Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Katecheta nr 04/2015 - ebook

Wydawnictwo:
Seria:
Data wydania:
21 kwietnia 2015
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Produkt niedostępny.  Może zainteresuje Cię

Katecheta nr 04/2015 - ebook

W kwietniowym numerze "Katechety":

  • Wspomagająca i alternatywna komunikacja (AAC) szansą dla rozwoju katechezy dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych (ASD) - Natalia Walkowiak
  • Projekt zajęć dla przedszkoli o tym jak poznać świętych - Dorota Szlendak
  • Propozycja zajęć na biały tydzień dla dzieci po Pierwszej Komunii Świętej - Joanna Staniś- Rzepka
  • Materiały dla szkoły specjalnej przygotowujące do świadomego przystępowania do spowiedzi- Monika Topolewska
  • Scenariusze lekcji dla młodzieży w oparciu o Katechizm Kościoła katolickiego dla młodych "Youcat"
Kategoria: Duchowość
Zabezpieczenie: Watermark
Watermark
Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
Rozmiar pliku: 4,8 MB

FRAGMENT KSIĄŻKI

Drodzy Czytelnicy!

Zmartwychwstał już Chrystus,

Pan mój i nadzieja.

W czasie audiencji generalnej w oktawie Wielkanocy 14 kwietnia 2004 roku św. Jan Paweł II mówił między innymi: „Chrystus zwycięża zło i śmierć! To radosne orędzie rozbrzmiewa w tych dniach w sercu Kościoła. Zwyciężywszy śmierć, Chrystus obdarza nieskończonym życiem tych, którzy Go przyjmują i wierzą w Niego. Jego śmierć i zmartwychwstanie stanowią zatem fundament wiary Kościoła”.

Niech Dobra Nowina o zmartwychwstaniu Chrystusa nieustannie przemienia nasze życie i stanie się dla nas źródłem niegasnącej nadziei i siły.

Niech Zmartwychwstały rozjaśnia nasze umysły i rozgrzewa nasze serca, prowadząc do autentycznej mądrości i pokoju, których świat dać nie może.

Redakcja------------------------------------------------------------------------

Wspomagająca i alternatywna komunikacja (AAC) szansą dla rozwoju katechezy dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych (ASD)

Natalia Walkowiak

Podejmując pracę z dzieckiem ze spektrum autyzmu, należy stosować jasne, proste komunikaty, podparte symbolami graficznymi, jak również wypisywać na kartce krótkie polecenia. Ważne jest, by AAC została dobrana przez odpowiednich specjalistów mających kontakt z danym dzieckiem.

Międzynarodowe Stowarzyszenie na rzecz Komunikacji Wspomagającej i Alternatywnej (International Society for Augmentative and Alternative Communication – ISAAC) ogłosiło po raz pierwszy w 2007 roku październik międzynarodowym miesiącem tej formy komunikacji (International AAC Awareness Month)1. W Polsce od tamtego roku organizowane są w kilku miastach koncerty, konferencje, spotkania oraz różne zabawy przeznaczone dla wszystkich zainteresowanych tym tematem. Głównym inicjatorem tych obchodów jest Stowarzyszenie na rzecz Propagowania Wspomagających Sposobów Porozumiewania się „Mówić bez Słów”2.

Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest próba przedstawienia wspomagającej i alternatywnej komunikacji (AAC – Augmentative and Alternative Communication) w katechezie dzieci ze spektrum zaburzeń autystycznych. W związku z tym kolejno zostaną omówione następujące zagadnienia: czym jest spektrum zaburzeń autystycznych, jakie są rodzaje wspomagającej i alternatywnej komunikacji AAC (wraz z przedstawieniem gestów i symboli przydatnych podczas prowadzenia zajęć), na koniec zaś zostanie zwrócona uwaga na nowy podręcznik Ministerstwa Edukacji Narodowej Nasz elementarz, który został dopasowany do możliwości uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.

1. Czym jest spektrum zaburzeń autystycznych?

Wspomagająca i alternatywna komunikacja, jak sama jej nazwa wskazuje, wzmacnia i uzupełnia mowę alternatywnymi sposobami porozumiewania się bądź też stanowi podstawową formę komunikowania się dla osób pozbawionych umiejętności mówienia. Kierowana jest ona do ludzi z zaburzeniami mowy (m.in. z afazją3), niepełnosprawnością intelektualną, ruchową, słuchową, ze spektrum zaburzeń autystycznych, jak również do osób po ciężkich urazach mózgu.

