Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

  • Empik Go W empik go

Grammatyka polska dla dzieci krótko zebrana - ebook

Wydawnictwo:
Rok wydania:
2011
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu. Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
, MOBI
Format MOBI
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najczęściej wybieranych formatów wśród czytelników e-booków. Możesz go odczytać na czytniku Kindle oraz na smartfonach i tabletach po zainstalowaniu specjalnej aplikacji. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Multiformat
E-booki w Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu. Oznacza to, że po dokonaniu zakupu, e-book pojawi się na Twoim koncie we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu.
(2w1)
Multiformat
E-booki sprzedawane w księgarni Virtualo.pl dostępne są w opcji multiformatu - kupujesz treść, nie format. Po dodaniu e-booka do koszyka i dokonaniu płatności, e-book pojawi się na Twoim koncie w Mojej Bibliotece we wszystkich formatach dostępnych aktualnie dla danego tytułu. Informacja o dostępności poszczególnych formatów znajduje się na karcie produktu przy okładce. Uwaga: audiobooki nie są objęte opcją multiformatu.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Grammatyka polska dla dzieci krótko zebrana - ebook

Klasyka na e-czytnik to kolekcja lektur szkolnych, klasyki literatury polskiej, europejskiej i amerykańskiej w formatach ePub i Mobi. Również miłośnicy filozofii, historii i literatury staropolskiej znajdą w niej wiele ciekawych tytułów.

Seria zawiera utwory najbardziej znanych pisarzy literatury polskiej i światowej, począwszy od Horacego, Balzaca, Dostojewskiego i Kafki, po Kiplinga, Jeffersona czy Prousta. Nie zabraknie w niej też pozycji mniej znanych, pióra pisarzy średniowiecznych oraz twórców z epoki renesansu i baroku.

Kategoria: Klasyka
Zabezpieczenie: brak
Rozmiar pliku: 201 KB

FRAGMENT KSIĄŻKI

GRAM­MA­TY­KA POL­SKA DLA DZIE­CI KRÓT­KO ZE­BRA­NA

przez

Ada­ma Sta­ni­sła­wa Kra­siń­skie­go

Pi­ja­ra.

To twój daw­ny zna­jo­my, to dźwięk pol­skiej mowy.

A. M.

Wil­no,

W Dru­kar­ni Dy­ece­zal­nej u XX. Mis­sio­na­rzy

Na­kła­dem Au­to­ra

1836 r.

Do­zwa­la się dru­ko­wać z wa­run­kiem, aby po wy­dru­ko­wa­niu zło­żo­ne były w Ko­mi­te­cie Cen­zu­ry trzy exem­pla­rze. Wil­no 10 stycz­nia 1836 roku.

Cen­zor Jan de Nève.

JA­ŚNIE WIEL­MOŻ­NE­MU

LU­DWI­KO­WI

KRO­PIŃ­SKIE­MU

AU­TO­RO­WI LUD­GAR­DY

GE­NE­RA­ŁO­WI BY­ŁYCH WOJSK POL­SKICH

NA PA­MIĄT­KĘ CHWIL SŁOD­KO SPĘ­DZO­NYCH W WO­RON­CZY­N1E

PO­SWIĘ­CA

A. S. Kra­sin­ski.PRZE­MO­WA.

Ko­cha­ne dzie­ci! to dzieł­ko dla was na­pi­sa­ne. Uczcie się z nie­go za­sad mowy pol­skiej. Kil­ka­na­ście mamy Gram­ma­tyk pol­skich. Po Ja­nu­szow­skim, Mes­gnie­nie, Mal­czow­skim, Ma­lic­kim i Woj­nie, Onu­fry Kop­czyń­ski Pi­jar, za­słu­żył na imie pra­wo­daw­cy ję­zy­ka pol­skie­go. Mamy Gram­ma­ty­ki: Trąb­czyń­skie­go, Bandt­kie­go, Szum­skie­go, Szy­lar­skie­go, Mucz­kow­skie­go, Ja­ku­bo­wi­cza, Boh­da­no­wi­cza, Mro­ziń­skie­go, Bo­ro­dzi­cza, Kur­ha­no­wi­cza. Z tych więc źró­deł krót­kie to dzieł­ko ze­bra­łem dla was, ko­cha­ne dziat­ki. Umie­ści­łem for­mo­wa­nie cza­sów, aże­by wam uła­twić cza­so­wa­nia pol­skie. Wy­mie­ni­łem nie­któ­re błę­dy gram­ma­tycz­ne, aże­by­ście ich unik­nąć mo­gły. Trzy­ma­łem się pi­sow­ni po­da­nej przez De­pu­ta­cya To­wa­rzy­stwa przy­ja­ciół nauk: zda­wa­ło mi się bo­wiem, że ta pi­sow­nia naj­więk­szą mieć po­wa­gę po­win­na. Sta­nie się za­do­syć moim chę­ciom, je­że­li czy­sto po pol­sku mó­wić i pi­sać bę­dzie­cie.WSTĘP.

