Posłaniec prawdy - ebook

Walcz o prawdę

Nie sprzeciwiaj się prawdzie,

ale wstydź się swej nieumiejętności!

Nie wstydź się wyznać swych grzechów,

a nie zmagaj się z prądem rzeki!

Nie płaszcz się przed człowiekiem głupim

i nie kieruj się względem na osobę władcy.

Aż do śmierci stawaj do zapasów o prawdę,

a Pan Bóg będzie walczył o ciebie.

Chwałą Bożą – rzecz taić, chwałą królów – rzecz badać.

Chętnie słuchaj wszelkiego wykładu rzeczy Bożych,

a przysłowia rozumne niech nie ujdą twojej uwagi!

Rozmyślaj nad zarządzeniami Pana,

a przykazaniami Jego zawsze pilnie się zajmuj!

On sam umocni twe serce,

a pożądana mądrość będzie ci dana.

Szczęśliwy, kto będzie zajmował się tymi rzeczami,

a kto włoży je do serca swego, stanie się mądrym,

a jeśli tak postąpi, we wszystkim sobie poradzi,

ponieważ światło Pana będzie jego drogowskazem.Staram się tak postępować dochodząc Prawd Bożych. I chyba doświadczyłem poznania części z nich, tylu, ile było mi dane, abym mógł podzielić się z tymi, którzy pragną poznać ukryte tajemnice Słowa Bożego.

Nie przyjmuj ich „w ciemno”, zawierzając interpretacji innych ludzi, ale przemyśl je logiką własnego umysłu „Teofilu”. Zawierz jedynie Słowu Boga, którym są proroctwa Pisma Świętego. Nie ulegaj czyimś fantazjom i kłamstwom oraz nielogicznym odniesieniom do jedynych Prawd „Tam” zawartych.

Od dawna jest mi obcy Kośc. rzym.-kat.; „rzekomo ciągle łowiący dla ludzi właściwy pokarm, bo ponoć nieustannie ciągnąc sieć Piotrową” (po uprzednim pseudo chrzcie-pokropku głów niemowląt).

Porywający podstępem swego nierządu młode dusze we władanie, niosący sprofanowaną interpretację Słowa Bożego, stanowiąc kult rzymskiej religii jedynie udającej chrześcijańską.

To nierządnie odstępcza wiara (od ponad siedemnastu wieków) oddająca cześć bóstwom i różnym świętym wizerunkom z drewna, kamienia czy malowidłom – „bogomazom b. uroczo farbowanym”. Łamiąca („z uśmiechem przyzwolenia na ustach”) podstawowe, czyli pierwsze z przykazań JAHWE (z Dekalogu), danych patriarsze Mojżeszowi na Synaju.

Jest ogłupiającym kultem religijnym, narkotycznie mamiącym urokiem swego wizualnego nierządu. Udając, że ma swego Pana w Bogu Izraela, jest odstępczym kultem religijnym służącym „N. Romie”. Oddający się stałej kultowej rozpuście, przez nienakazany Słowem Bożym sposób sprawowania kultu. Jak dosłownie nakazany był kult ST – określony (w szczegółach) Prawem Mojżeszowym dla ludu wybranego Boga, Narodu Izraela. A jedynie tam nakazane kapłaństwo, służba w Namiocie Spotkania (Świątyni Jerozolimskiej) oraz składanie ofiar przebłagalnych za grzechy ludu.

Kapłaństwo wyprowadzane wyłącznie z potomków plemienia Lewiego, bo tak nakazał Bóg, co zostało podane nam proroczym przesłaniem Pisma Świętego.

Rzymski kult to dowolnie przysposobione (na wredne potrzeby hierarchii Krk) Słowo Boże, potraktowane jak plastyczna glina – błoto ziemi („rzymskie żelazo zmieszane z gliną”).

Ale tego budulca na trwałe zmieszać się nie da. Wzorem postać (posąg) ze snu króla babilońskiego Nabuchodonozora, z proroctwa odniesionego do końca dni Wielkiego Babilonu, z symb. pomieszania materii. Wizerunek postaci ziemskiego władcy (nad ludem Izraela), którego stopy (tu jakby symbolika „podstawy”) są częściowo z żelaza, a częściowo z gliny (Wielki Babilon = Wielkie Pomieszanie).

