Spacerownik sopocki - ebook
Wydawnictwo:
Data wydania:
1 października 2017
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Produkt niedostępny.
Może zainteresuje Cię
![]()
Spacerownik sopocki - ebook
Sielskość prowincji, magia kurortu i powiew wielkiego świata. Wszystko to można znaleźć w Sopocie. Morze, szerokie, piaszczyste plaże, a zaraz obok strome wzniesienia pokryte gęstym lasem. Kameralne miasteczko z niespełna 40 tysiącami mieszkańców, które w sezonie odwiedza rzesza turystów równa liczbie mieszkańców Warszawy. Do tego ludzie – i ci bardzo sławni, i ci zupełnie nieznani, którzy wzbogacają to miejsce, stanowią o jego charakterze i kolorycie. Jeżeli chcecie przeżyć niezwykłą przygodę, wybierzcie się na spacer po Sopocie zaproponowanymi trasami. Nie ograniczajcie się zresztą jedynie do nich. Szukajcie sami. Odwiedzajcie nie tylko znane i sławne miejsca. Zaglądajcie na sopockie podwórka, wchodźcie na leśne ścieżki, patrzcie uważnie wokół, a Sopot odwdzięczy się Wam, pokazując to, co w nim najpiękniejsze.
Tomasz Kot - dziennikarz, fotograf, pasjonat historii i życia codziennego Sopotu i Trójmiasta. Ukończył historię na Uniwersytecie Gdańskim. Od 1999 roku prowadzi lokalny miesięcznik „Kuryer Sopocki”. Autor publikacji „Kurort w szponach wojny” oraz artykułów o tematyce historycznej, kryminalnej i społecznej dotyczących regionu, publikowanych na portalu „Trójmasto.pl”.
| Kategoria: | Encyklopedie |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-65731-29-6 |
| Rozmiar pliku: | 28 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Spacerem po Sopocie
Sielskość prowincji, magia kurortu i powiew wielkiego świata. Wszystko to można znaleźć w Sopocie. Morze, szerokie, piaszczyste plaże, a zaraz obok strome wzniesienia pokryte gęstym lasem. Kameralne miasteczko z niespełna 40 tysiącami mieszkańców, które w sezonie odwiedza rzesza turystów równa liczbie mieszkańców Warszawy. Do tego ludzie – i ci bardzo sławni, i ci zupełnie nieznani, którzy wzbogacają to miejsce, stanowią o jego charakterze i kolorycie. Jeżeli chcecie przeżyć niezwykłą przygodę, wybierzcie się na spacer po Sopocie zaproponowanymi trasami. Nie ograniczajcie się zresztą jedynie do nich. Szukajcie sami. Odwiedzajcie nie tylko znane i sławne miejsca. Zaglądajcie na sopockie podwórka, wchodźcie na leśne ścieżki, patrzcie uważnie wokół, a Sopot odwdzięczy się Wam, pokazując to, co w nim najpiękniejsze.
Tomasz KotTrasa zaczyna się na południowych krańcach Sopotu, prowadzi przez ważne dla miasta i regionu obiekty sportowe, malownicze tereny przy plaży, przystań rybacką oraz nadmorskie uliczki, a następnie wraca w okolice linii kolejowej przecinającej miasto, by zakończyć się na miejscowym rynku.
Spacer zaczynamy od przystanku Szybkiej Kolei Miejskiej – Sopot Wyścigi. Dojazd do przystanku kolejką SKM lub autobusami i trolejbusami: G, S, 21, 31 (ZKM Gdynia), 117, 122 (ZTM Gdańsk).
KARLIKOWO
Południowo-wschodnia dzielnica Sopotu położona nad Morzem Bałtyckim. Od południa graniczy z Gdańskiem i rozciąga się pomiędzy brzegiem morza, Świemirowem i Dolnym Sopotem. W średniowieczu na terenie Karlikowa działała książęca stacja rybacka z przystanią, którą w 1260 r. książę Mściwoj II nadał norbertankom z Żukowa, dołączając ją do posiadanej już przez nie pobliskiej wsi Świemirowo. Przystań znajdowała się prawdopodobnie u ujścia Potoku Karlikowskiego, w miejscu, w którym funkcjonuje także obecnie, a które rybacy zajmują ponownie od 1914 r. W 1316 r. w wyniku ugody między norbertankami a cystersami Karlikowo, będące częścią Świemirowa, trafiło pod zarząd zakonników z Oliwy, którzy oddawali je w dzierżawę na prawie emfiteuzy. Emfiteuza to wieloletnia, dziedziczna dzierżawa gruntów rolnych, zwana także osadnictwem na prawie holenderskim. Umożliwiała czerpanie zysków z tytułu dzierżawy, ale bez prawa do własności gruntu i bez możliwości nabycia go przez zasiedzenie. W 1653 r. Karlikowo wydzierżawił rajca gdański Reinhold Kolmer. W jego dworze w 1660 r. zamieszkał król Jan Kazimierz z żoną Ludwiką Gonzagą i dworem. Według niemieckiego historyka Franza Schultza król przebywał w Karlikowie do czasu podpisania pokoju oliwskiego kończącego wojnę polsko-szwedzką, znaną powszechnie jako potop szwedzki. W 1873 r. wieś kaszubska Karlikowo liczyła 353 mieszkańców. Do dziś nie pozostał po niej żaden ślad, podobny los spotkał Park Karlikowski. W 1898 r. w Karlikowie na terenach odkupionych przez gminę Sopot powstał tor wyścigów konnych. Dwanaście lat później Karlikowo stało się dzielnicą Sopotu. W 2008 r. na karlikowskich łąkach graniczących z Gdańskiem wzniesiono halę widowiskowo-sportową Ergo Arena. W pasie nadmorskim dzielnicy znajduje się przystań rybacka (jedyna w Sopocie), są tu też domy wypoczynkowe, pensjonaty, sanatoria, kemping i kompletna infrastruktura plażowa. Część mieszkalna Karlikowa to przede wszystkim wille i budownictwo jednorodzinne, a także nowe apartamentowce. Na terenie dzielnicy funkcjonują dwa obiekty będące symbolami miasta: hipodrom i hala widowiskowo-sportowa Ergo Arena.
DOLNY SOPOT
Sopot w naturalny sposób podzielony jest na dwie części: górną i dolną. Granicę wyznacza Skarpa Sopocka, ciągnąca się przez całe miasto od okolic Ergo Areny, nieopodal sopockich błoni i wzdłuż ulic Łokietka, Sobieskiego, Winieckiego i Haffnera, aż do ul. Zamkowa Góra. Skarpa to dawny brzeg klifowy morza sprzed 5–6 tysięcy lat. Dolny Sopot obejmuje pas lądu między Skarpą a brzegiem morza. Najszerszy jest w południowej części miasta (ok. 700 m), a najwęższy na krańcach północnych (200 m). Od północy Dolny Sopot graniczy z Kamiennym Potokiem, od południa i zachodu – z Karlikowem. Po zachodniej stronie Skarpy Sopockiej jest dzielnica Sopot Górny. Do XVII w. obszar Dolnego Sopotu pozostawał niezamieszkany z powodu podmokłego terenu i bagien, z niewielkimi tylko wysepkami suchego gruntu. W ciągu stuleci wąski pas lądu między Skarpą a morzem poszerzał się dzięki falom i prądom, które nanosiły ziemię wypłukaną podczas sztormów z orłowskiego klifu. W XVII w. wykopano rowy melioracyjne i rozpoczęto osuszanie tego skrawka lądu. Początkowo tereny te wykorzystywano jako łąki i pastwiska. W XVIII stuleciu w Dolnym Sopocie powstała niewielka osada rybacka. Dopiero jednak założenie kąpieliska przez Jana Jerzego Haffnera zapoczątkowało dynamiczny rozwój tej dzielnicy i całego miasta. W ciągu niespełna 100 lat Sopot stał się znanym uzdrowiskiem. Dolny Sopot i jego zabudowa są związane bezpośrednio z działalnością uzdrowiskową i turystyczną. To w tej dzielnicy znajduje się ścisłe centrum miasta, tu także stoją budynki o dużym znaczeniu historycznym.
