Kierdele - ebook

Jan Ka­spro­wicz

KIER­DE­LE

Kier­de­le! Kier­de­le!
"Idź w pole, dziew­czy­no,
Idź, po­patrz na dro­gę,
Coś tam dzie­je się, w czym ja się
Ro­ze­znać nie mogę.
Sły­chać ja­kieś śpie­wy,
Sły­chać ja­kieś gra­nie,
Ale wszyst­ko gi­nie w ku­rzu,
W ogrom­nym tu­ma­nie.
Pew­nie do ko­ścio­ła
Je­dzie para mło­da,
Na jej prze­dzie pan sta­ro­sta
I pan wo­je­wo­da."
"To nie jest, mat­ko, we­se­le:
Kier­de­le! Kier­de­le!"
"Dróż­bo­wie na pier­siach
Z wstę­gi nie­bie­ski­mi
Cwa­łu­ją se na ko­ni­kach
Nie ty­ka­jąc zie­mi.
(Pie­ją druh­ny, żad­na
Gło­su nie ża­łu­je,
Te druh­nicz­ki jak goź­dzicz­ki,
Róże i le­lu­je.)
Ju­ha­siąt­ka pę­dząc
Za we­sel­ną zgra­ją
Pew­nie z sta­rych pi­sto­le­tów
Na wi­wat strze­la­ją.
Pew­nie parę mło­dą
Bóg za­raz przy­wo­ła,
Aby wresz­cie prze­kro­czy­li
Świę­ty próg ko­ścio­ła.
Za chwi­lę prze­szedł­szy
Przez świą­ty­nię Bożą
Przed oł­ta­rzem klęk­ną spo­łem
I przy­się­gę zło­żą."

"To nie jest, mat­ko, we­se­le:
Kier­de­lel Kier­de­le!"
"A po­tem, ma cór­ko,
O Boże je­dy­ny!
Mo­żeż być tu ja­kieś więk­sze
Szczę­ście dla dziew­czy­ny!
Tak było i ze mną
Przed daw­ny­mi laty:
Sły­szę jesz­cze dziś mu­zy­kę,
Śpie­wy i wi­wa­ty.