Pieśni proroków - ebook

DO KOR­NE­LA UJEJ­SKIE­GO SŁO­WO OD AU­TO­RA.

To­bie, nasz pol­ski Je­re­mi, me­lo­dji bi­blij­nych spie­wa­ku, to­bie mój bra­cie ser­decz­ny skła­dam tu moją naj­now­szę pra­cę; jed­ną, do ja­kiej w obec­nej chwi­li zdol­nym się czu­łem.

Znasz skar­by nie­prze­bra­ne po­ezji bi­blij­nej, poj­miesz że przy ob­fi­to­ści przed­mio­tu wstrze­mięź­li­wym być tyl­ko mu­sia­łem, żeby nie czer­pać do zbyt­ku i w koń­cu jed­no­staj­no­ścią.

tonu i wy­so­kie­go na­stro­ju bi­blij­ne­go nie znu­żyć. Ogra­ni­czy­łem się więc na wy­bo­rze kil­ku­na­stu ka­wał­ków, któ­re ten zbio­rek sta­no­wią. Ten ro­dzaj pi­sa­nia, po­śred­ni­czą­cy mię­dzy zu­peł­nie sa­mo­ist­nem two­rze­niem, a wła­ści­wem tłó­ma­cze­niem z ję­zy­ka ob­ce­go na wła­sny, miał dla mnie nie­wy­po­wie­dzia­ny urok, a przy wznio­sło­ści pier­wo­wzo­ru wpra­wiał mig w ro­dzaj na­tchnie­nia, ja­kie­go się nie za­wsze przy cał­kiem sa­mo­dziel­nem two­rze­niu do­zna­je.

Nie przy wszyst­kich ato­li pie­śniach tego zbio­ru mó­głem so­bie w jed­na­ko­wy spo­sób w obec mego ory­gi­na­łu po­stą­pić. I tak wszyst­ko pra­wie z Iza­ja­sza, Skar­ga Je­rem­ja­sza, i Wi­dze­nie o ko­ściach z Eze­chje­la, są jak naj­ści­ślej­szym, o ile być mo­gło pra­wie do­słow­nym prze­kła­dem ca­łych roz­dzia­łów tych­że pro­ro­ków.

W pie­śni wstęp­nej z Iza­ja­sza i w jego: "Pro­roc­twie o wy­ba­wie­niu" mu­sia­łem nie­któ­re miej­sca opu­ścić, aby nie po­wta­rzać my­śli w in­nych już pie­śniach za­war­tych. "Sąd boży prze­ciw­ko Ba­bi­lo­no­wi" Je­rem­ja­sza i "Po­wo­ła­nie Eze­chie­la" są, pie­śnia­mi skró­co­ne­mi z kil­ku roz­dzia­łów, z któ­rych naj­wy­bit­niej­sze wzią­łem tyl­ko miej­sca w ro­dza­ju To­ma­sza Mo­ora na­śla­do­wań z Pi­sma. "Ez­drasz" jest wię­cej tyl­ko prze­ro­bie­niem i za­mknię­ciem w pieśń jed­nej z głów­nych my­śli i naj­cel­niej­szych ustę­pów z księ­gi czwar­tej te­goż pro­ro­ka. Trzy­ma­łem się tej za­sa­dy że mi dla for­my ar­ty­stycz­nej nie­jed­no opu­ścić i skró­cić, ale nig­dzie nic do­dać nie wol­no. To też ani jed­nej my­śli mej wła­snej tu nig­dzie nie znaj­dziesz; a i w wy­ra­że­niach sta­ra­łem się jak naj­rza­dziej od ory­gi­na­łu od­da­lać. Rad­bym że­byś mógł uznać iż pięk­no­ści po­etów pierw­sze­go rzę­du, a obok mi­strzów grec­kich naj­więk­szych w sta­ro­żyt­no­ści, jak

Iza­jasz, Je­rem­jasz, Eze­chjel, pod mo­jem pió­rem jak naj­mniej się za­tar­ły, lub swój wła­ści­wy cha­rak­ter stra­ci­ły. Bądź co bądź, jak­kol­wiek sąd twój wy­pad­nie, wiem że przyj­miesz ca­łem ser­cem to, co ser­cem ci skła­da

Twój

ADAM PAJ­GERT.

Pi­sa­łem w li­sto­pa­dzie 1864.

SPIS RZE­CZY.

Z IZA­JA­SZA.

Pieśń wstęp­na… 3

Na­rze­ka­nie na grze­chy ludu… 5

Mo­dli­twa o wy­ba­wie­nie… 10

Pro­roc­two o wy­ba­wie­niu… 13

Zbu­rze­nie kró­le­stwa ba­bi­loń­skie­go… 16

Brze­mie Ba­bi­lo­nu… 19

Try­umf nad kró­lem ba­bi­loń­skim. 22

Po­cie­sze­nie na­ro­du… 26

We­zwa­nie do la­ski… 31

Po­bud­ka ludu Bo­że­go… 34

Hymn Iza­ja­sza… 38

Z JE­REM­JA­SZA.

Skar­ga Je­rem­ja­sza… 45

Sąd Boży prze­ciw­ko Ba­bi­lo­no­wi… 48

Z EZE­CHIE­LA.

Po­wo­ła­nie Eze­chie­la… 55

Wi­dze­nie o ko­ściach… 58

Z EZ­DRA­SZA.

Ez­drusz…. 61PIEŚŃ WSTĘP­NA.

Słu­chaj­cie mię wy­spy, a na­ro­do­wie da­le­cy

pil­nuj­cie! Pan za­raz z ży­wo­ta we­zwał mię,

za­raz z ży­wo­ta mat­ki mo­jej uczy­nił wzmian­kę

imie­nia mego .

IZA­JASZ ROZ. XLIX w. 1.

Słu­chaj­cie wy­spy, mo­rza i lądy,

Lu­dzie da­le­cy i bli­scy!

Oto ja Pań­skie gło­szę wam sądy,

Prze­to słu­chaj­cie mię wszy­scy!

Pan mię po­wo­łał w dni mych po­cząt­ku,

I w mat­ki ży­wo­cie jesz­cze

Znak mi uczy­nił, i mnie chło­piąt­ku

Na­tchnie­nia da­wał już wiesz­cze.

Miecz mi dal w usta, na­peł­nił grzmo­tem

Pier­si swo­je­go spie­wa­ka,

Lot­nej mię strza­ły uczy­nił gro­tem,

Do swe­go wło­żył saj­da­ka.

I rze­kłem: "Pa­nie! pra­cu­ją mar­nie –

Na­próż­ne moje wo­ła­nia,

Je­śli twa ła­ska ich nie ogar­nie,

Je­śli im nie dasz słu­cha­nia."

A Pan rzekł: "Cie­bie za słu­gę wzią­łem

I pój­dzie ci ku na­gro­dzie,

Do cie­bie będą gar­nąć się spo­łem,

Tobą się chlu­bić w na­ro­dzie.

Nie jeno Juda słu­chać cię bę­dzie,

Na­ro­dy oświe­cisz cu­dze;

I bę­dzie głos swój sły­sza­ny wszę­dzie,

Dam chwa­lą mo­je­mu słu­dze,

Cień mo­jej ręki to­bie pu­kle­rzem,

Dro­gi przed tobą roz­blysz­czę,

Pieśń two­ja ludu bę­dzie przy­mie­rzem

A co za­po­wiesz, ja zisz­czę,"I.

Pan mówi: Bia­da od­por­nym!

Lu­do­wi co mię nie słu­cha,

Co przę­dzie ży­wot nie z du­cha,

Bia­da grze­szą­cym, nie­kor­nym!

Bia­da tym, któ­rzy po­mo­cy

Szu­ka­ją u Fa­ra­onów!

Co w cie­niu po­gań­skich tro­nów

W egip­skiej kry­ją się nocy!

Egip­tu po­moc uci­skiem

I ze­lży­wo­ścią im bę­dzie,

Obcy ich zie­mie po­się­dzie,

Na­ro­dów będą igrzy­skiem.

A ty im staw przed oczy­ma

I na ta­bli­cy wy­ry­suj,

W księ­gach na wie­ki wy­pi­suj:

Że lud ten złe­go się… ima!

Spor­ni, kłam­li­wi jak za­wdy,

Mó­wi­li wiesz­czom na­tchnie­nia:

"Nie miej­cie ja­sno­wi­dze­nia!

Nie pro­ro­kuj­cie nam praw­dy!

Ucisz­cie gło­sy gro­mią­ce,

Groź­ne wiesz­cze­nia ta­jem­ne;

Mów­cie nam rze­czy przy­jem­ne,

Wróż­cie nam błę­dy ma­mią­ce!

Z dro­gi nam z wa­szą ża­ło­bą!