Przeklęty grobowiec - ebook
Wydawnictwo:
Tłumacz:
Seria:
Data wydania:
27 kwietnia 2016
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Produkt niedostępny.
Może zainteresuje Cię
![]()
Przeklęty grobowiec - ebook
Miłość, gry pozorów, układy. Pierwsza odsłona intrygi rozgrywającej się w samym sercu starożytnego Egiptu.
Krótko po zwycięstwie sił faraona Ramzesa II w bitwie z Nubijczykami dochodzi do tragedii: z przeklętego grobowca znika największy ze skarbów – zapieczętowany dzban Ozyrysa, w którym zamknięto tajemnicę życia i śmierci. Książę Setna, młodszy syn władcy, jest świetnie wykształconym skrybą i błyskotliwym kapłanem świątyni boga Ptaha. By zniweczyć plany złodzieja, Setna sprzymierza się z młodą, czarującą uzdrowicielką, kapłanką ze świątyni bogini Sechmet, a przy okazji zakochuje się w niej. Sekhet odwzajemnia jego uczucie. Czy ich miłość i wiedza okażą się dość silne, by pokonać działanie złych mocy?
Przeklęty grobowiec nie tylko zaciekawia sensacyjną, wartką fabułą, ale także przenosi czytelnika w tajemniczy i fascynujący, wciąż na nowo odkrywany kraj faraonów. Autor z niezwykłą wręcz precyzją oddaje realia starożytnego Egiptu, w którym światy bogów i ludzi przenikały się w każdej dziedzinie życia, a to, co boskie, było nierozłącznie związane z tym, co ludzkie.
| Kategoria: | Kryminał |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-7818-894-0 |
| Rozmiar pliku: | 3,6 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
1
Stary od urodzenia był stary i wcale nie było mu z tym źle. Był potomkiem długowiecznego rodu – zdaniem niektórych sięgającego korzeniami okresu panowania pierwszego faraona – i miał do dyspozycji eliksir młodości, jakim było dobre wino. Białe wytrawne o smaku świeżych owoców na przebudzenie, mocne czerwone na obiad, lekkie różowe na podwieczorek i najwyborniejsze do kolacji. Te wykwintne produkty, mariaż natury i ludzkiej inteligencji najwyższych lotów, stanowiły lek na wszelkie choroby.
Iluż młodym ludziom, których poi się wodą, brak sił! Oczywiście piwo to także napój nie do pogardzenia, zwłaszcza w porze upałów. Nic jednak nie może zastąpić wina. Stary był właścicielem winnicy w pobliżu Memfis, gospodarczej stolicy Egiptu. Uprawę powierzył dwóm specjalistom, których skrupulatnie nadzorował. Opisane dzbany spoczywały w piwnicy, gdzie przed zakusami rabusiów chroniły je podwójne drzwi zaopatrzone w solidne zamki.
Aby opłacić swoich pracowników, Stary sam musiał zarabiać. Znalazł zatrudnienie jako administrator w służbie bogatego dostojnika, właściciela dużego majątku, w którym mieszkał i pracował liczny personel rozmaitych zawodów. Trzeba było bez przerwy nadzorować ów mikrokosmos, tropiąc ewentualnych dekowników, którzy tylko czekali na chwilę rozprzężenia. Ale przy Starym młodzież nie mogła się lenić.
Korzystając z wolnego wiosennego dnia, odwiedził swoją piwnicę i odkorkował kilka starych dzbanów z czasów pierwszych lat panowania Ramzesa II – powszechnie czczonego bohatera, który w bitwie pod Kadesz pokonał pragnących zająć Egipt Hetytów*. W obu krainach – Dolnym i Górnym Egipcie – panował dobrobyt, na którym wszyscy korzystali.