Spektrum autystyczne jest zaburzeniem, które dotyka ludzi w różny sposób i w różnym stopniu wpływa ono na to, jak dana osoba postrzega otaczający ją świat, jak przebiegają u niej procesy przetwarzania informacji i jak odnosi się ona do innych ludzi.

W 1943 roku Leo Kanner opisał autyzm jako zaburzenie kontaktu uczuciowego oraz przedstawił jego symptomy: brak interakcji społecznych, komunikacji werbalnej, niechęć do zmian, głębokie zainteresowanie przedmiotami oraz sporadyczne możliwości intelektualne4. Rok później Hans Asperger zajmował się dziećmi, które nie potrafiły nawiązywać interakcji społecznych, ale posługiwały się mową5, i w swojej rozprawie habilitacyjnej nadał temu zaburzeniu nazwę psychopatia autystyczna6. Natomiast sam termin zespół Aspergera został po raz pierwszy użyty w 1981 roku przez Lornę Wing7, która przetłumaczyła z języka niemieckiego pracę H. Aspergera. Wing zaobserwowała, że niektóre dzieci z klasycznymi objawami autyzmu we wczesnym dzieciństwie wykazywały później dobry rozwój mowy oraz procesów poznawczych. Miały one jednak znaczne trudności w sferze społecznej (brak empatii, jednostronną i nieadekwatną interakcję, pedantyczną, repetytywną mowę, ubogą komunikację niewerbalną, zbyt wielkie pochłonięcie niektórymi tematami), niezdarną postawę oraz motorykę8.

Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (American Psychiatric Association – APA) w latach 80. XX wieku wprowadziło termin całościowe zaburzenia rozwoju9. W czwartym wydaniu Diagnostycznego i statystycznego podręcznika zaburzeń psychicznych pojęcie to obejmowało pięć jednostek: zaburzenia autystyczne, zespół Aspergera, zaburzenia rozwojowe, zespół Retta oraz dziecięce zaburzenia dezintegracyjne (zespół Hellera)10, z których pierwsze trzy zaburzenia rozwoju były zaliczane do zaburzeń spektrum autystycznego. Natomiast w maju 2013 roku w Stanach Zjednoczonych wprowadzono znowelizowaną klasyfikację chorób pod nazwą DSM-5, w której m.in. zrezygnowano z pojęcia całościowe zaburzenie rozwoju, a trzy odrębne jednostki chorobowe: zaburzenie autystyczne, zespół Aspergera oraz całościowe zaburzenie rozwoju nie zdiagnozowane inaczej, zastąpiono przez jedną – spektrum zaburzeń autystycznych (ASD – Autism Spectrum Disorder)11. W Polsce od 1996 roku obowiązującą klasyfikacją chorób jest ICD-10 (International Classification of Diseases 10–10. edycja instrukcji diagnostycznej Międzynarodwej Klasyfikacji Chorób Światowej Organizacji Zdrowia), która zawiera identyczny podział całościowych zaburzeń rozwojowych jak DSM-IV, a jej nowelizacja, pod nazwą ICD-11, zapowiadana jest na 2017 rok12.

Do podstawowych cech charakterystycznych dla spektrum zaburzeń autystycznych trzeba zaliczyć deficyty w interakcjach społecznych, które pojawiają się już w dwóch pierwszych latach życia. Specyficzne są braki w zakresie wspólnego dzielenia pola uwagi. Dziecko nie podąża wzrokiem za tym, na co ktoś patrzy, jak również nie reaguje na swoje imię13. W późniejszym czasie można zauważyć, że osoby z ASD bardzo często zachowują się w sposób niezgodny z oczekiwaniami społeczeństwa, są nieświadome istnienia niepisanych kodów zachowań. Często nie potrafią odczytać prawidłowo społecznych sygnałów, więc nie reagują na nie prawidłowo14. Takie dzieci najczęściej mają opóźniony rozwój mowy, a około 1/3 z nich wcale nie nabywa umiejętności komunikowania się werbalnego15. Natomiast niektóre, nawet posługując się mową i mając przy tym dobrze rozwinięte słownictwo, mają problemy z umiejętnością rozumienia oraz interpretacji wypowiedzi innych bądź treści czytanego tekstu, pojęć abstrakcyjnych, wyrażeń metaforycznych, a także ze spontanicznym inicjowaniem komunikacji. Osoby ze spektrum autyzmu często wykazują skłonność do odwracania zaimków i mówienia o sobie w trzeciej osobie liczby pojedynczej. Dodatkowo występuje u nich echolalia, a więc powtarzanie, natychmiastowe bądź odroczone, słów usłyszanych w przeszłości16. Pojawiają się u nich także problemy z odczytywaniem mimiki twarzy, rozpoznawaniem i nazywaniem emocji własnych oraz innych, co powoduje niezdolność zinterpretowania intencji i zamierzeń innych osób (deficyt teorii umysłu)17.

Osoby z ASD mają trudności z łączeniem różnych informacji w jedną całość (słaba centralna koherencja). Lepiej dostrzegają szczegóły od osób niezaburzonych, natomiast zdecydowanie gorzej radzą sobie z syntezą tych szczegółów i odnajdywaniem relacji pomiędzy nimi18. Jeśli chodzi o zainteresowania takich osób, to bardzo często są one związane ze środkami transportu, elektroniką czy naukami ścisłymi. Polegają na gromadzeniu informacji oraz są dominującym tematem ich rozmów. Czasami zdarza się, że wykluczają inne rodzaje aktywności19. Kolejną specyficzną cechą występującą w ramach spektrum autyzmu jest zaburzona integracja sensoryczna. Dotyczy ona nieprawidłowości w zakresie przetwarzania bodźców w obrębie systemów: czuciowego (dotykowego i propriocepcyjnego), przedsionkowego, słuchowego, wzrokowego, węchowego i smakowego. Sprawia to, że większość osób z ASD odbiera rzeczywistość zmysłami inaczej, niż robią to osoby zdrowe20. Może to objawiać się w postaci nadwrażliwości bądź niedowrażliwości na różnego rodzaje bodźce napływające z otoczenia. Dziecko z nieprawidłową wrażliwością sensoryczną może mieć obniżony lub zawyżony próg odporności na ból, niektóre dźwięki do niego nie docierają lub wręcz przeciwnie – są one tak głośne, że będzie ono zatykać uszy. Ze względu na zaburzoną wrażliwość na smak może nie lubić niektórych pokarmów. Czasami występuje u niego zniekształcona percepcja wizualna. Osoby te mogą też nadmiernie fascynować się wirującymi przedmiotami, ciągle wąchać różne przedmioty oraz ludzi, jak również nie tolerować niektórych materiałów, z których zrobione są ubrania21.

Te wszystkie zaburzenia, a także odchylenia w sferze wrażliwości sensorycznej, mogą powodować, że dziecko, słysząc kierowany do siebie komunikat, nie jest w stanie w zrozumiały dla otoczenia sposób odpowiedzieć na niego. Przez to reaguje często agresją. Można zaobserwować również wzmożenie czynności rutynowych oraz pojawienie się stereotypii (ciągłe powtarzanie danej czynności, sposobu poruszania się czy pozornie bezsensowych słów)22. Nasilenie tych zachowań świadczy o małych zdolnościach adaptacyjnych, braku umiejętności przystosowawczego radzenia sobie z wydarzeniami zachodzącymi w środowisku oraz nadmierną ilością występujących w nim bodźców.

Dzieci dotknięte spektrum autyzmu, w zależności od nasilenia objawów, mogą uczęszczać do szkół specjalnych, masowych, jak również do szkół z klasami integracyjnymi. To rodzice (opiekunowie prawni), z pomocą poradni psychologiczno-pedagogicznej, decydują o wyborze miejsca kształcenia swojej pociechy23. Dlatego w większości przypadków konieczne będzie opracowanie przez nauczycieli i specjalistów indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego (IPET) w celu dostosowania nauczania i wychowania opartego na podstawie programowej kształcenia ogólnego do indywidualnych potrzeb rozwojowych, edukacyjnych oraz możliwości psychofizycznych dziecka24.

Do środków pomocnych w czasie lekcji z dziećmi z zaburzeniem spektrum autyzmu należy zaliczyć wspomagającą i alternatywną komunikację (AAC). Spełnia ona ważną rolę podczas zajęć, jak również w codziennym życiu.

