Laryngologia alternatywna - ebook

Re­ko­men­da­cje

Sza­now­ny Czy­tel­ni­ku! W na­szym współcze­snym życiu bar­dzo bra­ku­je nam ta­kiej wie­dzy, jaka za­war­ta jest w tej książce. Je­steśmy przy­zwy­cza­je­ni do szyb­kie­go i najczęściej ob­ja­wo­we­go le­cze­nia. Znam za­sa­dy me­dy­cy­ny Wscho­du, więc wiem, jak ogrom­ne zna­cze­nie ma wza­jem­na współzależność or­ganów wewnętrznych przy wie­lu do­le­gli­wościach.

W tej książce bar­dzo do­brze po­ka­za­ne są struk­tu­ry or­ganów słuchu. Kon­cho­wa­nie, wraz z ener­ge­tycz­nym prze­ka­zem, ma wpływ nie tyl­ko na or­gany słuchu; w dużej mie­rze od­działuje także na pro­ce­sy tra­wie­nia oraz całą bio­che­mię narządów wewnętrznych. We współcze­snym życiu, gdzie do­mi­nu­je je­dze­nie w pośpie­chu, tra­wie­nie jest nie­do­sko­nałe, a nie­do­bo­ry skład­ników odżyw­czych w pożywie­niu po­wo­dują poważne za­chwia­nia równo­wa­gi or­ganizmu, ta właśnie książka po­ka­zu­je w pro­sty sposób, jak wspomóc narządy fil­trujące (ner­ki, wątro­ba), a tym sa­mym daje nam potężne narzędzie po­mo­cy, tak so­bie, jak i lu­dziom w na­szym oto­cze­niu.

Le­karz nauk me­dycz­nych i me­dy­cy­ny na­tu­ral­nej

Luba Wilcz­kie­wicz

Jako le­karz, czy­tając tę książkę, od­niosłam po­zy­tyw­ne wrażenie. Książka od­no­si się do ak­tu­al­nej wie­dzy, dokład­nie opi­sa­na zo­stała w niej ana­to­mia narządów słuchu i za­tok oraz ich działanie, toteż jest przy­dat­na zarówno tym, którzy mie­li już stycz­ność z me­dy­cyną, jak i nie­pro­fe­sjo­na­li­stom. Po­zwa­la zgłębić do­tych­czas nie­zna­ne ob­sza­ry al­ter­na­tyw­ne­go lecz­nic­twa. Oprócz działań do­tyczących za­biegów na tych oko­li­cach ciała, książka próbuje w ho­li­stycz­ny sposób łączyć je z od­mien­ny­mi me­to­da­mi, jak choćby z mu­dra­mi, zna­ny­mi mi z prak­ty­ki w Azji, działaniem na me­ri­dia­nach, aku­pre­surą i ziołolecz­nic­twem.

Moją szczególną uwagę zwrócił ko­deks bio­te­ra­peu­ty, po­dob­ny w swej for­mu­le do przy­sięgi Hi­po­kra­te­sa. Te­ra­peu­ta po­wi­nien kie­ro­wać się po­dob­nymi za­sa­da­mi co le­karz, gdyż w spo­so­bie trak­to­wa­nia pa­cjen­ta za­wie­ra się jed­no­cześnie po­zy­tyw­ny sku­tek le­cze­nia. Po­le­ciłabym tę książkę wszyst­kim chcącym pogłębić swoją wiedzę i za­dbać o zdro­wie.

Weźmy pod uwagę, że tak ob­szer­ne­go podręczni­ka nie ma na pol­skim ryn­ku, dla­te­go należy uważać tę pu­bli­kację za nie­zwy­kle cenną.

Prof. kli­nicz­ny, lek. in­ter­ni­sta,

spe­cja­li­sta me­dy­cy­ny ty­be­tańskiej

Tsat­sral Kha­tan­ba­atarOd Au­to­ra

CZA­RY I GUSŁA CZY NA­UKA I WIE­DZA?

Pisząc tę książkę, miałam w myślach to py­ta­nie.

Pytałam samą sie­bie – Kto po­sta­wił gra­nicę pomiędzy me­dy­cyną kon­wen­cjo­nalną a al­ter­na­tywną? A ra­czej – cze­mu ta gra­nica ma służyć?

Czyż obie nie są po pro­stu od­po­wie­dzią na po­trze­by człowie­ka?

Nie­co później doszłam do wnio­sku, że oba te po­dejścia do za­gad­nie­nia zdro­wia pięknie ze sobą współgrają, po­ka­zują, jak wie­lopłasz­czy­zno­wy jest człowiek i jak wie­lo­wy­mia­ro­we są jego po­trze­by.

Książka w swo­im układzie ma cha­rak­ter dwu­dziel­ny.

Pierw­sza część jest podręczni­kiem do kon­cho­wa­nia i świe­co­wa­nia, gdzie czy­tel­nik za­po­zna­je się z pod­sta­wo­wy­mi ter­mi­na­mi, prze­bie­giem kon­cho­wa­nia, za­le­ce­nia­mi, tech­niką wy­ko­na­nia za­bie­gu oraz po­zna­je po­sze­rzo­ne me­to­dy uzdra­wia­nia z pa­le­niem konch na cie­le lub na miej­scach ener­ge­tycz­nie związa­nych z cho­rym narządem.

Przed­sta­wiam w sposób przystępny, jak funk­cjo­nu­je or­ga­nizm na po­zio­mie ener­gii w nim występujących, gdzie znaj­dują się naj­ważniej­sze cen­tra ener­ge­tycz­ne i jak ważną rolę od­gry­wają.

Wskazówki są bar­dzo prak­tycz­ne do za­sto­so­wa­nia i zna­leźć tam można od­po­wie­dzi na nur­tujące nas py­ta­nia do­tyczące zdro­wia. Wyjaśniam, jak konchą oczyścić ner­ki, dla­cze­go szu­my uszne mogą mieć swoją ge­nezę w za­bu­rzo­nym funk­cjo­no­wa­niu wątro­by, jak ma się nad­ciśnie­nie i cu­krzy­ca do jakości słysze­nia, czy też, co ma cho­ro­ba pro­sta­ty do in­fek­cji górnych dróg od­de­cho­wych.

Na pod­sta­wie wie­lo­let­nich doświad­czeń i pra­cy z pa­cjen­ta­mi stwo­rzyłam własną, nową me­todę pra­cy z kon­cha­mi o na­zwie Bo­dy­co­aning^(®).

Dru­ga część książki to tech­ni­ki uzdra­wia­nia, które wspo­ma­gają te­ra­pię kon­cha­mi. Są to prak­tycz­ne po­ra­dy dla każdego; w za­ci­szu swo­je­go domu można sku­tecz­nie sto­so­wać za­miesz­czo­ne tu prze­pi­sy.

Są to me­to­dy na­tu­ral­ne i dla­te­go, jeżeli po­da­ne za­le­ce­nia sto­su­je się z uważnością, nie ma ry­zy­ka ich szko­dli­wości.

Po­daję skład mie­sza­nek ziołowych do in­ha­la­cji, przy­mo­czek, kom­presów, za­miesz­czam również mapkę z ob­sza­ra­mi do masażu dłoni, opi­suję masaż aku­pre­su­ro­wy uśmie­rzający ból, po­le­cam też tzw. jogę palców, czy­li mu­dry, jako wspo­ma­ga­nie przy kon­kret­nych scho­rze­niach.

Moim za­mie­rze­niem jest, aby każdy, kto jest świa­do­my war­tości swo­je­go zdro­wia, mógł oso­biście sto­so­wać na­tu­ral­ne za­bie­gi, zarówno pro­fi­lak­tycz­nie, jak i w celu przy­spie­sza­nia pro­ce­su zdro­wie­nia, a przede wszyst­kim – utrzy­my­wa­nia or­ga­ni­zmu w do­sko­nałej for­mie.

Za po­mocą tej książki pragnę po­dzie­lić się swoją wiedzą, by zdro­wie stało się re­al­nym doświad­cze­niem wszyst­kich czy­tel­ników.

Elżbie­ta KucOd Re­dak­cji

Tech­ni­ki świe­co­wa­nia i kon­cho­wa­nia do­tarły do na­sze­go kra­ju sto­sun­ko­wo nie­daw­no. Mogły, co praw­da, w lo­kal­nej for­mie i pod in­ny­mi na­zwa­mi, być zna­ne jako ele­ment lu­do­we­go lecz­nic­twa, jed­nak do­pie­ro wzor­ce za­gra­nicz­ne zna­lazły upo­wszech­nie­nie w tworzącym się nur­cie me­dy­cy­ny na­tu­ral­nej. Przez tych kil­ka­naście lat wy­kształciło się wie­lu pol­skich spe­cja­listów w tej dzie­dzi­nie, tech­ni­ki stały się bar­dziej roz­bu­do­wa­ne i zna­le­zio­no dla nich różno­rod­ne za­sto­so­wa­nia. Po­ja­wi­li się ro­dzi­mi pro­du­cen­ci świec i konch, ba­zujący na pro­duk­tach do­star­cza­nych przez do­brze u nas roz­wi­nięte psz­cze­lar­stwo.

