Podróż z Dobiecka na skałę - ebook

Fran­ci­szek Kar­piń­ski

PO­DRÓŻ Z DO­BIEC­KA NA SKA­ŁĘ

Z Do­biec­ka, gdzie Pan miej­sca w daw­nej swej dzie­dzi­nie

Sta­ro­pol­ską szcze­ro­ścią i cno­ta­mi sły­nie,

Gdzie z nim żona przy­kład­na po­uczy­ła dziat­ki,

Że jed­ne peł­nią cno­ty przed oczy­ma mat­ki,

Dru­gie, pa­trząc z pil­no­ścią na star­szych przy­kła­dy,

My­ślą: „I my też kie­dyś pój­dzie­my w ich śla­dy”,

Z Do­biec­ka ze­braw­szy się Ka­mil­la, Al­bi­na,

Ja przy nich, człek przy ko­niu ma­dam i Klo­ry­na,

Wy­szli­śmy ska­łę wi­dzieć nad wie­czor­ną porą.

Ko­nia mia­ła Ka­mil­la, nas pie­szych pię­cio­ro.

Nad sa­mym dwór Do­biec­ki brze­giem Sanu leży,

Któ­ry nie­sta­tecz­ne­mi za­krę­ta­mi bie­ży,

Wdzięcz­ne kępy czy­ste­mi ra­mio­ny okry­wa;

Chy­try, sam je po­ro­bił, i sam je za­léwa!

Tam wzgór­ki roz­kosz­ne­mi drze­wa­mi się stro­ją,

Gdzie sło­wik swą pieśń śpie­wa, a pa­ster­ka swo­ją,

Do któ­rej, gdy Alek­sy przy­szedł na go­dzi­nę,

Ca­ło­wać się za­czę­li i po­szli w gę­stwi­nę.

Tu nie­win­na na buj­nej łące owca pa­sie,

Nad nią zu­chwa­ła koza po ska­łach wspi­na się,

I, wi­sząc nad prze­pa­ścią, chlu­bi się z swej sła­wy,