Na terenie Delty, blisko szlaku syropalestyńskiego, który został wykorzystany jako droga inwazji, faraon pobudował nową stolicę, Pi-Ramzes. Nie zapomniał przy tym o dodaniu splendoru starym ośrodkom, takim jak Teby, siedziba boga Amona, który kierował jego ramieniem pod Kadesz, czy Abdżu, święte terytorium Ozyrysa, strażnika tajemnicy zmartwychwstania i pana „usprawiedliwionych głosem”.
Krótko mówiąc, w tym najdoskonalszym ze światów żyło się naprawdę dobrze. Staremu doskwierał jedynie potężny ból głowy, spowodowany prawdopodobnie zbyt dużą ilością słodkiego białego wina. Spacerując bez celu w łagodnym blasku wieczoru, zarządca przekroczył granicę między terenami uprawnymi a pustynią i zdrzemnął się u stóp wydmy. Obudziło go rześkie nocne powietrze. Stary spojrzał na tysiące gwiazd składających się na duszę bogini nieba Nut. Mimo że łamało go w kościach, gotów był oddać się kontemplacji nieboskłonu, gdyby nie gwałtowny podmuch wiatru, który nagle przysypał go do połowy piaskiem. Wyrzekając i plując, mężczyzna wstał.
W ciągu kilku chwil niebo pokryło się czarnymi chmurami i stało się polem zażartej bitwy. Błyskawice raz po raz cięły firmament, ziemia zaczęła drżeć, a szczyt wydmy urósł. Nie był to ani koszmarny sen, ani normalne zjawisko. Demony pustyni rozpętały kataklizm. Świadom swoich niewielkich szans na przeżycie Stary ruszył prosto przed siebie w poszukiwaniu jakiegoś schronienia. Stracił orientację w chaotycznym krajobrazie i potykał się co krok. Ratowała go jednak krzepka postura, nie poddawał się więc zwątpieniu. W chwili gdy zabrakło mu tchu w piersiach, zauważył stos kamieni. Wyjął część z nich, tak by powstała dziura, skulił się w niej i zasłonił odłamkami wapiennej skały. Jakiż smutny koniec, umrzeć o suchym gardle, z dala od ukochanej piwniczki! Na tę wstrząsającą myśl postanowił, że się nie podda.
I wtedy tumult ustał. Lodowaty wiatr przyprawił Starego o drżenie. Z trudem wydobywszy się spod kamiennego całunu, mężczyzna rozejrzał się dookoła. Nowe wydmy poprzecinane wąwozami, połamane rośliny, trupy lisów pustynnych i gryzoni… A nieco dalej jakaś ludzka postać!
Powinien zawołać, machać, ruszyć biegiem w kierunku drugiego ocaleńca, ale poczuł silny wewnętrzny impuls, który nakazał mu pozostać w ukryciu i obserwować. Posłuchał go i poczuł głęboką ulgę.
Mężczyzna, uzbrojony w długi sztylet, rozejrzał się po okolicy i dał znak swoim towarzyszom, że droga jest wolna. Najwyraźniej grupa wyszła z grobowca, który ocalał z nawałnicy. Schronienie dla zbłąkanych wędrowców? A może cel, który upatrzyła sobie szajka rabusiów? Stary powinien uciekać, ale ciekawość okazała się silniejsza. Twarze złoczyńców zasłaniały zgrzebne chusty, zza których widać było tylko oczy. Wszyscy odziani byli w długie tuniki. Stanęli kręgiem wokół mężczyzny ze sztyletem. Ten zaś uniósł broń, jakby chciał przebić gęste chmury.
Niebo przecięła potężna błyskawica i grom uderzył kilka kroków od mężczyzn, zamieniając się w kulę ognia. Z zawrotną szybkością zatoczyła krąg wokół grupy, a następnie zniknęła w piasku. Nie było najmniejszych wątpliwości: człowiek ze sztyletem był czarownikiem, i to najgorszego gatunku! Rozkazywał żywiołom, wywoływał nawałnicę i trzymał w garści Seta, pana burzy i piorunów.
