Facebook - konwersja
Czytaj fragment
Pobierz fragment

Perła Będzina - ebook

Wydawnictwo:
Data wydania:
1 stycznia 2013
Format ebooka:
EPUB
Format EPUB
czytaj
na czytniku
czytaj
na tablecie
czytaj
na smartfonie
Jeden z najpopularniejszych formatów e-booków na świecie. Niezwykle wygodny i przyjazny czytelnikom - w przeciwieństwie do formatu PDF umożliwia skalowanie czcionki, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie jej wielkości do kroju i rozmiarów ekranu. Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na tablecie
Aby odczytywać e-booki na swoim tablecie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. Bluefire dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na czytniku
Czytanie na e-czytniku z ekranem e-ink jest bardzo wygodne i nie męczy wzroku. Pliki przystosowane do odczytywania na czytnikach to przede wszystkim EPUB (ten format możesz odczytać m.in. na czytnikach PocketBook) i MOBI (ten fromat możesz odczytać m.in. na czytnikach Kindle).
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
czytaj
na smartfonie
Aby odczytywać e-booki na swoim smartfonie musisz zainstalować specjalną aplikację. W zależności od formatu e-booka oraz systemu operacyjnego, który jest zainstalowany na Twoim urządzeniu może to być np. iBooks dla EPUBa lub aplikacja Kindle dla formatu MOBI.
Informacje na temat zabezpieczenia e-booka znajdziesz na karcie produktu w "Szczegółach na temat e-booka". Więcej informacji znajdziesz w dziale Pomoc.
Czytaj fragment
Pobierz fragment
Produkt niedostępny.  Może zainteresuje Cię

Perła Będzina - ebook

Pewnej księżycowej nocy, w lesie porastającym tereny dawnego Księstwa Siewierskiego, dochodzi do dramatycznych zdarzeń. Podczas pościgu w leśnym gąszczu ginie mężczyzna. Wszystko to z powodu srebrnej tulejki zawierającej…mapę skarbu.

Zagłębie Śląsko – Dąbrowskie staje się areną fascynującego śledztwa mającego na celu dotarcie do ukrytych przed wielu laty kosztowności, należących do panującego na tych ziemiach rodu Mieroszewskich.

Wokół średniowiecznej warowni w Będzinie toczy się wyścig z czasem. Grupa studentów, zafascynowanych historią tych ziem, podejmuje wyzwanie rozszyfrowania zagadki i stawia czoło innym uczestnikom poszukiwań. Wśród nich jest także niebezpieczny przestępca, który depcze im po piętach i za wszelką cenę chce udaremnić ich działania.

Wartka akcja, odrobina lekcji historii, ale przede wszystkim trzymająca w napięciu przygoda sprawiają, że książkę czyta się przyjemnie bez względu na wiek.

Kategoria: Sensacja
Zabezpieczenie: Watermark
Watermark
Watermarkowanie polega na znakowaniu plików wewnątrz treści, dzięki czemu możliwe jest rozpoznanie unikatowej licencji transakcyjnej Użytkownika. E-książki zabezpieczone watermarkiem można odczytywać na wszystkich urządzeniach odtwarzających wybrany format (czytniki, tablety, smartfony). Nie ma również ograniczeń liczby licencji oraz istnieje możliwość swobodnego przenoszenia plików między urządzeniami. Pliki z watermarkiem są kompatybilne z popularnymi programami do odczytywania ebooków, jak np. Calibre oraz aplikacjami na urządzenia mobilne na takie platformy jak iOS oraz Android.
ISBN: 978-83-7722-909-5
Rozmiar pliku: 3,1 MB

FRAGMENT KSIĄŻKI

I

W leśnej głuszy co kilka chwil zrywały się do lotu schowane w gąszczach ptaki, spłoszone hałasem, jaki robiło dwóch biegnących w ciemnościach ludzi. Las był dość gęsty, mężczyźni z wielkim trudem omijali pnie, robiąc jednocześnie uniki przed gałęziami pojawiającymi się znienacka na wysokości ich twarzy. Zderzenie z jedną z nich mogłoby zakończyć się tragicznie w tak szaleńczym biegu.