Zatem to Rzym z „mętnie mulistą” wiarą religijną jest tym czwartym po Babilonie królestwem (imp.) ziemi, w którym zamieszkają ludzie, zwierzęta ziemne i ptaki. Tu tylko fragm. proroctwa Ks. Daniela (z podtytułem BT – Sen Nabuchodonozora o posągu), które wymaga szczegółowej analizy całości, tj. wielu logicznie podanych odniesień, ale to temat na osobny rozdział.

W tej symbolice ukazany proroczo-logiczny powód bardzo kruchego losu posągu; symb. W. Babilonu.

Wielkiego, o nadzwyczajnym blasku i strasznego w wejrzeniu; z głową ze złota, a im dalej – niżej ku podstawie, tym „biedniej” – gorzej; części ciała ze srebra, miedzi i (golenie – symb. pogański Rzym) z żelaza, zaś stopy (– podstawa utrzymująca pion w każdej budowli i człowieka) częściowo z żelaza, a częściowo z gliny.

W tej symbolice (symb. stabilizacji postawy) trwamy od 325 r. „z woli o. patrona”, cesarza Imperium Rzymu, Konstantyna Wielkiego („i tu pasuje” do nazwy o. zał.: Wielki Babilon).„Melanż w mariażu” Imperium Rzymu, z odstępczą (od Prawd Słowa B.) religią pseudo chrześcijańską. „Żelaza” (w symb. miecza) bestialskiego Imp. Rzymu, z „gliną” (w symb. przyjętej i przystosowanej pod własne imperialne potrzeby wiary religijnej s. Izraela – Chrystusowego N. Przymierza z Bogiem). Owszem, dopuszczającą doń ludy pogan (tj. nie-Żydów), lecz nie dopuszczając odstępstw – zmian od „rzymskich widzimisię, czyli filozofii pozabiblijnych”.

Głównie greckich i rzymskich filozofów, w tym tzw. ojców Kościoła rzym.-kat. A we współczesnej Polsce filozofie „wadowickich wojtyłów, wyszyńskich wszeteczników” wobec logiki Prawd Słowa B. Oni to stworzyli rzymskopowszechny Kościół; społeczność z kapłańską hierarchią („miasto z wieżą babel”). „Pomieszanie z poplątaniem”.

Proroctwa do logicznego objaśniania, bo podane nazwy „imperiów-królestw”, które kolejno panowały na ziemi (i ludem Narodu Wybranego), i rola „kamienia” – cząstki Skały – a Nią w Piśmie Świętym, Słowo Boże, kruszące „wielki babiloński posąg (v. wizerunek)”.

Bo władca Babilonu, który miał w swym domu (ziemi Szinear) i skarbcu swego boga „kwiat” Izraela z rodu Królewskiego, jego przyszłość, mądrość i część naczyń domu Bożego Świątyni Jerozolimskiej, zabranych w niewolę, otrzymuje od proroka Daniela wyjaśnienie swego snu – jako zrozumienie myśli jego serca. Nie tu miejsce na oddzielne i szczegółowe objaśnianie całości proroctw Księgi Daniela, lecz posłużę się wybranymi cytatami i objaśnieniami z BT, opatrując je własnym komentarzem.

Ks. Daniela 2, 31–33: . BG. – w miejsce wyrazu ma .

Prawdziwa „straszliwość” tego obrazu-posągu „rysuje się” dopiero po uświadomieniu sobie tego, co w istocie symboliki przedstawia ów wizerunek – ogólnie objaśniony przez Daniela (proroka Izraela) ówczesnemu władcy król.-imperium. Temu, któremu we władanie został oddany świat z woli Boga, czyniąc jemu poddanym ludzi i wszelkie zwierzęta.

Co jednoznacznie podają nam wiersze 2 rozdziału (37–38): . Nabuchodonozor, król Babilonu, określony jako , zapewne dlatego że podlegało mu „wiele koronowanych głów”, w tym król judzki, stąd i władcą Imperium B.

Z nazwy Babilon „źródłosłowie” lub nazwa pochodzi od słowa, które tłumaczy się jako „pomieszanie”. On to głową posągu ze złota, któremu to (w proroczym śnie „głowy”) ukazał Bóg ową symbolizującą „wizję czasów”. Jego królestwo (Imperium Babilonu) jest pierwszym, następne 39–40 w.:
Tak jak żelazo wszystko kruszy i rozrywa, skruszy ono i zetrze wszystko razem*>.