Stary był przerażony. Sądził, że nadeszła jego ostatnia godzina. Mag wyczuje jego obecność i przygwoździ go do ziemi, a potem unicestwi.
Czarownik przekroczył granicę kręgu, w którym uwięzieni byli jego wspólnicy, i wszedł do grobowca. Zarządca dotknął własnego ciała i uświadomił sobie, że wciąż żyje. Teraz już musi uciekać! I tak za dużo widział, poza tym z każdą chwilą czuł coraz większą suchość w gardle. Drżące nogi odmówiły mu jednak posłuszeństwa. Ta słabość go uratowała, bowiem czarownik już wychodził z grobowca, niosąc duży, podłużny przedmiot okryty czerwonym welonem. Wolnym krokiem doszedł do kręgu i złożył łup w samym jego środku. Odezwał się głosem tak uroczystym i władczym, że Stary aż zadrżał:
– Oto skarb nad skarby, tajemnica życia i śmierci. – I zdjął welon.
Oczom zebranych ukazał się dzban podłużnego kształtu na solidnej podstawie, zamknięty wielkim kamiennym korkiem. Jeden z rabusiów, nie mogąc się powstrzymać, podszedł do bezcennego przedmiotu. Dotknął korka i spojrzał na czarownika, który stał z rękami skrzyżowanymi na piersi. Skoro tylko kamień został uniesiony, z dzbana wydobył się pomarańczowy dym i otulił świętokradcę. Mężczyzna cofnął się zaskoczony. Szeroko otworzył usta niczym ryba wyjęta z wody. Uduszony osunął się na ziemię.
Czarownik ponownie przykrył skarb czerwonym welonem.
– Oto oglądaliście zapieczętowany dzban**, który zawiera największy sekret – oznajmił wspólnikom. – Kto zna jego tajemnicę, posiada prawdziwą moc. A wy, bando drobnych rzezimieszków, dostąpiliście przywileju, którego nie jesteście godni, dlatego musicie zniknąć. Odkopaliście wejście do przeklętego grobowca, wasza misja jest zakończona, nie jesteście mi więcej potrzebni.
– Ale obiecałeś… – oburzył się jeden z osiłków.
Mag chwycił dzban i zakręcił nim. Pomarańczowy dym otoczył jego wspólników. Ich ciała się skurczyły, a ciszę pustyni rozdarły krzyki agonii. Kiedy stwierdził, że z trupów prawie nic już nie zostało, czarownik, który stał się teraz posiadaczem zapieczętowanego dzbana, oddalił się na wschód. Poranne słońce przebiło się wreszcie przez chmury.
Stary roztropnie odczekał dłuższą chwilę i dopiero wtedy się podniósł. Chwiejąc się na nogach, ruszył w kierunku miejsca masakry, zastanawiając się, czy nie przyśnił mu się koszmarny sen. Jednak obecność zwęglonych ludzkich szczątków dowodziła czegoś wręcz przeciwnego. Podjął instynktowną decyzję: nikomu nie powie o tej tragedii. Umierając z pragnienia, powlókł się w kierunku terenów uprawnych i świata żywych.
* Przodkowie Turków.
** W języku egipskim: Khetemet.WKRÓTCE
ŚLEDZTWA KSIĘCIA SETNY
** ZAKAZANA KSIĘGA
Czy Ramzes zgodzi się rozmawiać z Setną, co więcej, otworzyć przed nim przeklęty grobowiec i wyjawić mu prawdę o dzbanie Ozyrysa?
Gdzie schroni się Sekhet? Czy będzie potrafiła użyć mocy, które otrzymała podczas inicjacji w świątyni bogini-lwicy?
Czy Setna i Sekhet, którzy poprzysięgli sobie wieczną i niezniszczalną miłość, jeszcze się kiedyś spotkają?
