Znamy finalistów NIKE 2017

Jury w składzie: Tomasz Fiałkowski jako przewodniczący, Joanna Krakowska, Antoni Pawlak, Maria Anna Potocka, Paweł Rodak, Joanna Szczęsna, Andrzej Werner, Marek Zaleski i Maria Zmarz-Koczanowicz z 20 nominowanych tytułów wybrało właśnie siedem wyróżnionych. Wśród finalistów znalazły się nazwiska znane polskim czytelnikom. Aż cztery nominacje przypadły książkom wydanym przez wydawnictwo Czarne. Pozostałe tytuły ukazały się nakładem Marginesów, Instytutu Mikołowskiego i WBPiCAK. Poniżej lista finalistów.

Radka Franczak Serce, wyd. Marginesy, powieść

To historia młodej Polki, Wiki, która wraz z chłopakiem wyjeżdża do Szwajcarii. Chcą zarobić, zasmakować innego życia, wyrwać się z monotonii. Wika znajduje pracę w podupadającej posiadłości nad Jeziorem Genewskim. Mieszkają tam matka z córką. Wika ma zaopiekować się domem i starzejąca się Shirley. Dziewczyna już od progu wyczuwa wiszący w powietrzu konflikt. Wzajemne żale i pretensje, osnute wokół pewnego mężczyzny, zdominowały życie obu kobiet. Wika mimochodem zostaje w nie wplątana. Robin, dzięki wsparciu Wiki, postanawia odnaleźć ojca, poznać go i… spróbować mu wybaczyć. Czeka ją także ostra konfrontacja z matką, której poświęciła swoje życie…

Krzysztof Środa Las nie uprzedza, wyd. Czarne, powieść

To podróżniczo-eseistyczna proza o lęku przed tym, co może się wydarzyć. O przenikających się brutalności i delikatności, strachu i ekscytacji. Autor opisuje tu dwa światy: Czeczenię, na której wojna wycisnęła piętno, i Maroko – raj dla europejskich turystów. Gdzieś pomiędzy jest nasza Polska. Krzysztof, główny bohater i narrator zarazem, spotyka przypadkiem w Warszawie Czeczena Isłama, który przeżył dwie wojny w swoim kraju. Krzysztof szybko zaprzyjaźnia się w uchodźcą, który opowiada mu przemocy, banalności zła, okropieństwach wojny. Snuje także ponurą wizję katastrofy, która niechybnie czeka Europę.

Cezary Łazarewicz Żeby nie było śladów, wyd. Czarne, reportaż

Autor w swojej książce przypomina o sprawie śmierci maturzysty w latach 80. 19-letni Grzegorz Przemyk został zatłuczony na śmierć przez milicjantów. Do dziś nikt nie został ukarany za tę zbrodnię. Komunistyczne władze przerzucały odpowiedzialność z milicjantów na sanitariuszy, kontynuując swoją propagandę kłamstwa. W pogrzebie Grzegorza wzięło udział kilka tysięcy osób. Łazarewicz opisuje wydarzenia od zatrzymania Przemyka na placu Zamkowym po tragedię, która nastąpiła później. Oprócz cynicznej postawy władz PRL autor ukazuje również punkt widzenia rodziców zmarłego chłopaka, jego przyjaciół i świadków. Ujawnia, że w procederze tuszowania sprawy uczestniczyli Wojciech Jaruzelski, Czesław Kiszczak czy Jerzy Urban.

Stanisław Łubieński Dwanaście srok za ogon, wyd. Czarne, esej

To zbiór różnych tekstów o tematyce okołoprzyrodniczej. To studium pasji, która miała swój początek w dzieciństwie. Zaczęło się od podglądania ptaków przez rosyjską lornetkę. Później lektury, poszerzanie wiedzy i wnikliwa obserwacja. W międzyczasie wyjazdy badawcze do Skandynawii, na Węgry, nad deltę Dunaju. Z czasem ornitologia stała się dla autora punktem wyjścia do pisania o literaturze, sztuce i filmie. Stanisław Łubieński proponuje czytelnikowi podróż do świata ptaków, opisanego językiem przyrody.

Monika Sznajderman Fałszerze pieprzu, wyd. Czarne, esej

To książka o zawikłanych losach rodzinnych, przenikaniu się kultury polskiej i żydowskiej. Autorka sięga do swoich korzeni, zagłębia się w historię swojej rodziny: żydowskiej od strony ojca i polskiej od strony matki. Odtwarza ich losy na podstawie przedwojennej prasy, książek telefonicznych, zapisów hipotecznych, fotografii. Przywołuje zasłyszane w domu anegdoty o polsko-saksońskiej rodzinie Lachertów. Monika Sznajderman głośno mówi o tym, jak bardzo złożona jest polska tożsamość, jak ważna jest pamięć i wreszcie – jak ulotne jest istnienie.

Jacek Podsiadło Włos Bregueta, WBPiCAK, poezja

Autor, nominowany już kiedyś do nagrody NIKE, powraca z kolejnym, innym niż poprzednie, tomikiem. Dominuje tu lakoniczna forma, elementy prozy poetyckiej, odwołania do historii – tej wspólnej nam wszystkim i tej prywatnej. Przez kilka wierszy przewija się postać Magdy.

Genowefa Jakubowska-Fijałkowska Paraliż przysenny, Instytut Mikołowski, poezja

Poezja Jakubowskiej charakteryzuje się licznymi odwołaniami do życia codziennego. Ta codzienność jest tutaj motywem przewodnim – przewija się w każdym momencie. Pokazana bez lukru, w pełnej krasie, jest bliska czytelnikowi. To poezja bardzo autentyczna, ukazująca również negatywne strony egzystencji.

Źródła: wyborcza.pl, wirtualnywydawca.pl