Sumienie - ebook

Fran­ci­szek Kar­piń­ski

SU­MIE­NIE

Noc przy­szła i z nią ra­zem ciem­na jej dru­ży­na

Po do­łach się roz­bie­ży, po gó­rach się wspi­na,

Czar­nym ki­rem na­tu­rę przy­kry­wa­jąc całą,

Aby słod­ko stwo­rze­nie zmor­do­wa­ne spa­ło.

Je­den mój nie­przy­ja­ciel nig­dy nie­uspio­ny,

I jako do po­trze­by za­wsze uzbro­jo­ny,

Czu­wa na mnie, sen mie­sza, sta­wia si­dła w cie­niu,

Za­raz mię na­pa­da­jąc po mym prze­bu­dze­niu.

Szczę­śli­wy! Z któ­rym rada nie­win­ność prze­by­wa,

Ona go od snów strasz­nych swą ręką za­kry­wa,

A za­baw­ne dla nie­go ma­rze­nia się chwy­ta

I z wol­na zbu­dzo­ne­go uśmie­chem swym wita.

Za lat młod­szych ja tak­że tak szczę­śli­wy by­łem,

Wpo­śród nocy głę­bo­kiej sam we­sół cho­dzi­łem,

I pa­trząc na ten księ­życ i na tych gwiazd zgra­je,

Z po­cie­chą-m śpie­wał Temu, któ­ry im bieg daje.

Dzi­siaj je bla­de wi­dzę, cho­ciaż świe­cą ja­sno;

Mię­dzy łza­mi mych oczu pro­mie­nie ich ga­sną.