Daniel Rzecki czuł, że opada z sił. Wiedział jednak, że w tej chwili nikt mu nie pomoże. Dochodziła dwudziesta trzecia piętnaście. Żałował chwili, w której zdecydował się wyruszyć w las o tak późnej porze. Jeżeli teraz dopadnie go bandyta, nikt nie usłyszy jego wołania. A nawet jeśli usłyszy, zanim ktokolwiek przybędzie na ratunek, prawdopodobnie będzie już dla niego za późno.

Wysoko nad głowami świecił księżyc w pełni, a wokół błyszczało milion gwiazd, oświetlając nieznacznie gąszcz. Daniel biegł co tchu, nasłuchując, gdzie znajduje się jego prześladowca. Gdy tylko pojawiała się przed nim przestrzeń pozbawiona drzew, wykorzystywał ten moment, żeby zerknąć w tył. W pewnym momencie przystanął przekonany, że mężczyzna zaniechał pościgu. Oglądał się na wszystkie strony. Sapał niczym pies. Serce waliło mu jak oszalałe. Trudno było dostrzec cokolwiek w głębinie lasu. Światło księżyca docierało na ziemię, tworząc na niej zaledwie krąg o średnicy dwóch metrów. Dalej była już tylko ciemność. Zapadła cisza. Gdzieś niedaleko puszczyk zerwał się do lotu, pohukując złowieszczo. Czas na chwilę zatrzymał się w miejscu. Nagle coś z ogromną siłą uderzyło go w plecy. Daniel upadł na wilgotną ściółkę i poturlał się po ziemi. Oszołomiony leżał tak kilka sekund, które wydawały mu się całą wiecznością. Czuł straszliwy ból przenikający jego ciało od pleców aż po kark. Gdy tylko podniósł głowę, ujrzał zbliżającą się postać – ogromnego, barczystego mężczyznę, który sunął teraz w jego kierunku, miażdżąc wszystko po drodze. Daniel resztką sił podniósł się w porę i chwiejnym krokiem ruszył wzdłuż ścieżki prowadzącej do ruin dworku. Napastnik ruszył za nim. Daniel słabł. Jedyną siłą, która pchała go do przodu, była siła jego ciała, które tylko dzięki grawitacji pędziło przed siebie.

Teren lekko się załamał i biegł pod kątem trzydziestu pięciu stopni w dół. Kilka metrów przed samym brzegiem jeziora Daniel upadł ostatecznie. Podbiegający od tyłu typ chwycił go za kołnierz i zaczął go szarpać, krzycząc energicznie:

– Dawaj mapę! Wiem, że ją masz!

Daniel chciał krzyknąć, żeby ten dał mu spokój, ale swoją sytuację w mgnieniu oka ocenił jako żałosną, powstrzymał się więc od jakichkolwiek wyjaśnień. Napastnik szarpał go tak mocno, że w pewnym momencie z klapy jego marynarki wypadła mała metalowa tulejka i poturlała się po ściółce. Obaj mężczyźni zastygli na chwilę. Dostrzegli, jak jej srebrne ścianki błyszczą w świetle księżyca. Daniel rzucił się w stronę, gdzie leżała, ale napastnik silnym ciosem w twarz powalił go na ziemię tak, że chłopak spadł z dość stromej skarpy i z wielkim pluskiem wpadł wprost do jeziora. Jego upadek wzburzył na moment toń wody, lecz po chwili w całym lesie znowu zapadła nocna cisza. Powietrze zrobiło się ciężkie i parne.

