Pojedynek magów - ebook

STRESZCZENIE POPRZEDNICH CZĘŚCI

1. PRZEKLĘTY GROBOWIEC

2. ZAKAZANA KSIĘGA

3. ZŁODZIEJ DUSZ

Gdy wszyscy oprócz jego narzeczonej Sekhet sądzą, że Setna utonął, on zmierza do Bubastis, miasta bogini-kocicy w towarzystwie czarującej dziewczyny Seszen. Książę jest przekonany, że Seszen uratowała go, a teraz prowadzi do miejsca, w którym ukryto skarb nad skarby, zapieczętowany dzban Ozyrysa zawierający tajemnicę życia i śmierci.

W rzeczywistości jednak Seszen jest skazaną na piekielne męki duszą, którą bóg Thot wypuścił na ziemię, by ukarać Setnę za to, że wydobył z dna Nilu jego księgę i przyswoił sobie zawarte w niej zaklęcia. Dziewczyna zamierza wykorzystać sytuację i posłużyć się Setną, by uwolnić się od klątwy bogów.

Złodziej dzbana Ozyrysa, czarownik imieniem Keku, który jest kandydatem na ministra gospodarki, potrzebuje magicznych mocy swojej córki Sekhet, by przekształcić swój skarb w źródło złej energii i niszczycielską broń, jego celem jest bowiem zaprowadzenie królestwa ciemności. Dziewczyna jednak wciąż mu się wymyka, a przekonana, że Setna żyje, nie dopuszcza do fałszywego pogrzebu księcia.

Sekhet informuje władze, kim naprawdę jest Keku, ale nikt jej nie wierzy. Mag, któremu udało się omotać rozmówców, przygotowuje atak. Ma go przeprowadzić terrorystyczna siatka z centralą w Memfis, gospodarczej stolicy Egiptu. Tymczasem właśnie w Memfis, w świątyni bogini-lwicy, schroniła się córka Keku. Jest ona uczennicą bogini i pełni w sanktuarium posługę uzdrowicielki. Nie jest tu całkiem bezpieczna, ponieważ ojciec wciąż usiłuje ją zgładzić. Udaje jej się uniknąć śmierci wyłącznie dzięki trójce obrońców w składzie: Stary – były zarządca dóbr Keku, osioł Północny Wiatr oraz pies Geb.

Generał Ramesu, starszy brat Setny i jego rywal w staraniach o rękę Sekhet, nie wie, że Keku, używając magii, śledzi każdy jego krok. Żołnierz usiłuje zlikwidować syryjską siatkę, a dowiedziawszy się, że część podwładnych go zdradziła, zwalnia Cheda Wybawcę i jego oddział z nałożonej wcześniej kary zakazu opuszczania koszar. Ched wraz z towarzyszami mają przeprowadzić śledztwo i wyeliminować parszywe owce.

Podróż Setny do Bubastis okazuje się porażką. Księciu nie udaje się znaleźć dzbana Ozyrysa, a Seszen postanawia wykraść jego duszę, by przywłaszczyć sobie zaklęcia, które pozwolą jej się uwolnić od kary. Setna wymyka się z rąk okrutnej diablicy i wsiada na statek do Memfis, gdzie Ched Wybawca wreszcie odnajduje kryjówkę Syryjczyka Kalasza.

Czarownik Keku wyczuwa, że Setna jest blisko, i próbuje go zgładzić. Młody książę wychodzi jednak zwycięsko z walki z drapieżnikiem, który został posłany, by wykraść jego duszę, i spotyka Cheda w chwili, gdy on i jego oddział właśnie mają pojmać Kalasza.

Keku, który przetrzymuje dzban Ozyrysa w niedostępnym i trudnym do odkrycia miejscu, nie lekceważy zagrożenia ze strony Setny i Sekhet, zwłaszcza że para ma szansę znów działać razem. Czarownik ma jednak swoje sposoby, by udaremnić ich spotkanie.1

Stary wstał tuż przed świtem w fatalnym nastroju. Źle spał, bolały go stawy i miał przeczucie, że dzień będzie do niczego. Katastrofa wisiała w powietrzu. Jednak w obrębie świątyni Sechmet panował niezmącony spokój, mimo że bogate Memfis – Waga Obu Krajów – aż wrzało od niepokojących plotek. Wszak Ramzes Wielki pogrążony był w bólu, a nad społeczeństwem wisiała groźba ataków terrorystycznych.

