Zaginiony Lot MH370. Prawdziwa historia poszukiwań malezyjskiego samolotu - ebook
Format ebooka:
EPUB
Format
EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie.
Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu
PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie
jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz
w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire
dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy
wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede
wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach
PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną
aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego,
który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla
EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu
w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale
Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Pobierz fragment w jednym z dostępnych formatów
Produkt niedostępny.
Może zainteresuje Cię
![]()
Zaginiony Lot MH370. Prawdziwa historia poszukiwań malezyjskiego samolotu - ebook
Richard Quest od ponad dwudziestu pięciu lat jest korespondentem CNN. Specjalizuje się w tematach związanych z lotnictwem. W CNN International prowadzi programy gospodarcze dotyczące linii lotniczych, lotnictwa oraz podróży służbowych biznesmenów.
Samolot linii lotniczych Malaysia Airlines obsługujący 8 marca 2014 roku lot MH370 na trasie z Kuala Lumpur do Pekinu wraz z dwustu trzydziestoma dziewięcioma osobami na pokładzie rozpłynął się we mgle. Położenie samolotu i jego los wkrótce stały się największą tajemnicą w dziejach lotnictwa…
Richard Quest jest korespondentem CNN specjalizującym się w tematyce lotniczej i jednym z czołowych dziennikarzy zajmujących się sprawą malezyjskiego samolotu. Zbieg okoliczności sprawił, że kilka tygodni przed katastrofą Quest przeprowadził wywiad z pilotem MH370. Od tego właśnie miejsca rozpoczyna on fascynującą opowieść na temat intensywnych poszukiwań maszyny. Autor przedstawia kronikę działań podejmowanych przez służby kilku państw, które nie doprowadziły jednak do odnalezienia wraku mimo kilkuletnich poszukiwań i milionów dolarów wydanych na ten cel.
Quest omawia wydarzenia, do których doszło tuż po zaginięciu samolotu, a następnie relacjonuje kolejne bezowocne dni i tygodnie poszukiwań. Analizuje wypowiedzi decydentów i rozbieżności pojawiające się w raportach. Zajmuje się licznymi teoriami oraz budzącym zdumienie faktem, że maszyna zawróciła z trasy i udała się w kierunku przeciwnym do zaplanowanego. Rozważa też zalecenia, jakie przemysł lotniczy musi wprowadzić, by uniknąć podobnej tragedii.
Ta wstrzymująca dech w piersiach opowieść czytana jednym tchem nie przestaje zdumiewać zarówno specjalistów zajmujących się sprawami lotniczymi, jak i inżynierów obsługujących satelity i polityków. Do dziś pasażerów samolotów przerażeniem napawa myśl, że do takiej katastrofy doszło.
| Kategoria: | Literatura faktu |
| Zabezpieczenie: |
Watermark
|
| ISBN: | 978-83-8117-036-9 |
| Rozmiar pliku: | 1,6 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
WSTĘP
Był początek czerwca 2015 roku; właśnie trwało coroczne walne zgromadzenie Międzynarodowego Stowarzyszenia Transportu Lotniczego IATA w Miami. Walne zgromadzenie trwa zazwyczaj trzy dni i zjawiają się na nim prawie wszyscy prezesi dwustu siedemdziesięciu linii lotniczych z całego świata, zrzeszonych w tej naprawdę wyjątkowej organizacji. Powiedzieć, że to spotkanie branżowe, to jakby nic nie powiedzieć – to najważniejsze spotkanie światowego lotnictwa cywilnego. Otwarcie obrad w Miami nastąpiło mniej więcej po piętnastu miesiącach od zniknięcia Boeinga 777 Malaysian Airlines o numerze rejsu MH370, lecącego z Kuala Lumpur do Pekinu. Co się stało z tym samolotem? To pytanie zadawali sobie wszyscy. Temat wciąż był aktualny. Trzy miesiące po wypadku walne zgromadzenie IATA odbywało się w Doha, w Katarze. Pamiętam jednak dobrze, że