Tajemniczy mężczyzna stał na brzegu, próbując zlokalizować Daniela Rzeckiego. Nie mógł pozwolić, by ten uciekł i za­­­wiadomił o tym zdarzeniu policję. Widział jego twarz i dla­­­tego był istotnym zagrożeniem. Mężczyzna ­przycupnął i zmrużył oczy, badając powoli wzrokiem lustro wody. Odbijający się w nim księżyc falował rozerwany na dziesiątki kawałków. Po kilkunastu sekundach znowu zlepił się w jeden element, a woda się uspokoiła. Oczy mężczyzny przyzwyczaiły się do ciemności i teraz wyraźniej widział, co działo się na dole. Na powierzchni dryfował Rzecki, ale z tej odległości trudno było stwierdzić, czy porusza się samodzielnie, czy to tylko lekkie fale nim sterują. Zsunął jedną nogę, próbując zejść niżej. Mimo że zdawał sobie sprawę, iż temperatura wody na początku września nie przekraczała dziesięciu stopni powyżej zera, postanowił zanurzyć się i upewnić, że Rzecki utonął.

Nagle coś zaszeleściło w krzakach za plecami mężczyzny. Odezwał się inny męski głos:

– Stać! Straż leśna! Będę strzelać!

Sądząc po natężeniu głosu, osobnik znajdował się najwyżej kilkanaście metrów dalej. Nie zastanawiając się ani chwili, tajemniczy mężczyzna rzucił się do ucieczki. Odbiegł już kilka metrów, gdy nagle przypomniał sobie, że pozostawił na ziemi to, co go tu przywiodło – srebrną tulejkę. Pośpiesznie cofnął się o kilka kroków do miejsca, w którym ta wypadła z marynarki Rzeckiego. Chwycił ją z ta­­kim impetem, że sporo ziemi wbiło się za jego paznokcie, a wyrwane strzępki ściółki uniosły się w powietrze. Biegł co sił, kierując się na prawo od miejsca zdarzenia. Mocno ściskał srebrny przedmiot w wilgotnej dłoni, a gdy oddalił się nieco bardziej, przystanął na moment, aby odsunąć zamek błyskawiczny kurtki i schować tam tulejkę tak, by jej nie zgubić. Znowu zaczął biec przed siebie, słysząc zbliżającą się z tyłu postać. Nagle ze wszystkich sił zawył niczym bestia, czując, jak fala bólu przeszywa go od stopy w górę. Umilkł jednak szybko, żeby nie zdradzić swojego położenia i ostrożnie spojrzał w dół. Jego noga ­utkwiła we wnykach, które wbiły się głęboko w ciało. Czuł, że metalowe szczęki dosięgły samej kości. Z wielkim trudem powstrzymywał się od krzyku. Wymacał ręką na ziemi jakiś badyl, ułamał kawałek, zacisnął na nim zęby i ze wszystkich sił próbował otworzyć wnyki. Gdy udało mu się wreszcie wyswobodzić, spocony i brudny przycupnął pod pniem jakiegoś wielkiego drzewa i wsłuchał się w ciszę. Wydawało mu się, że szelest, jaki wywoływał ścigający go człowiek, oddalał się. Wyczerpany i zraniony podniósł się z trudem i ruszył przed siebie. Przez to niespodziewane zdarzenie zatracił nieco zmysł orientacji, ale był przekonany, że idąc dokładnie tam, skąd świeci księżyc, dojdzie do leśnej dróżki, przy której zostawił swój samochód.II