Stary nakarmił swojego osła o imieniu Północny Wiatr, którego głębokie spojrzenie wyrażało niepokój. Nie było to pokrzepiające i mężczyzna wolał nie dyskutować z czworonogiem, który nigdy się nie mylił. Zaniósł świeże mleko i ciepły chleb swojej podopiecznej Sekhet. Dziewczyna wkrótce miała otworzyć lecznicę i zacząć przyjmowanie pacjentów. Tutaj, pilnowana przez Geba, nie czuła zagrożenia ze strony swego ojca Keku. Dostojnik nasyłał już na nią morderców i nie zawahałby się jej zgładzić. Jego córka zbyt wiele wiedziała i odmawiała współpracy z tym potworem, któremu udało się podstępnie oszukać władze.

Stary rozejrzał się dookoła, spojrzał za siebie i nie zauważył żadnych nieprawidłowości. Świątynia bogini-lwicy pomału się budziła. Po śniadaniu i porannej toalecie jej mieszkanki oddadzą się rytualnym czynnościom, na zewnątrz zaś wzmocnione siły porządkowe przystąpią do kontrolowania czasowego personelu. Na pierwszy rzut oka nie było powodów do niepokoju. Dostrzegłszy jednak, że drzwi lecznicy są otwarte, Stary zamarł. To nie było normalne.

Ze środka wybiegł w podskokach czarny pies. Zwierzę oparło przednie łapy na ramionach mężczyzny.

– Geb! Wszystko w porządku?

Brązowe ślepia, wielkie i inteligentne, wyrażały czystą radość, a różowy język, którym pies delikatnie lizał Starego po policzkach – wilczy apetyt. Uspokojony zachowaniem najlepszego ze strażników opiekun Sekhet wyjął z kieszeni miękkie ciastka, które łakomczuch natychmiast zaczął pochłaniać. Ponieważ jadał w południe, jego pani zazwyczaj nie pozwalała na takie odstępstwa.

– Tylko ani słowa Sakhet – przestrzegł go Stary. – To musi zostać między nami.

Gdy ciastka zniknęły, weszli razem do lecznicy, gdzie uzdrowicielka przygotowywała mikstury i pigułki.

O bogowie, jakaż ona piękna! – pomyślał mężczyzna. Od rysów twarzy po najdrobniejszy z gestów wszystko w niej było eleganckie, finezyjne i czarujące. I te piękne zielone oczy, ta perłowa skóra, te wypielęgnowane włosy o kasztanowych refleksach!

– Już w pracy?

– Zapowiada się intensywny poranek. Poza tym… nie mogłam spać. – Jej głos brzmiał radośnie, jednak Stary wychwycił w nim nieznane nuty.

– Jakieś kłopoty?

– Przeciwnie. Moje przeczucia się potwierdzają. Setna żyje i jest już blisko! Jestem pewna, że się nie mylę.

Miłość, miłość – gderał w duchu Stary, który widział, jak Setna tonął, wrzucony do Nilu przez bandytów. Przekonanie dziewczyny było jednak tak silne, że aż nim wstrząsnęło. A jeśli…? Ależ skąd, nikt, nawet tak wielki czarownik i kapłan jak Setna, nie zdołałby wyjść cało z wściekłych odmętów rzeki.

– Przede mną pracowity poranek – westchnął. – Mam zanieść wieczystym kapłankom czystą bieliznę i fiolki z pachnidłami. Spróbujemy niczego nie potłuc. A potem przygotuję dla nas obiad.

Usłyszawszy te słowa, pies się poderwał.

– No tak, czas na spacer… Dobrze, chodź ze mną do ogrodu.

Geb i Stary odeszli. Sekhet wróciła do pracy. Nie potrafiła nie myśleć o ojcu, którego tak uwielbiała, a który stał się czarownikiem o przerażającej mocy, zdolnym wykraść dzban Ozyrysa i uczynić z niego źródło śmierci i zniszczenia, po to, by zaprowadzić królestwo ciemności. Gdy wreszcie kapłanka znajdzie się w ramionach Setny, miłość da im siłę, dzięki której pokonają i zmiażdżą tego demona.

Kiedy zamykała flakon z miksturą nasercową dla przełożonej świątyni, do drzwi lecznicy ktoś zapukał. Sekhet otworzyła. W progu stał jeden ze strażników, którzy z rozkazu generała Ramesu czuwali nad jej bezpieczeństwem.

– Jakiś posłaniec pragnie pilnie się z tobą widzieć. To członek sztabu głównego, ma pieczęć generała. Powiedział, że będzie rozmawiał tylko z tobą.

Ramesu, syn Ramzesa Wielkiego i starszy brat Setny, pewien, że zdoła ją przekonać do małżeństwa! Kiedy ten krótkowzroczny, uparty generał wreszcie przestanie ją nękać?

– Jestem bardzo zajęta. Nie może przyjść później?

– Twierdzi, że jego misja ma kapitalne znaczenie, i żąda od ciebie natychmiastowej odpowiedzi.

Zaintrygowana Sekhet ruszyła za żołnierzem do pilnie strzeżonej bramy świątyni.