Mikroludzie - ebook
Mikroludzie - ebook
Mniejsi, bardziej odporni i solidarni. Czy mikroludzie są przyszłością cywilizacji... czy jej końcem?
Kontynuacja bestsellerowej powieści „Trzecia ludzkość”!
Francuskie przedsiębiorstwo Pigmej Prod komercjalizuje usługi nowej rasy ludzkiej: Emceków – kobiet i mężczyzn, których wzrost nie przekracza siedemnastu centymetrów. Te zredukowane istoty wykonują przeróżne zadania na całym świecie: ratują górników z zawalonych korytarzy w kopalniach, przeprowadzają operacje na otwartym sercu, docierają do grożących wybuchem reaktorów jądrowych… Ich mały wzrost i precyzyjne ruchy czynią cuda; niektórzy wyróżnili się nawet bohaterskimi czynami. Sprawy mogłyby toczyć się dalej w ten sposób, gdyby nie pewne bulwersujące zdarzenie. Nastoletni Austriak nagrywa amatorski film, na którym torturuje troje Emceków. W Internecie zaczyna wrzeć…
David Wells, będący jednym z inicjatorów projektu, uświadamia sobie, że mikroludzie nie są dobrze traktowani i aktywnie walczy o przyznanie Emcekom ich praw. W tym czasie maleńkie istoty organizują ruch oporu…
„Swoją najnowszą powieścią Bernard Werber udowadnia, że jest prawdziwym wizjonerem”. L'Express
„Autor światowego bestsellera Imperium mrówek – nasz dzisiejszy Juliusz Verne – stworzył mikroludzkość. Fantastyczna książka dla każdej publiczności”. France Info
Kategoria: | Fantasy |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-8110-192-9 |
Rozmiar pliku: | 1 000 B |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Pierwsza faza polega na uzyskaniu samouświadomienia, które pociąga za sobą chęć zmiany.
W drugiej fazie gąsienica musi oczyścić się z przeszłości. Cierpi na gwałtowne kolki, biegunki i wymioty. Oczyszczenie to jest bolesne, lecz konieczne.
Wreszcie, czysta i odciążona, zawisa ona głową w dół z gałęzi i tka ochronny kokon z jedwabiu. Za grubą i nieprzeźroczystą zasłoną, która ochroni ją przed światłem i spojrzeniami, gąsienica się szykuje.
W odpowiedniej chwili jedwabna chusta zostaje rozdarta. Gąsienica ukazuje się pod nową postacią: poczwarki.
Nieruchoma, oddycha powoli, podobna do zalakowanej mumii. Poczwarka jest bardzo wrażliwa. Żeby nie zwracać na siebie uwagi, stapia się z otoczeniem, przybierając barwę i kształt owocu, liścia lub pąka. W tym okresie jest całkowicie ślepa i zależna od wydarzeń zewnętrznych, na które nie ma żadnego wpływu i przed którymi nie może się bronić. Przypadek sprawi, czy poczwarka przeżyje tę niezbędną, ale niezwykle delikatną fazę rozwoju.
Edmund Wells,
Encyklopedia wiedzy względnej i absolutnej, tom VII