Jed­nak po­mi­mo sto­sun­ko­wo sze­ro­kie­go roz­po­wszech­nie­nia za­gad­nie­nia i dużej dostępności ofert nie po­ja­wiło się, jak dotąd, na na­szym ryn­ku wy­daw­ni­czym osob­ne opra­co­wa­nie sku­piające się kon­kret­nie na tych tech­ni­kach i usiłujące ze­brać i uporządko­wać do­tyczącą ich wiedzę. Bra­ko­wało podręczni­ka po­moc­ne­go w na­uce przed­mio­tu, zaś za­in­te­re­so­wa­ni, po­szu­kujący na ten te­mat dokład­nych in­for­ma­cji, zmu­sze­ni byli sięgać do źródeł roz­pro­szo­nych.

Książka Elżbie­ty Kuc za­wie­ra w so­bie kom­plek­so­we opra­co­wa­nie te­ma­tu i jest po­trzeb­na zarówno dla tych, dla których – po­dob­nie jak i dla sa­mej au­tor­ki – dzie­dzi­na ta stała się ce­lem głównym, jak i dla tych, dla których będzie ona je­dy­nie do­dat­kową po­mocą.

Sto­so­wa­nie świe­co­wa­nia, jak i kon­cho­wa­nia, może być bo­wiem dwo­ja­kie. Na pla­nie ma­te­rial­nym jako fi­zycz­ny za­bieg od­działujący na oko­li­ce uszu i za­tok: w książce zo­stały również opi­sa­ne me­to­dy in­ne­go ro­dza­ju, ujęte pod ogólnym ter­mi­nem „la­ryn­go­lo­gii al­ter­na­tyw­nej”.

Zaś na pla­nie nie­ja­ko nie­ma­te­rial­nym, ener­ge­tycz­nym, jako narzędzie wspo­ma­gające inne tech­ni­ki, ta­kie jak sze­ro­ko pojęta bio­ener­go­te­ra­pia, sys­tem Re­iki itp. Po­sze­rza to za­kres przy­dat­ności ni­niej­szej pu­bli­ka­cji i po­ka­zu­je, że jest ona na­sta­wio­na na różno­rod­ne gro­no od­biorców.

Od­da­je­my za­tem tę książkę w ręce czy­tel­ni­ka, z na­dzieją, że będzie mu ona przy­dat­na.

Re­dak­cja1. Hi­sto­ria

Kon­cho­wa­nie, lej­ko­wa­nie, tut­ko­wa­nie i świe­co­wa­nie to za­bie­gi co­raz mod­niej­sze i wy­ko­rzy­sty­wa­ne na całym świe­cie pod różnymi na­zwa­mi. Wy­ko­ny­wa­ne zarówno przez ple­mię In­dian Hopi, jak i przez sta­rożyt­nych Egip­cjan, ludy az­tec­kie i bar­dziej współcze­sne na­cje, jak Cy­ga­nie, Słowia­nie, sza­ma­ni sy­be­ryj­scy czy rdzen­ni miesz­kańcy Ha­wajów. Jest to spraw­dzo­na przez stu­le­cia re­we­la­cyj­na me­to­da na­tu­ral­ne­go le­cze­nia wszel­kich scho­rzeń la­ryn­go­lo­gicz­nych. Dla wy­bit­nych fa­chowców w dzie­dzi­nie ener­ge­ty­ki or­ga­ni­zmu, czy­li bio­te­ra­peutów i współcze­snych zna­chorów znających swój warsz­tat na po­zio­mie wir­tu­oze­rii, kon­cha jest nie­zastąpio­nym narzędziem w le­cze­niu wszyst­kich scho­rzeń. Odkąd człowiek pre­hi­sto­rycz­ny na­uczył się krze­sać ogień i z upo­rem po­zna­wał jego właściwości i za­sto­so­wa­nie, odtąd właśnie ogień to­wa­rzy­szył mu w ewo­lu­cji. Był on żywiołem oczysz­czającym, sym­bo­lem zni­we­cze­nia przeszłości i na­ro­dze­nia się z po­piołów no­we­go człowie­ka lub no­wych sy­tu­acji, czy­li dosłownie no­we­go domu – zarówno tego wewnętrzne­go, jak i zewnętrzne­go. Nie ma dymu bez ognia – za­tem jego pro­duk­tem oka­dza­no miesz­kania, od­czy­niając tym sa­mym złe sy­tu­acje, ja­kie nękały miesz­kańców, oka­dza­no też ziołami, które sto­so­wa­no bez­pośred­nio na uwikłaną w ener­ge­tycz­ne zapląta­nia osobę.

Od za­ra­nia dziejów człowiek, żyjący w bez­pośred­niej bli­skości z na­turą, uczył się od niej i pil­nie ob­ser­wo­wał me­cha­ni­zmy rządzące przy­rodą. Na tych ob­ser­wa­cjach oparł za­sto­so­wa­nie konch. Naj­pierw naj­praw­do­po­dob­niej mogły być to świe­ce, po­tem, sto­sując je, uspraw­niał swo­je narzędzie, by było bar­dziej sku­tecz­ne i spe­cja­li­stycz­ne. Jed­no­znacz­ne stwier­dze­nie czy świe­ca była pierw­sza, czy kon­cha, jest nie­możliwe, po­nie­waż wy­na­la­zek ten, kru­chy z ra­cji nie­trwałych ma­te­riałów, z ja­kich był wy­ko­na­ny, na prze­strze­ni dziejów nie za­cho­wał się w żad­nej po­sta­ci. Ar­che­olo­gicz­ne ba­da­nia nie od­no­to­wały ta­kich zna­le­zisk, nie za­cho­wała się żadna ska­mie­niała kon­cha, żadna świe­ca odciśnięta w ska­le. Jeżeli używa się po­wszech­nie ter­mi­nu „kon­cho­wa­nie me­todą In­dian Hopi”, jeśli na dy­plo­mach i cer­ty­fi­ka­tach wid­nie­je po­dob­ny na­pis, to za­wdzięcza­my go Ada­mo­wi Wiśnio­wiec­kie­mu, który w roku 1992 wiedzę otrzy­maną bez­pośred­nio od żyjących ak­tu­al­nie w re­zer­wa­cie członków ple­mie­nia Hopi przy­wiózł do Pol­ski i roz­pro­pa­go­wał. Zwy­cza­jo­wo ra­czej po­wie­la się in­for­ma­cje, że me­tody tej używa­li In­ko­wie i Az­te­ko­wie, a biorąc pod uwagę fakt, iż przod­ko­wie In­dian Hopi przywędro­wa­li z Ame­ry­ki Południo­wej na kon­ty­nent Ame­ry­ki Północ­nej, to wiel­ce praw­do­po­dob­ne jest, iż ich an­te­na­ci na tychże zie­miach byli Az­te­ka­mi. Oso­biście do­mnie­my­wam, iż z tego typu wy­na­laz­ka­mi, które za­dzi­wiają swoją pro­stotą i lo­giką, jest tak, że zo­stają powołane do życia w wie­lu umysłach ludz­kich na całym glo­bie nie­za­leżnie od sie­bie i nie­ko­niecz­nie w tym sa­mym cza­sie. Mo­to­rem ich ist­nie­nia jest PO­TRZE­BA. A po­trzebą było usu­nięcie bólu ucha i jak naj­do­sko­nal­sze słysze­nie, by móc do­brze orien­to­wać się w te­re­nie – wszak od tego nie­kie­dy zależało życie. Za­uważono, że efekt ko­mi­no­wy wy­sy­sa po­wie­trze do góry i umożli­wia usu­nięcie przeszkód z miejsc trud­no dostępnych, za­tem w kon­se­kwen­cji za­sto­so­wa­no go tam, gdzie trud­no dostępne miej­sce po­trzebuje usu­nięcia prze­szko­dy. Kon­cho­wa­nie jest sto­so­wa­ne na całym glo­bie, a sposób, w jaki jest wy­ko­ny­wa­ne, zależy od tego, jaki ma­te­riał był dostępny, ja­kie­go używa­no do bu­do­wy świec lub konch. I tak sza­ma­ni sy­be­ryj­scy używają do­brze wy­pra­wio­nej skóry zwierzęcej, de­li­kat­nej jak per­ga­min, nasączo­nej ole­jem lub tłuszczem (trud­no dostępne są ule psz­cze­le i wosk!). Ha­waj­czy­cy wy­ko­rzy­sty­wa­li do ry­tuału kon­cho­wa­nia muszlę śli­ma­ka i stąd iden­tycz­na na­zwa musz­li – kon­chy. Taka musz­la, osy­pa­na po brze­gach ziołami i ma­gicz­ny­mi olej­ka­mi, spa­lała się tyl­ko po wnętrzu, wy­sy­sając na­gro­ma­dzoną wo­sko­winę i na­sy­cając wnętrze ucha leczącymi opa­ra­mi ziół. Egip­cja­nie za­pew­ne używa­li do tych celów nasączo­ne­go pa­pi­ru­su, Słowia­nie – lnia­ne­go płótna na­sma­ro­wa­ne­go wo­skiem psz­cze­lim. Współcze­sne kon­chy wy­ko­rzy­stują już spraw­dzo­ne drogą wie­lo­let­nich doświad­czeń inne ma­te­riały, ale me­cha­nizm działania zo­stał za­cho­wa­ny i jest „iden­tycz­ny z na­tu­ral­nym”. Wszak wia­do­mo, że parę stu­le­ci wstecz nie zna­no fo­lii alu­mi­nio­wej jako za­bez­pie­cze­nia przy wlo­cie ucha ani wkładki bawełnia­nej dającej większą ochronę przed skap­nięciem wo­sko­winy do wewnątrz.