wtedy wszystkim uczestnikom wydawało się, że prowadzone aktywne poszukiwania doprowadzą do szybkiego odnalezienia maszyny. Dyskusje toczyły się w trochę plotkarskim stylu: Dlaczego to trwa tak długo? Jaka hipoteza jest najbardziej prawdopodobna? Co mówią ludzie z Malaysian Airlines? Na pewno nie było żadnych głosów wyrażających wątpliwość, czy maszyna kiedykolwiek się odnajdzie. W Miami temat powrócił, ale w innej postaci – już jako poważny światowy problem. Dominował rodzaj zaskoczenia połączonego z zatrwożeniem. Temat był ciągle żywy, nie zniknął. Dopiero po upływie pewnego czasu branża zaczęła tak naprawdę rozumieć znaczenie tego, co się wydarzyło. Linie co i rusz ogłaszały, że stawiają na coraz dalsze bezpośrednie połączenia, samoloty mają coraz dłuższy zasięg; uśmiechy jednak zamierały, kiedy wybijał się fakt, że większość rejsów będzie się odbywała nad ogromnymi obszarami mórz i oceanów… Po zniknięciu samolotu Malysian pojawiło się bowiem nowe, naprawdę światowe wyzwanie: taka sytuacja nie może się nigdy więcej powtórzyć. Jak duże zmiany trzeba więc będzie wprowadzić do radarów, samolotów, satelitów i wielu innych urządzeń, jeśli ten samolot się nigdy nie odnajdzie? I w tej właśnie, dość ciężkawej, atmosferze Richard Quest wyznał nam na jednym ze spotkań, że zbiera materiały do książki na temat tego wypadku. W mediach, na portalach, ale i podczas dyskusji toczonych w branży lotniczej, wszyscy powtarzali te same hipotezy. Nikt jednak nie usystematyzował tej wiedzy, nie spisał faktów i nie przeanalizował niezliczonej ilości domysłów, scenariuszy, a czasami wręcz niestworzonych historii. Pięćdziesięciopięcioletni prawnik z Liverpoolu, od lat pracujący jako dziennikarz i korespondent lotniczy CNN, postanowił to zrobić.
Trzymacie Państwo w ręku owoc tej pracy, czyli polską wersję angielskiego wydania The Vanishing of Flight MH370: The True Story of the Hunt for the Missing Malaysian Plane, które ukazało się w marcu 2016 roku na amerykańskim rynku.
Co się stało z samolotem lub też raczej – co mogło się z nim stać – odpowiedzieć na te pytania pomoże znakomicie udokumentowana książka Richarda Questa. Prowadzi ona czytelnika przez chronologię zdarzeń i jest swoistym lotniczym procesem poszlakowym. Na podstawie rozmów z dziesiątkami osób zaangażowanych w poszukiwania, z rodzinami ofiar, naukowcami i z politykami Richard Quest, wykorzystując doświadczenie dziennikarskie i znakomitą znajomość lotnictwa, próbuje drogą dedukcji ustalić najbardziej prawdopodobne hipotezy na temat tego, co wydarzyło się 8 marca 2014 roku. Jego pracę charakteryzuje zarówno niezwykle rzetelne podejście do faktów i danych, ale także ogromny szacunek do rodzin ofiar, z większością których się spotkał. Autor ani przez chwilę nie zapomina, że żyją oni w traumie wynikającej z braku odpowiedzi na pytanie, co stało się z ich najbliższymi. Przeżywanie takiej „niedokończonej” żałoby jest bardzo trudne.
Zaginiony lot MH370 ma jednak i szerszy, pozalotniczy wymiar. Jest on związany z niesamowicie ciekawą i barwną osobowością samego autora. Widzom regularnie oglądającym CNN, a jeszcze kilka lat temu BBC, Richarda Questa nie trzeba przedstawiać – jest on bowiem jednym z tzw. anchor, czyli wiodących prezenterów. Charakterystyczny brytyjski akcent połączony z lekko chrypiącym głosem uczyniły go niezwykle rozpoznawalnym dziennikarzem. Wyspecjalizował się w tematach ekonomicznych i lotniczych, choć ta druga jego pasja jest mniej znana. Dystans wobec samego siebie, poczucie humoru i energia, jaką wkłada w prezentację tematów na wizji, to źródło sukcesu jego autorskich programów Quest Means Business i Business Traveller. Cotygodniowy program o biznesowym podróżowaniu przyciąga przed telewizory wielu wiernych widzów, a Richard Quest cieszy się niezwykłą popularnością i szacunkiem w branży lotniczej. Wynika to zarówno z jego rzetelności i pasji do lotnictwa, ale także z charakteru – jest niezwykle miłym i otwartym człowiekiem.
