Pierścień życia - ebook

I.

Wy­cho­dzę w pole z psem.

W Ra­nek. Przed­wio­śnie.

Prze­stwór błę­kit­nej po­go­dy

Dy­szy ra­do­śnie

Wie­trza­nym tchem.

Świat taki mło­dy, mło­dy!

Ro­śnie.

Po­śród błę­kit­nych roz­to­pów –

Zda­le­ka –

Sza­lo­na bie­giem suka

Szcze­ka,

Szu­ka…

Ni pta­ka ni za­ją­ca:

W po­wie­trzu szu­ka tro­pów

Słoń­ca, –

W wio­sen­nej wody po­to­kach

Chlu­po­ce bez­ro­zum­nie,

Aż wresz­cie w śmiesz­nych sko­kach

Po­wra­ca ku mnie

I kła­dzie się na ręce

Ku­dła­tym łbem,

A oczy ufne, dzie­cię­ce,

Czar­ne,

W nie­mej po­dzię­ce

Zwra­ca ku mnie: dwa wier­ne pło­my­ki ofiar­ne.

Gła­dzę jej kor­ny pysk:

Moja! moja!

I czy­tam ócz jej błysk,

Ja­ko­by snem,

I pa­trzę w nią i w sie­bie, – w głąb wiecz­ne­go zdro­ja, –

I – wiem.

Czu­ję, jak du­sza zie­mi – zda­le­ka, – zda­le­ka, –

Ro­śnie

Od wie­ków wie­ka

Do mnie, – do du­szy mo­jej, – do czło­wie­ka.

Przed­wio­śnie:

Wej­rza­ły ku mnie z łąk

Roz­to­pów mo­dre oczy,

Za­pach­niał wierzb­ny pąk,

Roz­ma­rzył ob­łok bia­ły,

Co kę­dyś z wia­trem mknie,

Pta­ki mię ośpie­wa­ły, –

Ży­wot, co po­lem kro­czy,

Za­gar­nął mnie.

Sły­szę, jak pierw­sze kwia­ty,

Niby drob­ne ser­dusz­ka dzie­cię­ce,

Dzwo­nią, dzwo­nią nad wod­ne ko­bier­ce.

Zbie­ram ich peł­ne ręce!

Zbie­ra­ni ich peł­ne ser­ce!

Chło­nę ich aro­ma­ty

Miod­ne, ro­śne i ziem­ne:

Sio­strzycz­ki moje młod­sze,

Cich­sze, słod­sze,

Ta­jem­ne.

Gdzie­kol­wiek rzu­cę

Wzrok,

Gdzie­kol­wiek zwró­cę

Krok,

Tam wszę­dzie bły­ska mi

I lśni

Ty­sią­cem farb

– Pier­ścień ży­cia. –

Z ta­jem­nych snów ukry­cia

Do­by­ty skarb,

Skarb je­den, wiecz­nie mło­dy,

Kry­ni­ca ży­wej wody,

Z któ­rej spra­gnio­na piję.

Jak miód ła­ska­wej wie­ści,

Zbie­ra­łam sama oto

Ten krysz­tał i to zło­to

Naj­do­sko­nal­szej tre­ści, –

By dzi­siaj w ser­cu mo­jem

Bo­le­snych złud spo­wi­cia

Opa­sał ży­wym zdro­jem

– Pier­ścień ży­cia.

Na jego to pro­mie­nie

Te pola, i te łąki,