Za­tem bu­do­wa kon­chy nie­co się zmie­niła na prze­strze­ni lat. Czy­tel­ni­ka odsyłam na ko­niec książki, gdzie za­miesz­czo­ne są opi­sy różnych ro­dzajów konch i świec oraz ich pro­du­cen­ci.2. Prze­bieg za­bie­gu kon­cho­wa­nia

Wpro­wa­dze­nie i przy­go­to­wa­nie do za­bie­gu

W kon­cho­wa­niu wy­ko­rzy­stu­je się tzw. efekt ko­mi­no­wy. Gdy w ka­na­le ucha spa­la­na jest kon­cha, wy­twa­rza się pod­ciśnie­nie. Spa­la­ny wosk ge­ne­ru­je ciepło, które sty­mu­lu­je punk­ty aku­punk­tu­ro­we od­po­wia­dające za stan narządów całego or­ga­ni­zmu. Po­nad­to tem­pe­ra­tu­ra i sub­stan­cje czyn­ne z wo­sku psz­cze­le­go oraz zioła i olej­ki ete­rycz­ne od­działują bez­pośred­nio na kanał słucho­wy i głowę, a przez to – na cały or­ga­nizm. Kon­cho­wa­nie wzmac­nia sys­tem im­mu­no­lo­gicz­ny cho­re­go ob­sza­ru, udrażnia węzły chłonne, sty­mu­lu­je krążenie lim­fa­tycz­ne, wy­ostrza zmysły (szczególnie słuch, węch i smak), wspie­ra pro­ce­sy me­ta­bo­licz­ne, po­pra­wia od­por­ność całego or­ga­ni­zmu. Każdy za­bieg kon­cho­wa­nia wy­ko­nu­je się na oby­dwu uszach, naj­pierw na jed­nym, a za­raz po­tem na dru­gim. Do każdego z nich używa się jed­nej kon­chy. Kon­cho­wa­nie sto­su­je się w cy­klach nie­pa­rzy­stych 3-, 5-, 7-, 9-, 11-krot­nych. Pomiędzy za­biegami należy robić 1-2-dnio­we prze­rwy. Licz­ba za­biegów to spra­wa in­dy­wi­du­al­na w zależności od oso­by, którą pod­da­je­my te­ra­pii. Wy­ni­ka to zarówno z doraźnych po­trzeb fi­zycz­nych da­ne­go człowie­ka, jak i z jego po­trzeb oraz możliwości ener­ge­tycz­nych. Im bliżej 11. za­biegu, tym sil­niej­szy ener­ge­tycz­nie musi być pa­cjent. Stop­nio­wo bo­wiem od­działywa­nie kon­chy sięga co­raz wyżej i da­lej w obrębie ciał sub­tel­nych. Aby nie po­wo­do­wać na­zbyt in­ten­syw­ne­go oczysz­cza­nia or­ga­ni­zmu i nie po­bu­dzać go nad­mier­nie, u osób słab­szych ener­ge­tycz­nie należy ogra­ni­czać liczbę za­biegów. Mimo za­sa­dy, iż wy­ko­nu­je się mi­ni­mum 3 za­biegi, niektórym oso­bom może wy­star­czać – i sku­tecz­nie na nie działać – na­wet 1 za­bieg. Wy­ko­na­nie całościo­we­go za­biegu kon­cho­wa­nia trwa około 50 mi­nut.

Przed­mio­ty po­trzeb­ne do wy­ko­na­nia za­bie­gu kon­cho­wa­nia

- dwie kon­chy
- ręcznik pa­pie­ro­wy na głowę z otwo­rem na ucho
- pa­tycz­ki do udrażnia­nia kon­chy
- zapałki lub paląca się zwykła świe­ca
- ta­lerz z wodą
- pa­tycz­ki ko­sme­tycz­ne do oczysz­cza­nia ucha
- krem (możli­wie gęsty)
- mała po­dusz­ka pod głowę
- nożycz­ki
- wa­ci­ki do za­tka­nia uszu po za­bie­gu
- po­jem­nik na od­pa­dy bio­pla­zma­tycz­ne.

Fot. 1. Ak­ce­so­ria po­trzeb­ne do za­bie­gu kon­cho­wa­nia.

Wy­ko­ny­wa­nie za­bie­gu

W za­bie­gu po­win­ny uczest­ni­czyć dwie oso­by – oso­ba pod­da­wa­na za­bie­go­wi i czu­wająca nad pra­widłowością i bez­pie­czeństwem za­bie­gu.

Oso­ba, na której wy­ko­nu­je­my za­bieg, znaj­du­je się w po­zy­cji leżącej bocz­nej. Odsłonięte ucho należy na­sma­ro­wać kre­mem, zwłasz­cza wlot kanału uszne­go. Małżowinę uszną ma­su­je­my, aż się lek­ko zaróżowi. Ko­niec kon­chy (ten wąski) należy przyłożyć do ucha pod kątem 85 stop­ni. Należy pamiętać, że świe­cy nie można wkładać do ucha, należy tyl­ko za­mknąć kanał uszny. Konchę pod­pa­la­my w jej górnej (szer­szej) części. Palącą się konchę trzy­ma­my w uchu pod mi­ni­mal­nym kątem, nie pio­no­wo!!! Kąt ten za­bez­pie­cza przed mogącą wystąpić ku­mu­lacją wo­sku i jego skap­nięciem do otwo­ru uszne­go. Może to nastąpić z przy­czy­ny bu­do­wy kanału czy spe­cy­fi­ki da­nej cho­ro­by (przy niektórych cho­ro­bach na tle emo­cjo­nal­nym).

Na bieżąco kon­tro­lu­je­my drożność kon­chy – w miarę po­trze­by udrażnia­my pa­tycz­kiem z osadów. Po spa­le­niu jed­nej trze­ciej kon­chy prze­ry­wa­my za­bieg, gasząc ją po­przez odcięcie nożycz­ka­mi części palącej się nad na­czy­niem z wodą – tak, aby paląca się część kon­chy wpadła do wody i zgasła. Po­zo­stałą, nie­spa­loną część kon­chy po­zo­sta­wia­my do po­now­ne­go pod­pa­le­nia, tym ra­zem działamy na polu emo­cjo­nal­nym. Za­bieg po­wta­rza­my jak wyżej. Po spa­le­niu dru­giej części ga­si­my w sposób po­dob­ny do wyżej opi­sa­ne­go i zaj­mu­je­my się trze­cią częścią kon­chy, która od­po­wia­da za płasz­czyznę du­chową. Taki sam za­bieg kon­cho­wa­nia wy­ko­nu­je­my na dru­gim uchu, używając do tego celu no­wej kon­chy. Ko­chu­je­my za­wsze dwo­je uszu, na­wet gdy tyl­ko jed­no wy­ka­zu­je zmia­ny cho­ro­bo­we. Należy pil­no­wać drożności kon­chy w cza­sie spa­la­nia i na bieżąco udrażniać ją pa­tycz­kiem. Po za­biegu należy oczyścić ucho pa­tycz­kiem ko­sme­tycz­nym i za­tkać sto­pe­rem lub watą.

Pa­cjent przez 24 go­dzi­ny
nie po­wi­nien brać prysz­ni­cu ani myć głowy.

Więcej in­for­ma­cji na te­mat wy­ko­ny­wa­nia sa­me­go za­bie­gu można uzy­skać na kur­sach, które oma­wiają wszyst­kie ważne dla te­ra­peu­ty spra­wy. Jest to ry­tuał, który ma swo­je ta­jem­ni­ce. Dla osób za­in­te­re­so­wa­nych wyłącznie ogólną wiedzą są one zupełnie nie­istot­ne.

Fot. 2. Kon­cho­wa­nie uszu z jed­no­cze­snym za­bie­giem ener­ge­tycz­nym na za­to­ki czołowe i bóle mi­gre­no­we.3. Świe­co­wa­nie uszu

Świe­co­wa­nie jest za­bie­giem ana­lo­gicz­nym do kon­cho­wa­nia. Oto krótkie porówna­nie obu za­biegów:

- za­bieg świe­co­wa­nia jest zde­cy­do­wa­nie prost­szy i krótszy i można go wy­ko­ny­wać w wa­run­kach do­mo­wych po krótkim prze­szko­le­niu. W moim ga­bi­ne­cie jest to po­kaz wraz z in­strukcją, który trwa około go­dzi­ny.
- sto­so­wa­ne świe­ce są mniej­sze (krótsze, węższe)
- świe­co­wa­nie jest znacz­nie de­li­kat­niej­sze, jego sku­tecz­ność również jest mniej­sza i cza­sa­mi trze­ba wie­lo­krot­nie więcej za­biegów świe­co­wa­nia, aby uzy­skać efekt jed­ne­go kon­cho­wa­nia. Nie­kie­dy ta­kie­go efek­tu w ogóle nie sposób uzy­skać, bo świe­co­wa­nie słabiej do­cie­ra do płasz­czyzn ener­ge­tycz­nych człowie­ka.