Dlatego właśnie szefostwo IATA od lat powierza Richardowi Questowi prowadzenie najważniejszych paneli dyskusyjnych – można go spotkać z kamerą na targach lotniczych w Le Bourget, w Farnborough czy w Singapurze. Nie tylko o lotnictwo chodzi, lecz także o siłę sprawczą mediów. W książce znajduje się ciekawy rozdział poświęcony pracy CNN w pierwszych tygodniach po katastrofie Malaysia Airlines. Richard, mimo że sam jest dziennikarzem, dodaje krytyczne, ale i konstruktywne spojrzenie na rolę, jaką media elektroniczne odgrywają w dzisiejszym postrzeganiu branży lotniczej.
Jest to więc książka nie tylko dla pasjonatów lotnictwa, ale po prostu dla wszystkich ciekawych świata.
Życzę miłej lektury!
Sebastian MikoszFAKTY
SAMOLOT I PASAŻEROWIE
Numer rejestracyjny: 9M-MRO
Typ samolotu: Boeing 777-200ER
Data produkcji: 29 maja 2002 (11 lata, 9 miesięcy, 9 dni)
Liczba godzin w powietrzu: 53 464
Łączność: 3 radia VHF, 2 radia HF, 1 SATCOM, 2 transpondery ATC
Liczba osób na pokładzie: 239
Załoga: 12
Pasażerowie: 227
KRAJ POCHODZENIA PASAŻERÓW
Chiny: 152 (67 proc.)
Malezja: 50 (16 proc. pasażerów, łącznie z załogą 20 proc. osób na pokładzie)
Indonezja: 7 (3 proc.)
Australia: 6 (3 proc.)
Indie: 5 (2 proc.)
Francja: 4
Stany Zjednoczone: 3
Kanada, Iran, Nowa Zelandia, Ukraina: 2 ( z każdego z wymienionych krajów)
Hongkong, Holandia, Rosja, Tajwan: 1 (z każdego z wymienionych krajów)
PILOCI
Kapitan: Zaharie Ahmad Shah, Malezyjczyk, 53 lata; liczba wylatanych godzin: 18 365 Doświadczenie pilot boeinga 777: 8659 godzin; zatrudniony w Malaysia Airlines od 1981 roku
Pierwszy oficer: Fariq Abdul Hamid, Malezyjczyk, 27 lat; liczba wylatanych godzin: 2763 Doświadczenie pilot boeinga 777: 39 godzin; zatrudniony w Malaysia Airlines od 2007 roku
ZNANE POSTACI
Najib Razak – premier Malezji od kwietnia 2009 roku
Datuk Seri Hishammuddin Hussein – minister obrony narodowej Malezji, w czasie zaginięcia MH370 pełniący obowiązki ministra transportu
Dato’ Sri Azharuddin Abdul Rahman – dyrektor generalny, Departament Lotnictwa Cywilnego Malezji
Tony Abbott – premier Australii, 2 września 2013–2 września 2015
Warren Truss – wicepremier Australii
Angus Houston – główny koordynator Joint Agency Coordination Centre (JACC)
Jeff Zucker – prezes zarządu CNN Worldwide
LOT
8 MARCA (LOKALNEGO CZASU MALEZYJSKIEGO)
00.27 kołowanie samolotu na lotnisko
00.41 start
00.42 meldunek nad punktem Igari (punkt nawigacyjny)
00.50 komenda „wchodź FL350”
00.50 potwierdzenie FL350
1.01 polecenie osiągnięcia FL350
1.07 ostatnie połączenie z ACARS (zapewnienie o pełnych zbiornikach paliwa)
1.07 powtórzenie komendy osiągnięcia FL350
1.19 malezyjska kontrola ruchu lotniczego przekazuje nawigację samolotu do Wietnamu „Skontaktuj się z HCM 120,9, dobranoc”
1.19 odbiór „Dobranoc, Malaysian 370” – OSTATNIE SŁOWA
1.21 transponder zostaje wyłączony
1.22 ostatni odbiór radaru kontroli ruchu lotniczego (ATC) – prawdopodobnie punkt nawigacyjny BITOD
1.25 plan lotu MH370 „gubi” korelację z plotem radarowym
2.22 radar pierwotny po raz ostatni rejestruje samolot (radar malezyjski)
2.25 ostatnia próba wymiany komunikatu z samolotu (z nieznanej przyczyny)
2.39 nieudana próba połączenia telefonicznego z samolotem
3.41 drugie nawiązanie kontaktu z ziemi – sieć ACARS
4.41 trzecie nawiązanie kontaktu z ziemi – sieć ACARS