Dochodziła już pierwsza w nocy, gdy tajemniczy typ nierównym krokiem zbliżał się do wyznaczonego miejsca spotkania. Do transakcji miało dojść, zgodnie z ustaleniami, równo o pierwszej. Mężczyzna kuśtykał pod zamkową górę z wielkim trudem. Chciał jak najszybciej wymienić „towar” na pieniądze i pojechać opatrzyć ranę. Noga dość mocno krwawiła, mimo że polał poszarpane przez wnyki ciało wodą utlenioną z samochodowej apteczki i owinął ranę bandażem. Od momentu, gdy wpadł w lesie w pułapkę, minęły dwie godziny, stracił więc sporo krwi. Czuł, że lekko gorączkuje. Na jego czole pojawiły się krople potu. Oddychał z trudem. Przeklinał w myślach mężczyznę, który zlecił mu wykonanie tego zadania. Wiedział jednak, że gra warta była świeczki, skoro zleceniodawca lekką ręką zaproponował mu w zamian za metalową tulejkę aż pięć tysięcy złotych. W obecnej jednak sytuacji, gdy ucierpiał przy tym na zdrowiu, a wręcz ledwo uszedł z życiem, zamierzał wynegocjować większą zapłatę. Zamierzał powiedzieć to swojemu zleceniodawcy tu i teraz. Nie wiedział o nim zbyt wiele. Tylko tyle, że nazywa się Spec, a w każdym razie w taki właśnie sposób wyrażał się o nim Tytoński, gdy zadzwonił z propozycją nowej roboty.

Mężczyzna był już prawie na miejscu. Tuż po jego prawej stronie rysował się majestatycznie kontur czternastowiecznej warowni. Księżyc, który pomógł mu dotrzeć do pozostawionego w lesie samochodu, świecił niczym latarnia, rzucając strumień niebieskawego światła na mury zamku. Wyznaczonym miejscem spotkania była polana przylegająca do zamku od północnej strony, tuż u stóp cylindrycznej wieży. Można tam było dostać się bez problemu, gdyż teren ten leżał poza zamkniętymi murami tak zwanego zamku wysokiego. Mężczyzna przycupnął pod kamienną konstrukcją, dając nieco ulgi obolałej nodze, i zaczął nasłuchiwać.

– Gdzie on do diabła jest? – wyszeptał sam do siebie, gdy zorientował się, że Spec spóźnia się już pięć minut.

Nagle usłyszał dziwny odgłos. Tak jakby ktoś nieudolnie naśladował sowę. Mężczyzna domyślił się, że to jego zleceniodawca daje znak, że przybył na miejsce. Wstał więc resztką sił i ostrożnie ruszył w dół polany. Jego oczy już dawno przyzwyczaiły się do ciemności, więc bez ­trudu dostrzegł kręcącą się na dole postać.

– Wreszcie – odezwał się mężczyzna. – Już miałem stąd odejść.

– Nie bądź taki mądry. Załatwiłeś to tak, jak ci mówiłem? Gdzie odebrałeś mu mapę?

– Nieistotne, gdzie pojechałem. Ważne, że załatwiłem sprawę.

– Masz to? – burknął Spec.

– Mam – odparł mężczyzna i pokazał srebrną tulejkę.

– Pokaż – powiedział Spec, wyciągając rękę do mężczyzny. Teraz dopiero, gdy stał dość blisko, zauważył, że mężczyzna jest oblany potem i ledwo dyszy.

– Nie tak szybko. Najpierw pokaż kasę.

– Co ci się stało w nogę? – zapytał Spec, zerkając na krwawiący piszczel.

– Nie zmieniaj tematu. To, co mi się stało, to moja sprawa. Mam to, czego chciałeś, a reszta niech cię nie obchodzi. Dawaj kasę – powiedział już dość zdenerwowanym głosem.

– Nie ma kasy – odparł Spec.

– Co? Nie masz kasy? – zezłościł się mężczyzna. – To w takim razie zapomnij o tym srebrnym przedmiociku.

Powiedział to, ale sam nie miał pojęcia, jak powinien się teraz zachować. Nie miał planu awaryjnego, nie spodziewał się, że Spec go wystawi, i nawet nie był pewien, czy zdoła uciec ze srebrną tulejką w tym stanie, w jakim się znajdował.

– Powoli, nie denerwuj się. Powiedziałem, że kasa będzie, to znaczy, że będzie. Dostaniesz te pięć tysięcy, ale najpierw potrzebuję tego, co masz w dłoni. Dzięki temu zdobędę kasę.