Gra­ma­ty­ka jest na­uką do­bre­go mó­wie­nia i pi­sa­nia: czy­li kró­cej mó­wiąc: jest na­uką mowy.

Mowa jest ob­ra­zem my­śli, czy­li in­a­czej: jest to spo­sób wy­ja­wie­nia my­śli na­szych, za po­mo­cą gło­su.

Mowa skła­da się z wy­ra­zów.

Wy­ra­zy, skła­da­ją się ze zgło­sek, czy­li syl­lab, np. Ro­dzi-ce.

Zgło­ski czy­li syl­la­by, skła­da­ją się z li­ter, czy­li gło­sek.

Gło­sek w pol­skim ję­zy­ku jest dwa­dzie­ścia pięć, a te są: a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, I, ł, m, n, o, p, r, s, t, u, w, x, y, z.

Zbiór wszyst­kich gło­sek, na­zy­wa się abe­ca­dłem, albo al­fa­be­tem.

Gło­ski dzie­lą się na sa­mo­gło­ski i spół­gło­ski.

Sa­mo­gło­ska, jest ta gło­ska, któ­ra wy­ma­wia się bez po­mo­cy in­nych, np. a, o.

Spół­gło­ska, jest ta, któ­ra wy­ma­wia się za po­mo­cą in­nych, np. b. Tak jak gdy­by było be

Z po­łą­cze­nia sa­mo­gło­sek ze spół­gło­ska­mi, po­wsta­ją, syl­la­by, czy­li zgło­ski, np. sen.

Zgło­ska czy­li syl­la­ba, jest po­łą­cze­nie jed­nej sa­mo­gło­ski, z jed­ną, lub kil­ką spół­gło­ska­mi np. Ro­dzi-ce.

Jed­na, lub kil­ka spół­gło­sek, bez sa­mo­gło­ski, nie mogą zło­żyć syl­la­by, np. bcd.

Jed­na sa­mo­gło­ska bez spół­gło­ski może zło­żyć syl­la­bę, np. A-zy-a.

Zgło­ska zło­żo­na z dwóch sa­mo­gło­sek na­zy­wa s dwu­gło­ską, np. Au­tor.

Ze zgło­sek czy­li syl­lab po­wsta­ją wy­ra­zy.

Wy­raz jest zna­kiem ja­kie­goś wy­obra­że­nia.

Z wy­ra­zów i my­śli two­rzy się mowa.

PRA­WI­DŁA CZY­TA­NIA POL­SKIE­GO.

Pra­wi­dło ogól­ne czy­ta­nia pol­skie­go jest ta­kie: jak się pi­sze, lak się czy­ta.

Uwa­żać jed­nak po­trze­ba że:

E kre­sko­wa­ne wy­ma­wia się pra­wie jak i, czte­ry j mle­ko, i t… d.

O kre­sko­wa­ne wy­ma­wia się pra­wie jak u, np Bóg, wó­dzi lód, i t… d.

Spół­gło­ski: b, c, m, n p, s. w, z, je­że­li mają nad sobą kre­skę, wy­ma­wia­ją się mięk­ko, np. Staś, wróć, koń, i t… d.

Przed­ostat­nia zgło­ska za­wsze się prze­dłu­ża, n p pi­sa­łem… i t… d… wy­ją­tek… sta­no­wią przy­rost­ki bym, byś, by­śmy, by­ście, i t… d… np. na­pi­sał­bym, zro­bił­bym, i t… d.