5.41 czwarte nawiązanie kontaktu z ziemi – sieć ACARS
6.30 planowany czas lądowania samolotu w Pekinie
6.41 piąte nawiązanie kontaktu z ziemi – sieć ACARS
7.13 nieudana próba połączenia telefonicznego z samolotem
7.24 Malaysia Airlines informują o zaginięciu samolotu
8.11 szósta próba nawiązania kontaktu z ziemi
8.19 siódma próba nawiązania kontaktu z SAMOLOTU (prawdopodobnie z powodu utraty mocy wskutek wyczerpania się paliwa)
9.15 nieudana próba nawiązania kontaktu z ziemi: samolot nie odpowiada
© CABLE NEWS NETWORK, INC. A TIME WARNER COMPANY.
ALL RIGHTS RESERVED.
HARMONOGRAM POSZUKIWAŃ
2014 ROK
8 marca MH370 startuje i znika
10 marca pierwsze informacje o zaginięciu przekazane podczas konferencji prasowej
15 marca premier Malezji przyznaje, że samolot zaginął; ustalenie korytarzy powietrznych
24 marca premier Malezji potwierdza, że samolot runął do wody nad południową częścią Oceanu Indyjskiego; rozpoczęcie poszukiwań na wybrzeżach Australii
28 marca strefa poszukiwań zostaje radykalnie przesunięta
7 kwietnia kuter „Ocean Shield” odnotowuje sygnał czarnych skrzynek, jak się okazuje fałszywy
14 kwietnia sonda podwodna Bluefin-21 przeszukuje najbardziej prawdopodobny obszar zatonięcia samolotu
28 maja Bluefin-21 kończy nieudane poszukiwania
29 maja początek batymetrycznego przeszukiwania obszaru
6 października „Go Phoenix”^() rozpoczyna poszukiwania podwodne obejmujące powierzchnię 67 tysięcy kilometrów kwadratowych
2015 ROK
25 stycznia władze malezyjskie podają, że MH370 uległ wypadkowi, wszystkich pasażerów i członków załogi uznaje się za zmarłych
16 kwietnia Malezja, Chiny i Australia ogłaszają poszerzenie obszaru poszukiwań do 120 tysięcy kilometrów kwadratowych
3 czerwca Malezja, Chiny i Australia informują, że jeśli poszukiwania nie przyniosą rezultatu, ich zakres nie zostanie poszerzony i akcja nie będzie kontynuowana
20 lipca morze wyrzuca na brzeg wyspy Reunion fragment, który uznaje się za część skrzydła MH370
3 września Francja potwierdza, że fragment „z pewnością” pochodzi z MH370
SKRÓTY
AAIB (Air Accidents Investigation Branch) – Brytyjska Komisja ds. Badania Wypadków Lotniczych
ACARS (Aircraft Communication and Reporting System) – dwustronny system komunikacji ze statkami powietrznymi
AMSA (Australian Maritime Safety Authority) – Australijski Urząd Bezpieczeństwa Morskiego
Załącznik numer 13 – załącznik do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym określający sposób badania wypadków i incydentów statków powietrznych
ATC (Air Traffic Control) – kontrola ruchu lotniczego
ATSB (Australian Transport Safety Bureau) – Australijskie Biuro Bezpieczeństwa Transportu, urząd badający przyczyny wypadków lotniczych
BEA (Bureau d’Enquêtes et d’Analyses) – Rada Bezpieczeństwa Transportu Publicznego, francuski urząd badający przyczyny wypadków lotniczych
CAAC (Civil Aviation Administration of China) – Chiński Urząd Lotnictwa Cywilnego
CVR (cockpit voice recorder) – rejestrator rozmów w kabinie załogi, jedna z dwóch czarnych skrzynek w samolotach pasażerskich
DCA (Department of Civil Aviation) ‒ Departament Lotnictwa Cywilnego, malezyjski organ badania wypadków lotniczych
FAA (Federal Aviation Administration) – Zarząd Lotnictwa Cywilnego (USA)
FDR (flight data recorder) – rejestrator danych lotu, jedna z dwóch czarnych skrzynek w samolotach pasażerskich