Keku – czarnoksiężnik, ojciec Sekhet, złodziej dzbana Ozyrysa, postępuje drogą Zła. Czy poza Księgą Thota istnieje jakiś sposób na tyle potężny, by go powstrzymać?KSIĄŻKI CHRISTIANA JACQA, KTÓRE UKAZAŁY SIĘ W JĘZYKU POLSKIM
POWIEŚCI
SERIA Ramzes:
* Syn światłości, przeł. Adam Szymanowski, Zysk i S-ka, Poznań cop. 1997.
** Świątynia milionów lat, przeł. Adam Szymanowski, Zysk i S-ka, Poznań cop. 1998.
*** Bitwa pod Kadesz, przeł. Adam Szymanowski, Zysk i S-ka, Poznań cop. 1998.
**** Wielka pani Abu Simbel, przeł. Adam Szymanowski, Zysk i S-ka, Poznań cop. 1999.
***** Pod akacją zachodu, przeł. Maria Boryska, Zysk i S-ka, Poznań cop. 2000.
SERIA Egipski Sędzia:
* Zamordowana piramida, przeł. Zygmunt Burakowski, Prima, Warszawa 1998.
** Prawo pustyni, przeł. Wanda Błońska, Prima, Warszawa 1998.
*** Sprawiedliwość wezyra, przeł. Wanda Błońska, Prima, Warszawa 1999.
Czarny faraon, przeł. Zygmunt Burakowski, Albatros, Warszawa 1999.
Królowa Słońce, przeł. Barbara Walicka, Albatros, Warszawa 1999.
SERIA Świetlisty kamień:
* Nefer Milczek, przeł. Zygmunt Burakowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2000.
** Mądra kobieta, przeł. Zygmunt Burakowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2000.
*** Paneb Ognik, przeł. Zygmunt Burakowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2001.
**** Miasto Prawdy, przeł. Zygmunt Burakowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2001.
Na tropie Tutenchamona, przeł. Wanda Błońska, Albatros, Warszawa 2000.
Ostatnia świątynia, przeł. Janina Błońska i Krzysztof Błoński, Albatros, Warszawa 2000.
SERIA Królowa Wolności:
* Imperium mroku, przeł. Zuzanna Apiecionek, Noir sur Blanc, Warszawa 2004.
** Wojna koron, przeł. Zuzanna Apiecionek, Noir sur Blanc, Warszawa 2004.
*** Ognisty miecz, przeł. Anna Michalska, Noir sur Blanc, Warszawa cop. 2004.
SERIA Tajemnice Ozyrysa:
* Drzewo Życia, przeł. Zygmunt Burakowski, Bertelsmann Media, Warszawa 2005.
** Sprzysiężenie zła, przeł. Zygmunt Burakowski, Bertelsmann Media, Warszawa 2005.
*** Ognisty szlak, przeł. Zygmunt Burakowski, Bertelsmann Media, Warszawa 2005.
**** Wielki sekret, przeł. Zygmunt Burakowski, Świat Książki-Bertelsmann Media, Warszawa 2005.
SERIA Mozart (2 tomy z 4):
* Wielki Czarodziej, przeł. Zygmunt Burakowski, Świat Książki-Bertelsmann Media, Warszawa 2008.
** Brat Ognia. Ulubieniec Izydy, przeł. Zygmunt Burakowski, Świat Książki, Warszawa 2008.
Tutanchamon – ostatni sekret, przeł. Krystyna Arustowicz, Świat Książki, Warszawa 2010.
Sen Kleopatry, przeł. Magdalena Talar, Znak, Kraków, 2014.
KSIĄŻKI POPULARNONAUKOWE
Podróż po Egipcie faraonów, przeł. Maciej G. Witkowski, Świat Książki, Warszawa 2004.
Sekrety Egiptu faraonów, przeł. Maciej G. Witkowski, Świat Książki-Bertelsmann Media, Warszawa 2006.
Echnaton i Nefertiti, przeł. Maciej G. Witkowski, Świat Książki-Bertelsmann Media, Warszawa 2008.
