Marianna w Brazylii - ebook

Ile razy spoj­rzę na "Li­sty Dy­ga­siń­skie­go z Bra­zy­lii", a po­my­ślę, jaką to on­prze­szedł bie­dę, nim się z ludź­mi tam­tej­szy­mi po­ro­zu­mieć zdo­łał, tyle razy ża­łu­ję, że za­miast uda­wać się do kon­su­lów, do dzien­ni­ka­rzy, do in­spek­to­rów i do hra­biów, nie udał się Dy­ga­siń­ski pro­sto do Ma­rian­ny.

Ma­rian­na by­ła­by dla nie­go nie­osza­co­wa­nym skar­bem, ob­ja­śni­ła­by go naja­ku­rat­niej o wszyst­kim: co? jak? a nad­to wy­pro­wa­dzi­ła­by go z wszel­kich ję­zy­ko­wych trud­no­ści.

Trud­no­ści te nie spra­wia­ły Ma­rian­nie nig­dy żad­ne­go kło­po­tu: po pro­stu nie ist­nia­ły dla niej.

Kie­dy pani jej za­raz po przy­by­ciu po­sła­ła ją do wspól­nej ho­te­lo­wej pral­ni od­da­nej do użyt­ku go­ści, któ­rzy ma­jąc wła­sną służ­bę sami chcie­li zaj­mo­wać się pra­niem swej bie­li­zny, po por­tu­gal­sku, ropa, a wła­ści­ciel­ka przy­szła ob­ja­śnić o cza­sie i ko­lei pra­nia, Ma­rian­na, nie przy­wy­kła, żeby jej kto do ba­lii nos wkła­dał, po­bie­gła na górę cała w ogniach.

– A jaki też ten na­ród tu­tej­szy spier­ny, pro­szę pani, to niech ręka Bo­ska bro­ni.

Le­d­wo sta­nę­łam u ba­lii, za­raz tam przy­le­cia­ła ja­kaś ję­dza i da­lej na mnie: ty taka, ty owa­ka. Ja tu nie my­ślę ro­bić pra­nia z ca­łej Eu­ro­py!

– Czyż po­dob­na?