FO (first officer) – pierwszy oficer, młodszy pilot siedzący na prawym fotelu w kabinie samolotu
IATA (International Air Transport Association) – Międzynarodowe Zrzeszenie Przewoźników Powietrznych
ICAO (International Civil Aviation Organization) ‒ Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego (ONZ)
JACC (Joint Agency Coordination Centre) – Centrum Koordynujące Poszukiwania, australijski ośrodek utworzy przez rząd w celu wspierania poszukiwań MH370
KLIA (Kuala Lumpur International Airport) – Międzynarodowe Lotnisko w Kuala Lumpur, zwane też KUL
NTSB (National Transportation Safety Board) – Narodowa Rada Bezpieczeństwa Transportu, amerykańska organizacja zajmująca się badaniem przyczyn wypadków
Był początek czerwca 2015 roku; właśnie trwało coroczne walne zgromadzenie Międzynarodowego Stowarzyszenia Transportu Lotniczego IATA w Miami. Walne zgromadzenie trwa zazwyczaj trzy dni i zjawiają się na nim prawie wszyscy prezesi dwustu siedemdziesięciu linii lotniczych z całego świata, zrzeszonych w tej naprawdę wyjątkowej organizacji. Powiedzieć, że to spotkanie branżowe, to jakby nic nie powiedzieć – to najważniejsze spotkanie światowego lotnictwa cywilnego. Otwarcie obrad w Miami nastąpiło mniej więcej po piętnastu miesiącach od zniknięcia Boeinga 777 Malaysian Airlines o numerze rejsu MH370, lecącego z Kuala Lumpur do Pekinu. Co się stało z tym samolotem? To pytanie zadawali sobie wszyscy. Temat wciąż był aktualny. Trzy miesiące po wypadku walne zgromadzenie IATA odbywało się w Doha, w Katarze. Pamiętam jednak dobrze, że wtedy wszystkim uczestnikom wydawało się, że prowadzone aktywne poszukiwania doprowadzą do szybkiego odnalezienia maszyny. Dyskusje toczyły się w trochę plotkarskim stylu: Dlaczego to trwa tak długo? Jaka hipoteza jest najbardziej prawdopodobna? Co mówią ludzie z Malaysian Airlines? Na pewno nie było żadnych głosów wyrażających wątpliwość, czy maszyna kiedykolwiek się odnajdzie. W Miami temat powrócił, ale w innej postaci – już jako poważny światowy problem. Dominował rodzaj zaskoczenia połączonego z zatrwożeniem. Temat był ciągle żywy, nie zniknął. Dopiero po upływie pewnego czasu branża zaczęła tak naprawdę rozumieć znaczenie tego, co się wydarzyło. Linie co i rusz ogłaszały, że stawiają na coraz dalsze bezpośrednie połączenia, samoloty mają coraz dłuższy zasięg; uśmiechy jednak zamierały, kiedy wybijał się fakt, że większość rejsów będzie się odbywała nad ogromnymi obszarami mórz i oceanów… Po zniknięciu samolotu Malysian pojawiło się bowiem nowe, naprawdę światowe wyzwanie: taka sytuacja nie może się nigdy więcej powtórzyć. Jak duże zmiany trzeba więc będzie wprowadzić do radarów, samolotów, satelitów i wielu innych urządzeń, jeśli ten samolot się nigdy nie odnajdzie? I w tej właśnie, dość ciężkawej, atmosferze Richard Quest wyznał nam na jednym ze spotkań, że zbiera materiały do książki na temat tego wypadku. W mediach, na portalach, ale i podczas dyskusji toczonych w branży lotniczej, wszyscy powtarzali te same hipotezy. Nikt jednak nie usystematyzował tej wiedzy, nie spisał faktów i nie przeanalizował niezliczonej ilości domysłów, scenariuszy, a czasami wręcz niestworzonych historii. Pięćdziesięciopięcioletni prawnik z Liverpoolu, od lat pracujący jako dziennikarz i korespondent lotniczy CNN, postanowił to zrobić.