Egipcjanki, przeł. Barbara Tkaczow, Świat Książki -Bertelsmann Media, Warszawa 2008.
KRYMINAŁY
Higgins prowadzi śledztwo (jako J.B. Livingstone), przeł. Maria Bobrowska, Moderski i S-ka, Poznań 1998.
Morderstwo w British Museum (jako J.B. Livingstone), przeł. Anna Laurent, Piotr Trybuś, Moderski i S-ka, Poznań 1998.
Zbrodnia w Lindenbourne (jako J.B. Livingstone), przeł. Maria Bobrowska, Moderski i S-ka, Poznań 1998.
Ostatnia zbrodnia Agaty Christie (jako Christopher Carter), przeł. Daria Demidowicz-Domanasiewicz, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2000.
Stary od urodzenia był stary i wcale nie było mu z tym źle. Był potomkiem długowiecznego rodu – zdaniem niektórych sięgającego korzeniami okresu panowania pierwszego faraona – i miał do dyspozycji eliksir młodości, jakim było dobre wino. Białe wytrawne o smaku świeżych owoców na przebudzenie, mocne czerwone na obiad, lekkie różowe na podwieczorek i najwyborniejsze do kolacji. Te wykwintne produkty, mariaż natury i ludzkiej inteligencji najwyższych lotów, stanowiły lek na wszelkie choroby.
Iluż młodym ludziom, których poi się wodą, brak sił! Oczywiście piwo to także napój nie do pogardzenia, zwłaszcza w porze upałów. Nic jednak nie może zastąpić wina. Stary był właścicielem winnicy w pobliżu Memfis, gospodarczej stolicy Egiptu. Uprawę powierzył dwóm specjalistom, których skrupulatnie nadzorował. Opisane dzbany spoczywały w piwnicy, gdzie przed zakusami rabusiów chroniły je podwójne drzwi zaopatrzone w solidne zamki.
Aby opłacić swoich pracowników, Stary sam musiał zarabiać. Znalazł zatrudnienie jako administrator w służbie bogatego dostojnika, właściciela dużego majątku, w którym mieszkał i pracował liczny personel rozmaitych zawodów. Trzeba było bez przerwy nadzorować ów mikrokosmos, tropiąc ewentualnych dekowników, którzy tylko czekali na chwilę rozprzężenia. Ale przy Starym młodzież nie mogła się lenić.
Korzystając z wolnego wiosennego dnia, odwiedził swoją piwnicę i odkorkował kilka starych dzbanów z czasów pierwszych lat panowania Ramzesa II – powszechnie czczonego bohatera, który w bitwie pod Kadesz pokonał pragnących zająć Egipt Hetytów*. W obu krainach – Dolnym i Górnym Egipcie – panował dobrobyt, na którym wszyscy korzystali.
Na terenie Delty, blisko szlaku syropalestyńskiego, który został wykorzystany jako droga inwazji, faraon pobudował nową stolicę, Pi-Ramzes. Nie zapomniał przy tym o dodaniu splendoru starym ośrodkom, takim jak Teby, siedziba boga Amona, który kierował jego ramieniem pod Kadesz, czy Abdżu, święte terytorium Ozyrysa, strażnika tajemnicy zmartwychwstania i pana „usprawiedliwionych głosem”.
Krótko mówiąc, w tym najdoskonalszym ze światów żyło się naprawdę dobrze. Staremu doskwierał jedynie potężny ból głowy, spowodowany prawdopodobnie zbyt dużą ilością słodkiego białego wina. Spacerując bez celu w łagodnym blasku wieczoru, zarządca przekroczył granicę między terenami uprawnymi a pustynią i zdrzemnął się u stóp wydmy. Obudziło go rześkie nocne powietrze. Stary spojrzał na tysiące gwiazd składających się na duszę bogini nieba Nut. Mimo że łamało go w kościach, gotów był oddać się kontemplacji nieboskłonu, gdyby nie gwałtowny podmuch wiatru, który nagle przysypał go do połowy piaskiem. Wyrzekając i plując, mężczyzna wstał.
