Myśli wybrane - ebook

1

N a r ó d jest to naj­star­szy po Ko­ście­le oby­wa­tel na świe­cie: ra­mio­na jego ko­lo­sal­ne jako dęby li­tew­skie, a czo­ło jego w chmu­rze ognia; wszyst­kie dzia­dów pan­ce­rze są jako łuszcz­ki zbroi jego, tak sze­ro­kie ma pier­si!… A każ­de pra­we ser­ce pol­skie jest jed­nym pul­su ude­rze­niem tej zbio­ro­wej oso­by. Gło­sem tego Na­ro­du jest har­mo­nia oj­czy­sta, mie­czem – jed­ność i zgo­da, ce­lem – praw­da.

1846

2

Oj­czy­zna jest to mo­ral­ne zjed­no­cze­nie, bez któ­re­go par­tyj na­wet nie ma…

1846

3

Nie­cier­pli­wość w rze­czach na­ro­do­wych jest roz­dar­ciem hi­sto­rii.

1846

4

Je­że­li dzien­ni­ki są po­trzeb­ne, to aże­by gło­si­ły nie to tyl­ko, co pu­blicz­ność ob­cho­dzi, ale i co win­no ją ob­cho­dzić – z tego bo­wiem opi­nii­moc ura­sta.

1849

5

Cier­pieć – nie jest to gnu­śnieć, ale w zna­nym kie­run­ku ze świa­do­mo­ścią rze­czy wal­czyć.

1849

6

Sło­wo, któ­re nic nie czy­ni, a czyn, co nic nie mówi – rów­na czczość. Ta­kie obie ak­cje – ru­chem tyl­ko.

1849

7

Cier­pieć na to, aby cier­pieć, jest to go­rzej po­nie­kąd, ani­że­li z krew­ko­ści tej czło­wie­czej w znie­cier­pli­wie­nie ja­kie po­paść.

1849

8

Jako rzeź­biarz pra­cu­je w ma­te­rii, aże­by ma­te­rią być prze­sta­ła, tak i w cza­sie Hi­sto­ria też pra­cu­je czło­wie­czy­mi ra­mio­ny, aby cza­sem być prze­stał…

1849

9

Pra­wa i lewa stro­na musi ko­niecz­nie być wzglę­dem cze­goś trze­cie­go pra­wą i lewą: stron­nic­two po­stę­po­we i za­przecz­ne, je­śli nie sta­no­wi skrzy­deł dwóch mi­ło­ści oj­czy­zny – je­śli za­tem w pew­nym od­da­le­niu nie krzy­żu­je się z sobą w wę­zeł bez­stron­ni­czy – prze­sta­je się róż­nić przez to samo, i nie jest już pra­wym ani le­wym: jest roz­pa­dłym.

1849

10

Dla wszyst­kich nie­po­dob­na, a dla jed­ne­go pi­sać i dru­ko­wać się nie zwy­kło: każ­dy z nas przez nie­któ­rych do wszyst­kich mówi.

1850

11

O lu­dzie pol­skim nie na­pi­sa­ła­by hi­sto­ria – bo nie do­piął swe­go: umie cier­pieć, ale nie wie, kie­dy cier­pie­nie w świę­tą-in­dy­gna­cję za­mie­nić się po­win­no. Nie wie, kie­dy się znie­cier­pli­wić, tak jak lud fran­cu­ski nie wie, kie­dy cier­pieć.

1850

12

Oj­czy­zna jest to w i e l k i - z b i o r o w y – O b o w i ą z e k…

1850