Trzymacie Państwo w ręku owoc tej pracy, czyli polską wersję angielskiego wydania The Vanishing of Flight MH370: The True Story of the Hunt for the Missing Malaysian Plane, które ukazało się w marcu 2016 roku na amerykańskim rynku.
Co się stało z samolotem lub też raczej – co mogło się z nim stać – odpowiedzieć na te pytania pomoże znakomicie udokumentowana książka Richarda Questa. Prowadzi ona czytelnika przez chronologię zdarzeń i jest swoistym lotniczym procesem poszlakowym. Na podstawie rozmów z dziesiątkami osób zaangażowanych w poszukiwania, z rodzinami ofiar, naukowcami i z politykami Richard Quest, wykorzystując doświadczenie dziennikarskie i znakomitą znajomość lotnictwa, próbuje drogą dedukcji ustalić najbardziej prawdopodobne hipotezy na temat tego, co wydarzyło się 8 marca 2014 roku. Jego pracę charakteryzuje zarówno niezwykle rzetelne podejście do faktów i danych, ale także ogromny szacunek do rodzin ofiar, z większością których się spotkał. Autor ani przez chwilę nie zapomina, że żyją oni w traumie wynikającej z braku odpowiedzi na pytanie, co stało się z ich najbliższymi. Przeżywanie takiej „niedokończonej” żałoby jest bardzo trudne.
Zaginiony lot MH370 ma jednak i szerszy, pozalotniczy wymiar. Jest on związany z niesamowicie ciekawą i barwną osobowością samego autora. Widzom regularnie oglądającym CNN, a jeszcze kilka lat temu BBC, Richarda Questa nie trzeba przedstawiać – jest on bowiem jednym z tzw. anchor, czyli wiodących prezenterów. Charakterystyczny brytyjski akcent połączony z lekko chrypiącym głosem uczyniły go niezwykle rozpoznawalnym dziennikarzem. Wyspecjalizował się w tematach ekonomicznych i lotniczych, choć ta druga jego pasja jest mniej znana. Dystans wobec samego siebie, poczucie humoru i energia, jaką wkłada w prezentację tematów na wizji, to źródło sukcesu jego autorskich programów Quest Means Business i Business Traveller. Cotygodniowy program o biznesowym podróżowaniu przyciąga przed telewizory wielu wiernych widzów, a Richard Quest cieszy się niezwykłą popularnością i szacunkiem w branży lotniczej. Wynika to zarówno z jego rzetelności i pasji do lotnictwa, ale także z charakteru – jest niezwykle miłym i otwartym człowiekiem.
Dlatego właśnie szefostwo IATA od lat powierza Richardowi Questowi prowadzenie najważniejszych paneli dyskusyjnych – można go spotkać z kamerą na targach lotniczych w Le Bourget, w Farnborough czy w Singapurze. Nie tylko o lotnictwo chodzi, lecz także o siłę sprawczą mediów. W książce znajduje się ciekawy rozdział poświęcony pracy CNN w pierwszych tygodniach po katastrofie Malaysia Airlines. Richard, mimo że sam jest dziennikarzem, dodaje krytyczne, ale i konstruktywne spojrzenie na rolę, jaką media elektroniczne odgrywają w dzisiejszym postrzeganiu branży lotniczej.
Jest to więc książka nie tylko dla pasjonatów lotnictwa, ale po prostu dla wszystkich ciekawych świata.
Życzę miłej lektury!
Sebastian MikoszFAKTY
SAMOLOT I PASAŻEROWIE
Numer rejestracyjny: 9M-MRO
Typ samolotu: Boeing 777-200ER
Data produkcji: 29 maja 2002 (11 lata, 9 miesięcy, 9 dni)
Liczba godzin w powietrzu: 53 464
Łączność: 3 radia VHF, 2 radia HF, 1 SATCOM, 2 transpondery ATC
Liczba osób na pokładzie: 239
Załoga: 12
Pasażerowie: 227
KRAJ POCHODZENIA PASAŻERÓW
Chiny: 152 (67 proc.)
