Marsylianka - ebook

To było kom­plet­ne zero: du­sza za­ję­cza i bez­wstyd­na cier­pli­wość by­dlę­cia ro­bo­cze­go. Kie­dy zło­śli­wy los, jak­by na kpi­ny, rzu­cił go w na­sze czar­ne sze­re­gi, śmia­li­śmy się jak wa­ria­ci: że też zda­rza­ją się ta­kie śmiesz­ne, ta­kie bez­sen­sow­ne omył­ki! A on – on, oczy­wi­ście, pła­kał. Nig­dy w ży­ciu nie spo­tka­łem czło­wie­ka, któ­ry miał­by tak wie­le łez, tak chęt­nie pły­ną­cych – z oczu, z nosa, z ust. Ni­czym prze­sy­co­na wodą gąb­ka, za­ci­śnię­ta w pię­ści. Wi­dy­wa­łem i w na­szych sze­re­gach pła­czą­cych męż­czyzn, ale ich łzy były jak ogień, przed któ­rym umy­ka­ły dzi­kie be­stie. Od tych mę­skich łez sta­rza­ła się twarz i młod­nia­ły oczy: jak lawa, wy­dar­ta z roz­pa­lo­nych trze­wi zie­mi, wy­pa­la­ły nie­za­tar­te śla­dy i grze­ba­ły pod sobą całe mia­sta drob­nych pra­gnień i po­spo­li­tych trosk. Temu zaś, gdy się wy­pła­kał, czer­wie­niał tyl­ko nos i wil­got­nia­ła chu­s­tecz­ka. Za­pew­ne prze­su­szał ją wte­dy na sznur­ku, bo gdzież­by mógł zdo­być tyle chu­s­tek?