Nad­to uwa­żać trze­ba na zna­mio­na pi­sar­skie, jako to:

Kom­ma czy­li prze­ci­nek ozna­cza,. że głos po­trze­ba prze­rwać, nie spusz­cza­jąc go, ani za­wie­sza­jąc.

Śred­nik ozna­cza… że głos za­wie­sić po­trze­ba.

Dwu­kro­pek ozna­cza, że głos tro­chę, lecz nie zu­peł­nie spu­ścić po­trze­ba.

Pe­ry­od ozna­cza, że głos za­peł­nię spu­ścić po­trze­ba.ROZ­DZIAŁ PIERW­SZY

O CZĘ­ŚCIACH MOWY I ICH OD­MIA­NACH.

§. I. PO­DZIAŁ MOWY

Czę­ści mowy jest ośm, a te są Imię, Za­imek, Sło­wo, Imie­słów, Przy­słó­wek Przy­imek, Spój­nik j Wy­krzyk­nik.

Dzie­lą się one na od­mien­ne i nie­odmien­ne.

Od­mien­ne są te, któ­re od­mie­nia­ją swo­je za­koń­cze­nie, np. uczeń, nia, ro­bię, bisz, i t… d.

Nie­odmien­ne są te, któ­re nie­odmie­nia­ją swe­go za­koń­cze­nia, np. albo, do, i t… d.

Od­mien­nych jest czte­ry: Imię, Za­imek, Sło­wo, Imie­słów.

Nie­odmien­nych tak­że czte­ry: Przy­słó­wek, Przy­imek, Spój­nik i Wy­krzyk­nik.

Imię, jest część mowy od­mien­na, któ­ra ozna­cza na­zwi­sko oso­by, lub rze­czy, np. Uczeń, książ­ka, pió­ro, i t… d.

Za­imek, jest część mowy od­mien­na, któ­ra się kła­dzie za­miast imie­nia, np. ja, ty, on, ten któ­ry, i t… d.

Sło­wo, jest część mowy od­mien­na, któ­ra ozna­cza zda­nie o rze­czy, i sta­no­wi do­peł­nie­nie sen­su, je­stem, czy­tam, uczę się, i t… d

Imie­słów, jest to przy­miot­nik po­cho­dzą­cy od r wa, np. czy­ta­ją­cy uczą­cy się, ko­cha­ny, i t… d.

Przy­słó­wek, jest część mowy nie­odmien­na, któ­ra się kła­dzie przy sło­wie, lub przy­miot­ni­ku, do­po­ma­ga­jąc mu do wy­ra­że­nia ja­kiej oko­licz­no­ści, np. bar­dzo) pięk­nie, do­brze, i t… d.

Przy­imek, jest część mowy nie­odmien­na, któ­ra kła­dzie się przy imie­niu, i rzą­dzi przy­pad­kiem, np. iv, na, bez, od, i t… d.

Spój­nik, jest część mowy nie­odmien­na, któ­ra spa­ja dwa wy­ra­zy lub dwie my­śli, np. i, lub, lecz, więc, i t… d.

"Wy­krzyk­nik", jest część mowy nie­odmien­na, któ­ra ozna­cza ja­kieś wzru­sze­nie du­szy, np. Ach! Aj! O ! Bia­da! i t, d.

§. II. PO­DZIAŁ IMIE­NIA.

li­nie jest tro­ja­kie: rze­czow­ne, przy­miot­ne i licz­bo­we.

Imie rze­czow­ne, jest to, któ­re ozna­cza rzecz, np. Książ­ka, Dóm, i t… d.

Przy­miot­ne, ozna­cza przy­miot, np. do­bry, pięk­ny, i t… d.

Licz­bo­we, ozna­cza licz­bę, np. dwa, pięć, sto, i t… d.

Imie rze­czow­ne jest tro­ja­kie: wła­ści­we, po­spo­li­te i zbio­ro­we.

Wła­ści­we, któ­re jed­nej rze­czy słu­ży, np. Ros­sya, Pe­terz­burg, War­sza­wa, i t… d.

Po­spo­li­te, któ­re wie­lu rze­czom słu­ży, np. na­uka, drze­wo, i t… d.