Malezja: 50 (16 proc. pasażerów, łącznie z załogą 20 proc. osób na pokładzie)
Indonezja: 7 (3 proc.)
Australia: 6 (3 proc.)
Indie: 5 (2 proc.)
Francja: 4
Stany Zjednoczone: 3
Kanada, Iran, Nowa Zelandia, Ukraina: 2 ( z każdego z wymienionych krajów)
Hongkong, Holandia, Rosja, Tajwan: 1 (z każdego z wymienionych krajów)
PILOCI
Kapitan: Zaharie Ahmad Shah, Malezyjczyk, 53 lata; liczba wylatanych godzin: 18 365 Doświadczenie pilot boeinga 777: 8659 godzin; zatrudniony w Malaysia Airlines od 1981 roku
Pierwszy oficer: Fariq Abdul Hamid, Malezyjczyk, 27 lat; liczba wylatanych godzin: 2763 Doświadczenie pilot boeinga 777: 39 godzin; zatrudniony w Malaysia Airlines od 2007 roku
ZNANE POSTACI
Najib Razak – premier Malezji od kwietnia 2009 roku
Datuk Seri Hishammuddin Hussein – minister obrony narodowej Malezji, w czasie zaginięcia MH370 pełniący obowiązki ministra transportu
Dato’ Sri Azharuddin Abdul Rahman – dyrektor generalny, Departament Lotnictwa Cywilnego Malezji
Tony Abbott – premier Australii, 2 września 2013–2 września 2015
Warren Truss – wicepremier Australii
Angus Houston – główny koordynator Joint Agency Coordination Centre (JACC)
Jeff Zucker – prezes zarządu CNN Worldwide
LOT
8 MARCA (LOKALNEGO CZASU MALEZYJSKIEGO)
00.27 kołowanie samolotu na lotnisko
00.41 start
00.42 meldunek nad punktem Igari (punkt nawigacyjny)
00.50 komenda „wchodź FL350”
00.50 potwierdzenie FL350
1.01 polecenie osiągnięcia FL350
1.07 ostatnie połączenie z ACARS (zapewnienie o pełnych zbiornikach paliwa)
1.07 powtórzenie komendy osiągnięcia FL350
1.19 malezyjska kontrola ruchu lotniczego przekazuje nawigację samolotu do Wietnamu „Skontaktuj się z HCM 120,9, dobranoc”
1.19 odbiór „Dobranoc, Malaysian 370” – OSTATNIE SŁOWA
1.21 transponder zostaje wyłączony
1.22 ostatni odbiór radaru kontroli ruchu lotniczego (ATC) – prawdopodobnie punkt nawigacyjny BITOD
1.25 plan lotu MH370 „gubi” korelację z plotem radarowym
2.22 radar pierwotny po raz ostatni rejestruje samolot (radar malezyjski)
2.25 ostatnia próba wymiany komunikatu z samolotu (z nieznanej przyczyny)
2.39 nieudana próba połączenia telefonicznego z samolotem
3.41 drugie nawiązanie kontaktu z ziemi – sieć ACARS
4.41 trzecie nawiązanie kontaktu z ziemi – sieć ACARS
5.41 czwarte nawiązanie kontaktu z ziemi – sieć ACARS
6.30 planowany czas lądowania samolotu w Pekinie
6.41 piąte nawiązanie kontaktu z ziemi – sieć ACARS
7.13 nieudana próba połączenia telefonicznego z samolotem
7.24 Malaysia Airlines informują o zaginięciu samolotu
8.11 szósta próba nawiązania kontaktu z ziemi
8.19 siódma próba nawiązania kontaktu z SAMOLOTU (prawdopodobnie z powodu utraty mocy wskutek wyczerpania się paliwa)
9.15 nieudana próba nawiązania kontaktu z ziemi: samolot nie odpowiada
© CABLE NEWS NETWORK, INC. A TIME WARNER COMPANY.
ALL RIGHTS RESERVED.
