i barwnej narracji, ukazuje m.in. medialne tworzenie legendy pośmiertnej lidera („życia po życiu”), zjawisko tzw. wizerunkowej alienacji, kreowanie i funkcjonowanie pośmiertnego wizerunku w świadomości konsumentów mediów (społeczeństwa), specyficzny rodzaj komunikowania medialnego/społecznego związanego ze śmiercią polityków. Wskazuje na czynniki dla których niektóre „śmierci” polityków przechodzą bez echa, a inne mają potencjał medialny, tłumaczy fenomen takich wiecznie żywych postaci jak: Lenin, Hitler, Che Guevara oraz funkcje, jakie pełnią zgony liderów. Pokazuje związek świata polityki z show-biznesem oraz ich podobieństwa i różnice w kontekście śmierci celebrytów z obydwu sfer. Wprowadza wiele nieznanych na gruncie polskiej nauki pojęć i modeli teoretycznych do analizy przedmiotu swoich zainteresowań. Wszystko urozmaica bardzo atrakcyjnymi przykładami i anegdotami związanymi ze śmiercią znanych osób.

1. DLACZEGO – ŚMIERĆ? Kres fizycznego życia przywódcy: znaczenie polityczne i społeczne

1.1. Polityczna śmierć jako zmiana
1.2. Śmierć przywódcy a śmierć masowa
1.3. Polityczna śmierć a polityczne narodziny
1.4. Kontekst śmierci przywódcy: rola polityki i religii
1.5. Śmierć polityczna reglamentowana: komunikacyjna specyfika zgonów dawnych władców
1.6. Śmierć polityczna spopularyzowana: gilotyna Wielkiej Rewolucji Francuskiej
1.7. Naturalna fascynacja śmiercią i próby jej politycznego opanowania (od sakralizacji do oswajania)
1.8. Pojawienie się mediów masowych: dalsza dewaluacja śmierci
1.9. Komunikacyjne wymiary polityczno-medialnej śmierci
1.10. Śmierć jako tajemnica: rola legendy i mitu w procesie kształtowania pośmiertnego wizerunku lidera
1.11. Śmierć jako element doznania, który kreuje i wzmacnia wspólnotę: zgon wodza jako dobro publiczne
1.12. Śmierć jako rozrywka: aspekt ludyczny i decyzyjny
1.13. Śmierć jako klęska lub zwycięstwo: konieczność planowania politycznego zgonu
1.14. Śmierć przywódcy jako pseudoreligijno-integracyjny spektakl o wystandaryzowanym przesłaniu
1.15. Złamanie zasad politycznego spektaklu śmierci i konsekwencje tego kroku

2. TEORIA ŚMIERCI. Zgon przywódcy a zgon obywatela: problem wyjątkowości politycznej śmierci

2.1. System śmierci (death system): miejsce zgonu w porządku społecznym
2.2. Miejsce śmierci lidera w teorii opanowywania trwogi (Terror Management Theory, TMT)
2.3. Śmierć lidera a ogólnoludzkie strategie zapewnienia sobie nieśmiertelności
2.4. Zaplanowana śmierć przywódcy jako przejaw społecznej odpowiedzialności państwa (CSR)

3. PRZED ŚMIERCIĄ. Przywództwo polityczne a polityczny zgon: społeczne funkcje śmierci lidera

3.1. Przywództwo polegające na dystrybucji śmierci
3.2. Kontekst społeczny: przywództwo warunkowane popytem na określoną rolę lidera
3.3. Wizerunkowa kondycja liderów XXI wieku: współczesne postrzeganie zjawiska przywództwa
3.4. Przywództwo jako proces efektywnej komunikacji
3.5. Śmierć lidera a marketing polityczny: rewizja koncepcji wizerunkowego „surowego materiału”
3.6. Samoocena lidera a jego pośmiertny wizerunek
3.7. Funkcja pocieszycielska śmierci lidera
3.8. Problem następstwa i dziedziczenia wizerunku
3.9. Pośmiertna rola oficjalnego życiorysu lidera: CV pisane przez państwową propagandę

4. ŚMIERĆ. Zgon politycznego lidera jako mechanizm medialny

4.1. Czynniki decydujące o charakterze politycznej śmierci
4.2. Ucieczka do przodu przed publiczną śmiercią: rzeczywiste odejście (abdykacja)
4.3. Odejścia nieskuteczne: nieudane zamachy polityczne (próby śmierci)
4.4. Ciche zgony polityków: umieranie z dala od mediów
4.5. Etapy politycznego umierania według logiki mediów
4.6. Polityczny pogrzeb w świetle klasycznych kategorii medialnego wydarzenia
4.7. Potrzeba budowania i utrzymywania pośmiertnej legendy
4.8. Pogrzeb lidera jako rodzaj zabawy
4.9. Performans politycznej śmierci
4.10. Zmediatyzowana śmierć jako krytyczny element politycznej kariery

5. PO ŚMIERCI. Następstwa politycznej śmierci: medialne życie pozagrobowe

5.1. Istota medialnego „życia po śmierci”: zjawisko wizerunkowej alienacji
5.2. Wizerunkowa alienacja jako część wspólna sfer rozrywki i polityki
5.3. Wizerunkowa alienacja jako przejaw skłonności masowego audytorium do zabawy
5.4. Towarzysze zgonu: „łączenie się w śmierci”
5.5. Komunikacja w systemie śmierci: death infotainment
5.6. Faktyczne przyczyny medialnego życia pośmiertnego
5.7. Pozorne przyczyny medialnego życia pośmiertnego
5.8. Czynniki osłabiające zdolność do medialnej nieśmiertelności
5.9. Materialny wymiar medialnej nieśmiertelności: pamiątki po zmarłych liderach
5.10. Komunikacyjna autonomia wizerunkowego gadżetu
5.11. Pośmiertne błędy: próby zabierania głosu w imieniu zmarłego lidera
5.12. Ranking śmierci przywódców w kategoriach polityczno-medialnych
5.13. Lider niezastąpiony: problem następstwa

6. PROCEDURA ŚMIERCI I POSTŚMIERCI. Mechanizmy politycznej i medialnej śmierci. Próba ujęcia modelowego

6.1. Skala porównawcza: zgony gwiazd show-businessu
6.2. Modele politycznej śmierci: kryteria i wstępny podział
6.3. Pierwszy model odchodzenia politycznego przywódcy: klęska tworząca legendę
6.4. Drugi model odchodzenia politycznego przywódcy: legenda propagandowa
6.5. Trzeci model odchodzenia politycznego przywódcy: sztuczna żałoba 280 6.6. Czwarty model odchodzenia politycznego przywódcy: przywództwo pośmiertne
6.7. Hierarchia stylów politycznej śmierci

Zakończenie
Aneks 1. Ważniejsze zgony postaci władzy
Aneks 2. Ważniejsze zgony gwiazd show-businessu
Słownik ważniejszych terminów
Bibliografia
Filmografia
Spis rycin
Spis tabel