Drugim (podlejsze – wg tłum. BG.) w symbolice posągu: ze srebrną piersią i ramionami; Imp. medo-perskie; trzecim miedziane, brzuch i biodra („pochłanianie i rodzenie”), Grecja (Jawan), tu pierwsze król. Imp. Aleksandra W. panowało nad ziemią „dziś miesza na ziemi filozof. miedzianymi pazurami”.

Bez wątpliwości, trzecie królestwo „zwierz-bestia” to Grecja, „ojczyzna Pegaza” (Dn 7, 6: ).

Czwarte „królestwo imperialne” – żelazne, składające się z dziesięciu królestw-rogów – to zaborcze i okrutne Imperium Rzymu. Wyrośnie z nich mały (początkowo) róg władzy „królewskiej” – papieski Kościół Powszechny Rzymu, który „wyrwie-wyłamie” przyczyni się do upadku trzech wielkich rogów – tj. podzielonego Imperium. Sprawdźmy, jak jest to przedstawiane w proroczej wizji – „widzeniu głowy”.

2, 39 Chodzi o państwa medyjskie i perskie. Nie! Drugim –, a trzecim (miedź.) greckie, bo i pierwszym król., Aleksander Wielki.

2, 40 nn Imperium Aleksandra Wielkiego, podzielone po jego śmierci na trzy części. To królestwo zapewne współczesne (ostatniemu) autorowi, opisuje on najobszerniej w jego blaskach i cieniach. Tekst w. skrócony wg LXX. „Czysta katolicka ciemnota” i imperium niewiary w prorocze wizje (!) – bo: „Współczesne opisy; bo najobszerniejsze; i ostatni autor”. Wiedzą tylko świadomie kręcą; „by nie łączyć czwartej B. – żelaza Rzymu z glinianą wiarą”.

Daniela 7, 19–22: . BG.: .

Bestia z żelaznymi zębami (i z żelaznymi goleniami) + miedziane pazury (greckich filozofii) to rzymska bestia imperialna i róg, który wyrastał większy niż inne. „Widzący i słyszący” – co? Logiczne, że Słowo Boże („oczy widziały, usta wypowiadały – głosiły”), ale będąc w służbie Krk – Kościoła Imperium Rzymu (zwanego K. Piotrowym). Wypowiadane „górnolotnie”, niby bogobojnie, a fałszywe, kierowane do rzekomych wizerunków bóstw. Nierządem religijnym jest każde niezgodne z przykazaniem Słowa Bożego (Pisma św.) odniesienie do zobrazowanych postaci, rzekomych podobizn: Boga, Pana Jezusa, Jego matki czy jakichkolwiek niby świętych wizerunków.

A to że Krk, jako „duchowy róg” (duch. królestwo) zwalczał pierwszych chrześcijan, świętych, bo oddzielonych od pozostałego pogaństwa – w tym nierządnego pospólstwa rzymskopowszechnej wiary – tj. pseudo chrześcijan, to jest historycznie udokumentowaną prawdą.

Początkowo – jako pierwsza Bestia Ces. Imp. Rzymu, poddając nawet ukrzyżowaniu, zaś po przyjęciu rzekomego chrześcijaństwa (plugastwa rzymskopowszechnego, udającego kult chrześcijański), tępiąc innymi sposobami, zabijając „krzyżackim” mieczem lub paląc ogniem na stosie inkwizycji Krk.

Szczególną nienawiść kierując do Żydów, Synów Narodu Wybranego Boga, świętego wśród narodów. A w wierszach tego 7 rozdz. 9–10; opis chwały tronu i sądu Bożego, i tu mądre objaśnienie w BT – zwięzłe, takie, jakim winni jeno objaśniać „ślepi i głusi” uczeni parafianie Krk; właściwe dla 7, 11–12.

7, 10 Poglądowe przedstawienie wyroków Bożych i Jego planów – por. Ap 5, 1–6,17. No i wystarczy.

Dn 7, 11–12: .

Z powodu gwaru wielkich słów, tj. „bełkotu” wynikłego z mieszania – w tekście proroctw Pisma Świętego – tylko Słowo Boże jest .

Babel – „gwar Słowa”, bo wymieszanego w religijnych wyznaniach. A „wyznają na 1100 sposobów” tak, że ci wsłuchani w głos swego „papy” (większość wyszła z macierzy rzymskokatolickiej wiary) rozmyślają (o ekumenizmie) o ponownym zjednoczeniu – choć mawiają: .