Skwer Kuracyjny z fontanną.
1 SKM SOPOT WYŚCIGI
Jeśli nie przyjechaliśmy kolejką SKM, to warto na chwilę zejść schodami i zobaczyć stylizowane podkowy wmontowane w nawierzchnię peronu oraz mozaiki, które zdobią ściany tunelu. Pierwszy przystanek w Sopocie Wyścigach powstał na przełomie XIX i XX w. w związku z budową hipodromu i nosił nazwę Schmierau, zmienioną później na Zoppot Rennplatz. Była to niewielka stacja towarowa, wykorzystywana okazjonalnie do rozładunku koni, towarów i jako przystanek osobowy w trakcie imprez odbywających się na torze wyścigowym. Przystanek znajdował się naprzeciw trybuny głównej hipodromu, ok. 200 metrów w stronę Gdańska od dzisiejszej stacji SKM. Po II wojnie światowej nosił nazwę Sopot Jazdowo, a od 1946 r. – Sopot Wyścigi. Dzisiejszy przystanek powstał w związku z budową trasy Szybkiej Kolei Miejskiej i został włączony do eksploatacji w 1952 r. W 2010 r. w trakcie generalnej przebudowy przystanek wyposażono w windę i ozdobiono elementami artystycznymi nawiązującymi do lokalizacji. W nawierzchnię peronu wmontowano stylizowane podkowy z herbem Sopotu, a na ścianach obudowy schodów zainstalowano dwie mozaiki z jeźdźcami galopującymi na koniach, autorstwa Mai Dziewanowskiej-Stępnowskiej.
Peron SKM Sopot Wyścigi.
Mozaika na peronie SKM Sopot Wyścigi.
2 KRZYŻ PAPIESKI
Wiaduktem nad torami zmierzamy w stronę schodów wykonanych z kamiennej kostki. Schodzimy i kierujemy się ku olbrzymim terenom sopockiego hipodromu, ale zanim jeszcze rozpoczniemy jego zwiedzanie, przejdźmy około 150 metrów ul. Polną wzdłuż ogrodzenia toru wyścigów konnych. W północnej części toru znajdziemy niewielki ogrodzony skwerek upamiętniający mszę papieską, którą Jan Paweł II odprawił na hipodromie 5 czerwca 1999 r. Centralnym punktem zakątka jest „krzyż papieski”, pochodzący z ołtarza wykonanego na potrzeby mszy i ozdobiony rzeźbami Pawła Rybczyńskiego, absolwenta gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Postać Chrystusa na krzyżu została wyrzeźbiona z drewna topoli. W 2017 r. krzyż i rzeźbę, mocno zniszczone przez czynniki atmosferyczne, zastąpiono trwalszymi kopiami, natomiast oryginały po konserwacji trafiły do kaplicy na cmentarzu katolickim. Ołtarz został zaprojektowany przez plastyka i scenografa teatralnego Mariana Kołodzieja (1921–2009) i wykonany w całości przez rzeźbiarzy i artystów ludowych. Centralną postacią ołtarza był św. Wojciech. Podczas mszy na hipodromie zgromadziło się ponad 700 tysięcy wiernych. W homilii papież przypomniał najważniejsze wydarzenia z historii Polski, m.in. narodziny Solidarności i jej wpływ na losy Europy. Za płotem skwerku, w krzewach między torem a ogrodzeniem, kryje się pamiątkowy kamień z napisem w języku niemieckim: „Hier / / brach ein Reiterherz / Gustav v. Puttkamer / 19 Juli 1903”. („Tutaj przestało bić serce jeźdźca”), umieszczony tu przez przyjaciół hrabiego Gustawa von Puttkamera, który poniósł śmierć podczas wyścigów 19 lipca 1903 r.
Pamiątka po mszy świętej odprawionej przez Jana Pawła II.
Okazały gmach stojący naprzeciw papieskiego skwerku został wybudowany w latach 1921–1924 na potrzeby szkoły powszechnej. Po 1945 r. mieściła się tu m.in. szkoła specjalna. Obecnie w budynku znajduje się wydział zamiejscowy warszawskiego Uniwersytetu SWPS.
Gmach dawnej szkoły powszechnej, obecnie Uniwersytet SWPS.
3 SOPOCKI RYNEK
Wracając w stronę hipodromu, możemy wejść na teren Sopockiego Rynku. Wcześniejsze rynki w Sopocie działały co najmniej od połowy XIX w. Pierwszy, o jakim wiadomo, zlokalizowany był u zbiegu ul. 1 Maja i al. Niepodległości. Kilkadziesiąt lat później rozwijająca się gmina Sopot urządziła targowisko miejskie na dzisiejszym Placu Konstytucji 3 Maja, nieopodal kościoła św. Jerzego. Handlem zajmowali się przede wszystkim mieszkańcy pobliskich kaszubskich wsi: Osowy, Wysokiej, Wielkiego Kacka. Do kurortu zjeżdżali starymi szlakami wiodącymi przez okalające Sopot lasy (utwardzone drogi gruntowe wciąż zresztą istnieją, służąc dziś jako szlaki spacerowe i ścieżki rowerowe). Najbardziej znana powojenna lokalizacja rynku to miejsce, na którym obecnie znajduje się parking – przy sklepie Alma, pomiędzy ulicami 1 Maja i Sikorskiego. Tam przez lata handlowano płodami rolnymi, mięsem, ubraniami i rzeczami, których w PRL nie można było dostać, a które trafiały do Polski dzięki mieszkającym w Trójmieście marynarzom. Rynek zlikwidowano w 1991 r., robiąc miejsce pod budowę marketu. W 1992 r. zorganizowano targowisko w obecnej lokalizacji, nieopodal przystanku SKM Sopot Wyścigi. W latach 2007–2008 dokonano gruntownej przebudowy rynku. Dotychczasową prowizorkę zastąpiła zadaszona, skanalizowana i oświetlona konstrukcja. Handel odbywa się tu we wtorki, piątki i soboty. Rynkiem zarządza Zakład Oczyszczania Miasta.
Sopocki rynek.
4 HIPODROM
Na wprost wejścia na Sopocki Rynek znajduje się brama główna hipodromu. Przechodzimy przez nią i idziemy wzdłuż okalającego tor płotu w kierunku trybuny dla gości honorowych. Po lewej stronie rozciąga się szeroki widok na tor wyścigowy o obwodzie 1850 metrów. Wytyczając trasę sopockich wyścigów, wzorowano się na słynnym torze w Pardubicach. W Sopocie konie zawsze biegały i biegają od strony prawej do lewej, inaczej niż na warszawskim Służewcu. Sopocki hipodrom to jedyny na świecie tor wyścigów konnych, z którego trybun widać morze. Wyścigi na tutejszym torze odbywają się w sezonie letnim. Na ogół jest to od 4 do 8 dni wyścigowych w lipcu i sierpniu. Największą imprezą rozgrywaną na hipodromie jest pięciogwiazdkowy turniej CSIO, który odbywa się w czerwcu.