2. Rodzaje AAC

Wspomagająca i alternatywna komunikacja dzieli się na naturalną i specjalistyczną. Komunikacja naturalna to taka, która opisuje różne sposoby przekazywania informacji przy użyciu wyłącznie własnego ciała (np. język migowy, mimika twarzy), bez dodatkowych pomocy komunikacyjnych. Natomiast komunikacja specjalistyczna wymaga korzystania z dodatkowych narzędzi, na które składają się urządzenia o niskim poziomie technicznym (light-tech), np. karta, tablica czy książka, oraz urządzenia o wysokim poziomie technicznym (high-tech) – pomoce elektroniczne w postaci programów komputerowych25.

Na wspomagającą i alternatywną komunikację, stosowaną przy spektrum zaburzeń autystycznych, składają się: metoda Makaton, symbole: Blissa (Blissymbolics), PCS (Picture Communication Symbols), Widgit, PIC (Pictogram Ideogram Communication – Piktogramy), jak również zdjęcia i obrazki26.

2.1. Metoda Makaton

Metoda Makaton jest językiem gestów i symboli graficznych opracowanym przez Margaret Walker w Wielkiej Brytanii27. Autorką polskich znaków manualnych i adaptacji znaków graficznych systemu Makaton jest Bogusława Kaczmarek. W metodzie tej stosowaniu gestów lub symboli zawsze towarzyszy mowa, mimika twarzy oraz nawiązanie kontaktu wzrokowego. Program zawiera około 400 podstawowych gestów oraz monochromatycznych symboli graficznych im odpowiadających28. Natomiast znaków i symboli uzupełniających jest około 7 tys.29 Poniżej zostały podane przykładowe gesty oraz symbole stosowane w pracy z dzieckiem z zaburzeniami mowy (rys. 1 i 2).

Rysunek 1. Podstawowe gesty Makaton30

Rysunek 2. Symbole świąteczne Makaton31

Znaki manualne oraz graficzne mają za zadanie pomóc dziecku w rozumieniu i rozwijaniu mowy, interakcji społecznych oraz w nabywaniu umiejętności czytania i pisania. Dodatkowym atrybutem znaków graficznych jest ich prostota, co umożliwia ich ręczne rysowanie. Warto pamiętać, że posługiwaniu się gestami czy symbolami w komunikacji z dzieckiem zawsze powinien towarzyszyć przekaz werbalny.

Dalsza część książki dostępna w wersji pełnej

Natalia Walkowiak – doktorantka teologii na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, słuchaczka studiów podyplomowych z pedagogiki specjalnej – edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną (oligofrenopedagogiki) na Uniwersytecie Pedagogicznym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Jako wolontariuszka w Stowarzyszeniu na rzecz Dzieci Autystycznych „Zacisze” w Krakowie brała udział w licznych szkoleniach dotyczących tego zaburzenia.

1 Por. „Międzynarodowy miesiąc AAC” http://www.aac.org.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=102:miedzynarodowy-miesiac-aac&catid=36:2007&Itemid=55 .

2 Więcej na temat działalności Stowarzyszenia „Mówić bez Słów” zob.: http://www.aac.org.pl/ .

3 Afazja – osłabienie lub utrata zdolności wymawiania słów albo rozumienia mowy, którą uprzednio dana osoba dobrze się posługiwała; źródłem afazji są na ogół uszkodzenia struktur korowych mózgu (C. Kupisiewicz, M. Kupisiewicz, „Słownik pedagogiczny”, Warszawa 2009, s. 7).

4 Por. A. Maciarz, D. Drała, „Dziecko autystyczne z zespołem Aspergera. Studium przypadku”, Kraków 2012, s. 13; L. Kanner, „Autistic disturbances of affective contact” http://neurodiversity.com/library_kanner_1943.pdf .

5 Por. T. Attwood, „Zespół Aspergera”, tłum. M. Łamacz, Poznań 2006, s. 14.

6 Por. C. Preißmann, „Zespół Aspergera”, tłum. J. Arentewicz, Sopot 2012, s. 15.

7 Por. A. Maciarz, D. Drała, „Dziecko autystyczne...”, dz. cyt., s. 12; por. L. Wing, „Asperger’s syndrome: a clinical account” http://childstudycenter.yale.edu/autism/class/339_166245_Asperger%E2%80%99ssyndromeAclinicalaccount.pdf .