HARMONOGRAM POSZUKIWAŃ
2014 ROK
8 marca MH370 startuje i znika
10 marca pierwsze informacje o zaginięciu przekazane podczas konferencji prasowej
15 marca premier Malezji przyznaje, że samolot zaginął; ustalenie korytarzy powietrznych
24 marca premier Malezji potwierdza, że samolot runął do wody nad południową częścią Oceanu Indyjskiego; rozpoczęcie poszukiwań na wybrzeżach Australii
28 marca strefa poszukiwań zostaje radykalnie przesunięta
7 kwietnia kuter „Ocean Shield” odnotowuje sygnał czarnych skrzynek, jak się okazuje fałszywy
14 kwietnia sonda podwodna Bluefin-21 przeszukuje najbardziej prawdopodobny obszar zatonięcia samolotu
28 maja Bluefin-21 kończy nieudane poszukiwania
29 maja początek batymetrycznego przeszukiwania obszaru
6 października „Go Phoenix”^() rozpoczyna poszukiwania podwodne obejmujące powierzchnię 67 tysięcy kilometrów kwadratowych
2015 ROK
25 stycznia władze malezyjskie podają, że MH370 uległ wypadkowi, wszystkich pasażerów i członków załogi uznaje się za zmarłych
16 kwietnia Malezja, Chiny i Australia ogłaszają poszerzenie obszaru poszukiwań do 120 tysięcy kilometrów kwadratowych
3 czerwca Malezja, Chiny i Australia informują, że jeśli poszukiwania nie przyniosą rezultatu, ich zakres nie zostanie poszerzony i akcja nie będzie kontynuowana
20 lipca morze wyrzuca na brzeg wyspy Reunion fragment, który uznaje się za część skrzydła MH370
3 września Francja potwierdza, że fragment „z pewnością” pochodzi z MH370
SKRÓTY
AAIB (Air Accidents Investigation Branch) – Brytyjska Komisja ds. Badania Wypadków Lotniczych
ACARS (Aircraft Communication and Reporting System) – dwustronny system komunikacji ze statkami powietrznymi
AMSA (Australian Maritime Safety Authority) – Australijski Urząd Bezpieczeństwa Morskiego
Załącznik numer 13 – załącznik do Konwencji o międzynarodowym lotnictwie cywilnym określający sposób badania wypadków i incydentów statków powietrznych
ATC (Air Traffic Control) – kontrola ruchu lotniczego
ATSB (Australian Transport Safety Bureau) – Australijskie Biuro Bezpieczeństwa Transportu, urząd badający przyczyny wypadków lotniczych
BEA (Bureau d’Enquêtes et d’Analyses) – Rada Bezpieczeństwa Transportu Publicznego, francuski urząd badający przyczyny wypadków lotniczych
CAAC (Civil Aviation Administration of China) – Chiński Urząd Lotnictwa Cywilnego
CVR (cockpit voice recorder) – rejestrator rozmów w kabinie załogi, jedna z dwóch czarnych skrzynek w samolotach pasażerskich
DCA (Department of Civil Aviation) ‒ Departament Lotnictwa Cywilnego, malezyjski organ badania wypadków lotniczych
FAA (Federal Aviation Administration) – Zarząd Lotnictwa Cywilnego (USA)
FDR (flight data recorder) – rejestrator danych lotu, jedna z dwóch czarnych skrzynek w samolotach pasażerskich
FO (first officer) – pierwszy oficer, młodszy pilot siedzący na prawym fotelu w kabinie samolotu
IATA (International Air Transport Association) – Międzynarodowe Zrzeszenie Przewoźników Powietrznych
ICAO (International Civil Aviation Organization) ‒ Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego (ONZ)
JACC (Joint Agency Coordination Centre) – Centrum Koordynujące Poszukiwania, australijski ośrodek utworzy przez rząd w celu wspierania poszukiwań MH370
KLIA (Kuala Lumpur International Airport) – Międzynarodowe Lotnisko w Kuala Lumpur, zwane też KUL
NTSB (National Transportation Safety Board) – Narodowa Rada Bezpieczeństwa Transportu, amerykańska organizacja zajmująca się badaniem przyczyn wypadków
więcej..