W sezonie letnim na hipodromie rozgrywane są wyścigi konne
Idąc wzdłuż toru w kierunku Gdańska, mijamy po drodze zabytkową, reprezentacyjną trybunę z drewna, przeznaczoną dla gości honorowych i wzniesioną w 1928 r. Na parterze budynku, podobnie jak w okresie międzywojennym, działa restauracja. Dach trybuny wieńczą duże, kryte werandy dla komisji technicznej i komisji sędziowskiej. Naprzeciw budynku stoi maszt z czerwoną kulą startową, ozdobioną białym pasem, czyli tzw. bombą. Za trybuną po prawej stronie znajduje się również drewniany i oryginalny budynek totalizatora sportowego, wybudowany na miejscu poprzedniego w 1935 r. Nieco dalej zobaczymy trybunę główną, mogącą pomieścić ok. 2 tysięcy widzów. Powstała w 1898 r., a w 2000 r. została poddana rewitalizacji. Za nią stoi współczesny budynek wagi, wzniesiony w miejscu poprzedniego. Idziemy dalej w kierunku południowym, korzystając z chodnika za trybuną główną. Wchodzimy między stajnie, mijamy budynki gospodarcze i mieszkalne (mieszka tu część pracowników hipodromu), zbudowane w latach 70. XX w. Dochodzimy do głównej drogi dojazdowej wyłożonej betonowymi płytami i skręcamy w lewo. Na południowym krańcu toru wyścigowego w roku 2013 r. wzniesiono nowoczesne Centrum Jeździectwa, ze stajniami, halami treningowymi, zapleczem, biurami i Halą Pomarańczową, służącą do rozgrywania zawodów jeździeckich pod dachem.
Trybuna reprezentacyjna zbudowana w 1928 r.
Hipodrom to jeden z symboli Sopotu, mający długą historię pełną niezwykłych wydarzeń i sławnych postaci. Budowę obiektu rozpoczęto w 1898 r. z inicjatywy ówczesnych władz miasta i generała Augusta von Mackensena (1849–1945), dowódcy pułku Czarnych Huzarów, elitarnej jednostki cesarsko-niemieckiej armii, stacjonujących w garnizonie w Gdańsku-Wrzeszczu. To właśnie żołnierzy z tej jednostki skierowano do robót przy wznoszeniu hipodromu. Pierwsze gonitwy koni rozegrano latem 1899 r. Przed I wojną światową częstym gościem na sopockim placu wyścigowym był Wilhelm Hohenzollern, następca tronu niemieckiego, odbywający w latach 1911–1913 służbę wojskową w pułku Czarnych Huzarów. W latach 1920–1939, gdy Sopot stał się częścią Wolnego Miasta Gdańska, hipodrom zyskał europejską renomę dzięki imprezom zarówno wyścigowym, jak i w konkurencjach jeździeckich. W wielu zawodach brali udział polscy jeźdźcy, należący do ówczesnej czołówki europejskiego jeździectwa. W Sopocie startowali: pułkownik Karol Rómmel, rotmistrz Tadeusz Bór-Komorowski, pułkownik Stanisław Grzmot-Skotnicki, pułkownik Cyprian Bystram i inni. Ze względu na prestiż zawodów komisarze generalni Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku dbali o to, aby ekipy polskie biorące udział w sopockich zawodach były najwyższej klasy. Po II wojnie światowej wyścigi na sopockim torze wznowiono 3 sierpnia 1947 r. podczas I Międzynarodowych Targów Gdańskich. Wielką rolę w rozwoju hipodromu i urządzanych na nim imprez sportowych odegrał płk Karol Rómmel (1888–1967), trzykrotny olimpijczyk i uczestnik przedwojennych zawodów na tym obiekcie. W 1975 r. Międzynarodowa Federacja Jeździecka powierzyła sopockiej placówce zorganizowanie III Mistrzostw Europy w Powożeniu Zaprzęgami Czterokonnymi, które odbyły się w Sopocie w dniach 27–31 sierpnia. Podczas finałowego parkuru zaprzęgów ponad 20 tysięcy widzów podziwiało reprezentującego Anglię księcia Filipa, małżonka królowej Elżbiety II. Przez siedem lat w Sopocie trenowano Artemora. Dosiadający go Jerzy Kowalczyk wywalczył złoto na igrzyskach olimpijskich w Moskwie (1980). W latach 1983–1993 jedenaście razy rozgrywano w Sopocie zawody CSIO, czyli Międzynarodowe Oficjalne Zawody w Skokach. W roku 1985 polska reprezentacja zdobyła w Sopocie puchar narodów. Od listopada 1994 r. torem wyścigowym zarządzała spółka „Hipodrom”, początkowo w imieniu AWRSP, potem już w imieniu gminy Sopot, ponieważ w 1997 r. miasto nabyło od agencji 60% udziału w spółce. W 1999 r. miasto Sopot wykupiło od Skarbu Państwa całość udziałów. W 1994 r. wznowiono wyścigi, a w 2001 zawody CSIO. W 2015 r. po raz pierwszy w Polsce został rozegrany turniej CSIO w randze 5 gwiazdek. Na sopockim hipodromie 5 czerwca 1999 r. papież Jan Paweł II celebrował mszę świętą dla 700 tysięcy ludzi. W następnym roku hipodrom gościł z kolei monumentalną wystawę „Sybir – pro memento”, poświęconą sowieckim deportacjom Polaków w czasie ostatniej wojny. W ciągu trzech miesięcy od otwarcia wystawy odwiedziło ją 60 tysięcy osób. 15 sierpnia 2000 r. sopocki tor wyścigów konnych zgromadził 60 tysięcy osób uczestniczących w ostatnim oficjalnym koncercie Tiny Turner. Rok później w tym miejscu wystąpił Eros Ramazotti. Po raz trzeci na hipodromie rozbrzmiewała muzyka rozrywkowa między 28 a 30 maja 2010 r. podczas 8. festiwalu TOPtrendy, na którego potrzeby rozstawiono olbrzymi namiot. W roku 2014 odbył się tu koncert Sylwii Grzeszczak. Po ponad stu latach eksploatacji drewniane obiekty toru były w złym stanie technicznym. Dzięki środkom z Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Pomorskiego na lata 2007–2013 miastu udało się przeprowadzić rewitalizację hipodromu. W ten sposób powstały nowe obiekty, w których ulokowano Centrum Jeździectwa Hipodrom Sopot. Inwestycja kosztowała 49 mln zł. Uroczyste otwarcie Centrum Jeździectwa miało miejsce 1 grudnia 2013 r. i było połączone z pierwszymi zawodami na nowej hali.
Hala Pomarańczowa oddana do użytku w 2013 r.
RAMKA 1
SOPOCKI HIPODROM W LICZBACH
- 38 ha powierzchni, z czego 31 ha przypada na tor wyścigowy
- Obwód toru wyścigowego wynosi 1850 m, a szerokość: 12–18 m
- Hala Pomarańczowa o kubaturze 70 091 m³ z pełnowymiarową płytą konkursową z podłożem najwyższej klasy, systemem nawadniania podłoża oraz w pełni multimedialnym wyposażeniem, widownia na 400 miejsc siedzących i sala konferencyjna
- Stajnie sportowe dla 112 koni wraz z halą ujeżdżalni (25 m × 48 m), połączoną bezpośrednio z dużą halą, służącą jako hala rozgrzewkowa podczas zawodów
- Stajnie rekreacyjne z boksami dla 74 koni (kubatura 24 722 m³), z siodlarniami, myjkami, węzłami sanitarnymi, rekreacyjną halą ujeżdżalni (17 m × 48 m)
- Centrum Hipoterapii z własnymi boksami dla koni i ogrzewaną halą (13 m × 18 m)
- Na terenie hipodromu działa 6 szkół jazdy
- Z hipoterapii korzysta 300 dzieci w miesiącu
- Rocznie odbywa się tu 28 imprez jeździeckich, w tym CSIO5* – jedna z 13 najważniejszych imprez jeździeckich na świecie
- Na obiekcie przebywa na stałe 140 koni
- Regularnie na hipodromie jeździ 1000 osób
Na hipodromie odbywa się wiele międzynarodowych imprez.