8 Por. T. Attwood, „Zespół Aspergera”, dz. cyt., s. 15.

9 Por. R. Stefańska-Klar, „Autyzm jako rozległe zaburzenie rozwoju” http://www.dzieci.bci.pl/strony/autyzm/pdd.html .

10 Por. tamże.

11 Por. A. Gerhant, M. Olajossy, L. Olajossy-Hilkesberger, „Neuroanatomiczne, genetyczne i neurochemiczne aspekty autyzmu dziecięcego” http://www.psychiatriapolska.pl/uploads/images/PP_6_2013/1101GerhantPsychiatrPol6_2013.pdf .

12 Por. ICD Revision Timelines http://www.who.int/classifications/icd/revision/en/ .

13 Por. M. Skórczyńska, „Wczesne diagnozowanie autyzmu – perspektywy i dylematy” „Autyzm. Na granicy rozumienia”, red. B. Winczura, Kraków 2009, s. 45.

14 Por. T. Attwood, „Zespół Aspegera”, dz. cyt., s. 29-30.

15 Por. S. E. Bryson, „Brief report: Epidemiology of autism”, „Journal of Autism and Developmental Disorders” 1996, Vol. 26, No. 2, s. 165-167.

16 Por. B. Kaczmarek, „Nie jak, ale dlaczego?...”, dz. cyt., s. 110-115; M. Skórczyńska, „Wczesne diagnozowanie...”, dz. cyt., s. 47-49.

17 Por. E. Pisula, „Autyzm. Od badań mózgu do praktyki psychologicznej”, Sopot 2012, s. 33-34; taż, Autyzm: przyczyny, symptomy, terapia”, Gdańsk 2012, s. 47-49.

18 Por. M. Dekowska, P. Jaskowski, „W świecie masek, czyli o tym, jak osoby z autyzmem spostrzegają ludzką twarz” http://www.kul.pl/files/1024/Roczniki_Psychologiczne/2011/1/RocznikiPsychologiczne_14_2011_s91-125.pdf .

19 Por. T. Attwood, „Zespół Aspergera”, dz. cyt., s. 82-85.

20 Por. J. Cichorz-Sadowska, „Zrozumieć dziecko z zaburzeniami integracji sensorycznej”, „Sztuka Leczenia” 2007, t. XIV, nr 1-2, s. 25-26; T. Attwood, „Zespół Aspergera”, dz. cyt., s. 113-121.

21 Por. T. Attwood, „Zespół Aspergera”, dz. cyt., s. 113-121; E. Pisula, „Autyzm: przyczyny, symptomy…”, dz. cyt., s. 88-89.

22 Por. H. Olearnik, „Stereotypia” „Słownik psychologiczny”, red. W. Szewczuk, Warszawa 1985, s. 296.

23 Por. Ministerstwo Edukacji Narodowej, Ustawa z dnia 7 września 1991 roku o systemie oświaty, DzU z 2004 r., nr 256, poz. 2572 z późn. zm. art. 1 ust. 5.

24 Por. R. Stefańska-Klar, „Dziecko ze spektrum autyzmu w przedszkolu i szkole ogólnodostępnej” http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:tMrj_yCfnWoJ:www.autyzm-gorzow.org/download/Dziecko%2520ze%2520spektrum%2520autyzmu-R.%2520Stefa%25C5%2584ska-Klar.doc+&cd=1&hl=pl&ct=clnk&gl=pl .

25 Por. A. Warrick, „Porozumiewanie się bez słów. Komunikacja wspomagająca i alternatywna na świecie”, tłum. M. Dońska-Olszko, Warszawa 1999, s. 4-6.

26 Por. A. Pilch, Katecheza, „Biuletyn Stowarzyszenia »Mówić bez Słów«” 2013, nr 2, s. 9-10; M. Modelska, „Wybrane zagadnienia terapii dziecka z zaburzeniami rozwoju mowy i komunikacji” „Dzieci o specjalnych potrzebach komunikacyjnych. Diagnoza – edukacja – terapia”, red. B. Winczura, Kraków 2014, s. 305.

27 Zob. N. Grove, M. Walker, „The Makaton Vocabulary: Using manual signs and graphic symbols to develop interpersonal communication”, „Augmentative and Alternative Communication” 1990, Vol. 6, No. 1, s. 15-28; M. Walker, „What is the Makaton Vocabulary?” https://www.makaton.org/Assets/researchPapers/walkerArmfield1981.pdf .