W ciągu kilku chwil niebo pokryło się czarnymi chmurami i stało się polem zażartej bitwy. Błyskawice raz po raz cięły firmament, ziemia zaczęła drżeć, a szczyt wydmy urósł. Nie był to ani koszmarny sen, ani normalne zjawisko. Demony pustyni rozpętały kataklizm. Świadom swoich niewielkich szans na przeżycie Stary ruszył prosto przed siebie w poszukiwaniu jakiegoś schronienia. Stracił orientację w chaotycznym krajobrazie i potykał się co krok. Ratowała go jednak krzepka postura, nie poddawał się więc zwątpieniu. W chwili gdy zabrakło mu tchu w piersiach, zauważył stos kamieni. Wyjął część z nich, tak by powstała dziura, skulił się w niej i zasłonił odłamkami wapiennej skały. Jakiż smutny koniec, umrzeć o suchym gardle, z dala od ukochanej piwniczki! Na tę wstrząsającą myśl postanowił, że się nie podda.
I wtedy tumult ustał. Lodowaty wiatr przyprawił Starego o drżenie. Z trudem wydobywszy się spod kamiennego całunu, mężczyzna rozejrzał się dookoła. Nowe wydmy poprzecinane wąwozami, połamane rośliny, trupy lisów pustynnych i gryzoni… A nieco dalej jakaś ludzka postać!
Powinien zawołać, machać, ruszyć biegiem w kierunku drugiego ocaleńca, ale poczuł silny wewnętrzny impuls, który nakazał mu pozostać w ukryciu i obserwować. Posłuchał go i poczuł głęboką ulgę.
Mężczyzna, uzbrojony w długi sztylet, rozejrzał się po okolicy i dał znak swoim towarzyszom, że droga jest wolna. Najwyraźniej grupa wyszła z grobowca, który ocalał z nawałnicy. Schronienie dla zbłąkanych wędrowców? A może cel, który upatrzyła sobie szajka rabusiów? Stary powinien uciekać, ale ciekawość okazała się silniejsza. Twarze złoczyńców zasłaniały zgrzebne chusty, zza których widać było tylko oczy. Wszyscy odziani byli w długie tuniki. Stanęli kręgiem wokół mężczyzny ze sztyletem. Ten zaś uniósł broń, jakby chciał przebić gęste chmury.
Niebo przecięła potężna błyskawica i grom uderzył kilka kroków od mężczyzn, zamieniając się w kulę ognia. Z zawrotną szybkością zatoczyła krąg wokół grupy, a następnie zniknęła w piasku. Nie było najmniejszych wątpliwości: człowiek ze sztyletem był czarownikiem, i to najgorszego gatunku! Rozkazywał żywiołom, wywoływał nawałnicę i trzymał w garści Seta, pana burzy i piorunów.
Stary był przerażony. Sądził, że nadeszła jego ostatnia godzina. Mag wyczuje jego obecność i przygwoździ go do ziemi, a potem unicestwi.
Czarownik przekroczył granicę kręgu, w którym uwięzieni byli jego wspólnicy, i wszedł do grobowca. Zarządca dotknął własnego ciała i uświadomił sobie, że wciąż żyje. Teraz już musi uciekać! I tak za dużo widział, poza tym z każdą chwilą czuł coraz większą suchość w gardle. Drżące nogi odmówiły mu jednak posłuszeństwa. Ta słabość go uratowała, bowiem czarownik już wychodził z grobowca, niosąc duży, podłużny przedmiot okryty czerwonym welonem. Wolnym krokiem doszedł do kręgu i złożył łup w samym jego środku. Odezwał się głosem tak uroczystym i władczym, że Stary aż zadrżał:
– Oto skarb nad skarby, tajemnica życia i śmierci. – I zdjął welon.