5 HALA ERGO ARENA
Opuszczając teren sopockiego hipodromu, wychodzimy prawie dokładnie na wprost kolejnej atrakcji naszego spaceru. Po przejściu przez ulicę Łokietka i minięciu ronda docieramy do Placu Dwóch Miast 1, przy którym stoi Ergo Arena. Hala znajduje się dokładnie na granicy Sopotu i Gdańska. W 2009 r. władze obu miast skorygowały granice w taki sposób, aby linia podziału przebiegała przez środek hali. Budowa obiektu rozpoczęła się w marcu 2007 r. Oficjalna inauguracja hali odbyła się 18 sierpnia 2010 r. o godzinie 17.30, kiedy to reprezentacje Polski i Brazylii w piłce siatkowej mężczyzn zmierzyły się w towarzyskim spotkaniu, zakończonym zwycięstwem Polski 3 : 2. W hali swoje mecze rozgrywali koszykarze Trefla Sopot i siatkarze Lotosu Trefla Gdańsk. 14 kwietnia 2012 r. podczas meczu pomiędzy Treflem Sopot a Asseco Prokom Gdynia (w ramach Polskiej Ligi Koszykówki mężczyzn) padł rekord frekwencji w ligowych rozgrywkach halowych w Polsce. Mecz oglądało 10 152 widzów. Najwięcej osób, bo ponad 12 tysięcy, przybyło do hali 26 listopada 2010 r. na występ Lady Gagi (jeden z koncertów trasy The Monster Ball Tour). W trakcie koncertów na terenie hali może przebywać 13 tysięcy osób, natomiast zawody lekkoatletyczne może śledzić około 8 tysięcy. W 2014 r. w Ergo Arenie odbyły się – po raz pierwszy w Polsce – 15. Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce, w których wzięło udział 538 zawodników ze 134 krajów. Ergo Arena gości także gwiazdy muzyki. Koncertowali tu m.in.: Sting, Rod Stewart, Rammstein, Roxette, Jean Michelle Jarre, Andrea Bocelli. Sponsorem tytularnym hali jest sopocka firma ubezpieczeniowa Ergo Hestia.
Przez środek hali przebiega granica miedzy Sopotem a Gdańskiem.
RAMKA 2
ERGO ARENA W LICZBACH
Ergo Arena ma 6 poziomów. W hali mogą odbywać się zawody lekkoatletyczne, piłki ręcznej, siatkówki, koszykówki, tenisa, tenisa stołowego, jeździectwa i sportów walki, a także rozgrywki hokeja na sztucznym lodowisku. Obiekt jest przystosowany do organizowania spektakli teatralnych i projekcji kinowych, koncertów, wystaw, konferencji i sympozjów. Hala jest wyposażona w rozbudowany system audio i odznacza się doskonałą akustyką. Konstrukcja dachowa pozwala na podwieszenie do 144 ton sprzętu oświetleniowego lub nagłośnieniowego. Koszt budowy wyniósł 346 mln zł, a fundusze pochodziły z budżetów Gdańska, Sopotu, Ministerstwa Sportu (61 mln zł), środków zewnętrznych oraz dotacji Unii Europejskiej (40 mln zł).
- Wymiary budynku: 214/180 m
- Wymiary areny sportowej z widownią: 143,4/119 m
- Wysokość obiektu: 30,73 m
- Powierzchnia użytkowa: 22 863,21 m²
- Powierzchnia płyty głównej: 4000 m²
- Obwód otoku hali: 412 m
- Trybuny stałe – 7657 miejsc
- dolne: 3972 miejsca
- loże: 1011 miejsc
- górne: 2674 miejsca
- Trybuny rozsuwane – 3752 miejsca
- Razem – 11409 miejsc
Halę można zwiedzać w poniedziałki (godz. 15) i czwartki (godz. 11). Bilety są dostępne od poniedziałku do piątku w kasie nr 3. Szczegółowe informacje znaleźć można na stronie: http://ergoarena.pl/zwiedzanie-areny/ lub telefonicznie pod numerami tel.: 58 767 21 02, 785 583 706.
Artykuły promocyjne Hali są dostępne w kasie nr 3 od poniedziałku do piątku w godzinach 10.00–16.00. Więcej informacji pod numerem telefonu: 58 767 21 02.
RAMKA 3
W ERGO ARENIE WYSTĄPILI
- Ozzy Osbourne
- Rammstein
- Lady Gaga
- Roxette
- Erykah Badu
- Jean Michel Jarre
- Sting
- José Carreras
- Michael Bublé
- Chris Botti
- Lady Pank
- Iron Maiden
- Backstreet Boys
- 30 Seconds to Mars
- Pet Shop Boys
- Edyta Górniak
- Judas Priest
- Andrea Bocelli
- Hans Zimmer
- Narodowy Balet Gruzji „Sukhishvili”
- Andre Rieu
- Enrique Iglesias
Podczas remontu Opery Leśnej zorganizowano w hali dwie edycje festiwalu TOPtrendy 2011 i 2012.
RAMKA 4
IMPREZY SPORTOWE W ERGO ARENIE
- Liga Światowa siatkarzy 2011
- WWE SmackDown World Tour 2011
- WWE Raw WrestleMania Revenge Tour 2012
- Liga Światowa siatkarzy 2013
- Mistrzostwa Europy w Piłce Siatkowej Mężczyzn 2013
- Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2014
- Mistrzostwa Świata w Piłce Siatkowej Mężczyzn 2014
- Liga Światowa siatkarzy 2015
- Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2016
- Gala KSW 35 2016
- Polsat boxing night 7 – 2017
- Mistrzostwa Europy w Piłce Siatkowej Mężczyzn – EUROVOLLEY POLAND 2017
Inaugurację hali uświetnił mecz siatkarski Polska-Brazylia.
RAMKA 5
TREFL SOPOT
W Ergo Arenie swoje mecze rozgrywają koszykarze Trefla Sopot. Dzięki ich sukcesom klub stał się symbolem Sopotu i zapisał się na sportowej mapie Polski. Trefl Sopot został założony przez Kazimierza Wierzbickiego, właściciela firmy produkującej znane w całym kraju puzzle i gry planszowe. Przez wiele lat dzięki wsparciu miasta i sponsorów zespół Trefla, a w późniejszym okresie Prokomu Trefla, odniósł wiele sukcesów na arenie krajowej i międzynarodowej. Największe z nich to:
- pięć mistrzostw Polski (2004, 2005, 2006, 2007, 2008),
- trzy wicemistrzostwa Polski (2002, 2003, 2012),
- dwa brązowe medale (2001, 2014),
- sześć pucharów Polski (2000, 2001, 2006, 2008, 2012, 2013),
- finał Pucharu Mistrzów FIBA (2003),
- dwukrotny awans do fazy Top16 Euroligi (2004, 2006).