28 Por. B. Kaczmarek, „Makaton – język gestów i symboli”, „Biuletyn Stowarzyszenia »Mówić bez Słów«” 2003, nr 2, s. 2-3.

29 Por. Gesty Makatonu http://makaton.pl/?gesty-makatonu,20 ; Symbole Makatonu http://makaton.pl/?symbole-makatonu,21 .

30 B. Kaczmarek, „Podstawowe gesty Makatonu” http://www.makaton.pl/index.php?przykladowe-gesty,60 .

31 Taż, „Symbole Makatonu na święta” http://www.makaton.pl .Polecamy

Tajemnica obecności Jezusa.
Historia Bożego Ciała

------------------------------------------------------------------------

Film odsłania genezę święta Bożego Ciała, jego znaczenie i wielowiekową historię. Dla Czytelników „Katechety” specjalny rabat. Zamówienia należy składać z dopiskiem „KT”: [email protected].

„Doonby.
Każdy jest Kimś!” Rafael Film, Kraków

Głośny film z przesłaniem pro-life

------------------------------------------------------------------------

Sam Doonby, tajemniczy i przystojny włóczęga, pojawia się znikąd w małym miasteczku w Teksasie. Jego nagłe przybycie wywołuje falę niezwykłych zdarzeń i zmienia życie wielu ludzi. Kiedy równie niespodziewanie, jak się pojawił, Sam nagle znika, mieszkańcy miasteczka zaczynają zdawać sobie sprawę z tego, jak wielkie znaczenie może mieć obecność lub brak jednej osoby.

„Doonby. Każdy jest Kimś” już w kinach!

Fatima – objawienia Maryi

------------------------------------------------------------------------

Film przedstawia historię objawienia się Matki Bożej Fatimskiej trójce pastuszków w maju 1917 roku. Reżyser starannie nakreśla też obraz sytuacji społeczno-politycznej Portugalii na początku XX wieku, kiedy to duże wpływy polityczne zaczęły uzyskiwać ruchy i organizacje antykościelne, inspirowane przez loże wolnomularskie.

Dla Czytelników „Katechety” specjalny rabat. Zamówienia należy składać z dopiskiem „KT”: [email protected].

Redakcja

Redaktor naczelny

ks. dr Artur Filipiak

[email protected]

tel. 61 659 37 47

Z-ca redaktora naczelnego

Aleksandra Bałoniak

[email protected]

tel. 61 659 37 48

Korekta językowa

Robert Bil

[email protected]

Prenumerata

Elżbieta Grześkowiak

[email protected]

tel. 61 659 37 56

Reklama

Marta Józefczak

[email protected]

tel. 667 999 030

Marketing

Anna Mikołajczyk

[email protected]

tel. 61 659 37 71

Layout

Alicja Krygier

Projekt okładki

Adam Piasek

Rada Programowa

ks. prof. Vicenzo Annicchiarico (Włochy)

bp dr Damian Bryl

ks. dr hab. Radosław Chałupniak, prof. UO

prof. dr Martin Jäggle (Austria)

ks. dr Krzysztof Kantowski

ks. prof. dr hab. Stanisław Kulpaczyński

ks. prof. dr hab. Zbigniew Marek SJ

ks. prof. dr hab. Romuald Niparko

ks. prof. dr hab. Jan Szpet

ks. prof. dr hab. Piotr Tomasik

Recenzenci działu
„Verba Docent…”

ks. prof. dr hab. Jerzy Bagrowicz

ks. dr hab. Andrzej Kiciński, prof. KUL

ks. prof. dr hab. Stanisław Kulpaczyński

ks. prof. dr hab. Zbigniew Marek SJ

ks. prof. dr hab. Roman Murawski

ks. prof. dr hab. Romuald Niparko

ks. prof. dr hab. Jan Szpet

prof. dr hab. Marian Śnieżyński

prof. dr hab. Anna Zellma

Wydawca

Drukarnia i Księgarnia św. Wojciecha w Poznaniu

Nakład wersji papierowej 2000 egz.

ISSN 0209-1291

Redakcja „Katechety”

ul. Chartowo 5, 61-245 Poznań

fotografia na okładce: Aleksandra Bałoniak

Artykułów nie zamówionych redakcja nie odsyła; nie publikujemy artykułów przesłanych do innych wydawnictw, zastrzegamy sobie również prawo do skracania, opracowywania i publikacji tekstów na stronach internetowych. Artykuły przesłane do działu „Verba docent…” powinny zawierać słowa kluczowe w języku polskim i angielskim oraz streszczenie w języku angielskim.

Plik opracował i przygotował Woblink
mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: