O kalendarzu arabsko-tureckim - ebook

KA­LEN­DARZ ARAB­SKI.

Dzień 15 Lip­ca roku 622 Ery Chrze­ści­jań­skiej pa­mięt­ny uciecz­ką Ma­cho­me­ta, przed ści­ga­ją­cą go sek­tą Ko­rej­szów, z ro­dzin­nej Mek­ki do Me­di­ny, jest Erą Ara­bów szcze­gól­nie, zwo­len­ni­ków Ma­cho­me­ta ogól­nie, zwa­ną He­dźra (uciecz­ka) czy­li He­gi­ra. Uro­dzo­ny roku 571 umarł Ma­cho­met w 63cim roku ży­cia swe­go a w 12ym He­gi­ry, utwier­dziw­szy swo­je i swej re­li­gii pa­no­wa­nie. Na roz­wa­li­nach Chrze­ści­jań­stwa do po­tę­gi zga­słych Rzy­mian wzniósł pań­stwo Ma­cho­me­ta Omar (634-644) dru­gi po nim Ka­lif to­jest na­stęp­ca, któ­ry w pod­bi­tym przez sie­bie na Gre­kach Egip­cie znisz­czył ogniem naj­sza­cow­niej­szy i naj­daw­niej­szy zbiór pło­dów ro­zu­mu ludz­kie­go, Bi­blio­te­kę Alek­san­dryj­ską. Ten sam Omar za­pro­wa­dził mię­dzy Ara­bów He­gi­rę, jako Erę ich ra­chu­by cza­su, i taki, zwłasz­cza co do na­zwisk dni ty­go­dnio­wych i mie­się­cy, Ka­len­darz, z ja­kim się tu mamy obe­znać.

Mie­sią­ce swe­go księ­ży­co­we­go roku za­czy­na­ją Ara­bo­wie od pierw­sze­go po­ka­za­nia się skraw­ka księ­ży­ca w po­rze wie­czor­nej. Po­nie­waż oni bie­gów słoń­ca i księ­ży­ca nie ze­spo­la­ją; więc po­czą­tek ich księ­ży­co­we­go roku w okre­sie oko­ło 33 lat sło­necz­nych, co­fa­jąc się cią­gle, przy­pa­da w każ­dej ze czte­rech pór roku. Dzień za­czy­na­ją z za­cho­dem słoń­ca: dla tego dają nocy pierw­szeń­stwo nad dniem na­tu­ral­nym i da­tu­ją we­dług nocy nie we­dług dni. Dobę czy­li dzień cy­wil­ny dzie­lą na 24 go­dzin, któ­rych po­ło­wa idzie na noc, po­ło­wa na dzień na­tu­ral­ny. Sie­dem dob skła­da­ją ty­dzień. Z tych pierw­sza, po­czy­na­ją­ca się z za­cho­dem słoń­ca w So­bo­tę, na­zy­wa się:

Jaum el ahad = dzień 1szy, Nie­dzie­la;

Jaum el ith­na­in : = dzień 2gi

Jaum el tha­la­ta = dzień 3ci,

Jaum el ar­baa = dzień 4ty

Jaum el cha­mis = dzień 5ty