W sezonie 2009/2010 drużyna wróciła do historycznej nazwy Trefl Sopot i kontynuuje wspaniałe koszykarskie tradycje na Pomorzu.
W przeszłości zespół reprezentowali tacy uznani polscy gracze, jak Adam Wójcik, Andrzej Pluta, Tomasz Jankowski, Piotr Szybilski, Michał Hlebowicki, Łukasz Koszarek, Filip Dylewicz, Adam Waczyński, a także zagraniczne gwiazdy tej dyscypliny sportu: Darius Maskoliūnas, Tomas Pacčėsas, Joseph McNaull, Goran Jagodnik, Christian Dalmau.
Obecnie najbardziej znanym koszykarzem Trefla jest kapitan klubu Marcin Stefański, będący również radnym miasta Sopotu w kadencji 2014–2018.
Ciąg dalszy w wersji pełnej
Sielskość prowincji, magia kurortu i powiew wielkiego świata. Wszystko to można znaleźć w Sopocie. Morze, szerokie, piaszczyste plaże, a zaraz obok strome wzniesienia pokryte gęstym lasem. Kameralne miasteczko z niespełna 40 tysiącami mieszkańców, które w sezonie odwiedza rzesza turystów równa liczbie mieszkańców Warszawy. Do tego ludzie – i ci bardzo sławni, i ci zupełnie nieznani, którzy wzbogacają to miejsce, stanowią o jego charakterze i kolorycie. Jeżeli chcecie przeżyć niezwykłą przygodę, wybierzcie się na spacer po Sopocie zaproponowanymi trasami. Nie ograniczajcie się zresztą jedynie do nich. Szukajcie sami. Odwiedzajcie nie tylko znane i sławne miejsca. Zaglądajcie na sopockie podwórka, wchodźcie na leśne ścieżki, patrzcie uważnie wokół, a Sopot odwdzięczy się Wam, pokazując to, co w nim najpiękniejsze.
Tomasz KotTrasa zaczyna się na południowych krańcach Sopotu, prowadzi przez ważne dla miasta i regionu obiekty sportowe, malownicze tereny przy plaży, przystań rybacką oraz nadmorskie uliczki, a następnie wraca w okolice linii kolejowej przecinającej miasto, by zakończyć się na miejscowym rynku.
Spacer zaczynamy od przystanku Szybkiej Kolei Miejskiej – Sopot Wyścigi. Dojazd do przystanku kolejką SKM lub autobusami i trolejbusami: G, S, 21, 31 (ZKM Gdynia), 117, 122 (ZTM Gdańsk).
KARLIKOWO
Południowo-wschodnia dzielnica Sopotu położona nad Morzem Bałtyckim. Od południa graniczy z Gdańskiem i rozciąga się pomiędzy brzegiem morza, Świemirowem i Dolnym Sopotem. W średniowieczu na terenie Karlikowa działała książęca stacja rybacka z przystanią, którą w 1260 r. książę Mściwoj II nadał norbertankom z Żukowa, dołączając ją do posiadanej już przez nie pobliskiej wsi Świemirowo. Przystań znajdowała się prawdopodobnie u ujścia Potoku Karlikowskiego, w miejscu, w którym funkcjonuje także obecnie, a które rybacy zajmują ponownie od 1914 r. W 1316 r. w wyniku ugody między norbertankami a cystersami Karlikowo, będące częścią Świemirowa, trafiło pod zarząd zakonników z Oliwy, którzy oddawali je w dzierżawę na prawie emfiteuzy. Emfiteuza to wieloletnia, dziedziczna dzierżawa gruntów rolnych, zwana także osadnictwem na prawie holenderskim. Umożliwiała czerpanie zysków z tytułu dzierżawy, ale bez prawa do własności gruntu i bez możliwości nabycia go przez zasiedzenie. W 1653 r. Karlikowo wydzierżawił rajca gdański Reinhold Kolmer. W jego dworze w 1660 r. zamieszkał król Jan Kazimierz z żoną Ludwiką Gonzagą i dworem. Według niemieckiego historyka Franza Schultza król przebywał w Karlikowie do czasu podpisania pokoju oliwskiego kończącego wojnę polsko-szwedzką, znaną powszechnie jako potop szwedzki. W 1873 r. wieś kaszubska Karlikowo liczyła 353 mieszkańców. Do dziś nie pozostał po niej żaden ślad, podobny los spotkał Park Karlikowski. W 1898 r. w Karlikowie na terenach odkupionych przez gminę Sopot powstał tor wyścigów konnych. Dwanaście lat później Karlikowo stało się dzielnicą Sopotu. W 2008 r. na karlikowskich łąkach graniczących z Gdańskiem wzniesiono halę widowiskowo-sportową Ergo Arena. W pasie nadmorskim dzielnicy znajduje się przystań rybacka (jedyna w Sopocie), są tu też domy wypoczynkowe, pensjonaty, sanatoria, kemping i kompletna infrastruktura plażowa. Część mieszkalna Karlikowa to przede wszystkim wille i budownictwo jednorodzinne, a także nowe apartamentowce. Na terenie dzielnicy funkcjonują dwa obiekty będące symbolami miasta: hipodrom i hala widowiskowo-sportowa Ergo Arena.
DOLNY SOPOT
Sopot w naturalny sposób podzielony jest na dwie części: górną i dolną. Granicę wyznacza Skarpa Sopocka, ciągnąca się przez całe miasto od okolic Ergo Areny, nieopodal sopockich błoni i wzdłuż ulic Łokietka, Sobieskiego, Winieckiego i Haffnera, aż do ul. Zamkowa Góra. Skarpa to dawny brzeg klifowy morza sprzed 5–6 tysięcy lat. Dolny Sopot obejmuje pas lądu między Skarpą a brzegiem morza. Najszerszy jest w południowej części miasta (ok. 700 m), a najwęższy na krańcach północnych (200 m). Od północy Dolny Sopot graniczy z Kamiennym Potokiem, od południa i zachodu – z Karlikowem. Po zachodniej stronie Skarpy Sopockiej jest dzielnica Sopot Górny. Do XVII w. obszar Dolnego Sopotu pozostawał niezamieszkany z powodu podmokłego terenu i bagien, z niewielkimi tylko wysepkami suchego gruntu. W ciągu stuleci wąski pas lądu między Skarpą a morzem poszerzał się dzięki falom i prądom, które nanosiły ziemię wypłukaną podczas sztormów z orłowskiego klifu. W XVII w. wykopano rowy melioracyjne i rozpoczęto osuszanie tego skrawka lądu. Początkowo tereny te wykorzystywano jako łąki i pastwiska. W XVIII stuleciu w Dolnym Sopocie powstała niewielka osada rybacka. Dopiero jednak założenie kąpieliska przez Jana Jerzego Haffnera zapoczątkowało dynamiczny rozwój tej dzielnicy i całego miasta. W ciągu niespełna 100 lat Sopot stał się znanym uzdrowiskiem. Dolny Sopot i jego zabudowa są związane bezpośrednio z działalnością uzdrowiskową i turystyczną. To w tej dzielnicy znajduje się ścisłe centrum miasta, tu także stoją budynki o dużym znaczeniu historycznym.
Skwer Kuracyjny z fontanną.
1 SKM SOPOT WYŚCIGI
Jeśli nie przyjechaliśmy kolejką SKM, to warto na chwilę zejść schodami i zobaczyć stylizowane podkowy wmontowane w nawierzchnię peronu oraz mozaiki, które zdobią ściany tunelu. Pierwszy przystanek w Sopocie Wyścigach powstał na przełomie XIX i XX w. w związku z budową hipodromu i nosił nazwę Schmierau, zmienioną później na Zoppot Rennplatz. Była to niewielka stacja towarowa, wykorzystywana okazjonalnie do rozładunku koni, towarów i jako przystanek osobowy w trakcie imprez odbywających się na torze wyścigowym. Przystanek znajdował się naprzeciw trybuny głównej hipodromu, ok. 200 metrów w stronę Gdańska od dzisiejszej stacji SKM. Po II wojnie światowej nosił nazwę Sopot Jazdowo, a od 1946 r. – Sopot Wyścigi. Dzisiejszy przystanek powstał w związku z budową trasy Szybkiej Kolei Miejskiej i został włączony do eksploatacji w 1952 r. W 2010 r. w trakcie generalnej przebudowy przystanek wyposażono w windę i ozdobiono elementami artystycznymi nawiązującymi do lokalizacji. W nawierzchnię peronu wmontowano stylizowane podkowy z herbem Sopotu, a na ścianach obudowy schodów zainstalowano dwie mozaiki z jeźdźcami galopującymi na koniach, autorstwa Mai Dziewanowskiej-Stępnowskiej.
Peron SKM Sopot Wyścigi.
Mozaika na peronie SKM Sopot Wyścigi.
2 KRZYŻ PAPIESKI
Wiaduktem nad torami zmierzamy w stronę schodów wykonanych z kamiennej kostki. Schodzimy i kierujemy się ku olbrzymim terenom sopockiego hipodromu, ale zanim jeszcze rozpoczniemy jego zwiedzanie, przejdźmy około 150 metrów ul. Polną wzdłuż ogrodzenia toru wyścigów konnych. W północnej części toru znajdziemy niewielki ogrodzony skwerek upamiętniający mszę papieską, którą Jan Paweł II odprawił na hipodromie 5 czerwca 1999 r. Centralnym punktem zakątka jest „krzyż papieski”, pochodzący z ołtarza wykonanego na potrzeby mszy i ozdobiony rzeźbami Pawła Rybczyńskiego, absolwenta gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Postać Chrystusa na krzyżu została wyrzeźbiona z drewna topoli. W 2017 r. krzyż i rzeźbę, mocno zniszczone przez czynniki atmosferyczne, zastąpiono trwalszymi kopiami, natomiast oryginały po konserwacji trafiły do kaplicy na cmentarzu katolickim. Ołtarz został zaprojektowany przez plastyka i scenografa teatralnego Mariana Kołodzieja (1921–2009) i wykonany w całości przez rzeźbiarzy i artystów ludowych. Centralną postacią ołtarza był św. Wojciech. Podczas mszy na hipodromie zgromadziło się ponad 700 tysięcy wiernych. W homilii papież przypomniał najważniejsze wydarzenia z historii Polski, m.in. narodziny Solidarności i jej wpływ na losy Europy. Za płotem skwerku, w krzewach między torem a ogrodzeniem, kryje się pamiątkowy kamień z napisem w języku niemieckim: „Hier / / brach ein Reiterherz / Gustav v. Puttkamer / 19 Juli 1903”. („Tutaj przestało bić serce jeźdźca”), umieszczony tu przez przyjaciół hrabiego Gustawa von Puttkamera, który poniósł śmierć podczas wyścigów 19 lipca 1903 r.
Pamiątka po mszy świętej odprawionej przez Jana Pawła II.
Okazały gmach stojący naprzeciw papieskiego skwerku został wybudowany w latach 1921–1924 na potrzeby szkoły powszechnej. Po 1945 r. mieściła się tu m.in. szkoła specjalna. Obecnie w budynku znajduje się wydział zamiejscowy warszawskiego Uniwersytetu SWPS.
Gmach dawnej szkoły powszechnej, obecnie Uniwersytet SWPS.
3 SOPOCKI RYNEK
Wracając w stronę hipodromu, możemy wejść na teren Sopockiego Rynku. Wcześniejsze rynki w Sopocie działały co najmniej od połowy XIX w. Pierwszy, o jakim wiadomo, zlokalizowany był u zbiegu ul. 1 Maja i al. Niepodległości. Kilkadziesiąt lat później rozwijająca się gmina Sopot urządziła targowisko miejskie na dzisiejszym Placu Konstytucji 3 Maja, nieopodal kościoła św. Jerzego. Handlem zajmowali się przede wszystkim mieszkańcy pobliskich kaszubskich wsi: Osowy, Wysokiej, Wielkiego Kacka. Do kurortu zjeżdżali starymi szlakami wiodącymi przez okalające Sopot lasy (utwardzone drogi gruntowe wciąż zresztą istnieją, służąc dziś jako szlaki spacerowe i ścieżki rowerowe). Najbardziej znana powojenna lokalizacja rynku to miejsce, na którym obecnie znajduje się parking – przy sklepie Alma, pomiędzy ulicami 1 Maja i Sikorskiego. Tam przez lata handlowano płodami rolnymi, mięsem, ubraniami i rzeczami, których w PRL nie można było dostać, a które trafiały do Polski dzięki mieszkającym w Trójmieście marynarzom. Rynek zlikwidowano w 1991 r., robiąc miejsce pod budowę marketu. W 1992 r. zorganizowano targowisko w obecnej lokalizacji, nieopodal przystanku SKM Sopot Wyścigi. W latach 2007–2008 dokonano gruntownej przebudowy rynku. Dotychczasową prowizorkę zastąpiła zadaszona, skanalizowana i oświetlona konstrukcja. Handel odbywa się tu we wtorki, piątki i soboty. Rynkiem zarządza Zakład Oczyszczania Miasta.
Sopocki rynek.
4 HIPODROM
Na wprost wejścia na Sopocki Rynek znajduje się brama główna hipodromu. Przechodzimy przez nią i idziemy wzdłuż okalającego tor płotu w kierunku trybuny dla gości honorowych. Po lewej stronie rozciąga się szeroki widok na tor wyścigowy o obwodzie 1850 metrów. Wytyczając trasę sopockich wyścigów, wzorowano się na słynnym torze w Pardubicach. W Sopocie konie zawsze biegały i biegają od strony prawej do lewej, inaczej niż na warszawskim Służewcu. Sopocki hipodrom to jedyny na świecie tor wyścigów konnych, z którego trybun widać morze. Wyścigi na tutejszym torze odbywają się w sezonie letnim. Na ogół jest to od 4 do 8 dni wyścigowych w lipcu i sierpniu. Największą imprezą rozgrywaną na hipodromie jest pięciogwiazdkowy turniej CSIO, który odbywa się w czerwcu.
W sezonie letnim na hipodromie rozgrywane są wyścigi konne
Idąc wzdłuż toru w kierunku Gdańska, mijamy po drodze zabytkową, reprezentacyjną trybunę z drewna, przeznaczoną dla gości honorowych i wzniesioną w 1928 r. Na parterze budynku, podobnie jak w okresie międzywojennym, działa restauracja. Dach trybuny wieńczą duże, kryte werandy dla komisji technicznej i komisji sędziowskiej. Naprzeciw budynku stoi maszt z czerwoną kulą startową, ozdobioną białym pasem, czyli tzw. bombą. Za trybuną po prawej stronie znajduje się również drewniany i oryginalny budynek totalizatora sportowego, wybudowany na miejscu poprzedniego w 1935 r. Nieco dalej zobaczymy trybunę główną, mogącą pomieścić ok. 2 tysięcy widzów. Powstała w 1898 r., a w 2000 r. została poddana rewitalizacji. Za nią stoi współczesny budynek wagi, wzniesiony w miejscu poprzedniego. Idziemy dalej w kierunku południowym, korzystając z chodnika za trybuną główną. Wchodzimy między stajnie, mijamy budynki gospodarcze i mieszkalne (mieszka tu część pracowników hipodromu), zbudowane w latach 70. XX w. Dochodzimy do głównej drogi dojazdowej wyłożonej betonowymi płytami i skręcamy w lewo. Na południowym krańcu toru wyścigowego w roku 2013 r. wzniesiono nowoczesne Centrum Jeździectwa, ze stajniami, halami treningowymi, zapleczem, biurami i Halą Pomarańczową, służącą do rozgrywania zawodów jeździeckich pod dachem.