Niektórzy te­ra­peu­ci uważają, że dla małych dzie­ci (na­wet 2-3-let­nich) świe­co­wa­nie jest bez­piecz­niej­sze niż kon­cho­wa­nie.

Wska­za­nia i prze­ciw­wska­za­nia do za­bie­gu świe­co­wa­nia

Poniżej po­da­no niektóre wska­za­nia do wy­ko­ny­wa­nia za­bie­gu kon­cho­wa­nia lub świe­co­wa­nia oraz wy­ni­kające z tego ko­rzyści.

- Kon­chy działają znacz­nie sil­niej i głębiej niż świe­ce, a co za tym idzie, są znacz­nie sku­tecz­niej­sze. Efekt te­ra­peu­tycz­ny następuje szyb­ciej.
- Oprócz tego, że te­ra­pia jest bar­dzo re­lak­sująca, jed­no­cześnie sku­tecz­nie oczysz­cza, le­czy uszy i sta­ny za­pal­ne za­tok oraz usu­wa nieżyty nosa (ka­tar).
- Jest sku­tecz­na przy in­fek­cjach górnych dróg od­de­cho­wych, chro­nicz­nym za­pa­le­niu za­tok, krta­ni, nieżycie nosa, ka­ta­rze sien­nym, ast­mie oskrze­lo­wej.
- Usu­wa pod­rażnie­nia w uszach i za­to­kach, le­czy większość scho­rzeń la­ryn­go­lo­gicz­nych.
- Usu­wa szu­my i dzwo­nie­nia w uszach oraz po­pra­wia słuch.
- Re­gu­lu­je ciśnie­nie śródczasz­ko­we – w cza­sie spa­la­nia kon­chy wy­twa­rza się pod­ciśnie­nie w ka­na­le usznym (na sku­tek tzw. efek­tu ko­mi­na) i do­pro­wa­dza do wyrówna­nia ciśnie­nia za­tok i błony bęben­ko­wej.
- Daje uczu­cie lek­kości w oko­li­cy głowy.
- Zmniej­sza lub usu­wa bóle głowy (np. mi­gre­no­we).
- Ak­ty­wu­je limfę i pro­ce­sy me­ta­bo­licz­ne.
- Przy­no­si ulgę przy ude­rze­niach gorąca to­wa­rzyszących me­no­pau­zie.
- Uśmie­rza stres i nad­po­bu­dli­wość – działa kojąco i re­ge­ne­rująco na układ ner­wo­wy, przez co sta­bi­li­zu­je emo­cjo­nal­nie (usu­wa blo­ka­dy emo­cjo­nal­ne).
- Usu­wa w sposób bar­dzo de­li­kat­ny nad­miar wo­sko­wi­ny z ucha.
- Po­pra­wia pracę zmysłów, słuchu, węchu, wzro­ku, sma­ku.
- Wzmac­nia ener­gię życiową or­ga­ni­zmu, po­pra­wia od­por­ność (na małżowi­nie ucha znaj­dują się wszyst­kie naj­wrażliw­sze punk­ty aku­punk­tu­ro­we – działanie ciepła z kon­chy sty­mu­lu­je te punk­ty).
- Wzmac­nia i oczysz­cza aurę; każdy następny za­bieg od­działuje na głębsze i sub­tel­niej­sze po­zio­my ener­ge­tycz­ne człowie­ka, oczysz­czając w ten sposób z blo­kad ener­ge­tycz­nych, men­tal­nych.
- Oczysz­cza aurę ciała.
- Ułatwia rozwój du­cho­wy i oso­bo­wy.
- Wpływa na or­ga­nizm ludz­ki po­przez de­tok­sy­kację za­tok, lim­fy i sys­te­mu ner­wo­we­go.
- Li­kwi­du­je ner­wi­ce.
- Re­gu­lu­je pro­ble­my tra­wien­ne na tle psy­cho­so­ma­tycz­nym.
- Za­si­la or­ga­nizm potężną ener­gią uzdra­wiającą.

Ge­ne­ral­nie można przyjąć, że nie­mal u każdego człowie­ka można wy­ko­nać za­bieg kon­cho­wa­nia lub świe­co­wa­nia, a co więcej – jest on bez­piecz­ny i sku­tecz­ny.

Ist­nie­je jed­nak kil­ka po­wodów, które są prze­ciw­wska­za­niem dla wy­ko­na­nia za­bie­gu. W ta­kich przy­pad­kach nie wy­ko­nu­je się go w ogóle.

A oto one:

- ostry stan za­pal­ny ucha, połączo­ny z rop­nym wysiękiem
- brak błony bęben­ko­wej lub jej per­fo­ra­cja (po­dziu­ra­wie­nie, pęknięcie)
- uczu­le­nie na pro­duk­ty psz­cze­le
- pro­te­zy ucha
- apa­ra­ty słucho­we i inne urządze­nia wewnątrz ucha.

W przy­pad­ku osób o słabej ener­ge­ty­ce or­ga­ni­zmu, o ni­skich wi­bra­cjach du­cho­wych i tym po­dob­nych przy­pad­kach nie należy wy­ko­ny­wać zbyt dużej licz­by za­biegów kon­cho­wa­nia. Le­piej wy­ko­nać ich mniej lub za­sto­so­wać świe­ce.4. Pępko­wa­nie

Pępko­wa­nie lub – jak kto woli – kon­cho­wa­nie pępka jest jesz­cze mało znaną me­todą, ale już zy­skało wie­lu zwo­len­ników.

Pępek jako po­zo­stałość po na­szym przy­wiąza­niu do mat­ki jest również na­szym punk­tem ener­ge­tycz­nym. To tu zawiązują się na­sze re­la­cje na po­zio­mie ener­gii z każdą spo­tkaną osobą, tu również re­agu­je­my i tu prze­cho­wu­je­my na­sze emo­cje związane z przeżyty­mi zda­rze­nia­mi i z na­szymi re­ak­cja­mi na nie. Usy­tu­owa­nie pępka pomiędzy czakrą drugą, czy­li śle­dzio­ny, a czakrą trze­cią – splo­tu słonecz­ne­go nie jest przy­pad­ko­we, po­nie­waż naj­więcej emo­cji two­rzy się w od­nie­sie­niu do dru­giej oso­by i w re­la­cji ja – gru­pa. Prze­by­wa­my wciąż wśród istot nam po­dob­nych, więc usta­wicz­nie two­rzymy i prze­twa­rza­my od­nie­sie­nie na­szego JA do każdej sy­tu­acji, którą kreu­je­my i na którą re­agu­je­my. Każda mi­nu­ta jest no­wym bodźcem i nową emocją, dla­te­go dopóki nie na­uczy­my się pa­no­wać nad na­szy­mi re­la­cja­mi i nad swoją emo­cjo­nal­nością, to z po­mocą przy­cho­dzi nam me­dy­cy­na na­tu­ral­na, a mia­no­wi­cie oczysz­cze­nie emo­cji po­przez spa­la­nie kon­chy w tym ob­sza­rze.

Mówię „w tym ob­sza­rze”, po­nie­waż nie za­wsze jest to pępek. Ob­szar ten, od prze­po­ny w dół, to tzw. trze­wia; jest od­po­wie­dzial­ny za tra­wie­nie, wchłania­nie i wy­da­la­nie, to tam znaj­dują się or­ga­ny od­po­wie­dzial­ne za owe pro­ce­sy. O ile sku­pi­my się na pro­ce­sach fi­zycz­nych.

Jed­nak działamy także na ciałach men­tal­nych i sub­tel­nych, więc mamy świa­do­mość, że jest to również ob­szar od­po­wie­dzial­ny za ana­li­zo­wa­nie na­szych za­cho­wań, za­ist­niałych sy­tu­acji, kon­kret­nych za­grożeń, i to w cza­sie nie­li­ne­ar­nie pojętym (grze­ba­nie się w przeszłości, wy­obrażanie so­bie ka­ta­strof, które mogą się zda­rzyć). Za­tem oczysz­cza­nie jest tym bar­dziej uza­sad­nio­ne w sy­tu­acjach psy­cho­lo­gicz­nych, gdy nie możemy prze­tra­wić emo­cji, wy­ba­czyć, zna­leźć lo­gicz­ne­go uza­sad­nie­nia na­szych za­cho­wań. Gdy złość kie­ru­je­my do sie­bie – tzw. au­to­agre­sja – gdy gniew blo­ku­je ener­ge­tycz­nie na­sze czyn­ności fi­zjo­lo­gicz­ne, czy­li występują symp­to­my o podłożu psy­cho­so­ma­tycz­nym.

Cza­kra położona pod pępkiem, czy­li cza­kra śle­dzio­ny, to miej­sce, gdzie znaj­du­je się ważny punkt ener­ge­tycz­ny HARA, czy­li źródło ener­gii wi­tal­nych. Ob­szar ten od­po­wia­da za funk­cjo­no­wa­nie układu roz­rod­cze­go, narządów płcio­wych oraz splo­tu lędźwio­we­go i jest związany ze zmysłem sma­ku i do­ty­ku – ale w od­nie­sie­niu do do­znań. Za­blo­ko­wa­nia w tej cza­krze, w zależności od tego, czy jest to przy­wiąza­nie, czy niechęć, przekładają się na seks, odżywia­nie, roz­mnażanie. Sub­tel­niej ujmę działanie tej cza­kry: to właśnie ten ob­szar po­zwa­la nam de­cy­do­wać o swo­ich do­znaniach – czy chce­my je przeżywać oraz czy da­je­my so­bie możliwość przeżywa­nia. Przeżywa­nie opty­mal­ne jest naszą zgodą na to i jed­no­cześnie otwar­tością ener­ge­tyczną na każdym po­zio­mie. Na ile po­zwo­li­my tej emo­cji nas opa­no­wać i czy w ogóle dopuścimy ją do sie­bie. Jest to ważna in­for­ma­cja dla bio­ener­go­te­ra­peu­ty, gdyż jakość do­znań jest wie­lo­wy­mia­ro­wym mi­ste­rium i nie zależy li tyl­ko od jed­nej cza­kry.

Fot. 3. Har­mo­ni­za­cja tyl­nych czakr: ser­ca i sa­kral­nej, roz­pusz­cza­nie blo­kad na tle kon­fliktów part­ner­skich w połącze­niu z po­czu­ciem bra­ku miłości.

Stąd czyn­ność równo­ważenia czakr uważam za nie­odzowną przy uzdra­wia­niu.

Zwróćmy te­raz uwagę na ko­lejną czakrę w ob­sza­rze emo­cji, czy­li czakrę splo­tu słonecz­ne­go.

Fi­zycz­nie cza­kra ta od­po­wia­da za narządy znaj­dujące się w jej po­bliżu: żołądek, wątrobę, je­li­to gru­be oraz za układ mięśnio­wy i skórę. Zmysłem prze­wod­nim zaś jest zmysł wzro­ku, a co za tym idzie, cza­kra ta od­po­wia­da za funk­cjo­no­wa­nie narządu wzro­ku.

Na polu świa­do­mości obej­mu­je swym zasięgiem za­gad­nie­nie władzy, kon­tro­li, wol­ności i mocy. W aspek­cie tej cza­kry na­sze JA po­sze­rza swój ob­szar działania o re­la­cje z in­ny­mi ludźmi, o jakość funk­cjo­no­wa­nia w gru­pie. Na przykład:

- Jaką rolę mogę przyjąć w re­la­cjach z in­ny­mi ludźmi?
- Czy mam siłę, by prze­wo­dzić?
- Czy kon­tro­luję in­nych z nie­pew­ności do sie­bie?
- Czy kon­ku­ruję z każdym?
- Czy ak­cep­tuję inność każdego człowie­ka?

Za­tem jeśli są za­blo­ko­wa­nia w tym ob­sza­rze, ob­ja­wiają się za­bu­rze­niem wi­dze­nia, czy­li po­strze­ga­nia sie­bie i osa­dze­nia w rze­czy­wi­stości (krótkow­zrocz­ność, da­le­ko­wzrocz­ność, astyg­ma­tyzm, dal­to­nizm). Następnie po­ja­wia się za­bu­rze­nie trzust­ki jako efekt nie­po­zwa­la­nia so­bie na „od­czu­wa­nie słody­czy” w życiu. A po­nie­waż trzust­ka znaj­du­je się w cie­le po le­wej stro­nie, czy­li po stro­nie emo­cjo­nal­nej, możemy wy­snuć wnio­sek, na ja­kim tle owa słodycz – a ra­czej jej brak – wy­rosła (dwo­ja­kość cho­ro­by – brak cu­kru i hi­po­gli­ke­mia). Ogólnie wska­zu­je na nie­umiejętność ra­dze­nia so­bie z gnie­wem. Idąc da­lej: cza­kra słonecz­na ma związek ze słońcem, czy­li z ogniem; jeśli ktoś uni­ka słońca lub jest na nie uczu­lo­ny, to można wy­snuć wnio­sek, że ma nie­ure­gu­lo­wa­ne spra­wy na polu władzy, kon­tro­li i wol­ności. Po­nie­waż cza­kra ta re­zo­nu­je na ciało men­tal­ne, przy­pusz­cza się, że wpływa na działania umysłowe. Stąd wie­lu lu­dzi wkładających w swoją pracę wysiłek umysłowy nosi oku­la­ry. Cie­ka­wostką jest, że przy oczysz­cza­niu konchą często wie­lu lu­dzi od­czu­wa mdłości, mniej lub bar­dziej na­si­lo­ne, wte­dy jest to znak, że o ile część głębszej na­tu­ry jest już uzdra­wia­na, to na polu oso­bo­wościo­wym są opo­ry przed zmia­na­mi.

Zawęziłam tu­taj wiedzę na te­mat czakr z ob­sza­ru pępka do pod­staw ko­niecz­nych do zro­zu­mie­nia celu pępko­wa­nia – jed­nak by pra­co­wać w pełni na ener­ge­ty­ce człowie­ka, ko­niecz­ne jest całko­wi­te po­zna­nie wszyst­kich czakr oraz ich funk­cji na wszyst­kich płasz­czy­znach.

Fot. 4. Kon­cho­wa­nie pępka5. Spa­la­nie konch na cie­le - bo­dy­co­aning

Ta me­to­da uzdra­wia­nia jest naj­cie­kawszą, przy­najm­niej w moim od­czu­ciu, me­todą działania na da­nym ob­sza­rze bądź or­ga­nie. Wy­ko­rzy­stu­je się tu­taj również wiedzę o me­ri­dia­nach oraz o punk­tach szczególnie ważnych ener­ge­tycz­nie, które nie są cza­kra­mi. Sto­so­wa­nie jest też nie­co od­mien­ne: spa­la­my dwie kon­chy jed­no­cześnie, trzy­mając po jed­nej w każdej ręce. Dla­te­go bar­dzo po­trzebną cechą u prze­pro­wa­dzającego za­bieg jest po­dziel­ność uwa­gi. Zda­je­my so­bie sprawę z tego, że je­steśmy ogra­ni­cze­ni cza­sem, jaki daje nam spa­la­na kon­cha, lecz po­ja­wia się też ogra­ni­cze­nie in­ne­go ro­dza­ju. W kon­cho­wa­niu ucha jed­na ręka mogła spraw­dzać, prze­pro­wa­dzać re­ko­ne­sans po cie­le ener­ge­tycz­nym, mo­gliśmy so­bie nią po­ma­gać przy li­kwi­do­wa­niu blo­kad i różnego ro­dza­ju za­bu­rzeń, mo­gliśmy nią do­ener­ge­ty­zo­wać dane miej­sce. Tu, nie­ste­ty, obie ręce są zajęte, a wszyst­kie czyn­ności, o których wspo­mniałam powyżej, od­by­wają się w na­szej wi­zu­ali­za­cji, w tej nie dla każdego uchwyt­nej per­cep­cji po­strze­ga­nia po­za­zmysłowe­go. Uzdra­wia­my in­tencją, myślą oraz wzro­kiem – stąd uwa­ga i kon­cen­tra­cja jest nad­zwy­czaj ko­niecz­na, tym bar­dziej że całościo­wo mamy również na względzie bez­pie­czeństwo kon­cho­wa­ne­go, by nie zo­stał on po­pa­rzo­ny.

Fot. 5. De­tok­sy­ka­cja ener­ge­tycz­na ne­rek przy osłabio­nej wi­tal­ności.

Spa­la­nie konch na cie­le daje świet­ne re­zul­ta­ty przy de­tok­sy­ka­cji ne­rek i ich ener­ge­ty­zo­wa­niu – oczy­wiście są to dwa osob­ne za­bie­gi. Podkłada się pod kon­chy pa­pie­ro­we ręczni­ki; w za­zna­czo­nym miej­scu, czy­li tam, gdzie znaj­dują się ner­ki, ro­bi­my w nich otwor­ki, by kon­cha do­ty­kała ciała (niektórzy podkładają gazę) i za­pa­liw­szy obie, przykłada­my we wska­za­ne miej­sce. Cie­ka­wostką jest, że choć obie kon­chy są pa­lo­ne w tym sa­mym cza­sie, obie w tych sa­mych wa­run­kach i obie iden­tycz­ne, od tego sa­me­go pro­du­cen­ta, na ner­ce za­blo­ko­wa­nej bądź słab­szej ogień jest zde­cy­do­wa­nie inny, a po spa­le­niu, gdy zaglądamy do tut­ki, oka­zu­je się, że pro­duk­ty spa­la­nia też są i różnego ko­lo­ru, i w różnej ilości. Nie ma fi­zycz­ne­go wytłuma­cze­nia, czy występowały ro­ta­cje po­wie­trza, czy inne czyn­ni­ki wywołujące ta­kie różnice.

Po­dob­nie postępu­je­my na kręgosłupie. Każdy od­ci­nek kręgosłupa jest od­po­wie­dzial­ny za ob­ja­wy cho­ro­bo­we w in­nym ob­sza­rze ciała, dla­te­go też dzięki kon­cho­wa­niu na tych od­cin­kach możemy je usunąć. Na s. 47 za­miesz­czam ry­su­nek dający pełny ob­raz chorób i od­po­wia­dających im od­cinków kręgosłupa.

Punk­ty roz­miesz­czo­ne po obu stro­nach kręgosłupa dają nam sze­ro­kie możliwości uzdra­wia­nia chorób, które dotąd nie było utożsa­mia­ne z samą czyn­nością kon­cho­wa­nia.

Moje doświad­cze­nie z kon­cha­mi sta­wia­ny­mi na cie­le jest co­raz bo­gat­sze. Każdy dzień sta­wia mnie przed ko­lej­ny­mi wy­zwa­nia­mi, po­szu­kuję od­mien­nych roz­wiązań, stąd dzie­dzi­na, której oddałam się z pasją, ewo­lu­uje kre­atyw­nie w prak­ty­ce.

Fot. 6. Kon­cho­wa­nie na górnym od­cin­ku kręgosłupa.

Za po­mocą konch możemy prze­pro­wa­dzić de­tok­sy­kację wątro­by. Po­le­ga to na oczysz­cza­niu tego ob­sza­ru dzięki działaniu kon­kret­nie na ten or­gan. Wątro­ba oczysz­czo­na ener­ge­tycz­nie jest następnie za­si­la­na i po­bu­dza­na do pro­cesów równo­ważących jej funk­cjo­no­wa­nie. Cały or­ganizm po­wo­do­wa­ny bodźcami z za­biegów za­czy­na dążyć do sa­mo­uz­dro­wie­nia – cho­dzi nam prze­cież o to, by uru­cho­mić me­cha­ni­zmy obron­ne i wpro­wa­dzić har­mo­nię. Jedną z dyshar­mo­nii na­sze­go funk­cjo­no­wa­nia jest nad­wa­ga, za­tem za­biegami kon­cho­wa­nia możemy wspomóc ku­ra­cje od­chu­dzające. Wy­ko­rzy­stuję w tym przy­pad­ku wiedzę o me­ri­dia­nach. Me­ri­dia­ny są to kanały prze­bie­gu ener­gii w na­szym or­ganizmie porówny­wal­ne do układu krwio­nośnego, z tą różnicą, że układ krwio­nośny roz­pro­wa­dza krew po or­ganizmie, zaś me­ri­dia­ny są kanałami do­pro­wa­dzającymi ener­gię do po­szczególnych układów i przy­pi­sa­nych im or­ganów. I tak przy nad­wa­dze możemy wziąć pod uwagę me­ri­dian ne­rek i kon­cho­wać punk­ty po obu stro­nach pępka, oraz me­ri­dian wątro­by i kon­cho­wać po wewnętrznej stro­nie ud, następnie me­ri­dian żołądka, gdzie należałoby wziąć pod uwagę punkt wejścia i wyjścia ener­gii lub po pro­stu po­sta­wić konchę bez­pośred­nio w ob­sza­rze żołądka. O punk­tach i me­ri­dia­nach piszę w tej książce nie­co oględnie, po­nie­waż na ryn­ku wy­daw­ni­czym jest mnóstwo ma­te­riałów z tej dzie­dzi­ny i wszy­scy za­in­te­re­so­wa­ni głębiej tym te­ma­tem mogą we własnym za­kre­sie po­sze­rzyć swoją wiedzę. Cho­dzi mi o to, aby uświa­do­mić czy­tel­ni­ko­wi, iż ist­nie­je wie­le możliwości do wy­ko­rzy­sta­nia i z mo­je­go punk­tu wi­dze­nia są one nie­ogra­ni­czo­ne ze względu na wie­lość tech­nik sto­so­wa­nych na całym świe­cie.

Fot. 7. Kon­cho­wa­nie kręgosłupa, od­ci­nek pier­sio­wy.

Na przykład przy bólu gardła sto­su­je­my pod­sta­wo­wo kon­chy w uszach, jed­nak możemy sko­rzy­stać z po­sze­rzo­nej me­to­dy, wte­dy pa­li­my również kon­chy na szyj­nym od­cin­ku kręgosłupa w oko­li­cy 7. i 8. kręgu, które to kręgi od­po­wia­dają za pra­widłowe funk­cjo­no­wa­nie mig­dałków oraz tar­czy­cy. Po­dob­nie możliwości nam się zwiększają przy za­pa­le­niu za­tok. Jak wyżej, roz­po­czy­na­my od za­bie­gu pod­sta­wo­we­go, czy­li kon­cho­wa­nia uszu, a następnie, usta­liw­szy, które za­toki są zmie­nio­ne cho­ro­bo­wo, wy­bie­ra­my dany ob­szar za­tok i tam do­miej­sco­wo sto­su­je­my spa­la­nie konch. Za­tem w przy­pad­ku za­tok czołowych będzie to pas wzdłuż brwi, na którym przy­sta­wia­my palące się kon­chy w odstępach około 1-2 cm, w przy­pad­ku za­tok no­so­wych ro­bi­my za­bieg po obu stro­nach skrzy­dełek nosa i po­dob­nie – na si­to­wych i żuchwo­wych.

Cie­kawą al­ter­na­tywą działania przy ostrym za­pa­le­niu ucha środ­ko­we­go jest za­sto­so­wa­nie kon­cho­wa­nia w miej­scu za usza­mi, gdzie znaj­du­je się małe wgłębie­nie tuż przy mniej­szym płatku usznym. W prze­ciw­wska­za­niach za­zna­czyłam, iż nie możemy robić kon­cho­wa­nia przy ostrym za­pa­le­niu i wszel­kich wy­cie­kach z ucha, ale tu­taj, przy sto­so­wa­niu konch do ciała, jest to możliwe i za­pew­niam ze swo­jej prak­ty­ki, że w mo­men­cie na­si­le­nia cho­ro­by ta­kie postępo­wa­nie daje dużą ulgę, pra­wie na­tych­mia­stową.

Roz­miesz­cze­nie na kręgosłupie punktów od­po­wie­dzial­nych za po­szczególne narządy i or­ga­ny

Od­ci­nek szyj­ny:

1. una­czy­nie­nie głowy; przy­sad­ka; owłosio­na skóra głowy; kości twa­rzy; mózg; ucho środ­ko­we i wewnętrzne; układ współczul­ny
2. oczy; nerw oczny; nerw słucho­wy; za­to­ki; wy­ro­stek sut­ko­wa­ty; język; czoło
3. po­licz­ki; ucho zewnętrzne; kości twa­rzo­czasz­ki; zęby; nerw trójdziel­ny
4. nos; usta; jama ust­na; trąbka Eu­sta­chiu­sza
5. stru­ny głoso­we; gardło
6. mięśnie kar­ku; ra­mio­na; mig­dały
7. tar­czy­ca; łokcie; to­reb­ka sta­wu bio­dro­we­go

Od­ci­nek pier­sio­wy:

1. przed­ra­mię; dłoń; przełyk; tcha­wi­ca
2. ser­ce i za­staw­ki; na­czy­nia wieńcowe
3. płuca; oskrze­la; opłucna; sut­ki
4. pęche­rzyk żółcio­wy; przewód żółcio­wo-wspólny
5. wątro­ba; splot słonecz­ny; krew
6. żołądek
7. trzust­ka; wy­spy Lau­ger­hau­sa; dwu­nast­ni­ca
8. śle­dzio­na; prze­pu­kli­na
9. nad­ner­cza
10. ner­ki
11. ner­ki; mo­czo­wo­dy
12. je­li­to cien­kie; ja­jowód; układ lim­fa­tycz­ny

Od­ci­nek lędźwio­wy:

1. je­li­to gru­be
2. wy­ro­stek ro­bacz­ko­wy; brzuch; udo; kątni­ca
3. narządy płcio­we; jaj­ni­ki (jądra); ma­ci­ca; pęcherz; ko­la­no
4. gru­czoł kro­ko­wy (pro­sta­ta); mięśniówka lędźwio­wej części grzbie­tu; nerw kul­szo­wy
5. pod­udzia sto­py

Kość krzyżowa – poślad­ki

Kość ogo­no­wa – od­byt

Rys. 1. Bu­do­wa kręgosłupa.

Zupełną nowością w mo­jej pra­cy jest używa­nie konch do oczysz­cze­nia centrów ener­ge­tycz­nych, którymi są cza­kry. Rola czakr w za­si­la­niu ener­ge­tycz­nym człowie­ka jest nie­oce­nio­na. To po­przez cza­kry zużyta i nie­po­trzeb­na ener­gia jest od­da­wa­na, a ubyt­ki i po­trze­by ener­ge­tycz­ne są dopełnia­nie.

Każda cza­kra jest na od­mien­nym po­zio­mie ener­ge­tycz­nym i ema­nu­je określo­nym ko­lo­rem.

Tu nad­mie­nię, że dane mi było wi­dzieć kon­chy od­po­wied­nio ko­lo­ro­wa­ne do po­szczególnych czakr (nie­ste­ty, nie ro­dzi­mej pro­duk­cji). Pra­cując na cza­krach, pamiętaj­my, że uzdra­wia­nie jest w dużej mie­rze działaniem in­ten­cyj­nym, czy­li oso­ba wy­ko­nująca za­bieg świa­do­mie czu­wa nad prze­bie­giem kon­cho­wa­nia i wie, jaka in­ten­cja może pomóc part­ne­ro­wi oraz w ja­kiej in­ten­cji jest wy­ko­ny­wa­na cała ce­re­mo­nia uzdra­wia­nia. Ener­gia podąża za uwagą, a kon­cen­tra­cja jest ele­men­tem sku­piającym tę uzdra­wiającą ener­gię. Jest to in­for­ma­cja dla bio­ener­go­te­ra­peutów.

Oczysz­cza­nie czakr roz­po­czy­na­my od cza­kry dru­giej zwa­nej in­tymną; ro­bi­my tak dla­te­go, że kie­dy wszyst­kie cza­kry od 2. do 6. zo­staną oczysz­czo­ne, to wte­dy cza­kry pierw­sza i ostat­nia same się do­sko­na­le wy­re­gu­lują. Wy­da­je­my po­le­ce­nie men­tal­ne, by dana cza­kra zo­stała oczysz­czo­na z nie­ko­rzyst­nych ener­gii, jed­no­cześnie wi­zu­ali­zu­je­my jej ko­lor, mając na względzie pro­ces oczysz­cza­nia i od­blo­ko­wy­wa­nia.

Tu trze­ba sięgnąć do wie­dzy o ko­lo­rach czakr oraz do ob­szarów, za które są od­po­wie­dzial­ne.6. Roz­miesz­cze­nie czakr

Ko­lej­ność czakr jest następująca (po­daję od dołu kręgosłupa):

- Cza­kra pod­sta­wy, ko­lor czer­wo­ny – or­ga­ny płcio­we i gru­czoł płcio­wy
- Cza­kra sa­kral­na, ko­lor po­ma­rańczo­wy – ener­gia – trzust­ka, śle­dzio­na
- Cza­kra pępka, ko­lor żółty – in­te­lekt, wie­dza – splot słonecz­ny, nad­ner­cza
- Cza­kra ser­ca, ko­lor zie­lo­ny, różowy – miłość, sym­pa­tia, har­mo­nia – ser­ce, gra­si­ca
- Cza­kra gardła, ko­lor nie­bie­ski – ko­mu­ni­ka­cja, re­li­gia, mowa, kre­atyw­ność – tar­czy­ca
- Cza­kra Trze­cie­go Oka, ko­lor in­dy­go – in­tu­icja, wi­dze­nie po­za­zmysłowe – szy­szyn­ka
- Cza­kra ko­ro­ny, ko­lor fio­le­to­wy, biały – wie­dza, du­cho­wość – przy­sad­ka.

Ten krótki i hasłowy opis jest dro­go­wska­zem przy pra­cy na cza­krach. Od­blo­ko­wy­wa­nie czakr do­brze jest robić dzień po dniu, naj­le­piej tuż po pełni księżyca, pra­cując jed­no­cześnie in­ny­mi me­to­da­mi, np. pra­ca z od­de­chem, śpie­wa­nie mantr, ćwi­cze­nia sta­ro­chińskiej me­to­dy Czi Kung czy zba­wien­ne w tym wy­pad­ku masaże, które działają to­ni­zująco i har­mo­ni­zująco na roz­pro­wa­dze­nie ener­gii w or­ga­ni­zmie. Do pra­cy na cza­krach wy­ko­rzy­stuję kon­chy skręcone le­wo­skrętnie, które służą do oczysz­cza­nia bioener­gii, i kon­chy skręcone pra­wo­skrętnie, które mają za­sto­so­wa­nie przy do­ener­ge­ty­zo­wa­niu. Po­nie­waż or­ga­nizm do­ma­ga się sta­nu równo­wa­gi, to za­da­niem te­ra­peu­ty jest, by wszel­ki­mi dostępny­mi środ­ka­mi tę równo­wagę przywrócić lub tak po­kie­ro­wać pro­ce­sa­mi uzdra­wia­nia, żeby zmo­bi­li­zo­wać ciało na każdym po­zio­mie prze­ja­wia­nia – fi­zycz­nym, emo­cjo­nal­nym i du­cho­wym – do wzmożonej czyn­ności har­mo­ni­zo­wa­nia jego ist­nie­nia. Przywróce­nie równo­wa­gi może od­by­wać się na po­zio­mie men­tal­ne­go po­le­ce­nia, jak i na polu fi­zycz­nym sa­mej czyn­ności spa­la­nia nie­ko­rzyst­nej i blo­kującej ener­gii. Zhar­mo­ni­zo­wa­nie zaś czakr może następować pa­ra­mi, po­nie­waż ich rolą jest wza­jem­ne uzu­pełnia­nie się. I tak za­blo­ko­waną ener­gię na cza­krze dru­giej har­mo­ni­zujemy z ener­gią cza­kry szóstej. Obie zaś pięknie ze sobą współpra­cują, jeśli cho­dzi o świa­do­mość pro­cesów na­tu­ry jed­nej i pro­cesów in­tu­icyj­nych na po­zio­mie du­cho­wym dru­giej. Ana­lo­gicz­nie wygląda para czakr trze­ciej i piątej, gdzie wza­jem­nemu odziaływa­niu ule­gają – po­czu­cie władzy i kre­owa­nie sie­bie. Nie bez po­wo­du, kie­dy się de­ner­wu­je­my, czu­je­my ucisk w gar­dle i tzw. żołądek na re­so­rach. To jest właśnie od­działywa­nie na sie­bie tych centrów. Po­zo­stająca w cen­trum na­sze­go ciała i sys­te­mu ciał na in­nych po­zio­mach ener­ge­tycz­nych cza­kra SER­CA na­zy­wa­na jest „bramą du­szy”. Cza­kra ta od­po­wia­da za uzdra­wia­nie i współczu­cie, a po­nie­waż tuż nad nią znaj­du­je się gru­czoł gra­si­cy, to pamiętaj­my, że nie­pra­widłowo działająca cza­kra ser­ca osłabia gra­sicę i obniża tym sa­mym od­por­ność sys­te­mu im­mu­no­lo­gicz­ne­go całego or­ga­nizmu. Przy scho­rze­niach la­ryn­go­lo­gicz­nych pra­wie pew­ne jest, że sys­tem ten jest niezrówno­ważony, co ob­ja­wia się właśnie prze­wlekłymi prze­ziębie­nia­mi or­ga­nizmu.

W prak­ty­ce postępu­je­my w ten sposób, że kon­chu­je­my tę parę czakr, jed­nak jest możliwość czy­nie­nia tego jed­no­cześnie lub po ko­lei, za­czy­nając od dołu – wybór po­zo­sta­wiam sa­me­mu kon­chującemu.

De­cy­zja po­win­na zależeć od wie­dzy, możliwości i umiejętności, od po­dziel­ności uwa­gi i sko­or­dy­no­wa­nia działania – pamiętaj­my, że to jest również pra­ca z ogniem.

Fot. 8. Oczysz­cza­nie czakr obu stóp z jed­no­cze­snym udrażnia­niem przepływu ene­gii w me­ri­dia­nie ne­rek.7. Dwa­naście punktów mi­strza Ma

Za czasów dy­na­stii Sing, około 960 roku, mistrz Ma Tam Yan za­le­cił do sto­so­wa­nia dwa­naście punktów.

- Punkt 36. me­ri­dia­nu żołądka położony na pod­udziu 3 cuny poniżej zagłębie­nia pod rzepką i 1 cun na zewnątrz od grzebie­nia kości pisz­cze­lo­wej. Od­po­wia­da za cho­ro­bli­we pod­rażnie­nie układu tra­wie­nia, skur­cze żołądka, wy­mio­ty, wzdęcia, za­par­cia, za­pa­le­nie je­lit.
Punkt ten jest punk­tem to­ni­zującym ciało.

- Punkt 4. me­ri­dia­nu je­li­ta gru­be­go położony pośrod­ku II kości śródręcza od stro­ny pro­mie­nio­wej, w naj­wyższym punk­cie mięśnia, gdy kciuk jest przy­wie­dzio­ny do pal­ca wska­zującego przy wy­pro­sto­wa­nej ręce. Punkt ten od­po­wia­da za: bóle głowy, bóle zębów, sta­ny za­pal­ne mig­dałków pod­nie­bien­nych, ka­tar, sta­ny za­pal­ne za­tok i gardła, bóle oczu, porażenie mięśni twa­rzy, wole, bóle i nie­dowłady górnych kończyn, nad­mier­ne i nie­pra­widłowe wy­dzie­la­nie potu, prze­ziębie­nie i gorączkę.

- Punkt 40. me­ri­dia­nu pęche­rza mo­czo­we­go znaj­du­je się w środ­ku po­przecz­nej li­nii dołu pod­ko­la­no­we­go, od­po­wia­da za: rwę kul­szową, bóle krzyża, porażenia kończy­ny dol­nej, opa­rze­nia słonecz­ne, cho­ro­by ko­la­na.

- Punkt 7. me­ri­dia­nu płuca położony nad wy­rost­kiem ryl­co­wa­tym kości pro­mie­nio­wej, 1,5 cuna wyżej od zgięcia nad­garst­ka. Punkt ten od­po­wia­da za: bóle głowy, sztyw­ność kar­ku, astmę, porażenia mięśni twa­rzy, neu­ral­gię ner­wu trójdziel­ne­go.

