Medyceusze - ebook

Scep­ty­cy po­wąt­pie­wa­ją o ich ist­nie­niu, przy­pusz­cza­ją, że do szczę­tu już wy­mar­ła rasa lu­dzi, któ­rzy, jak ów pan­cer­ny pa­pież, umie­li za drzwi wy­rzu­cić pur­pu­ra­ta-kar­dy­na­ła lub roz­wa­lić oku­tym ki­jem ba­wo­li łeb ob­cią­żo­ne­go wie­lo­wie­ko­wą prze­szło­ścią feu­dal­ne­go bar­ba­rzyń­stwa ma­gna­ta za jed­no lek­ko­myśl­ne słów­ko o któ­rymś z tych, kogo na­zy­wa­li „swy­mi ar­ty­sta­mi”. Dziś szla­chet­na krew na­szych kar­ma­zy­nów ude­rza im do gło­wy wte­dy już tyl­ko, gdy cho­dzi o ja­kie­goś zwy­cię­skie­go der­bi­stę albo ja­kąś Mań­kow­ską, Schol­ców­nę lub Sans­so­uci. Win­ną tu jest, oczy­wi­ście – jak to orzekł naj­kom­pe­tent­niej­szy w tym wzglę­dzie u nas sę­dzia, her­me­zyj­ski mag i hie­ro­fant, ko­dy­fi­ku­ją­cy w ka­no­ny ezo­te­rycz­nej es­te­ty­ki wy­ma­ga­nia i po­stu­la­ty wy­ra­fi­no­wa­nej im­po­ten­cji – de­mo­kra­ty­za­cja na­szych ni­we­la­tor­skich i zni­we­lo­wa­nych cza­sów, uro­dzo­nych z ojca Na­po­le­ona i mat­ki Gi­lo­ty­ny, win­ną jest fran­cu­ska re­wo­lu­cja, pa­tron­ka i pra­ma­cierz tych wszyst­kich, któ­rych na­zy­wa ów nie­co prze­ba­rocz­ko­wa­ny pro­rok w swej uło­żo­nej w kształt bi­zan­tyj­skiej mo­zai­ki z cy­tat, wo­sko­wo mar­twej i hie­ra­tycz­nie sztyw­nej, cał­kiem de­mo­kra­tycz­nie już, niby nie na­sma­ro­wa­ne koło wo­łyń­skie­go wozu, po­skrzy­pu­ją­cej pro­zie – „wro­ga­mi sztu­ki”.

Wiel­ką jest wy­mo­wa fak­tów stresz­cza­ją­cych w jed­nym, miesz­czą­cym się w kil­ku wier­szech dzien­ni­kar­skiej wzmian­ki przy­kła­dzie wszyst­ko to, cze­go nie zdo­ła­ją wy­po­wie­dzieć nig­dy naj­uro­czyst­sze ka­za­nia i naj­bar­dziej eu­fu­istycz­ne in­wek­ty­wy.