– Co ty wygadujesz? Masz mnie za skończonego idiotę? Nie dam się nabrać na takie historyjki. Oszukałeś mnie. Pożałujesz...

Powiedziawszy to, rzucił się na Speca i próbował go udusić. Ten, początkowo zaskoczony, zaczął się dławić, ale szybko odzyskał siły i odparł atak mężczyzny. Obaj szamotali się tak przez dłuższą chwilę na trawie zamkowego parku. Nagle spostrzegli, że na polanie zjawił się ktoś jeszcze. Wyglądało na to, że jakichś dwóch nieszkodliwych pijaczków przydreptało aż tutaj, żeby w świetle księżyca napić się wina. Mężczyzna wykorzystał ten moment i pomimo przeszywającego bólu nogi pobiegł na południe, okrążając mury zamku. Spec ruszył za nim. Był to już trzeci pościg tej nocy. Najpierw pogoń za Rzeckim w lesie, potem mężczyzna sam przed kimś uciekał – prawdopodobnie przed leśniczym – a teraz znowu ucieka, tym razem przed swoim zleceniodawcą, który wystawił go do wiatru.

– Stój! – krzyczał za nim Spec. – Oddaj to po dobroci!

Mężczyzna nie odpowiadał. Jasne stało się dla niego, że nie dostanie żadnych pieniędzy. Został oszukany przez jakiegoś wystrojonego inteligencika, a na dodatek uwikłał się w jakąś śmierdzącą sprawę. Dotarło do niego, że Rzecki mógł przeżyć, a wtedy na pewno pomoże sporządzić jego portret pamięciowy i sprowadzi mu na kark policję. A jeśli nie przeżył upadku do jeziora – to jeszcze gorzej, bo ktoś może go oskarżyć o spowodowanie jego śmierci.

– Gorzej już być nie może – pomyślał.

Po chwili, widząc dwóch patrolujących policjantów, którzy schodzili w dół chodnikiem prowadzącym od kościoła, wymamrotał:

– A jednak...

Odwrócił się w drugą stronę i powoli, próbując zachować pozorny spokój, ruszył przed siebie. Sytuację skomplikowało jednak nagłe pojawienie się Speca, który, zbiegając z zamkowej góry, krzyknął:

– Stój!

Wtedy policjanci dostrzegli Speca i zrozumieli, że krzyczał on do tajemniczego mężczyzny, który spłoszony rzucił się teraz w stronę podziemnego przejścia. Widząc, co dzieje się na dole, Spec wnet zawrócił i zniknął po chwili w krzakach pod zamkiem. Policjanci szybko ocenili sytua­cję i stwierdziwszy, że tamten zwiał, postanowili przynajmniej złapać drugiego mężczyznę. Rzucili się w pościg.

Dla tajemniczego mężczyzny była to już czwarta pogoń tej nocy, z czego trzy razy to on był celem pościgu. Policjanci zbiegli po schodach do podziemnego korytarza. Przejście nie było zbyt długie – mimo że mężczyzna uciekał po- woli, jego sylwetka nie zniknęła jeszcze z pola widzenia na końcu korytarza, gdy policjanci dopiero co doń wbiegali. Pędzili za nim i w świetle latarek dostrzegali nieliczne ślady krwi na ziemi. Nagle do ich uszu dobiegł dźwięk upadającego na beton metalu. Zbieg chciał zawrócić, ale wtedy na pewno zostałby schwytany, dlatego zrezygnował z odzyskania srebrnej tulejki i zniknął za rogiem. Policjanci zorientowali się, że mężczyzna coś zgubił, lecz gdy wybiegli na drugim końcu przejścia na powierzchnię, kierując się schodkami w lewo, mężczyzny już nie było. Próbowali odszukać ślady krwi, lecz na trawniku nie były już tak widoczne jak na betonie. Rozdzielili się: jeden zawrócił po tajemniczy przedmiot, który tamten upuścił, a drugi postanowił przeszukać okolicę.

mniej..

BESTSELLERY

Kategorie: