Literatura prze-pisana. Od „Hamleta” do slashu - ebook

Formuły „literatura prze-pisana” używa się przede wszystkim do określenia tych spośród praktyk intertekstualnych, w których: 1) aktywizowane są inne niż punktowe odniesienia do cudzych wypowiedzi, czyli takie, w których semantycznej i często ideologicznej rewaloryzacji poddawane są większe całości tekstowe; 2) są to odniesienia skonkretyzowane, co wyróżnia je spośród relacji „przyrodzonych” anonimowej przestrzeni dyskursywnej; 3) prze-pisuje się nie tylko teksty literackie, którym przysługuje szczególny status kulturowy; 4) last but not least, jeśli prze-pisane ma coś wspólnego z kopią (z przepisanym), to musi to być tzw. kopia twórcza, rezultat twórczego czytania (odpowiednio oglądania), rezultat odsłaniający (re)kreacyjną rolę kopisty i jego usytuowania względem miejsca i czasu, w którym powstał oryginał.

Książka dotyczy prze-pisywania, czyli szczególnej postaci literackiego, i nie tylko literackiego, recyklingu – czytania/interpretowania/pisania od nowa (ale też przekształcania w obrazy, widowiska, gry komputerowe i inne teksty intersemiotyczne funkcjonujące w kulturze cyfrowej) tego, co już zostało napisane. Autorki artykułów starają się w mniejszym lub większym stopniu wyeksponować sprawczą rolę rzeczywistości kulturowej, w której pre-teksty – traktowane jako część innej przestrzeni historycznej – są prze-pisywane. Publikacja stanowi interesującą diagnozę nie tylko szczególnych relacji intertekstualnych, ale też związków literatury ze światem.

Wstęp  7

Część I  9

Ewa Szczęsna, Cyfrowe parafrazy. O niedokładnym przepisywaniu kultury (przyczynek do tematu) 11

Patrycja Włodek, Beletryzacje, czyli czemu „wszystkie sklepy prowadzą nas do sklepów z zabawkami”? 25

Aleksandra Szymił, Przepisać kulturę, czyli napisać slash 35

Część II  51

Małgorzata Jakubowska, Alicja w krainie słów i obrazów 53

Anna Skubaczewska-Pniewska, Przepisywanie „Hamleta”. Literatura drugiego stopnia wobec mitów hamletycznych 73

Zofia Grzesiak, Roberto Bolaño: poradnik użytkownika literatury 87

Julia Andrzejewska, „Zawsze jest druga strona, zawsze” – „Jane Eyre” i „Szerokie Morze Sargassowe” 103

Aleksandra Zug, Przenikanie fabuł – prequel jako kreacyjne odtworzenie (wokół „Castorpa” Pawła Huellego) 125

Część III  137

Dorota Rzycka, Prze-pisywanie siebie według Marguerite Duras: „Kochanek” (1984) opowiedziany na nowo w „Kochanku z Północnych Chin” (1991) 139

Agnieszka Sell, Czyj to rewolwer? Historia fragmentu z pamiętnika Edvarda Muncha 153

Indeks nazwisk  167