- Punkt 11. me­ri­dia­nu je­li­ta gru­be­go położony w zagłębie­niu bocz­nym 1 cun od końca li­nii po­wstającej pod­czas zgięcia ręki w sta­wie łokcio­wym. Punkt działa na: bóle bar­ku i ra­mie­nia, nie­dowłady kończyn górnych, cho­ro­by sta­wu łokcio­we­go, gorączkę, nad­ciśnie­nie tętni­cze, eg­ze­my.

- Punkt 44. me­ri­dia­nu żołądka położony u pod­sta­wy II i III pal­ca między główka­mi II i III kości śródsto­pia, 0,5 cuna przyśrod­ko­wo od brze­gu ro­zejścia się II i II pal­ca. Punkt ten de­cy­du­je o: bólach żołądka, bólach głowy, sta­nach za­pal­nych mig­dałków, czer­won­ce.

- Punkt 34. me­ri­dia­nu pęche­rzy­ka żółcio­we­go znaj­dujący się w zagłębie­niu przed­nim, dol­nym w sto­sun­ku do główki kości strzałko­wej, po­no­si od­po­wie­dzial­ność za: porażenia połowicz­ne, scho­rze­nia dróg żółcio­wych, bóle oko­li­cy krzyżowej i bóle nóg.

- Punkt 5. me­ri­dia­nu ser­ca położony na po­wierzch­ni nad­garst­ka po stro­nie pro­mie­nio­wej ścięgna zgi­na­cza łokcio­we­go nad­garst­ka, ma wpływ na: bóle głowy, ostrą chrypkę, sztyw­ność języka, za­bu­rze­nia mowy, za­bu­rze­nia snu, kołata­nie ser­ca, bóle ra­mie­nia i sta­wu nad­garst­ko­we­go.

- Punkt 3. me­ri­dia­nu wątro­by leżący na grzbie­cie sto­py pomiędzy I i II kością śródsto­pia, w zagłębie­niu tyl­nym sta­wu śródstop­no-pal­co­we­go, od­działuje na: bóle głowy, za­wro­ty głowy, pa­daczkę, drgaw­ki gorączko­we u dzie­ci, cho­ro­by oczu, prze­pu­klinę, krwa­wie­nie z ma­ci­cy (z wy­klu­cze­niem men­stru­acji), sta­ny za­pal­ne sut­ka.

- Punkt 60. me­ri­dia­nu pęche­rza mo­czo­we­go leżący pomiędzy tyl­nym brze­giem wy­rost­ka ryl­co­wa­te­go i ścięgnem Achil­le­sa, na wy­so­kości wy­rost­ka ryl­co­wa­te­go, nie­co powyżej kości pięto­wej, ma wpływ na nie­dowłady kończyn dol­nych, bóle krzyża, rwę kul­szową, wy­pa­da­nie od­by­tu, bóle stóp.

- Punkt 57. me­ri­dia­nu pęche­rza mo­czo­we­go leżący na tyle pod­udzia, w miej­scu przejścia mięśnia brzu­cha­te­go łydki w ścięgno Achil­le­sa, w szczy­cie kąta obu pasm mięśnia w li­nii środ­ko­wej, od­po­wia­da on za: rwę kul­szową, wy­pa­da­nie od­by­tu, żyla­ki i bóle po­de­szwy, nie­dowłady kończyn dol­nych.

- Punkt 30. me­ri­dia­nu pęche­rzy­ka żółcio­we­go położony na bocz­nym zagłębie­niu poślad­ka powyżej naj­wyższe­go punk­tu kręta­rza dużego, ma wpływ na rwę kul­szową, porażenie kończyn dol­nych, cho­ro­by stawów bio­dro­wych.8. Bu­do­wa kon­chy i świe­cy

Świe­ce są wy­ko­ny­wa­ne ręcznie. Zbu­do­wa­ne są z cie­niut­kie­go włókna lnia­ne­go lub bawełnia­ne­go, które jest nasącza­ne mie­sza­niną wy­se­lek­cjo­no­wa­ne­go eks­trak­tu mio­do­we­go, wo­sku psz­cze­le­go oraz olejków i sprosz­ko­wa­nych ziół. Świe­ca i kon­cha wy­ko­na­ne są z tych sa­mych ma­te­riałów, a różnią się wiel­kością i przede wszyst­kim kształtem. Świe­ca jest cienką rurką o śred­ni­cy do­sto­so­wa­nej do otwo­ru w uchu i długości do­pa­so­wa­nej do opty­mal­ne­go cza­su spa­la­nia. W jed­nym z końców po wewnętrznej stro­nie świe­cy znaj­du­je się rur­ka z fo­lii alu­mi­nio­wej, która z jed­nej stro­ny usztyw­nia końcówkę, a z dru­giej – wspo­ma­ga efekt ciepl­ny przy spa­la­niu.

Kon­cha pod względem używa­nych su­rowców nie różni się od świe­cy. Ma jed­nak znacz­nie większą długość. Śred­ni­ca jed­ne­go z końców kon­chy jest po­dob­na jak u świe­cy, na­to­miast dru­gi ko­niec jest większy. Całość przy­po­mi­na le­jek, stąd też nie­raz na­zy­wa­na jest lej­kiem, a me­to­da kon­cho­wa­nia – lej­ko­wa­niem. Kon­cha, aby działać sku­tecz­nie, musi mieć ściśle określony kształt, długość i kąt roz­war­cia. Jest wie­lo­war­stwo­wa. Świe­ca ma prostszą bu­dowę, ale i tu po­trzeb­ne jest za­cho­wa­nie kształtu, pro­por­cji, su­rowców.

Więcej in­for­ma­cji na te­mat bu­do­wy świec i konch czy­tel­nik znaj­dzie w dzia­le poświęco­nym dostępnym na na­szym ryn­ku pro­duk­tom.

Rys. 2. Szkic pre­zen­tujący bu­dowę kon­chy.

Fot. 9. Świe­ce i kon­chy1. Bu­do­wa ucha i najczęściej występujące cho­ro­by

Ucho to narząd o bar­dzo złożonej bu­do­wie ana­to­micz­nej, od­po­wia­da zarówno za zmysł słuchu, jak i równo­wa­gi. Ucho znaj­du­je się we wnętrzu kości skro­nio­wej, oczy­wiście poza małżowiną uszną. Składa się z ucha zewnętrzne­go, środ­ko­we­go i wewnętrzne­go (Rys. 4.).

Rys. 4. Sche­mat bu­do­wy ucha.

W uchu środ­ko­wym można wy­odrębnić jamę bęben­kową połączoną z gardłem trąbką słuchową. Połącze­nie to jest bar­dzo ważne dla pra­widłowej czyn­ności ucha. Jama bęben­kowa za­wie­ra trzy ko­stecz­ki słucho­we, które ją łączą z uchem wewnętrznym. Komórki zmysłu słuchu oraz równo­wa­gi znaj­dują się właśnie w uchu wewnętrznym.

Nos i za­to­ki przy­no­so­we

Nos składa się z kości i chrząstek. Jama no­so­wa jest po­dzie­lo­na prze­grodą no­sową na dwie jamy – prawą i lewą. Z tyłu obie jamy nosa łączą się z gardłem. W błonie ślu­zo­wej nosa umiej­sco­wio­ne są gru­czoły. Gdy pro­du­kują nad­miar wy­dzie­li­ny, po­wsta­je ob­jaw zwa­ny ka­ta­rem. Prze­strze­nie po­wietrz­ne cha­rak­te­ry­zujące się zmienną osob­ni­czo wiel­kością i kształtem, po­kry­te błoną ślu­zową na­zy­wa­my za­to­ka­mi przyno­sowymi (Rys. 5.). Mają one ujście do jam nosa i wraz z jamą no­sową sta­no­wią początek układu od­de­cho­we­go.

Gardło to miej­sce, gdzie układ od­de­cho­wy pro­wadzący z nosa krzyżuje się z układem po­kar­mo­wym roz­po­czy­nającym się od jamy ust­nej.

Rys. 5. Roz­miesz­cze­nie za­tok.

W obrębie gardła występuje roz­bu­do­wa­ny układ chłonny, na­zy­wa­ny mig­dałkami pod­nie­bien­ny­mi, gardłowy­mi oraz językowy­mi. Mig­dałki sta­no­wią ba­rierę bio­lo­giczną, która chro­ni nasz or­ga­nizm przed zakażeniem.

Krtań jest złożona z ele­mentów chrzęstnych, które łatwo wy­czuć, a na­wet za­uważyć w połowie długości szyi. W górnej części krtań łączy się z gardłem, a od dołu – z tcha­wicą. Wewnątrz krta­ni występują fałdy głoso­we, zwa­ne też stru­na­mi głoso­wy­mi. Gdy stru­ny głoso­we są napięte, a stru­mień wy­dy­cha­ne­go z płuc po­wie­trza prze­ci­ska się między nimi, po­wsta­je dźwięk.

Rys. 6. Sche­mat górnych dróg od­de­cho­wych.