Pamiętnik pieśniarza - ebook

WSTĘP.

Znu­dzo­ny świa­tem i za­mknię­ty w so­bie,

Przy bla­dej lam­pie ksiąg war­tu­jąc kar­ty

"Pie­kła" Dan­te­go w po­pół­noc­nej do­bie

Śle­dzę sens w ciem­nych ob­ra­zach za­war­ty.

I sta­rej księ­gi, wie­ka­mi ste­ra­nej,

Prze­mie­niam zwol­na kar­ty ar­ku­szo­we,

A wciąż do­strze­gam pięk­no­ści nie­zna­nej,

Wciąż świe­że my­śli i ob­ra­zy nowe.

Zbu­twia­ły pa­pier, czę­ste na nim pla­my,

A z tych nie­jed­na może z łzy upa­dłej?

O ileż cier­pień, któ­rych my nie zna­my

Twych czy­tel­ni­ków, o księ­go owła­dły!

W klep­sy­drze ziarn­ko za ziarn­kiem upa­da,

W ży­ciu ludz­ko­ści Iza za łzą kro­ple­je,

Łza się na ska­le pa­mię­ci roz­pa­da,

A ży­cie na­sze w chwi­lach się roz­wie­je.

Lecz cóż­to? mię­dzy po­emu kar­ta­mi

Tu ja­kieś pi­smo sta­re i za­tar­te?…

I jak ta księ­ga tak­że zla­ne łza­mi…

Może tani czy­je taj­ni­ki za­war­te?

Czy­tam, a pi­smo w pięk­nej wło­skiej mo­wie,

Sta­rzec w nim kre­śli ustęp z swe­go ży­cia,

Za­tar­te sło­wo'm od­czy­tał po sło­wie

I na cie­ka­we tra­fi­łem od­kry­cia.

Sta­rzec był Wło­chem, śpie­wa­kiem, lut­ni­stą,

Lecz w pol­skiej zie­mi mło­dość swą prze­tra­wił,

W zam­ku ja­kie­goś sta­ro­sty, ogni­stą

Du­szę swą zzię­bił a ser­ce za­krwa­wił.

Lecz na­zwy zam­ku z wło­ska prze­krę­co­nej

Dojść nie­po­dob­na, Sta­ro­sty nie­zwie­rza

Wca­le na­zwi­ska; pi­sze zaś, że w stro­ny

Tam­te z Włoch przy­był za Jana Ka­zmie­rza.

Treść bar­dzo pro­sta, lecz peł­na bo­le­ści,

Łez i cier­pie­nia. O ży­cia osno­wa

Czę­sto na po­zór do­syć pro­stej tre­ści

Bo­leść nie­zmier­ną w wnę­trzu swo­jem cho­wa!

Opi­sy cier­pień czy­ta­my bez du­szy,

Bo­śmy na­wy­kli słu­chać o cier­pie­niu,

To też nie wie­my, jak wie­le ka­tu­szy

W jed­nej łzie oka, w jed­nem ser­ca drgnie­niu!

Otoż nie­je­den star­ca tego ży­cie

Prze­czy­ta zim­no, za­śmie­je się może,

Ale się znaj­dą, co uro­nią skry­cie

Łzę nad nie­szczę­snym… dla was je po­wtó­rzę!