Nawet samo słowo oznacza też odmianę w obrębie kultury dominującego języka, czyli też (nadal) mieszanie, zmienianie – babel (gwar) języków mowy – charakterystyczny dla w. imperium.

Pomyśleć tylko; jakie bogactwo dałby taki mariaż w sabat zgromadzonych nierządnic, a „grupenseks”?

.

Padła imperialna „żelazna bestia” (– znany wizerunek-posąg ze snu władcy Babilonu), bo powstałe z niej królestwo („imp. kur. Kośc. rzym.-kat.”) pozbawiło władzy podzielone Ces. Imp. Rzymu.

Ustalono dokładnie dopuszczony czas działania nowego „żelazno-glinianego królestwa”; K. rzym.-kat., bo następnie władzę nieprzemijającą obejmie Królestwo Syna Człowieczego – Jezusa Chrystusa.

Dn 7, 13–14: .

, czyli tylko Jezus – w ciele Syn Człowieczy, duchowy Syn Boży, posłany przez Ojca, by spełnił przepowiadaną przez proroków misję na ziemi. Aby jako Człowiek ofiarował swe ziemskie cielesne życie Bogu i swą ludzką krwią (symb. Baranka Paschalnego) wykupił dusze „człowiecze” z niewoli grzechu (śmierci).

Po wypełnieniu się wyznaczonych czasów „duchowego królestwa Rzymu” pełnię władzy i chwały królewskiej obejmuje Jezus, Syn Człowieczy, będąc „Drogą, Prawdą i Życiem”.

Tu zachodzi dość logicznie nasuwające się pytanie – kto dotąd panował na ziemi, tej poddanej władzy duchowej K. rzym.-kat. (w babelu jego zdegenerowania kultowego)? Tylko: Szatan, który oferował

Panu Jezusowi, wszystkie królestwa świata, które były mu poddane („na pustyni – duchowej”).

Tylko dlatego, aby nie przedłużać, nie cytuję licznych odniesień do powyższego tematu, zarówno z innych ksiąg ST, jak i NT., głównie z Ks. Objaw., pozostając w „kręgu” proroctw Daniela.

Wg BT. prorok Daniel podaje to, co usłyszał od kogoś ze sług Boga, w swej wizji 7,23–27:

.

Kościół rzymskopowszechny (ekspansywny „róg” rzymskiego królestwa) „obalił” z czasem trzy Cesarstwa (powstałe z jednorodnego Imperium Rzymu). A słowem głoszonych nauk, dogmatów i zasad wiary oraz całym sposobem sprawowania kultu przeczył Prawdzie Słowa Bożego. Był tym, który prześladował prawych naśladowców Drogi Chrystusowej. Tworząc z zaanektowanego (siłą „miecza” Imperium) kultu, rzymską religię, podobną kultowi uprawianemu przez Babilończyków. Prześladował tych, którzy nie zgadzali się z jego słowem, szczególną zaś nienawiść kierując wobec tych, którzy należeli do narodu, o którym Bóg wielokrotnie mówi: . Zaś Kościół rzymskopowszechny to „duchowi synowie” nierządnej religii (kult Nierządnicy) – „błotnistej” wiary zmieszanej z wielką, bo imperialną władzą na ziemi, która przyjmie ją za swoją („nierząd. oblubienicę”) i ogłosi obowiązującą w Imperium. Kultem religijnym, który decyzją swych hier. przywódców poważy się zmienić na inny święty dzień, „upamiętniający odpoczynek Boga po sześciu dniach trudu stwarzania”. Ten nakazany Prawem Mojż. siódmy dzień tygodnia (sobotę-szabat), w którym zarówno prorocy Bożego Izraela, jak i Jezus, Pan Nowego Prawa (Przymierza z Bogiem) i jego uczniowie uważali za właściwy i obowiązujący. Ten św. dzień rzym.-kat. słudzy Szatana zmienili na następny i czczą odszczepieńcy; rzymscy poganie – ów swój (a nie nakazany „w ciągłości Prawa”) „czas – santo rzymskopowszechne, ”.

Edward Bogumił Baczyński

Zapraszamy do skorzystania z oferty naszego wydawnictwa.

Wydawnictwo Psychoskok