Piosnki dla ludu wiejskiego. Zbiór 1 - ebook

Do Męża mego.

Te kil­ka pie­śni, któ­rych mnie wy­śpie­wać, zło­żyć na­uczy­łeś, To­bie po­świę­cam. Przyj­mij je z tą do­bro­cią i z tem po­bła­ża­niem, z któ­re­mi nie prze­sta­jesz roz­wi­jać każ­dej zdol­no­ści umy­słu, kształ­cić i uszla­chet­niać każ­de­go ude­rze­nia ko­cha­ją­ce­go Cię ser­ca.

Two­ja iona

Ju­lia Woy­kow­ska.

DLA

LUDU WIEJ­SKIE­GO.

Piosn­ka pierw­sza.

Dum­ny pa­łac, dum­ny pa­łac,
Z da­chem mu­ro­wa­nym,

Ster­czy w gore, ster­czy w górę.
Czo­łem ma­lo­wa­nem.

Bied­na chat­ka, bied­na chat­ka

Kry­je sic nie­śmia­ła,
Bo ją zima, bo ją zima

Z kwia­tecz­ków ob­ra­ła.

Ale przyj­dzie, ale przyj­dzie
Wio­sen­ka na­dob­na,

Bę­dzie chat­ka, bę­dzie chat­ka
Jak pa­łac ozdob­na.

Ale przyj­dzie, ale przyj­dzie
Wio­sen­ka kró­lew­na,

Bdzie chat­ka, bę­dzie chat­ka
Pa­ła­co­wi rów­na!

Przyj­dą bu­rze, przyj­dą bu­rze
Przyj­dą nie­spo­dzia­nie;

Ru­nie pa­łac, ru­nie pa­łac,
A chat­ka zo­sta­nie!

Piosn­ka dru­ga.

Yeszło słoń­ce – da! na nie­bie!
Bły­ska okiem da! na Cie­bie!
Do Cie­bie Ka­sin­ku miła.
Wio­sen­ka sie uśmiech­nę­ła.

Wy­stro­iła sie wio­sen­ka,
A ża­ło­sna Ka­siu­leń­ka;
Cze­muż Ka­siu ser­ce smu­cisz?
Cze­muż ża­ło­ści nie zrzu­cisz?

Jak­że ja mam ża­łość zrzu­cić?
Jak­że ser­ca mam nie smu­cić?
Kie­dy w gro­bie leży mat­ka,
Kiej ża­ło­sna każ­da chat­ka!

Pła­czą star­ce, pła­czą dzie­ci,
Oj! nie dla nas słoń­ce świe­ci,
Nie do nas sie wio­sna śmie­je,
Nie nam pole zie­li­nie­je!

Wio­sna łan za­zie­li­ni­ła,
Lecz pod traw­ką, to mo­gi­ła:
Wiel­kie pany po niej cho­dzą,
A nie­wie­dzą, że w krwi bro­dzą.

Wio­sna grób okry­ła mat­ki,
Bra­ci grób osu­ła w kwiat­ki;
Cho­dzą po nich pany duże,
Rwą na wień­ce z gro­bów róże.

Sły­szysz ptasz­ka tam w gę­stwi­nie,
Pieśń mu smut­na z ser­ca pły­nie:
Inną śpie­wał raz pio­sen­ko,
Kiej zwo­ły­wał na wo­jen­ki;.