Myśli Ignacego Piotra Legatowicza. - ebook

MY­ŚLI

Igna­ce­go Pio­tra Le­ga­to­wi­cza,

Ma­gi­stra Fi­lo­zo­fii, b. Eta­to­we­go Do­zór­cę Szkół: Le­pel­skiej,

Po­łoc­kiej i Wlł­ko­mier­skiej, Kol­le­gial­ne­go Rad­cę, Ka­wa­le­ra

Or­de­ru Ś. Sta­ni­sła­wa 3 Klas­sy, ma­ją­ce­go znak nie­ska­zi­tel­nej służ­by za XXV lat.

Na­kła­dem Au­to­ra.

Wil­no.

Dru­kiem Jó­ze­fa Za­wadz­kie­go.

1857.

Po­zwo­lo­no dru­ko­wać, z obo­wiąz­kiem zło­że­nia w Ko­mi­te­cie Cen­zu­ry, pra­wem ozna­czo­nej licz­by exem­pla­rzy. Wil­no, 17 Stycz­nia 1857 roku.

Cen­zor Pa­weł Ku­kol­nik.

CIE­NIOM

Ś. P. WIN­CEN­TE­GO I MAR­JAN­NY Z KO­WA­LIC­KICH

LE­GA­TO­WI­CZÓW,

Miesz­kań­com nie­gdyś wsi zwa­nej Małą-Ka­pli­cą pod Grod­nem,

w do­wód bra­ter­skiej mi­ło­ści i wdzięcz­no­ści

po­świę­cam.MY­ŚLI.

1. Bóg nam dał wszyst­ko da­le­ko pier­wiej, ni­że­li­śmy się na­uczy­li o coś go pro­sić.

2. Prze­szłość po­dob­ną jest do źwier­cia­dła, w któ­rem każ­dy rad się prze­glą­da.

3. Ci co o cno­cie pi­szą i mó­wią a jej nie wy­zna­ją, i pra­wi­deł jej nie peł­nią, mogą bydź po­rów­na­ni do dzwo­nów, któ­re zwo­łu­ją lud na mo­dły, a same próż­ne są na­bo­żeń­stwa.

4. Ci któ­rzy pi­szą i roz­pra­wia­ją o szczę­ściu, są po­dob­ni do tych, któ­rzy­to wie­le mó­wią o upio­rach, choć ich nig­dy nie wi­dzie­li.

5. Przy­jaźń zda­je się mieć ja­kieś po­do­bień­stwo do pa­lą­cej się lam­py, któ­ra, je­że­li jej nie bę­dzie­my pod­sy­cać, zga­śnie.

6. Głu­pi są po­dob­ni do śpią­cych, któ­rych ba­wią przy­jem­ne we śnie ma­rze­nia, mą­drzy zaś dci tych, co tak­że śni­li, lecz prze­bu­dziw­szy się, utra­ci­li cały urok sen­nych ułu­dzeń.

7. Wy­raz szy­der­ca zda­je się bydź wy­ra­zem (ło­żo­nym: bo szy­dzą­cy mio­ta­jąc nie­po­skro­mio­nym ozo­rem po­ci­ski, prze­szy­wa jak szy­dłem ser­ce.

8. Głu­pi i dzie­ci nie ko­rzy­sta­ją ani z cu­dze­go, ani z wła­sne­go do­świad­cze­nia.

9. Dłu­gą dro­gę do na­by­cia ro­zu­mu ob­rał ten, kto się uczy z wła­sne­go do­świad­cze­nia; krót­szą kto się sta­je mę­dr­szym z cu­dzych przy­pad­ków.

10. Przy­mroz­ki po­dob­ne są do trosk i do­le­gli­wo­ści; pierw­sze zwa­rza­ją kwia­ty, dru­gie zwa­rza­ją kra­sę mło­do­ści.

11. Po­czą­tek ży­cia jest ra­zem po­cząt­kiem i śmier­ci ko­niec zaś ży­cia jest po­cząt­kiem zmar­twych­wsta­nia.