Ślub krwi - ebook

II. W ry­cer­skim domu.

Przy Troc­kiej uli­cy była go­spo­da, »Do­mem Ry­cer­skim « zwa­na. Każ­dy obcy przy­bysz z za­gra­ni­cy, albo ry­cerz, wa­łę­sa­ją­cy się po zie­miach róż­nych i przy­gód szu­ka­ją­cy, lub speł­nia­ją­cy ślub ja­kiś, któ­rym znie­wo­lić miał miłą ser­cu swo­je­mu nie­wia­stę, zna­la­zł­szy się w Wil­nie, za­trzy­my­wał się w go­spo­dzie owej, ma­ją­cej izbie« prze­stron­ne, wy­god­ne żło­by dla koni i dzie­dzi­niec, dla po­pi­sów ry­cer­skich do­god­ny. Krę­ci­ło się w one cza­sy nie­ma­ło tych ofiar­ni­ków Ero­sa, ry­ce­rzy błęd­nych, ze zra­nio­ne­mi ser­ca­mi od strzał ku­pi­dy­no­wych, jako i tych, któ­rzy chcie­li w wal­ce z »sa­ra­ce­na­mi« nie­jed­no pa­skudz­two ży­wo­ta swo­je­go zma­zać, nie­je­den grzech śmier­tel­ny od­ku­pić i, na­mor­do­waw­szy tych po­gan nie­ma­ło po­czest­ne dla sie­bie miej­sce w kró­le­stwie nie­bie­skiem zna­leźć. Wiel­kie wy­pra­wy krzy­żo­we, pły­ną­ce ongi ku Je­ro­zo­li­mie falą wez­bra­ną, uci­chły. Grób Chry­stu­sów trzy­ma­ły dło­nie sil­ne, ry­cer­ska zaś fan­ta­zya ów­cze­sna gdzieś się wy­lać mu­sia­ła i zna­leźć uj­ście swo­je­go od­pły­wu, po­łą­czo­ne­go z uro­kiem mi­sty­cy­zmu re­li­gij­ne­go. Tem miej­scem była Li­twa.