Oczom zebranych ukazał się dzban podłużnego kształtu na solidnej podstawie, zamknięty wielkim kamiennym korkiem. Jeden z rabusiów, nie mogąc się powstrzymać, podszedł do bezcennego przedmiotu. Dotknął korka i spojrzał na czarownika, który stał z rękami skrzyżowanymi na piersi. Skoro tylko kamień został uniesiony, z dzbana wydobył się pomarańczowy dym i otulił świętokradcę. Mężczyzna cofnął się zaskoczony. Szeroko otworzył usta niczym ryba wyjęta z wody. Uduszony osunął się na ziemię.
Czarownik ponownie przykrył skarb czerwonym welonem.
– Oto oglądaliście zapieczętowany dzban**, który zawiera największy sekret – oznajmił wspólnikom. – Kto zna jego tajemnicę, posiada prawdziwą moc. A wy, bando drobnych rzezimieszków, dostąpiliście przywileju, którego nie jesteście godni, dlatego musicie zniknąć. Odkopaliście wejście do przeklętego grobowca, wasza misja jest zakończona, nie jesteście mi więcej potrzebni.
– Ale obiecałeś… – oburzył się jeden z osiłków.
Mag chwycił dzban i zakręcił nim. Pomarańczowy dym otoczył jego wspólników. Ich ciała się skurczyły, a ciszę pustyni rozdarły krzyki agonii. Kiedy stwierdził, że z trupów prawie nic już nie zostało, czarownik, który stał się teraz posiadaczem zapieczętowanego dzbana, oddalił się na wschód. Poranne słońce przebiło się wreszcie przez chmury.
Stary roztropnie odczekał dłuższą chwilę i dopiero wtedy się podniósł. Chwiejąc się na nogach, ruszył w kierunku miejsca masakry, zastanawiając się, czy nie przyśnił mu się koszmarny sen. Jednak obecność zwęglonych ludzkich szczątków dowodziła czegoś wręcz przeciwnego. Podjął instynktowną decyzję: nikomu nie powie o tej tragedii. Umierając z pragnienia, powlókł się w kierunku terenów uprawnych i świata żywych.
* Przodkowie Turków.
** W języku egipskim: Khetemet.WKRÓTCE
ŚLEDZTWA KSIĘCIA SETNY
** ZAKAZANA KSIĘGA
Czy Ramzes zgodzi się rozmawiać z Setną, co więcej, otworzyć przed nim przeklęty grobowiec i wyjawić mu prawdę o dzbanie Ozyrysa?
Gdzie schroni się Sekhet? Czy będzie potrafiła użyć mocy, które otrzymała podczas inicjacji w świątyni bogini-lwicy?
Czy Setna i Sekhet, którzy poprzysięgli sobie wieczną i niezniszczalną miłość, jeszcze się kiedyś spotkają?
Keku – czarnoksiężnik, ojciec Sekhet, złodziej dzbana Ozyrysa, postępuje drogą Zła. Czy poza Księgą Thota istnieje jakiś sposób na tyle potężny, by go powstrzymać?KSIĄŻKI CHRISTIANA JACQA, KTÓRE UKAZAŁY SIĘ W JĘZYKU POLSKIM
POWIEŚCI
SERIA Ramzes:
* Syn światłości, przeł. Adam Szymanowski, Zysk i S-ka, Poznań cop. 1997.
** Świątynia milionów lat, przeł. Adam Szymanowski, Zysk i S-ka, Poznań cop. 1998.
*** Bitwa pod Kadesz, przeł. Adam Szymanowski, Zysk i S-ka, Poznań cop. 1998.
**** Wielka pani Abu Simbel, przeł. Adam Szymanowski, Zysk i S-ka, Poznań cop. 1999.
***** Pod akacją zachodu, przeł. Maria Boryska, Zysk i S-ka, Poznań cop. 2000.
SERIA Egipski Sędzia:
* Zamordowana piramida, przeł. Zygmunt Burakowski, Prima, Warszawa 1998.