Trybuna reprezentacyjna zbudowana w 1928 r.
Hipodrom to jeden z symboli Sopotu, mający długą historię pełną niezwykłych wydarzeń i sławnych postaci. Budowę obiektu rozpoczęto w 1898 r. z inicjatywy ówczesnych władz miasta i generała Augusta von Mackensena (1849–1945), dowódcy pułku Czarnych Huzarów, elitarnej jednostki cesarsko-niemieckiej armii, stacjonujących w garnizonie w Gdańsku-Wrzeszczu. To właśnie żołnierzy z tej jednostki skierowano do robót przy wznoszeniu hipodromu. Pierwsze gonitwy koni rozegrano latem 1899 r. Przed I wojną światową częstym gościem na sopockim placu wyścigowym był Wilhelm Hohenzollern, następca tronu niemieckiego, odbywający w latach 1911–1913 służbę wojskową w pułku Czarnych Huzarów. W latach 1920–1939, gdy Sopot stał się częścią Wolnego Miasta Gdańska, hipodrom zyskał europejską renomę dzięki imprezom zarówno wyścigowym, jak i w konkurencjach jeździeckich. W wielu zawodach brali udział polscy jeźdźcy, należący do ówczesnej czołówki europejskiego jeździectwa. W Sopocie startowali: pułkownik Karol Rómmel, rotmistrz Tadeusz Bór-Komorowski, pułkownik Stanisław Grzmot-Skotnicki, pułkownik Cyprian Bystram i inni. Ze względu na prestiż zawodów komisarze generalni Rzeczypospolitej Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku dbali o to, aby ekipy polskie biorące udział w sopockich zawodach były najwyższej klasy. Po II wojnie światowej wyścigi na sopockim torze wznowiono 3 sierpnia 1947 r. podczas I Międzynarodowych Targów Gdańskich. Wielką rolę w rozwoju hipodromu i urządzanych na nim imprez sportowych odegrał płk Karol Rómmel (1888–1967), trzykrotny olimpijczyk i uczestnik przedwojennych zawodów na tym obiekcie. W 1975 r. Międzynarodowa Federacja Jeździecka powierzyła sopockiej placówce zorganizowanie III Mistrzostw Europy w Powożeniu Zaprzęgami Czterokonnymi, które odbyły się w Sopocie w dniach 27–31 sierpnia. Podczas finałowego parkuru zaprzęgów ponad 20 tysięcy widzów podziwiało reprezentującego Anglię księcia Filipa, małżonka królowej Elżbiety II. Przez siedem lat w Sopocie trenowano Artemora. Dosiadający go Jerzy Kowalczyk wywalczył złoto na igrzyskach olimpijskich w Moskwie (1980). W latach 1983–1993 jedenaście razy rozgrywano w Sopocie zawody CSIO, czyli Międzynarodowe Oficjalne Zawody w Skokach. W roku 1985 polska reprezentacja zdobyła w Sopocie puchar narodów. Od listopada 1994 r. torem wyścigowym zarządzała spółka „Hipodrom”, początkowo w imieniu AWRSP, potem już w imieniu gminy Sopot, ponieważ w 1997 r. miasto nabyło od agencji 60% udziału w spółce. W 1999 r. miasto Sopot wykupiło od Skarbu Państwa całość udziałów. W 1994 r. wznowiono wyścigi, a w 2001 zawody CSIO. W 2015 r. po raz pierwszy w Polsce został rozegrany turniej CSIO w randze 5 gwiazdek. Na sopockim hipodromie 5 czerwca 1999 r. papież Jan Paweł II celebrował mszę świętą dla 700 tysięcy ludzi. W następnym roku hipodrom gościł z kolei monumentalną wystawę „Sybir – pro memento”, poświęconą sowieckim deportacjom Polaków w czasie ostatniej wojny. W ciągu trzech miesięcy od otwarcia wystawy odwiedziło ją 60 tysięcy osób. 15 sierpnia 2000 r. sopocki tor wyścigów konnych zgromadził 60 tysięcy osób uczestniczących w ostatnim oficjalnym koncercie Tiny Turner. Rok później w tym miejscu wystąpił Eros Ramazotti. Po raz trzeci na hipodromie rozbrzmiewała muzyka rozrywkowa między 28 a 30 maja 2010 r. podczas 8. festiwalu TOPtrendy, na którego potrzeby rozstawiono olbrzymi namiot. W roku 2014 odbył się tu koncert Sylwii Grzeszczak. Po ponad stu latach eksploatacji drewniane obiekty toru były w złym stanie technicznym. Dzięki środkom z Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa Pomorskiego na lata 2007–2013 miastu udało się przeprowadzić rewitalizację hipodromu. W ten sposób powstały nowe obiekty, w których ulokowano Centrum Jeździectwa Hipodrom Sopot. Inwestycja kosztowała 49 mln zł. Uroczyste otwarcie Centrum Jeździectwa miało miejsce 1 grudnia 2013 r. i było połączone z pierwszymi zawodami na nowej hali.
Hala Pomarańczowa oddana do użytku w 2013 r.
RAMKA 1
SOPOCKI HIPODROM W LICZBACH
- 38 ha powierzchni, z czego 31 ha przypada na tor wyścigowy
- Obwód toru wyścigowego wynosi 1850 m, a szerokość: 12–18 m
- Hala Pomarańczowa o kubaturze 70 091 m³ z pełnowymiarową płytą konkursową z podłożem najwyższej klasy, systemem nawadniania podłoża oraz w pełni multimedialnym wyposażeniem, widownia na 400 miejsc siedzących i sala konferencyjna
- Stajnie sportowe dla 112 koni wraz z halą ujeżdżalni (25 m × 48 m), połączoną bezpośrednio z dużą halą, służącą jako hala rozgrzewkowa podczas zawodów
- Stajnie rekreacyjne z boksami dla 74 koni (kubatura 24 722 m³), z siodlarniami, myjkami, węzłami sanitarnymi, rekreacyjną halą ujeżdżalni (17 m × 48 m)
- Centrum Hipoterapii z własnymi boksami dla koni i ogrzewaną halą (13 m × 18 m)
- Na terenie hipodromu działa 6 szkół jazdy
- Z hipoterapii korzysta 300 dzieci w miesiącu
- Rocznie odbywa się tu 28 imprez jeździeckich, w tym CSIO5* – jedna z 13 najważniejszych imprez jeździeckich na świecie
- Na obiekcie przebywa na stałe 140 koni
- Regularnie na hipodromie jeździ 1000 osób
Na hipodromie odbywa się wiele międzynarodowych imprez.
