Proroctwo Królowej Saby - ebook

PRZED­MO­WA

W roku 875 przed Na­ro­dze­niem Chry­stu­sa przy­by­ła do Je­ro­zo­li­my, do kró­la Sa­lo­mo­na, któ­re­go sła­wa nad­zwy­czaj mą­dro­ści zna­na była na wie­le mil wo­ko­ło, kró­lo­wa Saby, Mi­chal­da.

Saba to kraj kró­lo­wej Mi­chal­dy, od któ­re­go na­zy­wa­na bywa "Kró­lo­wą Saby". Z tej byt­no­ści jej u Sa­lo­mo­na po­zo­sta­ło pro­roc­two, któ­re było na­pi­sa­ne w ję­zy­ku ży­dow­skim.

Już po śmier­ci Chry­stu­sa Pana pro­roc­twa te zo­sta­ły prze­nie­sio­ne przez pąt­ni­ków, wę­dru­ją­cych do gro­bu Bo­że­go.

W roku 393 prze­pi­sa­ne one były w ję­zy­ku an­giel­skim, na­stęp­nie ust­nie z po­ko­le­nia na po­ko­le­nie po­da­wa­ne i prze­cho­wy­wa­ne były.

Wi­dzi­my je już w 1026 r. prze­ło­żo­ne na ję­zyk cze­ski, a w 1073 roku roz­po­wszech­nio­ne w Cze­chach.

Na­stęp­nie w roku 1113 prze­pi­sał je Jó­zef Hal­tyn, a od nie­go Hra­po, u tego ostat­nie­go znaj­du­je się wzmian­ka, że prze­pi­sy­wał je w 1320 roku. W 1542 r. Da­lej od­pi­sa­ne były przez An­to­nie­go Riss, póź­niej znów od­pi­sał je w roku 1695 Jan Al­si­na.KSIĘ­GA PIERW­SZA

Za pa­no­wa­nia Sa­lo­mo­na mą­drość tego kró­la zna­na była już wszę­dzie poza gra­ni­ca­mi pań­stwa. Kró­lo­wa Saby imie­niem Mi­chal­da, ko­bie­ta roz­trop­na, mą­dra, do­wie­dzia­ła się też o mą­dro­ści Sa­lo­mo­na i po­sta­no­wi­ła go od­wie­dzić. Ja­koż wy­bra­ła się w po­dróż do Je­ro­zo­li­my, bio­rąc ze sobą mnó­stwo pod­da­nych i nie­zli­czo­ną licz­bę bo­gactw i kosz­tow­no­ści.

Do Je­ro­zo­li­my po­dróż trwać mu­sia­ła dłu­go, dro­ga zaś pro­wa­dzi­ła przez Egipt słoń­cem spa­lo­ny, od­no­gi Czer­wo­ne­go Mo­rza i przez nie­zmie­rzo­ne arab­skie pu­sty­nie. Po wie­lu tru­dach, nie­wy­go­dach i prze­ciw­no­ściach, do­tar­ła wresz­cie do Je­ro­zo­li­my gdzie ją król Sa­lo­mon wspa­nia­le przyj­mo­wał.

Dzia­ło się to w roku 875 przed na­ro­dze­niem Chry­stu­sa. Jó­zef Klau­diusz w księ­dze swej mówi, a my mo­że­my się po­wo­łać na jego sło­wa, że kró­lo­wa Mi­chal­da po­cho­dzi­ła ze stron mu­rzyń­skich, le­żą­cych o 240 mil od Je­ro­zo­li­my. To samo po­twier­dza bi­blia Ży­dow­ska, że w stro­nach mu­rzyń­skich pa­no­wał dłu­gi sze­reg kró­lów mą­drych i do­brych.

Tak­że znaj­du­je się wzmian­ka w roz­dzia­le ósmym Dzie­jów Apo­stol­skich, że św. Fi­lip za­czął gło­sić wia­rę i chrzcić w tam­tych stro­nach.

W Pi­śmie Św., w in­nych księ­gach rów­nież znaj­du­je się wia­do­mość, że Kró­lo­wa Saby była w Je­ro­zo­li­mie i prze­po­wia­da­ła to wszyst­ko kró­lo­wi Sa­lo­mo­no­wi, co tu znaj­du­je się wy­dru­ko­wa­ne. Wte­dy też były one spi­sa­ne i od­pi­sy­wa­ne, ale do­pie­ro w roku 174 po Na­ro­dze­niu Chry­stu­sa zo­sta­ły wśród in­nych pism i ksiąg zna­le­zio­ne i od­pi­sa­ne na inne ję­zy­ki.

Kró­lo­wa Saby zna­ła do­brze Pi­smo Św. i wy­zna­wa­ła je zu­peł­nie, dla­te­go też przy­byw­szy do Je­ro­zo­li­my, zdję­ła obu­wie i szła boso, bo­wiem uzna­wa­ła, że po zie­mi świę­tej in­a­czej cho­dzić się nie go­dzi. Tak idąc boso do­szła do po­to­ku Cy­dron, pod górę Oliw­ną, a tam przy­klęk­nę­ła i ca­ło­wa­ła drze­wo świę­te, po­czem pa­dła na zie­mię i trzy go­dzi­ny krzy­żem le­ża­ła, ca­łu­jąc tę zie­mię, któ­ra po­tem mia­ła być miej­scem męki pierw­szej Chry­stu­sa.

Po­tem wsta­ła i ze łza­mi za­wo­ła­ła: Bądź­cie po­zdro­wio­ne, świę­te miej­sca, bo do koń­ca świa­ta świę­ty­mi zo­sta­nie­cie.

To uczy­niw­szy przy­szła do Je­ro­zo­li­my, gdzie miał ją przy­jąć Sa­lo­mon. Przy­byw­szy do kró­la, dłu­go z nim roz­ma­wia­ła, bo­wiem uj­rza­ła, że choć sła­wa jego wiel­ką była, ale mą­drość Sa­lo­mo­na prze­wyż­sza­ła wszyst­ko, co do niej do­szło ze sły­sze­nia.

Swą mą­drą kró­lew­ską i prze­my­śla­ną mową król uczy­nił na niej wiel­kie wra­że­nie. To też zdu­mio­na jego wiel­ko­ścią, po­tę­gą i mą­dro­ścią, rze­kła: O kró­lu, chwa­lić na­le­ży Boga, że cie­bie i oby­wa­te­li two­ich wzniósł tak wy­so­ko i ob­da­rzył tak wiel­ką ła­ską.