** Prawo pustyni, przeł. Wanda Błońska, Prima, Warszawa 1998.
*** Sprawiedliwość wezyra, przeł. Wanda Błońska, Prima, Warszawa 1999.
Czarny faraon, przeł. Zygmunt Burakowski, Albatros, Warszawa 1999.
Królowa Słońce, przeł. Barbara Walicka, Albatros, Warszawa 1999.
SERIA Świetlisty kamień:
* Nefer Milczek, przeł. Zygmunt Burakowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2000.
** Mądra kobieta, przeł. Zygmunt Burakowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2000.
*** Paneb Ognik, przeł. Zygmunt Burakowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2001.
**** Miasto Prawdy, przeł. Zygmunt Burakowski, Noir sur Blanc, Warszawa 2001.
Na tropie Tutenchamona, przeł. Wanda Błońska, Albatros, Warszawa 2000.
Ostatnia świątynia, przeł. Janina Błońska i Krzysztof Błoński, Albatros, Warszawa 2000.
SERIA Królowa Wolności:
* Imperium mroku, przeł. Zuzanna Apiecionek, Noir sur Blanc, Warszawa 2004.
** Wojna koron, przeł. Zuzanna Apiecionek, Noir sur Blanc, Warszawa 2004.
*** Ognisty miecz, przeł. Anna Michalska, Noir sur Blanc, Warszawa cop. 2004.
SERIA Tajemnice Ozyrysa:
* Drzewo Życia, przeł. Zygmunt Burakowski, Bertelsmann Media, Warszawa 2005.
** Sprzysiężenie zła, przeł. Zygmunt Burakowski, Bertelsmann Media, Warszawa 2005.
*** Ognisty szlak, przeł. Zygmunt Burakowski, Bertelsmann Media, Warszawa 2005.
**** Wielki sekret, przeł. Zygmunt Burakowski, Świat Książki-Bertelsmann Media, Warszawa 2005.
SERIA Mozart (2 tomy z 4):
* Wielki Czarodziej, przeł. Zygmunt Burakowski, Świat Książki-Bertelsmann Media, Warszawa 2008.
** Brat Ognia. Ulubieniec Izydy, przeł. Zygmunt Burakowski, Świat Książki, Warszawa 2008.
Tutanchamon – ostatni sekret, przeł. Krystyna Arustowicz, Świat Książki, Warszawa 2010.
Sen Kleopatry, przeł. Magdalena Talar, Znak, Kraków, 2014.
KSIĄŻKI POPULARNONAUKOWE
Podróż po Egipcie faraonów, przeł. Maciej G. Witkowski, Świat Książki, Warszawa 2004.
Sekrety Egiptu faraonów, przeł. Maciej G. Witkowski, Świat Książki-Bertelsmann Media, Warszawa 2006.
Echnaton i Nefertiti, przeł. Maciej G. Witkowski, Świat Książki-Bertelsmann Media, Warszawa 2008.
Egipcjanki, przeł. Barbara Tkaczow, Świat Książki -Bertelsmann Media, Warszawa 2008.
KRYMINAŁY
Higgins prowadzi śledztwo (jako J.B. Livingstone), przeł. Maria Bobrowska, Moderski i S-ka, Poznań 1998.
Morderstwo w British Museum (jako J.B. Livingstone), przeł. Anna Laurent, Piotr Trybuś, Moderski i S-ka, Poznań 1998.
Zbrodnia w Lindenbourne (jako J.B. Livingstone), przeł. Maria Bobrowska, Moderski i S-ka, Poznań 1998.
Ostatnia zbrodnia Agaty Christie (jako Christopher Carter), przeł. Daria Demidowicz-Domanasiewicz, Wydawnictwo Dolnośląskie, Wrocław 2000.
więcej..