5 HALA ERGO ARENA
Opuszczając teren sopockiego hipodromu, wychodzimy prawie dokładnie na wprost kolejnej atrakcji naszego spaceru. Po przejściu przez ulicę Łokietka i minięciu ronda docieramy do Placu Dwóch Miast 1, przy którym stoi Ergo Arena. Hala znajduje się dokładnie na granicy Sopotu i Gdańska. W 2009 r. władze obu miast skorygowały granice w taki sposób, aby linia podziału przebiegała przez środek hali. Budowa obiektu rozpoczęła się w marcu 2007 r. Oficjalna inauguracja hali odbyła się 18 sierpnia 2010 r. o godzinie 17.30, kiedy to reprezentacje Polski i Brazylii w piłce siatkowej mężczyzn zmierzyły się w towarzyskim spotkaniu, zakończonym zwycięstwem Polski 3 : 2. W hali swoje mecze rozgrywali koszykarze Trefla Sopot i siatkarze Lotosu Trefla Gdańsk. 14 kwietnia 2012 r. podczas meczu pomiędzy Treflem Sopot a Asseco Prokom Gdynia (w ramach Polskiej Ligi Koszykówki mężczyzn) padł rekord frekwencji w ligowych rozgrywkach halowych w Polsce. Mecz oglądało 10 152 widzów. Najwięcej osób, bo ponad 12 tysięcy, przybyło do hali 26 listopada 2010 r. na występ Lady Gagi (jeden z koncertów trasy The Monster Ball Tour). W trakcie koncertów na terenie hali może przebywać 13 tysięcy osób, natomiast zawody lekkoatletyczne może śledzić około 8 tysięcy. W 2014 r. w Ergo Arenie odbyły się – po raz pierwszy w Polsce – 15. Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce, w których wzięło udział 538 zawodników ze 134 krajów. Ergo Arena gości także gwiazdy muzyki. Koncertowali tu m.in.: Sting, Rod Stewart, Rammstein, Roxette, Jean Michelle Jarre, Andrea Bocelli. Sponsorem tytularnym hali jest sopocka firma ubezpieczeniowa Ergo Hestia.
Przez środek hali przebiega granica miedzy Sopotem a Gdańskiem.
RAMKA 2
ERGO ARENA W LICZBACH
Ergo Arena ma 6 poziomów. W hali mogą odbywać się zawody lekkoatletyczne, piłki ręcznej, siatkówki, koszykówki, tenisa, tenisa stołowego, jeździectwa i sportów walki, a także rozgrywki hokeja na sztucznym lodowisku. Obiekt jest przystosowany do organizowania spektakli teatralnych i projekcji kinowych, koncertów, wystaw, konferencji i sympozjów. Hala jest wyposażona w rozbudowany system audio i odznacza się doskonałą akustyką. Konstrukcja dachowa pozwala na podwieszenie do 144 ton sprzętu oświetleniowego lub nagłośnieniowego. Koszt budowy wyniósł 346 mln zł, a fundusze pochodziły z budżetów Gdańska, Sopotu, Ministerstwa Sportu (61 mln zł), środków zewnętrznych oraz dotacji Unii Europejskiej (40 mln zł).
- Wymiary budynku: 214/180 m
- Wymiary areny sportowej z widownią: 143,4/119 m
- Wysokość obiektu: 30,73 m
- Powierzchnia użytkowa: 22 863,21 m²
- Powierzchnia płyty głównej: 4000 m²
- Obwód otoku hali: 412 m
- Trybuny stałe – 7657 miejsc
- dolne: 3972 miejsca
- loże: 1011 miejsc
- górne: 2674 miejsca
- Trybuny rozsuwane – 3752 miejsca
- Razem – 11409 miejsc
Halę można zwiedzać w poniedziałki (godz. 15) i czwartki (godz. 11). Bilety są dostępne od poniedziałku do piątku w kasie nr 3. Szczegółowe informacje znaleźć można na stronie: http://ergoarena.pl/zwiedzanie-areny/ lub telefonicznie pod numerami tel.: 58 767 21 02, 785 583 706.
Artykuły promocyjne Hali są dostępne w kasie nr 3 od poniedziałku do piątku w godzinach 10.00–16.00. Więcej informacji pod numerem telefonu: 58 767 21 02.
RAMKA 3
W ERGO ARENIE WYSTĄPILI
- Ozzy Osbourne
- Rammstein
- Lady Gaga
- Roxette
- Erykah Badu
- Jean Michel Jarre
- Sting
- José Carreras
- Michael Bublé
- Chris Botti
- Lady Pank
- Iron Maiden
- Backstreet Boys
- 30 Seconds to Mars
- Pet Shop Boys
- Edyta Górniak
- Judas Priest
- Andrea Bocelli
- Hans Zimmer
- Narodowy Balet Gruzji „Sukhishvili”
- Andre Rieu
- Enrique Iglesias
Podczas remontu Opery Leśnej zorganizowano w hali dwie edycje festiwalu TOPtrendy 2011 i 2012.
RAMKA 4
IMPREZY SPORTOWE W ERGO ARENIE
- Liga Światowa siatkarzy 2011
- WWE SmackDown World Tour 2011
- WWE Raw WrestleMania Revenge Tour 2012
- Liga Światowa siatkarzy 2013
- Mistrzostwa Europy w Piłce Siatkowej Mężczyzn 2013
- Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2014
- Mistrzostwa Świata w Piłce Siatkowej Mężczyzn 2014
- Liga Światowa siatkarzy 2015
- Mistrzostwa Europy w Piłce Ręcznej Mężczyzn 2016
- Gala KSW 35 2016
- Polsat boxing night 7 – 2017
- Mistrzostwa Europy w Piłce Siatkowej Mężczyzn – EUROVOLLEY POLAND 2017
Inaugurację hali uświetnił mecz siatkarski Polska-Brazylia.
RAMKA 5
TREFL SOPOT
W Ergo Arenie swoje mecze rozgrywają koszykarze Trefla Sopot. Dzięki ich sukcesom klub stał się symbolem Sopotu i zapisał się na sportowej mapie Polski. Trefl Sopot został założony przez Kazimierza Wierzbickiego, właściciela firmy produkującej znane w całym kraju puzzle i gry planszowe. Przez wiele lat dzięki wsparciu miasta i sponsorów zespół Trefla, a w późniejszym okresie Prokomu Trefla, odniósł wiele sukcesów na arenie krajowej i międzynarodowej. Największe z nich to:
- pięć mistrzostw Polski (2004, 2005, 2006, 2007, 2008),
- trzy wicemistrzostwa Polski (2002, 2003, 2012),
- dwa brązowe medale (2001, 2014),
- sześć pucharów Polski (2000, 2001, 2006, 2008, 2012, 2013),
- finał Pucharu Mistrzów FIBA (2003),
- dwukrotny awans do fazy Top16 Euroligi (2004, 2006).
W sezonie 2009/2010 drużyna wróciła do historycznej nazwy Trefl Sopot i kontynuuje wspaniałe koszykarskie tradycje na Pomorzu.
W przeszłości zespół reprezentowali tacy uznani polscy gracze, jak Adam Wójcik, Andrzej Pluta, Tomasz Jankowski, Piotr Szybilski, Michał Hlebowicki, Łukasz Koszarek, Filip Dylewicz, Adam Waczyński, a także zagraniczne gwiazdy tej dyscypliny sportu: Darius Maskoliūnas, Tomas Pacčėsas, Joseph McNaull, Goran Jagodnik, Christian Dalmau.
Obecnie najbardziej znanym koszykarzem Trefla jest kapitan klubu Marcin Stefański, będący również radnym miasta Sopotu w kadencji 2014–2018.
Ciąg dalszy w wersji pełnej
więcej..