Zbio­ro­we, któ­re pod jed­nem na­zwi­skiem wie­le rze­czy za­my­ka, np. po­spól­stwo, tłum, zgro­ma­dze­nie, i t… d.

§ III. OD­MIA­NY IMION RZE­CZOW­NYCH.

Imie rze­czow­ne, od­mie­nia się przez ro­dza­je, licz­by i przy­pad­ki.

Ro­dza­jów jest trzy:

Męz­ki, np. uczeń, i t… d.

Żeń­ski np. mat­ka, i t… d.

Ni­ja­ki, np. pió­ro, i t… d.

Liczb jest dwie: Po­je­dyn­cza, któ­ra ozna­cza jed­nę rzecz, uczeń, i t… d.

Mno­ga, któ­ra ozna­cza wie­le rze­czy, np. ucznio­wie, i t… d.

Przy­pad­ków jest siedm.

Pierw­szy przy­pa­dek od­po­wia­da na py­ta­nie: Kto albo co?

Dru­gi: Kogo, cze­go, czyj?

Trze­ci: Komu, cze­mu?

Czwar­ty: Kogo, co?

Pią­ty: O !

Szó­sty: Kim, czem?

Siód­my: W kim, w czem, na kim, na czem, przy kim, przy czem, i t… d.

Kto uży­wa się do rze­czy ży­ją­cych. Co, do nie­ży­ją­cych.

Przy­pa­dek, jest to od­mia­na za­koń­cze­nia.

Przy­pad­ko­wa­nie czy­li De­kli­na­cya, jest to od­mia­na imion, przez ro­dza­je, licz­by i przy­pad­ki.

For­ma, jest to wzór po­dług któ­re­go od­mie­nia się pew­na licz­ba imion.

Form przy­pad­ko­wa­nia na imio­na rze­czow­ne, jest: trzy.

Po­zna­je się do któ­rej for­my ja­kie imie na­le­ży, po ro­dza­ju, i tak:

Do for­my pierw­szej, na­le­żą imio­na ro­dza­ju męz­kie­go, np. Uczeń, Orzeł, Ogród, i t… d.

Do dru­giej, ro­dza­ju żeń­skie­go, np. mat­ka, i t… d.

Do for­my trze­ciej na­le­żą imio­na ro­dza­ju ni­ja­kie­go, np. sło­wo, cie­lę, imię, i t… d.

For­my przy­pad­ko­wa­nia, po­trzeb­ne są na to, aże­by na­uczyw­szy się od­mie­niać kil­ka imion, moż­na było wszyst­kie od­mie­niać.

§. IV. PRZY­PAD­KO­WA­NIE IMION RZE­CZOW­NYCH.

FOR­MA PIERW­SZA.

Licz­ba po­je­dyn­cza.

1. Uczeń – – – Orzeł – – – Ogród

2. Ucznia – – – Orła – – – Ogro­du

3. Ucznio­wi – – – Or­ło­wi – – – Ogro­do­wi

4. Ucznia – – – Orła – – – Ogród

5. o Uczniu! – – – Orle! – – – Ogro­dzie!

6. Uczniem – – – Or­łem – – – Ogro­dem

7. przy Uczniu – – – przy Orle – – – w Ogro­dzie

Licz­ba mno­ga.

1. Ucznio­wie – – – Orły – – – Ogro­dy

2. Uczniów – – – Or­łów – – – Ogro­dów

3. Uczniom – – – Or­łom – – – Ogro­dom

4. Uczniów – – – Orły – – – Ogro­dy

5. o Ucznio­wie! – – – Orły! – – – Ogro­dy!

6. Ucznia­mi – – – Or­ła­mi – – – Ogro­da­mi

7. przy Uczniach – Po­dług tego wzo­ru od­mie­nia­ją się imio­na ludz­kie np Król, Pan, Syn, i t… d.

przy Or­łach – Po­dług tego wzo­ru od­mie­nia­ją się imio­na zwie­rzę­ce,np. ptak, lew, i t… d.

w Ogro­dach – Po­dług tego wzo­ru od­mie­nia­ją się imio­na nie­ży­wot­ne np. stół, dóm, i t… d.

FOR­MA­DRU­GA.

Licz­ba po­je­dyn­cza.
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: