Najważniejszy mecz Kremla - ebook

TANIEC Z NIEDŹWIEDZIEM

Otworzyliśmy oczy. Za nami pierwsza doba w Moskwie, nocny Arbat. Mecz otwarcia. Ale boisko dobrze znane, Arbat dla nas nie pierwszyzna.

Włączyliśmy telewizor, kanał pierwszy lepszy. Pieśń niesie się łagodna. DJ Smash, Polina Gagarina i Jegor Krid, anielskie głosy, elektryczne bity, piękne słowa:

„Spasiba, kamanda!

My siemia i druzja – eta siła.

Niepakorjonnyje, niepabieżdiennyje

Wsio w naszych rukach, mnie udaczia zwaniła”

„Dziękujemy, drużyno!

Jesteśmy rodziną i przyjaciółmi – to siła.

Niepobitą, niepokonaną

Wszystko w naszych rękach, szczęście do mnie dzwoniło”

Napisali ją dla rosyjskich serc, żeby wytrzymały z kompromitującą się Sborną. Kibice drą z niej łacha jak my kiedyś z naszej reprezentacji.

Napisali ją na mundial, wielki turniej w 11 rosyjskich miastach i na 12 stadionach. W Moskwie na Łużnikach i na Spartaku. A gdzie reszta?

Chcesz poznać Rosję, wyjedź za Sadowoje Kolco – mawiają Rosjanie. No to pojechaliśmy w podróż po mundialowych miastach. „Będzie i strasznie, i śmiesznie” – wyobrażaliśmy sobie. I trochę było.

Znamy dziś Saszę, który dostał cztery samoloty od Putina, a potem w zęby, choć był kibolem nad kibolami. Znamy matkę wszystkich szmat broczącą czarną wodą w mordowińskiej komendzie, gdzie pytali nas o dzieci, żony i widzieli w nas szpionów.

Znamy ważniaka w Petersburgu, który chciał posłać w kamasze dziennikarza, bo liczył mu zegarki na ręku. Wiemy, dlaczego Jewgienij Prigożyn przerzucił się z musztardy w proszku na internetowych trolli, a do redakcji „Nowej Gaziety” posłał „Maszę Hari”. A także, ile w ciągu jednego roku można sprzedać mercedesów za ćwierć miliona dolarów, i to wyłącznie w kolorach yellow sahara i apricot orange.

Wiemy, dlaczego Stalingrad jest wiecznie żywy i która wódka jest najlepsza na świecie, choćby nawet ciepła. Co będą „żreć rasiści do końca życia”, jak rzucą z trybun banana podczas mundialu. Za co dziadek Grigorij może oberwać w głowę tuż przy murze Kremla oraz czym może oddać. Dlaczego rosyjski prezydent chciał Nobla dla ojca chrzestnego piłkarskiej cosa nostry.

I czy za Picassa można kupić sobie mundial.

To nie jest książka o futbolu. To książka o Rosji. Trochę śmieszna, trochę straszna, trochę smutna. Wbiliśmy się w Rosję w wyjątkowym czasie, w jednym z najczarniejszych dla niej momentów od końca zimnej wojny. Putin i jego „kamanda” grają mecz ze światem, ale i z samymi sobą. Grają twardo i brutalnie faulują: zagarniają Krym, atakują Donbas, strzelają w plecy Borysowi Niemcowowi, szprycują na potęgę własnych sportowców, kryją doping za łapówki, podsyłają gaz bojowy byłemu oficerowi wywiadu Siergiejowi Skripalowi i jego córce.

Tak wygląda pierwsza połowa meczu. Co będzie się działo w drugiej? Wielu chciałoby ustawić mecz na swoją korzyść, ale wynik jest niepewny.