Kiraze - ebook
Kiraze - ebook
Powieść dla wielbicieli serialu WSPANIAŁE STULECIE
Niezwykła historia powierniczki dwóch sułtanek: Roksolany i Safiye
Kirâze, wywodząca się z rodziny sefardyjskich Żydów wygnanych z Hiszpanii, pracuje jako szafarka w haremie sułtańskim. Dzięki swojej ambicji, inteligencji i urokowi w niedługim czasie zdobywa przyjaźń żony Sulejmana Wspaniałego, słynnej Roksolany, a następnie zostaje powierniczką sułtanki Safiye, matki Mehmeta IV. Kirâze przeżywa także namiętną i nieszczęśliwą miłość do jednego z dowódców floty osmańskiej.
Oparta na faktach historycznych akcja toczy się na przełomie XV i XVI wieku w imperium osmańskim i południowej Europie. Kreśląc wspaniały, a zarazem wstrząsający obraz, autorka ukazuje prawdziwe oblicza sułtanów i królów, starcia między Wschodem a Zachodem, powstania i bunty, mrożące krew w żyłach losy poddanych, śmiertelne intrygi, miłość i seks w haremie.
Kategoria: | Romans |
Zabezpieczenie: |
Watermark
|
ISBN: | 978-83-245-8237-2 |
Rozmiar pliku: | 1,0 MB |
FRAGMENT KSIĄŻKI
Alfabet turecki przyjęty w 1928 roku ma 29 znaków. Znak oznacza jeden dźwięk. Głoski wymawia się jak w języku polskim z wyjątkiem:
C c – jak polskie „dż”,
Ç ç – jak polskie „cz”,
ğ – jak polskie „j” między samogłoskami przednimi; jak dźwięczne „h” ukraińskie między samogłoskami tylnymi (tylko zwarcie krtaniowe), np. ağaç – drzewo (wymowa – a;acz),
İ i – jak polskie „i”, ale krótsze,
I ı – jak polskie „y”, ale bardziej tylne,
J j – jak polskie „ż”,
L l – jak polskie „l” po samogłoskach przednich; jak „ł” zbliżone do „ł” teatralnego po samogłoskach tylnych,
Ö ö – jak francuskie „eu”, np. w wyrazie „deux”, lub niemieckie „ö”, np. w wyrazie „schön”,
Ş ş – jak polskie „sz”,
Ü ü – jak francuskie „u”, np. w wyrazie „sur”, lub niemieckie „ü”, np. w wyrazie „für”,
V v – jak polskie „w”,
Y y – jak polskie „j”.
Uwagi:
– ğ nie występuje na początku słowa,
– â – „a” wymawiane znacznie dłużej.PRZYPISY
Bazylika Mądrości Bożej. Po upadku Bizancjum, w latach 1453–1935 zmieniona na meczet, dopóki decyzją Atatürka nie została przekształcona w muzeum (wszystkie przypisy pochodzą od redakcji).
Allah jest wielki (arab.).
Jedna z dzielnic Stambułu.
Dzielnica Stambułu, nazwę zawdzięcza sułtanowi Mehmedowi Zdobywcy (Fatih).
Dzielnica Stambułu.
Od placu Taksim do Tünel wielka aleja schodzi w dół wzgórza zwanego dawniej Pera. Obecnie jest to dzielnica Beyoğlu.
Dzielnice Stambułu.
Twierdza (Zamek) Siedmiu Wież. Za Osmanów zamek pełnił raczej funkcję koszar dla garnizonu strzegącego bram Stambułu. Zbudowany za panowania Mehmeda Zdobywcy, zastąpił dawną fortecę bizantyjską, łączącą umocnienia lądowe i nadmorskie. Służył kolejno jako miejsce, w którym chroniono skarb państwa, a następnie jako więzienie.
Dzielnica Stambułu.
Na europejskim brzegu Bosforu wznosi się Rumeli Hisarı (Twierdza Rumelijska), potężny fort, zbudowany przez sułtana Mehmeda Zdobywcę kilka miesięcy przed zajęciem Konstantynopola w celu kontrolowania Bosforu w najwęższym miejscu.
Dzielnica Stambułu.
Dzielnica Stambułu, Cypel Pałacowy.
Turecki piecyk przenośny na węgiel drzewny.
Dzielnica Stambułu.
Wieża Panny o wysokości 200 m wznosi się na wysepce, strzegąc wejścia do Bosforu od azjatyckiej strony.
Dzielnica Stambułu.
Dzielnica Stambułu.
Zbrojownia.
Arsenał.
Sipahi (tur.) – w imperium osmańskim kawalerzysta, lennik sułtana, zobowiązany do udziału w kampaniach wojennych.
Egipski Obelisk jest najstarszym pomnikiem w całym Stambule (liczy 3,5 tysiąca lat). Został wzniesiony przez faraona Totmesa III ku chwale własnej i boga Horusa. Obelisk, sprowadzony do Konstantynopola ze świątyni w Karnaku przez Konstantyna Wielkiego, ostatecznie ustawił na hipodromie Teodozjusz I Wielki w 390 r. Monolit z porfiru, ważący 300 ton, miał pierwotnie 32,5 m długości. Dla ułatwienia transportu zmniejszono go do 20 m.
Dzielnice Stambułu.
Divan (tur.) – Sułtańska Rada Wyższa.
Teatr Cieni.
Beyazıt II (1448–1512) – ósmy sułtan osmański.
Mehmed II Fatih (1432–1481) – zdobywca Konstantynopola (1453).
Ciasto faszerowane, np. serem i pietruszką, mięsem lub szpinakiem, różnych kształtów i rozmiarów.
Żydowska uroczystość podkreślająca wejście chłopca w wiek męski.
Siedmioramienny żydowski świecznik.
Zwitek pergaminu z wersetami Pięcioksięgu, zawieszany przez Żydów na drzwiach.